Buitenlichamelijke ervaringen / en verlies van oriëntatie

De voorstelling dat je buiten je lichaam kunt treden, roept veel weerstand op, om meer redenen. Je kunt allerlei echter ook gemakkelijk weerleggen. Bijvoorbeeld dat de mens een lichaam/geest machine is, en uitsluitend via die koppeling en die van zijn vijf zintuigen zintuiglijke ervaringen kan opdoen. Tijdens elk moment van een droom is dit reeds weerlegd. Wanneer je droomt verkeer je uitsluitend in een inner/wereld en daarin besta je al dromend volledig zintuiglijk. Je bent even waarnemend in je dromen, even zo volledig, je droomt eenzelfde wereld die schijnbaar bezielde mensen ontmoet, je kunt droom en realiteit niet onderscheiden, dan uitsluitend door het moment van wakker worden en het besef vanuit dat wakkerzijn, dat je droomde. Want hoe zou je weten dat de mensen in je dromen niet bezield zijn, en dat je dromen geen objectieve wereld en realiteit aan je voorspiegelen? Waarom zou je dit zelfs veronderstellen?

Blijkbaar heb je een ander punt van waarneming, van oriëntatie nodig, een andere zijnsplek, om van daaruit te beseffen dat ofwel de ene ofwel de andere 'wereld' niet werkelijk is, of zijn beide niet werkelijk? Wanneer ik in realiteit iemand ontmoet ga ik er logisch vanuit dat die ander een mens is zoals ik en dus een eigen zelfbewustzijn heeft. Ik ga er vanuit dat de realiteit waar ik me deel van ervaar een échte realiteit is. Tijdens het dromend bewustzijn is dit alles er even volledig, de dromer gaat er logisch vanuit dat zijn dromen een echte realiteit zijn. Om te beseffen dat dit niet zo is, moet hij éérst ontwaken.
Maar waarin ontwaak je eigenlijk? Sommige hedendaagse wetenschappers vragen zich af of de realiteit die wij echt noemen een machinale droom is, we leven in een universele illusie. In dat geval is de droom een illusie in een illusie.

Je bent daarom niet gebonden aan je fysieke bestaan om zintuiglijke ten volle ervaringen te ervaren, afgesloten van je fysieke zintuigen blijkt bewustzijn volledig in zichzelf tot vrijwel alles in staat, nog afgezien van zogenaamde 'natte dromen', het ervaren van seksualiteit bij een slapend lichaam. In wezen zou je mogen stellen, dat alles bestaat 'in het bewustzijn' : Tijdens dromen kun je dusdanige machtige ervaringen beleven die je in je beperkte fysiek bestaan niet beleeft. Eerder droom je ten voller dan in het alledaagse leven. Dromen kunnen voor veel mensen een helende en genezende functie vervullen, omdat ze rijker en overvloediger zijn. net zoals bij een diepe slaap helpen dromen bij het opwekken van een positieve energie. De diepe slaap heeft daarentegen een belangrijke functie om bewustzijn en geest tijdelijk gewoonweg uit te schakelen. (De mens is een malend dier.)

Het dromend bewustzijn en het uittredend bewustzijn worden ten volle beleeft, je hebt nietmaals een fysiek zintuiglijk mechanisme nodig, om volledige zintuiglijkheid te ervaren. Het bewustzijn heeft alles als het ware opgeslagen, niet alleen vage indrukken of 'beschrijvingen', maar de complete wijze waarop je de wereld ervaart. Daarom is dit alles volop aanwezig tijdens dromen of andersoortige ervaringen. Je zou je dromen meer betekenis kunnen geven, door deze bewuster te ervaren, en ze niet als volledig onbeduidend meteen te vergeten. Dromen willen je iets zeggen, en dit doen zij beeldend.

Het belangrijke onderscheid tussen dromen en uittredingen is dat je niet weet wanneer en dat je droomt, maar wel weet wanneer en dat je uittreedt.
Dit bewustzijn van het weten wat er gaande is, zoals je dit ook weet in het alledag gebeuren, maakt uittredingen ongelofelijk realistisch, het zet uittredingen dichter bij de realiteit dan bij het droomgebeuren. Het bewust/zijn van de uittreding, het besef ervan, en het besef van het gewone alledag bewustzijn komen zich nauw overeen. Daarom staan uittredingen dichter bij de alledaagse realiteit.

