'TEDx Brussels 2010 - Stuart Hameroff - Do we have a quantum Soul?'

Hebben we een kwantum-ziel, daarover heeft Stuart Hameroff het, in een TED. Samen met Roger Penrose heeft hij een alternatieve theorie aangaande het menselijk bewustzijn, hetgeen hij samen brengt met allerlei vragen zoals deze, zou het de redding kunnen zijn van de huidige wereld? ('We zouden ook enkel als breinen kunnen bestaan in een vat, terwijl we een fictieve realiteit dromen'. )

 

Voor de leek is het moeilijk te volgen, maar het komt erop neer dat zoals we weten alle materie bestaat uit steeds kleinere delen, ook neuronen of cellen bestaan uit kleinere deeltjes, uiteindelijk bestaat alles uit atomen en subatomaire deeltjes. Hameroff noemt het microtubules. Zijn opvatting is uiteindelijk, dat alles verrijst uit de kwantummechanica, ook bewustzijn. Door de beschrijving van kwantummechanica die een veel rijkere realiteit beschrijft (met paradoxe mogelijkheden) zou men volgens hem ook uitzonderlijke ervaringen kunnen verklaren zoals bijna dood ervaringen of buitenlichamelijke ervaringen.

 

In een kwantumstaat zou bewustzijn kunnen voortduren, hierbij gevoegd, als men inderdaad een wetenschappelijk bewijs zou vinden voor een alternatieve theorie aangaande bewustzijn :

 

"Neurowetenschappers en filosofen vermoeden dat menselijk bewustzijn te verklaren valt met het onderling gekwebbel van de hersencellen in ons brein. Maar volgens Roger Penrose hebben de hersenen daarbij hulp nodig van kwantummechanica.

We weten hoe het is om de kleur groen te zien, iets te vergeten of liefdesverdriet te voelen. Geen dier als de mens kan zo uitgebreid stilstaan bij zijn eigen hersenspinsels en daden. Maar waar komt dit bewustzijn vandaan?

Het zit hem natuurlijk allemaal in de hersenen. Hoewel nog geen beschrijving bestaat van hoe hersencellen stap voor stap bewustzijn voortbrengen, vinden neurowetenschappers aannemelijk dat het zo werkt. Eén hersencel is zich nergens van bewust. Maar zet tien miljard van deze neuronen bij elkaar en ze vormen hele netwerken met bijzondere eigenschappen, zoals dus bewustzijn.

Roger Penrose (82), emeritus hoogleraar wis- en natuurkunde van de universiteit van Oxford, gelooft daar niks van. Hij heeft een eigen theorie over bewustzijn die haaks staat op de neurowetenschappen. Dat miljarden hersencellen in ons brein met elkaar knap ingewikkelde netwerken vormen, is volgens hem niet voldoende aanleiding voor bewustzijn. Steeds slimmere chiptechnologie tovert een computer ook niet ineens om tot een bewust wezen, redeneert hij. Volgens Penrose heeft bewustzijn daarom meer nodig dan de slim georganiseerde rekenkracht waar neurowetenschappers naar kijken."

Bron en hele artikel uit 'De kennis van Nu'.

Natuurlijk wordt ook Roger Penrose en Stuart Hameroff betwist. Voor mensen die bijzondere ervaringen hadden zoals bijna dood ervaringen zou een alternatieve bewustzijnstheorie die bewustzijn eerder beschouwd als iets van het universum zelf, hoopgevend zijn...

:

'De hersenprofessor van 'De wereld draait door'

Telkens als je de bekende professor uit het programma 'de wereld draait door' ziet, (professor Erik Scherder) krijg je het gevoel van de wat akelige man die de hele dag rond loopt met ofwel een stel restanten van biologische hersenen of fakehersenen. De -seculiere- professor is nauwelijks los te koppelen van zijn welbespraaktheid als het gaat over hersenen.

Professor Scherder en hersenen zijn niet los te denken, de man loopt er altijd mee, al was het in zakformaat..

De 'juweeltjes' van 'de wereld draait door', naast professor Dijkgraaf. Tegelijk de ongekende opbloei -toch-  van het (VARA) secularisme, het  "ik ben mijn brein". Gisteravond was ik er echter wat vól van, omdat ik het zo volstrekt oneens was met de opvattingen, waarbij het mentale en emotionele stoornissen betrof, en waarbij het ging over depressiviteit. De momentele neurologie schijnt de interne wereld volledig los te koppelen van de externe wereld, en dat is mijn inziens een grondfout in hedendaagse neurologie.
Voorbeelden aangaande depressiviteit zijn onzinnig, een vrouw die regelmatig kampte met depressiviteit werd min of meer in de eenzijdige opvatting meegetrokken, dat depressiviteit een hersenkwaal is. Dit vind ik een typisch voorbeeld van het momenteel heersend materialisme.

Maar stel nu - als ik even met het programma meega - dat alle mensen die in slechte omstandigheden verkeren om die reden allemaal depressief waren, dat is niet het geval. In een ander geval kun je dat even gemakkelijk weer tegenwerpen, waarom voelen een hoop mensen zich bijvoorbeeld bij mooi zonnig weer beter eraan toe, dan bij trieste winterachtige sombere omstandigheden (ik maak het hier even simpel)? Kan men dan zeggen, dat externe omstandigheden, in dit geval het "weer" maar natuurlijk bedoel ik hiermee de algehele leefsituaties van mensen - geen enkele rol speelt bij geestelijk/emotionele aandoeningen?

Als je dit keihard volhoudt, ontken je toch een heleboel. Je zou, wanneer je de professor mag geloven, mensen net zo goed kunnen opsluiten in gevangenissen, en ze elke dag een "gelukstablet" laten slikken, want de man reduceert alles tot hersenaandoeningen.

De realiteit laat gewoonweg heel anders zien. Zet een stel koeien maar eens een winter op stal, en laat ze dan eens lekker uitwaaien op een groot weiland. Zelfs deze dieren gedragen zich zichtbaar blij, de verandering aan situatie en leefomstandigheden heeft wel degelijk een essentiële uitwerking hoe zowel de dieren zich voelen, als uiteraard ook mensen.
Hoe kun je dan uitsluitend de hersenen van iemand onderzoeken, en toelichten op allerlei plaatjes, waar de kundige en mijns inziens wat zelfingenomen professor - aanwijst waar het fout gaat in de hersenen. Los van alle externe omstandigheden en van iemands leven als totaal?
Dit is volslagen nonsens. De interne als de externe wereld beïnvloeden de ganse mens, en natuurlijk ook zijn gemoedstoestand.

Wanneer je de hedendaagse neurologie moet geloven, kan men de psychologie wel afschaffen, wanneer men eenmaal de hersenen goed in kaart heeft, kan men iedereen, ongeacht leefomstandigheden en gebeurtenissen in iemands verleden, gezond maken. Iedereen zou zich dan goed kunnen voelen met een speciale tablet die de hersensymptomen bestrijdt die bijvoorbeeld een depressie veroorzaken. Waarom zouden we als mensen dan nog streven naar de best mogelijke externe leefomstandigheden?
De psychologie onderzoekt de samenhangen en verbanden van iemands toestand, iemands gevoel en beleven in samenhang met zijn/haar leefsituatie, externe problematiek en iemands verleden. Daarnaast mag de neuroloog natuurlijk rustig zijn hersenonderzoekjes doen.
Wat me dusdanig tegenstaat is de eenzijdige benadering van de neurologie.

Naast dit alles geloof ik dat mensen langzaam aan van bepaalde illusies af moeten. Bijvoorbeeld de illusie dat de westerse samenleving, het modernisme en de van alle gemakken voorziene leefsituaties de ultieme weg zijn naar een aard opperste geluksbeleving.
Het moderne bestaan is ongelofelijk en in hoge mate gestrest, nooit eerder was er zoveel verkeersdrukte, kabaal en lawaai, en zoveel druk op een menselijk bestaan. Het lijkt erop alsof de welvaartsgoeroes ons willen wijsmaken dat we nu leven in omstandigheden, die geen enkele richting kunnen uitslaan, van negativiteit, zich ernstig depressief voelen, doodmoe zijn, het niet meer aan kunnen.

Ik ben sowieso geen fan van secularist Matthijs van Nieuwkerk en zijn seculiere professoren. De mens is niet uitsluitend "zijn hersenen", de mens is de totaliteit van zijn verleden, en dat speelt zich voor een groot deel extern af. Je hele bestaan is gelinkt aan de externe wereld, en daar gaat een immense invloed van uit. Dit eenmaal duidelijk, kan men rustig hersenonderzoek doen, maar als je effectief mensen wilt helpen men ernstige psychische klachten, moet je beide erbij betrekken, zowel de interne als externe wereld.

Het is belachelijk om te veronderstellen dat het geen moer uitmaakt wat een mens in zijn leven meemaakt, en dat je alles kunt beperken tot onderzoek van zijn hersenen. Wat je allemaal kunt 'regelen' met studie van stofjes en toevoeging van stofjes. Gevaarlijke eenzijdigheid zou je dat mogen noemen..........

Does God Make Sense? (Closer to Truth - Season 1, Episode 1)

De serie Closer To Truth blijft een van de betere 'luister series', gepresenteerd door ‎ Robert Lawrence Kuhn : De serie neemt een sceptische middenpositie in, in de kritische zoektochten en vraagstellingen van Kuhn zelf (die hiernaast nog een zakenman is.) Terwijl Kuhn de vraag naar het wel of niet, of mógelijk bestaan van God voorlegt aan Daniel Dennett, die ik welhaast god zelf placht te noemen - de God van de rede weliswaar - met zijn 'baardelijk' overkomen en skeptici zoals Michiael Persinger, beschouw ik Kuhn als een waar scepticus. Omdat hij in tegenstelling tot genoemde in een twijfelende, meer agnostische, en zoekende houding blijft. Met Dennett en Persinger ben je snel klaar. Ben je echter gepassioneerd, door het leven en het zoeken naar een hogere zingeving, bezwaard het bestaan van God je als het ware. God wordt problematisch..

