De serie Closer To Truth blijft een van de betere 'luister series', gepresenteerd door Robert Lawrence Kuhn : De serie neemt een sceptische middenpositie in, in de kritische zoektochten en vraagstellingen van Kuhn zelf (die hiernaast nog een zakenman is.) Terwijl Kuhn de vraag naar het wel of niet, of mógelijk bestaan van God voorlegt aan Daniel Dennett, die ik welhaast god zelf placht te noemen - de God van de rede weliswaar - met zijn 'baardelijk' overkomen en skeptici zoals Michiael Persinger, beschouw ik Kuhn als een waar scepticus. Omdat hij in tegenstelling tot genoemde in een twijfelende, meer agnostische, en zoekende houding blijft. Met Dennett en Persinger ben je snel klaar. Ben je echter gepassioneerd, door het leven en het zoeken naar een hogere zingeving, bezwaard het bestaan van God je als het ware. God wordt problematisch..
Kuhn zegt op het einde van déze (onderstaande) zoektocht, dat het geloof noch het niet geloof in God enige zin biedt. Daarmee geeft Kuhn het niet op, hij is één van die zinzoekers die wellicht hun hele bestaan worden voortgedreven door de vragen van zin en betekenis - en is er iets als een waarom? Waarom jij of ik besta, waarom alles bestaat, waarom is er een heelal? De realiteit is niet, wat menige s'K'epticus al te makkelijk stelt, je komt tot een zekere conclusie en doet het daarna af. Nee, voor veel mensen is het daarmee nog 'niet klaar', de huidige realiteit laat overigens ook weinig hoop en troost over. Naarmate mensen het schrijnende in hun leven ervaren of in de wereld, gaan ze een verlangen koesteren, een hoop naar een beginsel, een bepaalt wezen, een alles overstijgend iets.
In tegenstelling tot al te lichte gelovigen, is het geloof in God een bijzondere opgave, ik zou het willen onderscheiden in mensen die niet echt willen nadenken, en mensen die wél willen nadenken. Als je wél wilt denken, is het bestaan van een veronderstelde God niet gemakkelijk. Dit kán ook niet, want hoe plaats je een volmaakt principe (om het beladen woord God even weg te laten en het te vervangen in principe of wezen) in een wereld, waar al het geschapene het geschapene zelf heeft als hoofdzakelijke voedselbron, dat lijkt eerder het meest wrede martelplan van een afschuwwekkend wezen, maar niet van een voorstelling van een volmaakt goed wezen.
(Bekijk die zoetsappige natuurfilms maar eens en dan nog op de EO, de natuur is toch echt afschuwwekkend.)
De denkende gelovige heeft het dus niet gemakkelijk.
Naast de alles verklarende wetenschap: In de onderstaande zoektocht heeft een persoon het over de onperfectheid van alleen een natuur, het is een gevoelsmatige waarheid - hoewel de ene mens daar gemakkelijk mee kan leven, maar het kan ook worden ervaren als een onperfectheid, het geloof in God maakt niet alleen de puzzel compleet maar legt daar als het ware een kleurrijke nevel overheen, het neemt de hardheid weg (die je ervaart.) Desondanks willen mensen zichzelf niet voor de gek houden, al zou het fijn zijn je een dergelijk wezen voor te stellen. Persinger zou er eerder diep van schrikken, laat hij weten als hij erachter kwam dat God bestaat.
Ik vind het ergens vreemd, want elke dag en bij elke ademtocht besta je in een onvoorstelbaar heelal, wetenschappers komen niet verder dan wat zoeken naar allerlei mechanismes en principes in dat heelal, maar ook zij zijn niet in staat ooit het complete plaatje te verklaren of het complete verhaal te vertellen :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten