Zijn we allemaal gek...

De term gek is collectief eigenlijk nooit iets anders, dan gek-van-normaal : normaal gedrag, normaal overkomen, normaal denken valt uitsluitend te constateren of zelfs te plaatsen, onder een of ander collectief. Wat afwijkt van allerlei collectief gedrag is derhalve niet normaal.

Om iets normaal te vinden ga je vanzelfsprekend uit van een collectief gedrag, waaraan zou je het anders moeten toetsen, je hebt een concept/voorstelling nodig van wat normaal is, om dat te bepalen neem je een algemene gedragsvorm, die op grond van louter algemeenheid normaal is.
(Hoe tricky en misleidend ook.)

Zou je te midden nazi Duitsland hebben geleefd, was extreme brutaliteit een normaliteit, na miljoenen slachtoffers werd men zich bewust dat men in een krankzinnige tijdsperiode leefde.

Volgens jouw collectief aanvaard idee van normaal zou je vrouwen bedekt met gewaden en hoofddoeken, waar alleen nog de ogen onbedekt zijn iets abnormaals noemen van een ander soort -doorgaans onaanvaardbare- cultuur. Andersom is voor culturen uit andere landen deze kledingsvorm volledig normaal, ze zouden eerder de vrije open cultuur -en de seksuele vrijheden-  van westerse landen abnormaal noemen. (Ook hier gelden normen, gerelateerd in dit geval aan culturen als normaal en die van ander culturen als niet normaal.)

Om het nog simpeler te zeggen, wanneer de ene persoon wel houdt van tuinieren en de ander heeft niks met natuur, en heeft zijn hele buitenverblijf betegeld, dan zal degene die wel van tuin bloemen bomen en planten houdt wel een schroef los hebben voor de natuur/loze. De tuinier vraagt zich wellicht af waarom iemand een buitenverblijf heeft als deze niks heeft met natuur (of bloemen.)

Mensen projecteren de godgansedag hun etiketten en vooroordelen op elkaar.

Wanneer een vrouw alleen woont is dat iets minder gek, woont een 'man' alleen moet er bij die iets flink fout zijn, waarschijnlijk is de man een lózer als het om vrouwen gaat of hij is een homo, maar dat hij alleen woont is hoe dan ook 'niet normaal'.
De term normaal wil daarom feitelijk niks zeggen, de wereld is de krankzinnigste plek in het heelal. Je kunt om de hele wereld een omheining zetten, zolang je er niet uit bent voor jezelf wat de term normaal nu betekent is dat het beste om te doen.

Wanneer je daadwerkelijk élke gedragsvorm een specifiek etiket geeft, kom je snel in de richting van Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders , meer berucht dan beroemd. Wanneer je alle 'mental disorders' in een rij hebt gezet, hoeveel plek is er dan voor normaalheid?

De plek voor normaalheid - zonder de hele zwaarwegende literatuur erop na te lezen en alle bevindingen - bestaat in eenzijdig algemeen aanvaard gedrag, al het gedrag wat van de norm(aalheid) afwijkt is niet-norm. Anders zijn dan anderen is niet de norm.

Het hele bestaan met al zijn absurditeiten, en van absurditeiten kun je pas voluit spreken wanneer je de etiketteringensamenleving bekijkt - is een en al menselijke voorstelling, voor een wezenlijk deel gaat het bij die voorstelling om het geven van een plek, zowel aan jezelf als aan een ander.

Ergens vreemd dat mensen zichzelf pas kunnen plaatsen wanneer hun specifiek gedrag een zekere 'disorder' krijgt toegeplakt, waarom is iemand veelal moe of juist te vol met energie, of doorlopend wat angstig, stil en verlegen, wat teruggetrokken of té overmoedig en wil in drie zeeën tegelijk springen, waarom maakt de ene gemakkelijk contact en de ander minder. Een leuk artikel wat je wel hierbij kunt plaatsen opzij van het blog: Wat betekent het om introvert te zijn?