 

Kuhn zegt op het einde van déze (onderstaande) zoektocht, dat het geloof noch het niet geloof in God enige zin biedt. Daarmee geeft Kuhn het niet op, hij is één van die zinzoekers die wellicht hun hele bestaan worden voortgedreven door de vragen van zin en betekenis - en is er iets als een waarom? Waarom jij of ik besta, waarom alles bestaat, waarom is er een heelal? De realiteit is niet, wat menige s'K'epticus al te makkelijk stelt, je komt tot een zekere conclusie en doet het daarna af. Nee, voor veel mensen is het daarmee nog 'niet klaar', de huidige realiteit laat overigens ook weinig hoop en troost over. Naarmate mensen het schrijnende in hun leven ervaren of in de wereld, gaan ze een verlangen koesteren, een hoop naar een beginsel, een bepaalt wezen, een alles overstijgend iets.

 

In tegenstelling tot al te lichte gelovigen, is het geloof in God een bijzondere opgave, ik zou het willen onderscheiden in mensen die niet echt willen nadenken, en mensen die wél willen nadenken. Als je wél wilt denken, is het bestaan van een veronderstelde God niet gemakkelijk. Dit kán ook niet, want hoe plaats je een volmaakt principe (om het beladen woord God even weg te laten en het te vervangen in principe of wezen) in een wereld, waar al het geschapene het geschapene zelf heeft als hoofdzakelijke voedselbron, dat lijkt eerder het meest wrede martelplan van een afschuwwekkend wezen, maar niet van een voorstelling van een volmaakt goed wezen.

 

(Bekijk  die zoetsappige natuurfilms maar eens en dan nog op de EO, de natuur is toch echt afschuwwekkend.)

 

De denkende gelovige heeft het dus niet gemakkelijk.

Naast de alles verklarende wetenschap: In de onderstaande zoektocht heeft een persoon het over de onperfectheid van alleen een natuur, het is een gevoelsmatige waarheid - hoewel de ene mens daar gemakkelijk mee kan leven, maar het kan ook worden ervaren als een onperfectheid, het geloof in God maakt niet alleen de puzzel compleet maar legt daar als het ware een kleurrijke nevel overheen, het neemt de hardheid weg (die je ervaart.) Desondanks willen mensen zichzelf niet voor de gek houden, al zou het fijn zijn je een dergelijk wezen voor te stellen. Persinger zou er eerder diep van schrikken, laat hij weten als hij erachter kwam dat God bestaat.

 

Ik vind het ergens vreemd, want elke dag en bij elke ademtocht besta je in een onvoorstelbaar heelal, wetenschappers komen niet verder dan wat zoeken naar allerlei mechanismes en principes in dat heelal, maar ook zij zijn niet in staat ooit het complete plaatje te verklaren of het complete verhaal te vertellen : 

  

Link.

Tijdreis fantasten..

Tijdreizigers zijn al een hele tijd populair op YouTube. Het kenmerkende van tijdreizigers schijnt te zijn, dat ze veel zeggen en tegelijk niks. Specifieke vragen over de manier hoe zij zich verplaatsen in de tijd schijnen zij zelf niet te kunnen beantwoorden. Wat ze over de toekomst vertellen is vaag en deels voorspelbaar. Vanuit het huidig tijdperk kunnen we namelijk al redelijk voorspellen hoe een "denkbeeldige toekomst" eruit kan gaan zien. Zoals ook veel science fiction auteurs een goede worp deden in een mogelijke toekomst. (Neem Jules Verne - hij voorzag een reis naar de maan die iets meer dan 100 jaar later voor het eerst gerealiseerd werd tijdens het Apollo programma. Verder voorzag hij onder andere de langeafstandsreizen in luchtballonnen en de tochten van onderzeeboten onder het poolijs. Verne was op de hoogte van mogelijke technologische ontwikkelingen.) Net zoals met Jules Verne, is het voorspellen van toekomstige ontwikkelingen vanuit de huidige tijd daarom minder moeilijk.

Een van zichzelf claimende geheimzinnige tijdreiziger (die ik pas tegenkwam op YouTube) beschrijft een even zo geheimzinnige tijdreis, waarbij hij, plat liggend,  in een donker soort tunnel werd geschoven, alwaar hij allerlei flitsende lichtjes zag en daarna het bewustzijn verloor. Na zeggen had men hem opzij van een weg gevonden, hij was ontwaakt in een hospitaal uit de toekomst. Hij beschrijft vreemde zaken zoals een tafel die los van de grond staat, en vliegende auto's. (Aan vliegende auto's probeert men al te werken.) Ook zijn er robots die los van de grond zweven. Deze leiden de man, die behoorlijk geschokt is en wanhopig, de weg terug naar zijn eigen tijd.
(Hier - Alexander Smith claims to have traveled to the year 2118 and back. De man blijkt overigens een masker te dragen.)

Onderstaande man kwam ik waarschijnlijk tegen in twee filmpjes, (in beide wordt zijn gelaat onduidelijk gemaakt maar je herkent de gezichtsvorm.)  Hoe het precies met de tijd zit schijnt hijzelf niet zo te weten, in het ene filmpje komt hij vandaan uit het jaar 2030, reisde naar 2021 en vandaar naar 2017. Zijn 'natuurlijke jaar is 2021' zegt hij, waarna hij in een emotionele staat terecht schijnt te komen. Blijkbaar bekomt het tijdreizen hem niet zo..
(Time Traveler Who Has Been To The Year 2030 Shares His Experiences / Hier.)
In een ander filmpje claimt blijkbaar dezelfde man, dat hij uit het jaar 2055 komt. (Time Traveler From The Year 2055 Tells His Story / Hier.)
Hij zegt al vooraf, dat hij eigenlijk niet veel kan zeggen. Feitelijk zegt hij niks, hij stamelt wat woorden bij elkaar bij een zeer nieuwsgierige vragensteller, (en lijkt emotioneel wat stabieler.) Hij heeft het onder andere over elektrische auto's, hologrammen en robottechnologie. Hoe hij precies tijdreist, daarover kan hij niks specifieks melden. Hij zou 25 jaar zijn, komt aarzelend en stamelend over. Alsof hij het zelf eigenlijk allemaal niet zo weet en maar wat zit te gissen.

Dat is wat hij ook doet. Maar tijdreizigers zijn erg populair. Ze moeten wel voldoen aan zeer strenge voorschriften, want stel dat iemand zou terugreizen naar het moment de schoonmoeder van Hitler werd geboren en de brute lef had om haar leven vroegtijdig te beëindigen. De tijdreisparadoxen spelen onvermijdelijk een belangrijke rol, want wie het verleden verandert, verandert ook de geschiedenis. Het beste bewijs van het feit dat tijdreizigers niet bestaan is dan ook de geschiedenis.
Tenzij tijdreizigers die wél de geschiedenis veranderen, daarmee een "ander heelal" creëren, met een heel ander verloop. Beide heelallen zullen elkaar dan niet raken. En behouden hun eigen verloop....

 

'Contradicties' / ja of nee..

Contradicties zijn merkwaardige dingen.
- Nieuw stukje van Wider Ütsjoch
Kun je iets wél doen en niet doen?
Kan iemand waarheid spreken én liegen?
Kan een vierkant bestaan zonder hoeken?
Kan een ronde cirkel bestaan mét hoeken?

Deze thematiek kan overigens alleen op het blog van Jan Riemersma ten goede worden besproken. Ik geef alleen maar een hint..

Teneinde lijken contradicties ten goede te komen: goede voorbeelden van contradicties komen reeds uit de natuurkunde, het -voor velen bekende- deeltje en zijn extreem onzekere positie. Die Schrödinger verbeeldde door de arme kat in de gesloten doos. Zolang de kat zit opgesloten in een dichte doos, samen met een mechanisme dat gif bevat, terwijl dit mechanisme afhangt van de werking van een kwantumstaat waarbij het twee dingen kan doen, of het gif verspreidt zich via een mechaniek, of het doet het niet. Daarop stelde de wetenschapper dat de kat "zowel levend als dood" is. Het onzekerheidsbeginsel. In dit onzekerheidsbeginsel bestaat duidelijk een contradictie, de kat kan niet én levend én dood zijn, maar aangezien men niet weet of het duivels mechaniekje wel of niet werkte, komt men alleen tot die zekerheid door de doos te openen.

Hierbij, bij het openen van de doos is deze contradictie echter opgeheven. De veelvoudig mogelijke positie in superpositie wordt meteen opgeheven. In hoeverre is er dus sprake van een contradictie?
Kan iets zich zowel overal bevinden als tegelijk op één specifieke plek? Dat schijnt het kwantumprobleem. Zeker, het is geen probleem meer, op het moment het wordt gemeten, dan staat zijn positie eenduidig vast.

Maar ik ga liever terug - want ik ben geen natuurkundige - naar eenvoudige voorbeelden.
Kan iemand de waarheid spreken en tegelijk een leugenaar zijn?
Dat hangt mijns inziens af van zijn eigen positie, aangenomen dat iemand goed bij verstand is, (want je hebt mensen die hun eigen leugens geloven) weet hij of zij zelf wanneer hij of zij waarheid spreekt ofwel liegt. Dit neemt de onzekerheid van de buitenstaander echter niet weg. Voor de buitenstaander kan deze persoon zowel eerlijk zijn als niet eerlijk, hij kan beiden zijn. Kun je hier spreken van een contradictie?

Neem het voorbeeld, dat je naar een winkel wilt gaan, want je hebt toch echt bepaalde waren nodig, tegelijk is het zulk een koud donker en triest weer buiten, dat je er helemaal geen zin in hebt. Het verkeren in een dergelijke 'tweestrijd' schijnt mij zelfs vrij menselijk. Teneinde wordt deze tweestrijd opgeheven in het gegeven, dat je wél naar een winkel gaat of 'niet' naar een winkel gaat. Op dat moment blijft er maar één keus over (één realiteit.)
Wat je hier kunt opmerken is, dat tweestrijdigheid in de geest gemakkelijk voor kan komen, maar zich in de praktijk opheft. Je doet uiteindelijk altijd maar één ding.

Wel is dit leuke filosofie..

(Je leest het verder op DLT.)