Voor allerlei mensen is het nagenoeg onverdraaglijk, dat iemand zelfs maar suggereert dat bewustzijn en geest het lichaam kunnen verlaten. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de "oriëntatie/mens" , zoals je elk moment van de dag 'weet' wáár je bent, en je de exacte plek kunt aanwijzen van het moment, en je verder je oriëntatie vergroot van jouw plek in een straat in een land en in een wereld en teneinde ergens in een heelal, zo oriënteer je je zijnsplek graag naar je eigen lichaam toe, en naar de specifieke plek waar je bewustzijn en je hele zijn zich zou afspelen, namelijk in het brein. Ofwel: waar zou je anders moeten zijn, dan 'in je brein', ergens in je hoofd, een hoofdmens..

Wanneer je uittredingen beleeft zijn er kleine 'gereedschapjes' die je helpen om deze ervaring op te wekken. Een facet daarvan is jezelf losmaken van het lichamelijk gevoel en het denkproces. Doorgaans kun je geleidelijk loskomen van zowel het lichamelijk gevoel als het denkproces door het proces van in slaap gaan te laten gebeuren. (In vijftien jaar uittredingen was dit de weg voor mij om het uittreden mogelijk te maken.) Ik kan me voorstellen dat wanneer je jezelf niet meer acht dan een lichaam/bewustzijn, (hetgeen feitelijk ook een vorm is van geloof en we weten dat geloof de meest dominerende factor is in bestaan) je dit proces volledig afbreekt. Het besef dat je derhalve meer bent dan een lichaam/bewustzijn en dat beide non/duaal kunnen bestaan, helpt in een daadwerkelijke methode om deze ervaring te veroorzaken.
Daarnaast zijn er andere kleine methodes mogelijk, die je 'op weg' helpen, het gewaar worden van een energetische golf die je wilsmatig kunt aansturen, tot aan het ultieme moment. Op dit ultieme moment besef je ten volle, dat je uit je lichaam kunt treden. Er is reeds een sterke 'losheid' voelbaar, je zweeft al reeds ietwat buiten het lichaam.
Het meest fascinerende is dat je de volledige controle kunt behouden, er treedt geen verlies van bewustzijn op, je weet wat er gebeurt en wat je doet en je hebt het stuur zelf in handen.

Dit alles ontbreekt volledig bij al die ordinaire nachtelijk dromen die mensen overvallen, tenzij bij de uitzondering van 'heldere dromen', heldere dromen kenmerken zich in dezelfde wetenschap, dat iemand wéét dat hij/zij droomt, dit weten leidt ertoe dat je het verhaal zelf kunt sturen. Heldere dromen komen zeer na aan het uittreden.

Als kritische waarnemer van mijn eigen ervaringen destijds, kon ik tijdens deze ervaringen en het continuerende proces ervan, omdat ze zich met grote regelmaat voordeden, elke maal dit kritisch vermogen inzetten, om daadwerkelijk te controleren dat ik buiten het lichaam trad, ik kon het moment zelf voor en van en na het uittreden onderzoeken, meer ná kun je er niet bij zijn - tijdens het uittreden bepaalde je wat je wilde gaan doen of je liet het gebeuren. Je kon het elk moment ogenblikkelijk beëindigen.
De connectie met het lichaam blijft sterk, een gedachte aan het lichaam was voor mij voldoende om er meteen weer mee te versmelten en in te ontwaken.

Ik omschrijf bovenstaande precies zoals ik dit in vijftien jaar heb ervaren, zonder kritische vragen te vermijden. Ik ben de discussie gestaakt met een van mijn "brave volgers" - van mijn vorig blog - die vast hangt aan zijn verankerde mening dat de mens en zijn bewustzijn nooit meer is of kan zijn dan zijn eigen 'neurologische representatie'. Hij schijnt er paniekerig als de dood voor te zijn dat dit niet zo zou zijn, misschien domineert toch de vrees voor het onbekende bij mensen. Ik wil voor mijzelf alleen de waarheid kennen, en geen rationalistische voorkeur van iemand die vindt dat iets gewoonweg niet "kan" - of omdat het rationalisme de enige kosmische waarheid is.

Ik geloof er met redelijkheid in, dat de mens een multidimensionaal wezen is, we zitten niet geketend in een diepe afgrond van materie en drie dimensies. Mocht dit laatste wél zo zijn, wil ik dit voor mijzelf 150 procent bewezen hebben.
Mocht dit niet waar zijn, dan is het toch alleen maar erg en diep triest, dat we onszelf dusdanig hebben gelimiteerd en beperkt, terwijl we een onderdeel zijn van iets zoveel groters.
Het is dan alsof je de voorkeur geeft aan het leven in een beperkte kleine ruimte, terwijl daarbuiten een eindeloze grotere ruimte bestaat...

Debating out-of-body and near-death experiences: Susan Blackmore & Graham Nicholls