Reality Is Not As It Seems - Discussie met o.a. Donald D. Hoffman

'Cognitive scientist Donald D. Hoffman and neurologist Suzanne O’Sullivan join Steve Paulson to discuss the elusive quest to understand the fundamental nature of consciousness, and why our perception of reality is not necessarily what it seems.'

Donald D. Hoffman, (cognitieve wetenschapper) durft verder te gaan, dan zijn meeste mede-wetenschappers. Hoffman is echter geen pseudowetenschapper maar een afgestudeerde wetenschapper die onderzoek doet naar de werking van hersenen, neuronen en bewustzijn.

Hoffman is tot een wat ik vind spectaculaire conclusie gekomen, waarvan hij vooralsnog zelf telkens benadrukt, dat hij het even zo goed helemaal fout kan hebben. Hij wil fundamenteel onderzoek en bewijs voor zijn theorie.

Volgens Hoffman is 'bewustzijn' in zichzelf, de diepste wezenlijke factor achter het alles. Als je dit al moeilijk vindt, kun je echter eenvoudig bij jezelf vaststellen, dat al je zintuigen, dus je waarneming, horen smaak gevoel en geur en al je prikkels: inclusief pijnprikkels volledig wegvallen op het moment je bewustzijn afwezig is.

Neem het feit, dat je de connectie legt tussen je vinger, de zenuwoverdracht naar het brein en bewustzijn, waardoor je pijn voelt als je die vinger bezeerd. Op het moment een chirurg je in coma brengt kan hij jouw vinger afhakken zonder dat je iets ervan bespeurt. Zonder het in coma brengen van bewustzijn waren operaties immers onmogelijk te doen. Maar dit roept een boeiende vraag op.

Want bewustzijn schijnt de wezenlijke factor, achter zowel het waarnemen, en dus niet het feit van je ogen, want wat neemt nu waar, nemen ogen waar of neemt 'bewustzijn' waar? En als je pijn voelt, in hoeverre is die pijn dan lichamelijk of zit ook pijn verpakt in een vreemde bewustzijnswerking.

Een ander voorbeeld zijn je dromen, in je dromen ben je geheel niet afhankelijk van fysieke zintuigen om alle fysieke vermogen te ervaren, van waarnemen horen beleven en zelfs van voelen (ook seksuele impulsen). Dat geldt ook voor mensen met andere buitenzintuiglijke ervaringen, een blinde vrouw kon tijdens haar bijna dood ervaring bijvoorbeeld zien.

De andere aanwezige neurologist Suzanne O'Sullivan beschrijft mensen die blind zijn terwijl ze volgens hun neurologische plaatje ziende zouden moeten zijn.

De kwestie is dus, wat is waarnemen bijvoorbeeld, en de absoluut wezenlijke rol in alle beleving die we opdoen. Je fysieke zintuigen zijn buitengesloten op het moment je bewustzijn niet aanwezig is.

Donald D. Hoffman verbindt er complexe conclusies aan, hij zegt dat de evolutie zodanig is uitgevoerd, dat de mens in zijn oerinstincten kan overleven en zich voortplanten, en zodat hij al de simpele handelingen kan doen die het bestaan vereist. 

Dit wederom vergelijkt hij met een computer toetsenbord/dashboard, als bediener hoef je verder niks te weten dan de zin van het gebruik van het bedienend toestel, en de betekenis van de icoontjes enzovoort. 

Daarmee zegt het nog helemaal niks over wat er intern in een computer gebeurt.

Met ander woorden, het zegt niks over de 'innerlijke realiteit' van een ingewikkeld apparaat zoals een computer. 

Dit vergelijkt hij tevens met het feit van het zien van een ander mens louter als buitenkant: De buitenkant zegt helemaal niks over wat de mens innerlijk allemaal bezield, het zegt niks over de rijkdom van zijn ervaringen, zijn verleden, zijn gehele bestaan. 

Zo stelt Hoffman dat de wáre realiteit volledig ligt verborgen achter de buitenkant, en dat noemt hij ten diepste het bewustzijn. Hij gaat daarin behoorlijk ver, en stelt dat zelfs de gehele wereld der objecten en dingen besloten ligt in bewustzijn. Dat lijkt wat op het gesprek van Einstein waarin hij geïrriteerd opmerkte dat de maan dus niet zou bestaan als er geen waarnemer zou zijn.

Hoffman zegt echter dat bewustzijn in alle mensen dezelfde wezenlijke kenmerken en vormen heeft, daarom ervaren mensen alle hetzelfde. Desondanks zegt hij dat de realiteit zo is ingericht dat je niet moet uitgaan van loutere verbeelding. 'Je kunt beter een op je afkomende auto óntwijken'.

Hij neemt de stof waarmee hij bezig is serieus.

Feit is, en dat is toetsbaar en bewijsbaar, dat bewustzijn alles in het bestaan roept, zonder bewustzijn was er helemaal niets. Rest de vraag of de dingen dus ook bestaan buiten het bewustzijn. Dit vind ikzelf wel een aardige kwestie. Want dit kun je namelijk nooit weten. 

Hij maakt ook vergelijken met de vreemde kwantumwereld, waarin deeltjes die worden gemeten zich heel anders gedragen dan wanneer deze niet worden gemeten. (De golf en punt theorie.) 

Uiteindelijk zegt hij dat alles waarschijnlijk niet in zichzelf bestaan, noch ruimte en tijd en zelfs kosmos, en dat wil hij bewijzen..