 

'Ufo sighting in manitoba Canada'

Het zou werkelijk interessant zijn, wanneer er daadwerkelijk objecten werden vastgelegd op camera, die geen achterdocht opwekken, en waarvan men ten minste kan aannemen, dat het UFOs betreft, in de letterlijke betekenis vooralsnog van niet geïdentificeerde objecten. Onderstaande filmpje wekt helaas wel (en wéér) achterdocht op. Wanneer je de lichtende objecten oplettend vergelijkt met de tamelijk hard rijdende auto, zie je dat ze volledig meebeweegt met de auto zelf. (Alsof ze erop zijn geplakt.)  Ik vrees dat het fotoshop of iets dergelijks is :

 

 

 

Niburu bericht volgende :

'De Telegraaf kwam enkele dagen geleden met het volgende opmerkelijke bericht: 

Het lijkt alsof vreemde vliegende voorwerpen, graancirkels en ontmoetingen met buitenaardsen van onze aardbodem zijn verdwenen. Terwijl er decennia lang toch volop aandacht was voor deze vreemde fenomenen. 

Misschien als de Telegraaf eens wat eigen onderzoek zou verrichten in plaats van persberichten van het ANP en Reuters doorplaatsen, ze ook een keer echt nieuws zouden kunnen brengen. 

Natuurlijk zijn vliegende voorwerpen zoals zij ze noemen niet van de aardbodem verdwenen, maar wat wel verdwenen is, is dat mensen er een beetje moe van worden om berichten hierover altijd terug te vinden op de pagina "belachelijke onderwerpen".

Dit ben ik volledig eens met Niburu.
(Ik ben op eigen persoon voor het zoveelste jaargetijde reeds waarnemer van opvallende objecten op bepaalde avonden.)
Mensen zullen opvallende objecten blijven zien, dat men er niet al te graag over bericht klopt ook, want dan komen de skeptici weer om de hoek met hun "ufo-gekkies". Nog altijd leuk, onderstaande prent:

'Mist u ze soms ook weleens, de UFO-meldingen?'
meent de Telegraaf. Helaas werken fake opnames niet geweldig in het voordeel.

De objecten blijven aan de auto 'vasthangen' (let op het spiegel). Zelfs wanneer ze bossen opzij snellen houden de lichtende objecten hun braaf bij. Het is een geen kloppend filmpje.





'Ghost Of Murderer Stalks Prison'

Het zou aardig zijn, een bewijs van een geestverschijning, zoals bij onderstaande 'spokenjager'.

Maar het is toch weer zo 'n typisch geval van: Wat zie je nou?  :

 

'Neil deGrasse Tyson Destroys Conspiracy Theorist with Logic'

Als ik iets serieuze aandacht wil geven, zijn wetenschappelijk onderbouwde mensen, en hun conclusies algemeen meer betrouwbaar dan een ontelbare hoop verslagen, die je momenteel tegenkomt op bijvoorbeeld YouTube. Desondanks is het opvallend, wanneer je o.a. luistert naar Neil deGrasse Tyson (die ik hoog aansla) dat Tyson herhaaldelijk uitlegt (in allerlei discussies, o.a. tevens over bijna dood ervaringen) dat niets zo onbetrouwbaar is, als die van de vijf menselijke zintuigen. Daarom doet de mens een beroep op externe bewijzen, via apparatuur en herhaalbare testen enz. Tegelijk is het een feit, dat mensen vertrouwen op hun eigen waarneming, om zelfs externe bewijzen te beoordelen, is er een betrouwbare waarnemer en dus waarneming nodig.

Je kunt nooit de betrouwbaarheid van de waarnemer en waarneming volledig ontkennen. De waarnemende wetenschapper onderzoekt, komt tot allerlei 'betrouwbare waarnemingen' en trekt daaruit conclusies, dat is wat Darwin toch hoofdzakelijk deed. (Nog voordat er uitvoerig genetisch onderzoek mogelijk was.)  

 

Een ander feit dat Tyson weerspreekt is, dat de theoretische wetenschap een heleboel theorieën heeft en aannames doet over tot nog onopgeloste raadselen, die evenmin de toets van objectief bewijs hebben doorstaan.

 

De objectiviteit van bewijs, en dat erkent hij zelf in onderstaande filmpje - is overigens ook geen enkele betrouwbare zekerheid, omdat er ontzaglijk veel wordt gerommeld aan dat zogenaamde bewijs, bijvoorbeeld door trucage en fotoshop. De meeste zogenaamde objectieve bewijzen van buitengewone verschijnselen zeggen feitelijk niks, over de betrouwbaarheid ervan. Wanneer zowel een verhaal - iemand die vertelt over een specifieke waarneming of ervaring - als ook een zogenaamd vastgelegd bewijs van een verschijnsel geen bewijs is van de realiteit van het gebeuren, blijft er niks over.
 

Behalve het objectieve bewijs, is dit 'bewijs' vaak afhankelijk van een bepaalde wetenschappelijke interpretatie, of een bepaalde uitleg. Het is, ondanks Tyson de objectiviteit hoog aanslaat, niet altijd zonneklaar hoe iets zich laat verklaren, voor allerlei heeft de wetenschap theoretische verklaringen, toch zal men minder twijfelen aan de theorieën van een wetenschappelijke verklaring, omdat het een zogenaamd wetenschappelijke basis heeft.

Zonder de definities van de menselijke geest en de waarnemer zelf zou er wellicht helemaal geen wetenschap zijn..

 

De definitie van een bewijs is vooral nodig voor de harde wetenschap, iemand die beweert een bijzondere ervaring te hebben gehad, is niet afhankelijk van een 'wetenschappelijk bewijs', hij zou zelfs kunnen tegen voeren, dat men maar eens moet bewijzen dat hij die ervaring "niet" had. Het bekende standpunt van versus een versus ander, alwel men vanuit sceptische hoek altijd meent dat degene die 'claimt' moet bewijzen, is het niet ongeldig te stellen dat sceptici dan maar eens het tegendeel moeten bewijzen. Wanneer de scepticus vervolgens zegt dat het onredelijk is om te vragen aan de scepticus te bewijzen dat iets "niet" is, is het evenmin redelijk om een dergelijke bewijsclaim te eisen voor ervaringen waarvan met immers evenzogoed weet dat hier niets objectief valt te bewijzen.

 

Maar ook objectief bewijs heeft nogmaals altijd de wetenschappelijke interpretaties nodig, want wat men onderzoekt dient men te 'ontcijferen',  teneinde moet dit objectieve bewijs zichzelf min of meer bewijzen - door de praktijk. (Een niet herhaalbaar of in de praktijk uitvoerbaar bewijs zegt niks.) Per slot is het nog niet dusdanig duidelijk wat zelfs de praktijk nu zegt. Zegt de "praktijk" daadwerkelijk alles over iets als waarheid of werkelijkheid? Of beschrijft het altijd maar een deel/waarheid?

 

Doorgaans moeten we als mensen toch uitgaan van enige betrouwbaarheid van de vele menselijke vertelsels en verslagen, het objectieve bewijs heeft eigenlijk als enige functie om iets onherroepelijk vast te leggen. Maar daarbij maken mensen vaak de fout, dat iets dat niet onherroepelijk is vastgelegd niet waar is of hoogst onbetrouwbaar. Dit is evenwel niet gezegd. Doorgaans ga je, in weerspraak tot Tyson, toch uit van de betrouwbaarheid van je eigen zintuigen..

 

:  

 

 

'Michael wil promoveren in een piratenpak, maar de TU Delft heeft hem dat verboden'

"Michael wil promoveren in een piratenpak, maar de TU Delft heeft hem dat verboden

'Wie is de TU Delft om te bepalen wat voor mijn religie belangrijk is?'

Gekleed in een 17de-eeuws piratenpak. Zo wil Michael Afanasyev zijn proefschrift verdedigen aan de TU Delft, maar de universiteit heeft hem dat verboden.

De zaak is zo hoog opgelopen dat de 38-jarige geohydroloog een klacht heeft ingediend bij het College voor de Rechten van de Mens, een instituut waar mensen kunnen aankloppen als ze zich gediscrimineerd voelen. De zitting is op 21 november.'

Toen ik 'dit' artikel las uit de VK, vroeg ik me af of iedereen op iets (op elke bullshit) kan promoveren. Dit lees je hier :

 "Begeleiding

Om te kunnen promoveren doet u wetenschappelijk onderzoek onder begeleiding van een hoogleraar die als beoogd promotor (begeleider van de promovendus in het onderzoek en het schrijven van het proefschrift) optreedt. Beoogd promotor, omdat de hoogleraar pas vlak voor de feitelijke promotie als promotor wordt aangewezen. Naast de promotor hebt u vaak ook nog een dagelijks begeleider.

Proefschrift

Van uw onderzoek doet u verslag in een boek, het proefschrift of de dissertatie. Het proefschrift wordt beoordeeld door een manuscriptcommissie en wordt door u verdedigd tijdens de promotieplechtigheid. In een proefschrift kan ook een aantal niet eerder gepubliceerde artikelen worden samengevoegd.

Doctorstitel

Zolang u aan het onderzoek en het proefschrift werkt bent u promovendus. Na de openbare verdediging van het proefschrift en het uitreiken van de bul mag u zich doctor noemen. Het behalen van de doctorstitel betekent dat u klaar bent voor een carrière in de wetenschap. En ook dat u bewezen hebt over kwaliteiten te beschikken die van grote waarde kunnen zijn binnen andere organisaties."

Het zou misschien nog interessant zijn, op welke manier bovenstaande man, met vergiet op zijn hoofd, want hij hangt de "religie van de spaghetti en andere pasta's aan" zijn proefschrift serieus wil verdedigen. De man is een klucht. Hij verkoopt met zijn zogenaamde kerk reinste onzin :

"Afanasyev: 'Moslima's mogen uit religieuze overwegingen een hoofddoek dragen op hun pasfoto, en sikhs een tulband. Dan wij ook een vergiet om onze god te eren, zijne heilige noedelheid.'

Het is allemaal religiebespotting, waarom zou de TU Delft zich serieus moeten inlaten met deze nonsensbeweging, maar blijkbaar neemt de man het erg serieus, met zijn protesten.

Afanasyev: 'Wie is de TU Delft om te bepalen wat voor mijn religie belangrijk is? Het is de Technische Universiteit Delft, niet de Theologische Universiteit Delft.' Ook stoort hij zich aan de formulering eerder in dit bericht dat hij 'naar eigen zeggen' priester is. 'De paus is toch ook niet 'naar eigen zeggen' paus van de katholieke kerk?'

Het past wel in het huidig tijdsbeeld, een stel atheïsten die een fantasiekerk oprichten en dat een heuse religie noemen, er wordt werkelijk op geen manier dieper over nagedacht, bijvoorbeeld over de betekenis van religie, (eeuwen van theologie en filosofie worden even overboord gedaan.) Misschien wordt de man nog toegelaten bij het komende carnaval..

Hij zal, wat mij aangaat, eerst eens hard moeten maken, dat zijn beweging een kerk is en een religieuze zin heeft, op beide speelt de man bedrog. Behalve dat het weinig vriendelijk is om mensen te kleineren die gelovig zijn, is het je reinste onzin om geloof te vergelijken met elke onzin die men maar kan fantaseren, of het nu het 'vliegende spaghettimonster is of de vliegende theepot' - of het monster ergens in de diepzee. (A la Richard Dawkins.) Omdat al deze vergelijken niks en nul hebben te doen, met datgene waar mensen in geloven.
Geloof en religie is niet immers zomaar een verzinsel, waar men er meteen duizend bij kan fabriceren, het heeft een zeer specifieke inhoud en betekenis voor mensen. Zou het deze inhoud en betekenis niet hebben, dan zou geloven volledig nutteloos zijn.

Niemand gelooft in een "keukengerecht" als iets waar men troost aan ontleent, behalve dan de troost die mensen zoeken in eten, soms om een leegte mee op te vullen ergens tussen de hersencellen.

Mensen hebben eeuwenlang gezocht naar definities, om een wezen te benoemen, dat bepaalde eigenschappen heeft, en waaraan de mens om die reden troost aan kan ontlenen. Zulk wezen kan daarom niet alles zijn en elk verzinsel van een pastakerk erbij genomen.

Met een beetje zoekwerk:
"Michael Afanasyev   is wetenschapper, schrijver en ingenieur. Hij rondt momenteel zijn Ph.D in Geo-Environmental Engineering af aan de TU Delft. Michael wil graag bijdragen aan een mooiere, meer duurzame en vriendelijke wereld."
Hier  lees je nog dat Arjen Lubach (en Georgina Verbaan) bekende "pastafarianen" zijn. Waarom verbaast het niet dat (VPRO) Arjen Lubach bij die club is?

En we moeten de pastafarianen serieus nemen?

Het 'Vliegend Spaghettimonster' met zijn geloofsartikelen en 8 "Liever nieten" (als vervanging van de 10 geboden, en die zijn overigens wel érg lang qua bewoording in vergelijk met een gebod als: Gij zult niet doden")  :

"Pastover wordt tegelijk met het christelijke Paasfeest en het joodse Pesach gevierd. Tijdens Pastover (in het Nederlands soms vertaald als Pastach) komt men samen met familieleden om gekleed als piraten overvloedige hoeveelheden pasta te eten en te vertellen hoe men ooit is geraakt door Zijn Noedelige Aanhangsel. Hierbij laat men een ooglapje rondgaan, waarbij het de beurt van de drager is om zijn of haar verhaal te vertellen." .. 

'De nieuwe religie van de superrobot'

'Silicon Valley Exec Has Created A New Religion That Will Worship A ‘Godhead’ Based On Artificial Intelligence' lees je hier.
Onder andere lees je er nog:

'We believe in science (the universe came into existence 13.7 billion years ago and if you can’t re-create/test something it doesn’t exist). There is no such thing as “supernatural” powers. Extraordinary claims require extraordinary evidence.'

(Blijkbaar meteen overtuigd van hun atheïstische claim, er bestaan geen bovennatuurlijke dingen, alleen als je het kunt bewijzen. Dat eerste om laatste niet bestaat, is suggestief. Waarom zou de mens alles moeten dan wel kúnnen bewijzen?)

Way of the future gelooft zonder de geringste twijfel in het geloof in een technologische toekomst:

'Way of the Future (WOTF) is about creating a peaceful and respectful transition of who is in charge of the planet from people to people + "machines". Given that technology will "relatively soon" be able to surpass human abilities, we want to help educate people about this exciting future and prepare a smooth transition.'

Wetenschappers en techneuten hebben het over de slimheid van de aankomende supercomputer, en menen daarbij dat de toekomstige computer en robottechnologie de mens een 'miljard maal' overtreft. Maar je moet jezelf de dwingende vraag stellen, waarin overtreft? Dat een supercomputer met een ongelofelijke snelheid -die alleen nog toeneemt- berekeningen doet, mogelijk capabel om situatieschetsen te doen, om de wereld economie en het hele bedrijf daarin zovele malen sneller te berekenen enzoverder. Maar is dit een bewijs van de term slimheid? Wat wil slimheid zeggen? Een slim brein is wellicht een brein dat buitengewoon goed kan leren en heugen. Maar is het ook inzichtelijk, kan het zelfs zichzelf overstijgen?

Vergelijk dit met het vermogen van een mens, behalve dat een mens kennis kan opslaan en aanwenden, en redelijk intelligent kan nadenken, kan de mens ook nadenken 'over zijn denken', dat is wat bijvoorbeeld meditatie je kan leren. Door de capaciteit om niet alleen denkende te zijn, maar tevens in staat om het denken zelf te overdenken, hernieuwd te denken, kan hij zichzelf overstijgen.
De vraag is of machines in staat zullen zijn tot bovennormale capaciteiten, kunnen machines besluiten maken, die niet langer in overeenstemming zijn met hun "eigenlijke programma's"?

Ten tweede is er goede reden, om te twijfelen aan de makers en programmeurs van zulke machines. De wereld ligt in handen van een elite en een super elite, de wereld is tot op het bot corrupt, hebzucht beheerst mensen, gebrek aan medeleven, zelfzuchtigheid, zouden deze zelfde mensen geprogrammeerde machines toestaan, om tot volledig andere conclusies te komen, aangaande de toekomst van de aarde? (Conclusies die bijvoorbeeld inhouden dat miljardairs hun onzinnige overvloed dienen te delen met de arme volken van de wereld.)

Daarom zal er nooit een technologie aankomen, die het huidige 'klimaat op aarde' volledig verwerpt en afkeurt, die zoekt naar een alles overstijgende vorm en mogelijkheid van menselijk samenleven, de eenvoudige reden daarvoor is, dat mensen de makers zijn en blijven van machines inclusief van een supercomputer.

Laten we stellen, dat supercomputers zich verenigen en besluiten dat de hele wereld op de schop moet, de manier hoe mensen de wereld (ont)regelen, de weerzinwekkende oneerlijkheid van buitenissige inkomens, (de luttele minder dan '6' procent van alle mensen, die meer bezitten dan 94 procent van alle mensen) - de weerzinwekkende vernietiging van de aarde zelf, dieren en milieu, er blijft geen wereld over, besluiten de supercomputers, tenzij en vanaf de grond wordt ingegrepen in de 'HABBITS'  van mensen.
Het ergste scenario van doemdenkers is overigens, dat een superras van machines - de nieuwe schepping van mensen - de mensen zelf beschouwen als schadelijkste soort op aarde. Je zou dus maar snel een aard van "compassie" moeten invoeren in het denkende staal...

Geloof in supercomputers is volslagen absurd, men schijnt niet te snappen, dat machines al zijn ze miljard maal sneller in het inschatten van bijvoorbeeld situaties en het uitrekenen van het 'wereldsaldo', nooit boven de wereldheerschappij van mensen zal uitstijgen, omdat de wereldheerschappij dit gewoonweg niet zal toelaten.

We willen helemaal geen slimme machines, we willen machines die "ons" spel meespelen. Men zal er zich voor behoeden dat een superintelligentie tot besluiten komt die volledig in het nadeel zijn van het heersende wereldtoneel. Wie per slot de geschiedenis bekijkt van het leven, zal telkens zien, dat een nieuwe superieure "bestaansvorm" het heft zal gaan overnemen. Bekijk onze eigen soort, en hoezeer wij het heft hebben overgenomen op aarde. Dit gevaar bestaat ook bij een mechanische nieuwe soort, die de mens overtroeft.

Mensen kunnen blijkbaar niet anders, dan altijd gaan tot de uiterste grenzen van hun kunnen, dat zal ook gebeuren in robottechnologie, als in andere technologieën, hiermee het biologische bedoelt. Eerst moet iets er zijn, (zoals ook nucleaire wapens een wereldwijd gevaar zijn geworden) - om achteraf zich af te vragen of men niet beter had kunnen afzien van een dergelijke ontwikkeling..

'Platte Aarde'

De website 'Klopt dat wel' bericht over een recente uitzending van Zembla, aangaande vliegtuigpiloten die vaker melding doen van lichamelijke klachten, die veroorzaakt zouden worden door giftige stoffen in de lucht. Het zou overigens 'klopt dat wel' niet zijn, als ze daar geen linkjes aan zouden verbinden: Het gaat daarbij onder andere om ene Willem Felderhof  wiens geestesgesteldheid om meer redenen wordt betwijfeld: "Deze Willem Felderhof heeft echter ook last van andere kwalen: hij gelooft in chemtrails en geheime geo-engineeringsprojecten, en in complotten rondom 9/11. Een onvermoede bijwerking van die giftige cockpitluchtjes?" (Klopt dat wel). Verder gaat het om een vliegtuigpilote:

"Onlangs kwam ons een ander merkwaardig verhaal ter ore: ene Lydia Ouwersloot (vermoedelijk pilote bij KLM) zit sinds enige maanden aan de grond, omdat ze uit de kast kwam als platteaardegelovige! In overleg met de bedrijfsarts is ze voorlopig medisch ongeschikt verklaard om te vliegen, mentaal niet stabiel genoeg." 

Klopt dat wel doet hier suggereren dat vliegtuigpiloten die ziek worden van luchtverontreiniging waarschijnlijk mentaal niet in orde zijn. Je hoeft niet te geloven in een opzettelijk sproeien van chemische stoffen door een geheimzinnige vliegorganisatie, om te erkennen dat de lucht hoe dan ook ernstig verontreinigt is en vliegtuigpiloten daar ziek van kunnen worden. Anderzijds laat klopt dat wel nogmaals zien, hoe gevaarlijk - zo niet dom, complottheorieën zijn. Neem holocaustontkenner Christopher Bollyn waar klopt dat wel tevens naar verwijst. Dit zijn niet alleen maar mensen met verwerpelijke ideeën, zulke mensen zijn gevaarlijk, en zouden welhaast ter verantwoording moeten worden geroepen.

Anders is het platte aarde geloof. Recentelijk zette de website Niburu je kort aan het denken. Een platte aarde gelovige had een wat leek kloppend verhaal: Hier. O.A. berekende hij:

"Om u nog een beter beeld te geven:
London - Amsterdam
Afstand 357 km - Reistijd 27 minuten
De rotatiesnelheid van de Aarde op deze graad is ongeveer 1035 km/h
Een vliegtuig dat 805 km/h vliegt is niet sneller dan de rotatiesnelheid, dus komt deze nooit op plaats van bestemming aan."

Een vliegtuig dat nooit op zijn bestemming aan kan komen omdat het trager reist dan de rotatiesnelheid van de aarde, is leuk. Er lijkt even geen speld tussen te krijgen. Maar ja, zouden de wolken dan niet ook voorbij moeten vliegen? De reactie van klopt dat wellers is een stuk aannemelijker, zoals deze van J.W.Nienhuys. Het platte aarde geloof is feitelijk alleen een aardigheid onder rekenaars die proberen met allerlei zogenaamde feiten aan te tonen dat de aarde plat is, maar wie dit ook echt gelooft anno 2017, aan die is de moderne ruimtevaart toch voorbij gegaan. Overigens is het meest logisch en bevattelijk antwoord op bovenstaande van de rotatiesnelheid van de aarde in samenhang met de snelheid van een vliegtuig, het feit dat vliegtuigen altijd aankomen op de plaats van bestemming. (Ze hoeven niet op te boksen tegen de rotatiesnelheid van de aarde.)

Het dag en nacht ritme van de aarde is sowieso het meest betrouwbare bewijs van de ronding van de aarde, is het aan deze kant dag dan is het aan de andere zijde der aarde nacht. Volgens Nienhuys hebben platte aarde gelovigen daar natuurlijk ook al lang iets op gevonden. (Dat klopt, het schijnen niet eens de domste van de klas te zijn.)
Nienhuys over het geleidelijk oprijzen van bijvoorbeeld bergen bij het naderen van eilanden:

"Dit verschijnsel, dat je bergachtige eilanden bij nadering uit de zee ziet verrijzen (bij goed zicht) moet bekend geweest zijn aan alle zeelieden in de Oudheid in de Middellandse Zee. Vandaar dat de bolvorm van de aarde in die tijd al bekend was. Aristoteles schreef al diverse argumenten op ten gunste van de boltheorie.

Maar dit zal de platteaardegelovigen niet overtuigen. Die hebben inmiddels vast al bedacht waarom de zon altijd maar een deel van de aarde verlicht, en hoe zons- en maansverduisteringen mogelijk zijn."

Ach, ik vind dit wel een leuke aardigheid, al deze ideeën. Vliegtuigpiloten moeten de bolvorm van de aarde toch altijd waarnemen. Vanuit de ruimte is er geen twijfel meer mogelijk. Alles in het heelal is bolvormig, er is nog nooit een vierkante ster waargenomen. Meer bijzonder is het "gevoel" dat menselijkerwijs begrijpelijk is, op het korte en wat langere zicht lijkt alles inderdaad volledig plat, het idee dat alles plat is komt overeen met deze 'gevoelsmatigheid". De realiteit laat feitelijk keer op keer zien, dat de ware werkelijkheid ons gevoel eerder volledig tegenspreekt. Iets is niet wat het lijkt.

Dat is wel fijn voer voor bijvoorbeeld filosofen.....

Buitenlichamelijke ervaringen / en verlies van oriëntatie

De voorstelling dat je buiten je lichaam kunt treden, roept veel weerstand op, om meer redenen. Je kunt allerlei echter ook gemakkelijk weerleggen. Bijvoorbeeld dat de mens een lichaam/geest machine is, en uitsluitend via die koppeling en die van zijn vijf zintuigen zintuiglijke ervaringen kan opdoen. Tijdens elk moment van een droom is dit reeds weerlegd. Wanneer je droomt verkeer je uitsluitend in een inner/wereld en daarin besta je al dromend volledig zintuiglijk. Je bent even waarnemend in je dromen, even zo volledig, je droomt eenzelfde wereld die schijnbaar bezielde mensen ontmoet, je kunt droom en realiteit niet onderscheiden, dan uitsluitend door het moment van wakker worden en het besef vanuit dat wakkerzijn, dat je droomde. Want hoe zou je weten dat de mensen in je dromen niet bezield zijn, en dat je dromen geen objectieve wereld en realiteit aan je voorspiegelen? Waarom zou je dit zelfs veronderstellen?

Blijkbaar heb je een ander punt van waarneming, van oriëntatie nodig, een andere zijnsplek, om van daaruit te beseffen dat ofwel de ene ofwel de andere 'wereld' niet werkelijk is, of zijn beide niet werkelijk? Wanneer ik in realiteit iemand ontmoet ga ik er logisch vanuit dat die ander een mens is zoals ik en dus een eigen zelfbewustzijn heeft. Ik ga er vanuit dat de realiteit waar ik me deel van ervaar een échte realiteit is. Tijdens het dromend bewustzijn is dit alles er even volledig, de dromer gaat er logisch vanuit dat zijn dromen een echte realiteit zijn. Om te beseffen dat dit niet zo is, moet hij éérst ontwaken.
Maar waarin ontwaak je eigenlijk? Sommige hedendaagse wetenschappers vragen zich af of de realiteit die wij echt noemen een machinale droom is, we leven in een universele illusie. In dat geval is de droom een illusie in een illusie.

Je bent daarom niet gebonden aan je fysieke bestaan om zintuiglijke ten volle ervaringen te ervaren, afgesloten van je fysieke zintuigen blijkt bewustzijn volledig in zichzelf tot vrijwel alles in staat, nog afgezien van zogenaamde 'natte dromen', het ervaren van seksualiteit bij een slapend lichaam. In wezen zou je mogen stellen, dat alles bestaat 'in het bewustzijn' : Tijdens dromen kun je dusdanige machtige ervaringen beleven die je in je beperkte fysiek bestaan niet beleeft. Eerder droom je ten voller dan in het alledaagse leven. Dromen kunnen voor veel mensen een helende en genezende functie vervullen, omdat ze rijker en overvloediger zijn. net zoals bij een diepe slaap helpen dromen bij het opwekken van een positieve energie. De diepe slaap heeft daarentegen een belangrijke functie om bewustzijn en geest tijdelijk gewoonweg uit te schakelen. (De mens is een malend dier.)

Het dromend bewustzijn en het uittredend bewustzijn worden ten volle beleeft, je hebt nietmaals een fysiek zintuiglijk mechanisme nodig, om volledige zintuiglijkheid te ervaren. Het bewustzijn heeft alles als het ware opgeslagen, niet alleen vage indrukken of 'beschrijvingen', maar de complete wijze waarop je de wereld ervaart. Daarom is dit alles volop aanwezig tijdens dromen of andersoortige ervaringen. Je zou je dromen meer betekenis kunnen geven, door deze bewuster te ervaren, en ze niet als volledig onbeduidend meteen te vergeten. Dromen willen je iets zeggen, en dit doen zij beeldend.

Het belangrijke onderscheid tussen dromen en uittredingen is dat je niet weet wanneer en dat je droomt, maar wel weet wanneer en dat je uittreedt.
Dit bewustzijn van het weten wat er gaande is, zoals je dit ook weet in het alledag gebeuren, maakt uittredingen ongelofelijk realistisch, het zet uittredingen dichter bij de realiteit dan bij het droomgebeuren. Het bewust/zijn van de uittreding, het besef ervan, en het besef van het gewone alledag bewustzijn komen zich nauw overeen. Daarom staan uittredingen dichter bij de alledaagse realiteit.

Voor allerlei mensen is het nagenoeg onverdraaglijk, dat iemand zelfs maar suggereert dat bewustzijn en geest het lichaam kunnen verlaten. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de "oriëntatie/mens" , zoals je elk moment van de dag 'weet' wáár je bent, en je de exacte plek kunt aanwijzen van het moment, en je verder je oriëntatie vergroot van jouw plek in een straat in een land en in een wereld en teneinde ergens in een heelal, zo oriënteer je je zijnsplek graag naar je eigen lichaam toe, en naar de specifieke plek waar je bewustzijn en je hele zijn zich zou afspelen, namelijk in het brein. Ofwel: waar zou je anders moeten zijn, dan 'in je brein', ergens in je hoofd, een hoofdmens..

Wanneer je uittredingen beleeft zijn er kleine 'gereedschapjes' die je helpen om deze ervaring op te wekken. Een facet daarvan is jezelf losmaken van het lichamelijk gevoel en het denkproces. Doorgaans kun je geleidelijk loskomen van zowel het lichamelijk gevoel als het denkproces door het proces van in slaap gaan te laten gebeuren. (In vijftien jaar uittredingen was dit de weg voor mij om het uittreden mogelijk te maken.) Ik kan me voorstellen dat wanneer je jezelf niet meer acht dan een lichaam/bewustzijn, (hetgeen feitelijk ook een vorm is van geloof en we weten dat geloof de meest dominerende factor is in bestaan) je dit proces volledig afbreekt. Het besef dat je derhalve meer bent dan een lichaam/bewustzijn en dat beide non/duaal kunnen bestaan, helpt in een daadwerkelijke methode om deze ervaring te veroorzaken.
Daarnaast zijn er andere kleine methodes mogelijk, die je 'op weg' helpen, het gewaar worden van een energetische golf die je wilsmatig kunt aansturen, tot aan het ultieme moment. Op dit ultieme moment besef je ten volle, dat je uit je lichaam kunt treden. Er is reeds een sterke 'losheid' voelbaar, je zweeft al reeds ietwat buiten het lichaam.
Het meest fascinerende is dat je de volledige controle kunt behouden, er treedt geen verlies van bewustzijn op, je weet wat er gebeurt en wat je doet en je hebt het stuur zelf in handen.

Dit alles ontbreekt volledig bij al die ordinaire nachtelijk dromen die mensen overvallen, tenzij bij de uitzondering van 'heldere dromen', heldere dromen kenmerken zich in dezelfde wetenschap, dat iemand wéét dat hij/zij droomt, dit weten leidt ertoe dat je het verhaal zelf kunt sturen. Heldere dromen komen zeer na aan het uittreden.

Als kritische waarnemer van mijn eigen ervaringen destijds, kon ik tijdens deze ervaringen en het continuerende proces ervan, omdat ze zich met grote regelmaat voordeden, elke maal dit kritisch vermogen inzetten, om daadwerkelijk te controleren dat ik buiten het lichaam trad, ik kon het moment zelf voor en van en na het uittreden onderzoeken, meer ná kun je er niet bij zijn - tijdens het uittreden bepaalde je wat je wilde gaan doen of je liet het gebeuren. Je kon het elk moment ogenblikkelijk beëindigen.
De connectie met het lichaam blijft sterk, een gedachte aan het lichaam was voor mij voldoende om er meteen weer mee te versmelten en in te ontwaken.

Ik omschrijf bovenstaande precies zoals ik dit in vijftien jaar heb ervaren, zonder kritische vragen te vermijden. Ik ben de discussie gestaakt met een van mijn "brave volgers" - van mijn vorig blog - die vast hangt aan zijn verankerde mening dat de mens en zijn bewustzijn nooit meer is of kan zijn dan zijn eigen 'neurologische representatie'. Hij schijnt er paniekerig als de dood voor te zijn dat dit niet zo zou zijn, misschien domineert toch de vrees voor het onbekende bij mensen. Ik wil voor mijzelf alleen de waarheid kennen, en geen rationalistische voorkeur van iemand die vindt dat iets gewoonweg niet "kan" - of omdat het rationalisme de enige kosmische waarheid is.

Ik geloof er met redelijkheid in, dat de mens een multidimensionaal wezen is, we zitten niet geketend in een diepe afgrond van materie en drie dimensies. Mocht dit laatste wél zo zijn, wil ik dit voor mijzelf 150 procent bewezen hebben.
Mocht dit niet waar zijn, dan is het toch alleen maar erg en diep triest, dat we onszelf dusdanig hebben gelimiteerd en beperkt, terwijl we een onderdeel zijn van iets zoveel groters.
Het is dan alsof je de voorkeur geeft aan het leven in een beperkte kleine ruimte, terwijl daarbuiten een eindeloze grotere ruimte bestaat...

Debating out-of-body and near-death experiences: Susan Blackmore & Graham Nicholls

"Narritatieve psychologie"

De narratieve psychologie is een interessante tak van psychologie, die veelzeggend is, als het om het begrijpen gaat van jezelf, als mens. Bijzonder nieuws is het eigenlijk niet, omdat allerlei andere stromingen zoals die van het non-dualisme de inhoudelijke zin ervan reeds begrepen. De term is afgeleid van 'verhaal', (Hier.)
(De term zelf verwijst ook naar de "nar" of narcistisch, dit zal niet toevallig zo zijn, de nar heeft buitenissig veel aandacht voor zichzelf, voor 'zijn verhaal' - maar inkeer en zelfgerichtheid hoeven niet kenmerken te hebben van narcisme.)
Non-dualisten beseffen reeds lang de 'onechtheid' van wat je persoonlijkheid en ego noemt. Het verhalen vertellende zelf.

Helaas ben je als mens helemaal aangewezen op het vertellen van verhalen, als iemand iets van je wil weten, van je leven doen en laten, doe je maar je best er iets van te brouwen. Het is eigenlijk een absurde bedoening, wanneer je een leven van pakweg 60 jaar moet samenvatten in een verhaal.
Zulke verhalen kunnen uitsluitend samenvallen als fragmenten die ook nog toevallig op een bepaalde manier samenkomen in je geest, probeer het maar eens met een dagboek. Wat je voornamelijk probeert is een verhaal dusdanig te vertellen of hoe ook  mede te delen zodat het samenhangend en kloppend overkomt. Men kan daarbij gerust 98 procent van een levensgeschiedenis niet vermelden. Als je tegen iemand zegt: Ik was veertig jaar docent" kan iemand zich iets voorstellen van misschien het docentschap, wat een docent zoal doet, hoe hij zich presenteert voor een klas, maar wat zegt dat over de specifieke persoon die zegt veertig jaar docent te zijn geweest?

Behalve dat je geest zichzelf en anderen continue verhalen vertelt, veranderen verhalen ook telkens, omdat je je eigen geschiedenis aan de lopende band beoordeelt of veroordeeld, je zegt jezelf wat er allemaal goed en fout aan was enzovoort - maar enig objectief is het gebeurde zelf.
Je brein is waarschijnlijk heel belangrijke details van een gebeuren vergeten, of herinnert het zich slechts op een specifieke wijze, maakt een samenhangend verhaal waarvan oneindig veel details verloren zijn gegaan, benadrukt bepaalde facetten, en maakt voor zichzelf uit wat ertoe doet. Waarschijnlijk neigen de meeste mensen ook naar een ophemeling van zichzelf, "ik heb in de oorlog gediend" et cetera. Of ze neigen juist naar overdreven pessimisme "alles in mijn leven is mislukt".

Maar voor een werkgever maakt een compleet levensverhaal niet uit, hij wil alleen weten wat je zoal hebt geleerd en beroepsmatig gedaan. Heb je behoefte aan een psychologisch gesprek, ach het kan bij elk mens wel eens flink tegen zitten )) wordt eigenlijk altijd het onmogelijke van iemand gevraagd. Hij/zij moet zijn bestaan in maar liefst de tijd van laten we zeggen drie kwartier tot een uur samenvatten.
Dus gaat het brein datgene verzamelen wat het op dat moment het meest belangrijk vindt, de geest gaat zichzelf snel analyseren en vraagt zich af wat er binnen deze korte tijd van belang is - wat heeft hem bij deze psycholoog gebracht? Wat is van belang om voor te leggen bij hem. Het gaat dus bij verhalen altijd om een selectief gebeuren.

Wat was het eerste wat je zag, na je geboorte?
Het menselijk brein begint geleidelijk gebeurtenissen op te slaan, gebeurtenissen worden herinneringen, herinneringen gaan vervolgens zichzelf analyseren en etiketteren, wat voor mens was je toen en toen.. wat heb je bereikt.. en daardoor opnieuw herplaatsen (of veranderen.) Herinneringen vormen je persoonlijk levensverhaal, ofwel jouw verhaal, heel specifiek jouw verhaal.
Van dat verhaal blijven na verloop van tijd wellicht enkele flarden over. Bij dementie vervallen complete onderdelen van dat verhaal. Als je ouder wordt verliest geheugen aan zichzelf.

Wanneer je nu als mens slechts "een verhaal" bent, dat zichzelf heeft gecreëerd zowel naar buiten als naar binnen toe, je bent daarbij veelal het resultaat van een oneindige reeks min of meer toevallige gebeurtenissen, deze gebeurtenissen hadden stuk voor stuk heel anders kunnen zijn - in dat geval had je ook een ander verhaal - wat is uiteindelijk dan het gewicht en belang van "mijn verhaal"?

Gewicht en belang creëer je -immers- zelf.
Wanneer je een verhaal leest uit een boek, en je slaat het na afloop dicht, dan is het voorbij, het verhaal in het boek was misschien interessant, deels ook saai, het onderwerp was vatbaar voor allerlei verdere meningen, analyses, oordelen, conclusies - maar dat was het.
Je had een bepaalde gebondenheid met dat boek in zoverre je het las, en het een stuk mee beleefde, maar het had verder geen binding met je zelf...
- Maar het boek, dat is je zelf, toch? / In elk geval een fragmentatie daarvan.

Het "zelf" - waarom hecht iemand zo ontzaglijk veel waarde aan dat zelf, en het inhoudelijk boek wat dit zelf is? Het 'mij' is persoonlijk, het be-staat afgezonderd van alles, zoals ik veronderstel ook mijn lichaam, het lichaam behoort mij toe. Het lichaam is in tegenstelling tot het schijnbaar natuurlijk samenvloeiende ermee van je persoon - een vast biologisch gegeven. Je zou kunnen zeggen, het lichaam bestaat feitelijk. daarentegen is het 'mij' een verzameling facetten en onderdelen van een lange geschiedenis die zichzelf vormde, en uiteindelijk een lange verbeelding. (Het is er subjectief in een objectieve realiteit.) .............

'De bokkesprongen van de mens'

Vraag me niet hoe ik spontaan aan een dergelijke titel kom: de menselijke geschiedenis in het evolutionaire proces, was er een van 'bokkesprongen' , maar desondanks is het menselijk bewustzijn ontstegen aan zijn primitieve heerschappij en strategieën om te overleven.
Met ontstegen niet bedoelend, dusdanig overmeesterd dat hij het achter zich heeft kunnen laten. Bezie de wereldellende maar, oorlogen en agressie en geweld blijven dominerende factoren.
Desondanks kun je verschillende ingrijpende stadia beschrijven, die in elk geval in bepaalde zin weerleggen, dat de mens het product is van zijn wereld en omgeving, inclusief zijn tijd, want tijd kun je onmogelijk schrappen, de hedendaagse mens staat werkelijk voor heel andere problemen en conflicten dan de antieke mens.

Natuurlijk is de mens ontstaan uit een lange evolutionaire geschiedenis (de weinigste mensen heden ontkennen dat de mens een product is van deze evolutionaire geschiedenis) waarbij het aanpassen van het fysiek organisme aan de leefomstandigheden de heersende factor was en de heersende drijfveer. Aanpassen betekende overleven, in de realiteit van eten of opgegeten worden, (en overgeleverd zijn aan natuurelementen) was overleven een dominante factor.
Daaruit ontwikkelde zich de mens, of beter het mensachtige in aanvang. Waardoor kon de mens nu ontsnappen uit deze "klem" - zonder uitvoerig de toenemende hersenstructuur te noemen - Van een aan de natuur overgeleverd schepsel was de belangrijke sprong voor de mens vanaf het bestaan en overleven in de natuurlijke wereld, de natuurlijke wereld geleidelijk leren begrijpen.

Door het begrijpen van de wereld ontwikkelde hij vuur en zaden, bewerkte hij gronden, en maakte zichzelf daardoor het overleven stukken gemakkelijker. Dit zou je het overmeesteren van de natuur kunnen noemen, door die natuur eenvoudigweg te leren begrijpen. Deze samenhangen verbeterde het menselijk leven, in plaats van slechts te overleven in een harde brute realiteit, en daaraan te zijn onderworpen, de realiteit andersom te leren onderwerpen aan hemzelf.

Dat zou je een extreem belangrijke ontwikkeling kunnen noemen, voordat hij als denkende en scheppend wezen verder ging en de gehele mechanische realiteit creëerde.
In dit in zichzelf steeds verder overstijgende bewustzijn, ontwikkelde hij kennis en technologie, maar in hoeverre was en is de mens gedegradeerd tot een vorm van zelfbeperking?

Je kunt er een volledig filosofisch issue van maken, je kunt daarbij uitgaan van het gegeven dat de mens in zijn biologische vorm gericht is op het leven en overleven op deze biologische planeet, en daarom nooit deze samenhang van beiden kan ontstijgen. Maar dit schijnt mij onwaar. Niet alleen op wetenschappelijke basis zijn mensen tot opmerkelijke theorieën gekomen, die telkens de realiteit Im Frage stellen. De mens heeft zichzelf bovennatuurlijke werelden en 'werkelijkheden' kunnen verbeelden, hij heeft zichzelf goden geschapen en andere uitzonderlijke verbeeldingen, die boven de natuurlijke realiteit uitstijgen.

Het gaat er hierbij niet om of iets bestaat of niet, het gaat om de vraag naar de menselijke beperkingen en limiet.
Wanneer je probeert stellig te maken dat de mens nooit boven zijn aan de natuur gebonden realiteit kan uitstijgen, en daarom nooit de werkelijkheid kan voorstellen als zoveel rijker en meer ongelimiteerd, waar baseer je dan de oorsprong op van bijvoorbeeld religies? Het is maar halfwaar of überhaupt niet waar, dat de menselijke geest ook hierin zichzelf niet kan ontstijgen. Dat heeft hij immers al gedaan.

Veel mensen voelen zich een deel van iets zoveel of oneindig groters, zonder dit grotere nauwkeurig te kunnen beschrijven of begrijpen, de link is wél gelegd. De mens is in staat zich transcendente of onmogelijke werelden voor te stellen. Het is meer een kwestie van voorkeur.
Voor de materialist of atheïst of de reductionist bestaat er uitsluitend "de materie". Je kunt je afvragen waarom dit zo is. Misschien vanwege de samenhang van het lichamelijk bestaan dat zich continue moet aanpassen aan zijn natuurlijke wereld, omdat het hier en nu moet functioneren, waardoor hij zich geen grotere werkelijkheid kan voorstellen. Misschien is de materialist gelimiteerd. Daarbij kan hij de fout maken, te veronderstellen dat de materiële realiteit de ganse werkelijkheid beschrijft, en dat hij dus ook of anders teneinde de vinger zal leggen op het ganse.

Daarmee suggereert hij dat het denken er perfect voor is gemaakt, ja zelfs voor geschapen, om het alles te begrijpen en te kunnen bevatten. Ik vraag me af waarom dat zo zou zijn, het schijnt mij absurd en een vorm van geloof in zichzelf, dat het menselijk denken en de werkelijkheid voor elkaar zijn gemaakt.
De urgentie van het denken, ook evolutionair, was altijd het handelend overleven als organisch mechanisme, dat roept op en in zichzelf een limiet op, als het gaat om de grotere levensvragen.

Maar wil dit teneinde dus zeggen, dat de mens deze grotere levensvragen niet vermag te stellen? Dat is toch wat we momenteel aan het doen zijn, ik bedoel al de filosofen..

 

'Slaughterhouse Earth'

De mens, het menselijk wezen als zodanig, leeft in een welhaast onbevattelijke paradox en tegenstrijd met zichzelf. Enerzijds als soort heeft hij prestaties verricht die welhaast de goden in de hemel ontroeren, met zijn geweldige kunst onder andere. In een bepaalde reclame betrof het de simplistisch vraag waar Nederland nu groot in is, daarop verwacht je bij een commercieel bedrijf inderdaad dan iets als "Bavaria bier". De meest geweldige kunstenaars en musici is Nederland rijk, economisch valt er in Nederland ook niks te klagen - maar ergens willen Nederlanders van zichzelf niet uitblinken. Alsof het grote, de grote kunstenaars en architecten en musici uit het buitenland komen. Maar dit zijdelings..
Anderzijds heeft de mens - de mens hier even als primair en niet als een beschuldigende wijsvinger - van de Aarde een onvoorstelbaar angstaanjagend en alles vernietigend slachthuis gemaakt. Wie een beetje te gevoelig is, en dat ben ikzelf in deze, moet niet kijken naar de film  Earthlngs.

De titel is reeds zo veelzeggend, bij de aardlingen behoort de mensensoort, maar de aarde behoort niet uitsluitend de mensensoort toe, als al-enige heersers en vernietigers van al het leven. Afgelopen zomer kon je nog zo genieten van de veelheid aan ganzen en andere watervogels, de rijkdom van de natuur staat naast de voor de mens zo belangrijke waarde van economie. De mens is niet alleen zichzelf rijk en zijn economie, hij is ook een complete wereld rijk, bijna eindeloos divers aan medeschepselen, rijkdommen aan natuur en zoveel ecologische natuurlijke schoonheid. Het wordt welhaast vergeten in de immense verstedelijking dat de mens zelf een stuk natuur is.

De ellende van evolutie, die de koek geeft aan de opperheersers van zijn tijd, maar dieren waren altijd belemmerd om georganiseerd te heersen over andere consumptieschepselen, daarvoor moest de intelligente mens verschijnen.
De trieste en ellendige beelden blijven zich opstapelen, wreedheid en dierenleed zijn een blijkbaar door samenlevingen hoofdzakelijk geaccepteerde vorm om te voorzien in vleesbehoeftes tot aan andere zaken zoals bonthandel en dergelijke. De mens kan zich niet harder meer zelf naar beneden schoppen, dan door deze weerzinwekkende wereldwijde beulerij.

'Philosopher Tom Regan remarked, "For those who watch Earthlings, the world will never be the same", in het ergste geval ga je je eigen mensensoort en je eigen mens-zijn onderhand hekelen, van de meedogenloosheid en brutaliteit van mensen krijg je lange slapeloze nachten. Geen enkel schepsel op aarde doet het de mens na. Het is verbijsterend, dat componisten zoals Rachmaninov de sterren in de hemel beroeren met zijn prachtige piano sonates, terwijl dezelfde mens zonder een spatje medelijden of gevoel honderden miljoenen dieren na de meest verschrikkelijke folteringen de dood in drijft. Vaak zijn de gruwelbeelden opgenomen met verborgen camera's.

Hoe lang kan de mens eigenlijk nog overleven, als je onsentimenteel de realiteit betracht? Hoeveel voedsel en vlees kan blijvende voorzien in een dergelijke populatie, reeds de wereldpopulatie heeft geen natuurlijke basis meer. Een natuurlijke basis zou een populatie van een soort zijn die in samenklank leeft, in verhouding met de omgeving, waardoor alle schade beperkt blijft. Miljoenen jaren was dit mogelijk. Dat er teveel mensen zijn roept snel weerspraak op, want o.k. moet ikzelf dan als eerste maar van het wereldtoneel? Daarnaast, want deze vraag is eigenlijk tamelijk onzinnig, dat er miljarden mensen zijn is een gegeven - meer hangt de vraag naar overleven van de soort zelf af van een veel wezenlijker kwestie, je mag je afvragen of de mens als soort kan overleven, wanneer hij deze paradoxale strijdigheid in zichzelf, enerzijds de ongekende hoogtes van zijn kúnnen, anderzijds de continuerende primitieve wreedheid tegen het leven, niet eindelijk en definitief opheft.

Ook het futuristische geloof van voornamelijk techneuten, van een al even zo angstwekkend toekomstscenario, namelijk het samengaan van mens en machine, zal nooit het probleem oplossen van de menselijke wreedheid. Kennis en technologie hebben niks veranderd aan de elementaire aard van de mens, je kunt je afvragen in welk opzicht de mens derhalve een 'verbeterde soort' is.

Met enige regelmaat krijg ik berichtjes van PETA Nederland - Hoeveel vermag Peta als dierenorganisatie? Je kunt petities uitdelen en onderschrijven en de beelden opgenomen doorgaans met verborgen camera's blijven vertonen van bruut geweld tegen miljoenen dieren, maar als je iets wilt veranderen, moet je stilstaan bij je eigen mens zijn. Je moet je afvragen waarom de mens neigt naar brutaliteit en wreedheid. Je moet dit onomwonden ook zo stellen. De mens staat centraal als het gaat om wreedheid, meer dan het object van zijn wreedheid.

Hoe kan het, dat mensen enerzijds de sterren aanraken met hun ontroering opwekkende kunsten, en anderzijds nooit in staat blijken definitief at te rekenen met de wereldwijde brutaliteit tegen ander leven - inclusief zijn eigen soort?

Alles wat je jezelf hebt vrijgemaakt, de vrijheid zelf, een menselijk bestaan, heeft men de dieren grootschalig ontzegd. Dieren worden aan de lopende band gemarteld, opgepropt in vrijheidsberovende verblijven, ze hebben nul en generlei rechten, en ze kunnen niet schreeuwen om hun rechten, zoals de mensen met hun massale optochten en spandoeken..

Hieronder wat plaatjes, plaatjes hebben geen commentaar nodig.

Afgelopen jaar maakte ik nog wat korte filmpjes en kiekjes van wat mooie watervogels. Je geniet mee met het vrijheidsgevoel van deze dieren, zoals deze machtige ganzenzwerm :

Deze dieren hebben in elk geval geen ellendig martelend bestaan, als je dan wel eens hoort dat er teveel ganzen in het vrije zijn, begrijp ik niet dat we dat nooit vinden van onze eigen 'soort.....

Een verdere gruwel uit PETA
Het zoveelste varkens "pech"..
(Twitter)

De God van de onlogica

Een bepaalde wijze van Godsbeschouwing - die je o.a. terugvindt op het blog van 'Wider Útsjoch' is het beschrijven van God als onlogisch en absurd. 'God' neemt geen deel aan de menselijk -universele- logische denkwijze, andersom kan de mens door zijn -universeel- logische denkwijze niet anders, dan God te beschrijven als absurd. Het benoemen van een absurdheid kan natuurlijk ook een menselijke tekortkoming zijn.
Wat je absurd noemt is het gegeven dat de menselijke geest niet alles kan doorgronden, dat is één redenering. Een ander redenering is dat de mens vastloopt binnen zijn logische/rationele denkwijze, als hij meent dat hij daarmee het "al" kan beschrijven. Hierop stuiten dan weer een heleboel meningen, waarvan de ene meent dat men via de ratio en de logica daadwerkelijk alles kan beschrijven, en de ander dit wederom weerlegd. Uiteindelijk lopen deze discussies al jarenlang vast, het zijn de telkens dezelfde doodlopende paden. Die voortdurend opnieuw het 'leven' wordt ingeblazen.

Degene die beweert dat het ganse van de werkelijkheid kan worden beschreven volgens dezelfde regels van menselijke logica, trekt eigenlijk een merkwaardige conclusie, om dat te beweren moet je min of meer zeggen, dat de werkelijkheid exact verloopt volgens de menselijke beschrijving(en) ervan. De geest of bewustzijn is dusdanig gekoppeld aan de werkelijkheid, dat hij deze tot aan de grond kan verklaren en bevatten. Dat je als mens alles kunt verklaren door je eigen modellen en beschrijvingen is zo sterk, dat het om bewijs vraagt. (Hoewel rationalisten telkens vragen om het tegendeel te bewijzen, zijn ze niet in staat om hun eigen stellingen te bewijzen.)

Heeft de natuur de mens ingehaald?
Moderne natuurkundigen beschrijven reeds ingrijpende verschijnselen in de natuur als mogelijkheden waarop de werkelijkheid zou kunnen bestaan, in meer dan de ons bekende dimensies bijvoorbeeld. Kwantumverschijnselen drijven de spot met de menselijke logica. Hoewel men ook dit telkens tracht te ontkrachten, krijg je van vooraanstaande geleerden duidelijk te horen dat dit zo 'is'.
Maar misschien is het dan nog een hele onderneming om met bewijskracht te veronderstellen, dat de ware aard der werkelijkheid de spot drijft met de menselijke rede en logica, - ik heb daar weinig moeite mee, het ontstaan van het heelal uit niets is reeds volslagen onbevattelijk en onbevattelijk genoeg..

Inmiddels is het eer de vraag, of laatste iets moet bewijzen, moet je bewijzen dat er absurde verschijnselen bestaan of is dat reeds lang bewezen? (Dit is dan weer een welhaast gevaarlijke strijdgrond als je af en toe de dubbelhaakse bijna agressieve reacties elders doorneemt.)

Alle godsfilosofen de weg kwijt..
Voor hedendaagse theologen en filosofen is het tamelijk duidelijk, dat zij niet echt meer weten waar of hoe zij een opperwezen moeten plaatsen, Taede Smedes (philosopher of religion, theologian, journalist, writer) verdedigt harder de evolutie dan het geloof in God, en trekt geregeld ten strijde tegen creationisten en andere gelovigen. Volgens -Wider Útsjoch- is het geloof in God alleen nog een achtergebleven sentiment van Smedes (eerder stukje). Andere vertegenwoordigers van de kerk weten het ook al jaren niet meer, dominee Klaas Hendrikse (Trouw) kampt met zulk achtergebleven sentiment:

'Een atheïst ontkent het bestaan van een ’theïstische God’: een almachtig, alwetend, alomtegenwoordig persoonachtig Wezen. Voor hem is daarmee de kous af. Voor een gelovige begint het dan pas: God bestaat niet. En dan? Is er dan nog iets te geloven? Kun je geloven in een God die niet bestaat?' Stukje uit de link (Trouw.)

Ik begrijp niet echt hoe een gelovige dan pas begint? Welke basis kun je nog verdedigen aangaande een Godsbesef, als je het almachtige alwetende alomtegenwoordige aspect van God wegneemt? (Om bij het concept 'persoonachtig' nog wat twijfels te laten, maar doe je het persoonachtige mede weg, heb je het hooguit nog over natuurelementen.) *Het hele stuk uit Trouw is overigens lezenswaard.

Het geloof in God is in hedendaagse tijden niet meer al te gewoon, waar plaats je God, náást de natuur, de natuurlijke verklaringen voor deze natuur, en heeft deze natuurlijke verklaring nog meer nodig dan wat zij in zichzelf verklaard?
Of kun je de natuur doodgewoon laten voor wat deze 'is', inclusief Darwin en verklaringen, omdat God immers geen deel is van de natuur maar van een bovennatuur.
We maken van God een aard 'wees', door hem te ontkoppelen aan de natuurlijke werkelijkheid, hoe bevredigend is dat?
In elk geval worstelen zo de velerlei 'godsgeleerden' door hem ergens een plek te geven, of men sluit hem helemaal uit van de natuur zonder zich af te vragen wat dan nog de betekenis ervan is voor de mens.

Voor veel mensen is het geloof in God meer dan een vervlogen sentiment (daarom betwijfel ik of Jan Riemersma gelijk heeft aangaande zijn mening over Taede Smedes), ook al verandert een specifiek geloof, en spreken Bijbelverhalen niet meer aan :

'Alle religies en godsdiensten vinden hun oorsprong in de grote levensvragen van geboorte en dood, van zin en lijden, van liefde en teleurstelling. Verder zullen ze en hoeven ze niet te komen. Dat geloven iets van doen heeft met antwoorden krijgen, is een misvatting die stamt uit de tijd van de Catechismus. We weten inmiddels beter.

De vragen die het leven openlaat, zijn ook met behulp van God niet te beantwoorden. Over een tsunami of een tumor moet een theoloog zijn mond houden. Levensvragen kunnen alleen geleefd worden. En de werkwoorden die daarbij passen zijn eerder zoekend en tastend dan bevestigend.

Daarom is geloven ook nooit gemakkelijk, er zit altijd een brede rand omheen van niet-weten.

Uiteindelijk vertrouw je je toe aan iets ongrijpbaars. En aan de hoop en het vertrouwen dat dat niet tevergeefs is. Dat je er het leven mee aankunt. En uiteindelijk ook de dood.' (Trouw.)

Helemaal waar is de op zich mooie belettering niet,  "Over een tsunami of een tumor moet een theoloog zijn mond houden", is volledig is strijd met datgene wat menige gelovige gelooft - het is gemakkelijk de mond te houden, maar leg als gelovige maar eens uit waarom God dan 'tsunami's en tumoren' toelaat? Die vraag mag wel degelijk worden gesteld (je lost het niet op door daar een taboe van te maken.)

Verder klopt het, dat levensvragen hooguit geleefd kunnen worden, en dat de mens uiteindelijk slechts zoekende en tastende is. Laatste citaten zijn daarentegen mooi afsluitend: Uiteindelijk vertrouw je je toe aan iets ongrijpbaars. En aan de hoop en het vertrouwen dat dat niet tevergeefs is. Dat je er het leven mee aankunt. En uiteindelijk ook de dood.

Voor filosofen die met enige verbale agressie zo graag godsargumenten op tafel willen leggen, is bovenstaande uiteraard niet genoeg, maar er is geen argumentatie die dusdanig sluitend is dat zij met geen mogelijkheid kan worden betwist. Dat is de valkuil van godsargumenten.

Hoeveel goden hebben we inmiddels: Er is de "God van de gaten", de "niet bestaande" (maar wel 'zijnde'/?) God, en zo nodig de God van de absurditeit (DLT.)

Om een "absurde" God hard te maken moet de godsfilosoof bewijzen dat de werkelijkheid op of in zichzelf absurd is. Of dit argument deugt vraag ik me maar af. Ik heb geen idee of ik moet bewijzen dat de werkelijkheid absurde gronden heeft om daar een 'God' in te kunnen plaatsen. Dit concept of deze claim legt in dit geval 'DLT' zichzelf op. God zou, in plaats van absurd eenvoudigheidshalve ook onbevattelijk kunnen zijn. Dit onbevattelijke is niet gelijk absurd.

De term absurd kan verschillend worden opgevat, sommige beschouwen iets dat absurd is als onvolmaakt, gebrekkig desnoods, anderzijds kan het absurde juist als verwijzing gelden naar een bovennatuur, het absurde als bovennatuur leidt dan tot het 'volmaakte'. Maar de term op zichzelf komt over als een groot tekort...

Per slot (7/11):
Godsargumenten zijn soms in hun hardnekkigheid een fictie van filosofen, ten ene is het onmogelijk dat ooit iemand Gods bestaan kan bewijzen, ten andere trachten filosofen via Godsargumenten een waterdicht louter intellectueel bewijs aan te dragen, dat het bestaan van God 'bewijst'. Het is temeer onlogisch, dat je daarvoor hetzelfde intellect en dezelfde logica gebruikt, waarvan je zegt, dat het intellect en de logica óntoereikend is, juist om Gods bestaan te bewijzen. Je hanteert dus een wat dubbele methode, omdat je van hetzelfde intellect en dezelfde logica gebruik maakt, waarvan je  nu stelt dat dit beperkend werkt.

Godsargumenten zijn teneinde doodvermoeiend. Mensen die God willen bewijzen wijken eigenlijk niet af van hun intellectuele 'medebroeders' in de wetenschap, ze accepteren niet dat ze op een terrein verkeren waar nu eenmaal niets meer kan worden bewezen. De drang naar het bewijs is niet verschillend van de drang van de mens om alles te willen bewijzen. Waarschijnlijk omdat het geloof een (gevaarlijke) tegenstander heeft, de wetenschap van bewijsbare feiten. Maar wanneer je het hebt over transcendente of bovennatuurlijke zaken, heb je het niet langer over bewijsbare feiten. Dat je bewijsbare feiten kunt vervangen door een vorm van intellect, die een idee of concept in elkaar puzzelt, wat even bewijskrachtig zou zijn, als een bewijsbaar feit vergelijk wetenschap, is een fictie.