Introverte mensen komen algemeen wat "raar" over, al behoren daar misschien Einstein bij en andere grote denkers, of kunstenaars - omdat ze zich minder naar buiten en meer naar binnen keren. De samenleving heeft zijn basis nu eenmaal in het buiten/bestaan, verinnerlijkte mensen worden dan snel als raar beschouwd.

Het is kortom onzin, om jezelf te willen behoeden voor foute plaatjes en oppervlakkige disorders, op grond van de verschillen van mensen die zowel zichzelf als de wereld buiten zich etiketteren.

Etiketteren heeft een hoofdfunctie voor het brein, het brein wil liefste snel-alles en iedereen ergens plaatsen. Zelden begrijpen mensen elkaar in hun volle omvang, mensen die alles willen etiketteren hebben ook niet de minste behoefte om iemand daadwerkelijk te kennen. Vaak hebben etiketteringen een belangrijke functie in samenkomsten en gezellige onder onsjes, namelijk bij het roddelen.

Het etiketteren in de psychiatrie wijkt niet af, van deze behoefte en drang zoals genoemd. Niemand snapt iets van de absolute grilligheid van elk mens, daar is namelijk geen vat op te krijgen en geen vinger op te leggen - daarom de behoefte mensen in een plakplaatjesboek onder te brengen. Mooi gerangschikt op wel of niet 'mental disorders'. Daarna kan men er bijvoorbeeld specifieke medicamenten op toepassen of een vorm van 'meditatie'.

Psychiatrie.
De psychiatrie was van oudsher eerder een misdadige organisatie, waar meen je dat de etikettering van mensen vandaan komt, die worden beschouwd als minderwaardig (anders of gek), de wortel daarvan was en is discriminatie.
De holocaust werd mede veroorzaakt door de voormalige Duitse psychiatrie, waar -verwarde- mensen werden beschouwd als untermenschen (minderwaardig) In psychiatrische huizen werd euthanasie op menig mens met een zogenaamde mental disorder toegepast - Het was de voorloper van de holocaust. De hele etikettering van mensen heeft eigenlijk racistische gronden.....

Het etiketteren heeft als functie -behalve dat het vlotjes werkt voor het brein- verschil te maken, mensen willen verschil maken tussen zichzelf en de ander(en) in het verlengde geldt dat voor 'hun' cultuur, 'hun' achtergrond en huidskleur en 'hun' meerderwaardigheid ten aanzien van.. De psychiatrie heeft daar een heersende grond in, met hun psychiatrisch Bijbelboek van psychiatrische stoornissen, en de voormalige opvattingen van allerlei mensbeelden.

De nadruk van deze mensbeelden is/was niet alleen het etiketteren maar ook het onderscheiden, de "normalen" behoren thuis in de samenleving en de niet normalen in inrichtingen et cetera. Vroeger waren zogenaamde "gekken" zonder voorbehoud gevaarlijk. Daar is men heden gelukkig wat vanaf gestapt........

Antijoods en antizionisme is niet hetzelfde, of toch wel?

Een van de meest gevaarlijke opvattingen van met name complotwebsites en complotters zoals David Icke, is dat Jodenhaat niet hetzelfde is als antizionisme. Je kunt het er natuurlijk allemaal op naslaan, hoe het nu zit en of er verschillen zijn. Maar het lijkt meest logisch en voor de hand liggend, dat complotwebsites bij uitstek dit argument aan de lopende band gebruiken, om zichzelf te distantiëren van het gevaar dat ze Jodenhaters worden genoemd.

Ik zou zonder twijfel menen dat ze dit zijn, op grond van het meest algemene mechanisme van de menselijke geest, om zondebokken te moeten aanwijzen.

Ze delen in dezelfde vooroordelen die al duizenden jaren gelden. Door de eeuwen heen werden de joden en het joodse volk voor al het mogelijke geëtiketteerd als zondebok. Joden maken deel uit van een groep verloederde bankiers bijvoorbeeld, het zijn de wereld geldgraaiers en ze zitten achter elke demon die complotwebsites kunnen bedenken.

Maar dat is niet hetzelfde als Jodenhaters zijn, beweren complotwebsites. Ze zijn 'alleen' anti-zionistisch. Waarin verschillen de jood en de Semiet zich, en de zionist?
'Zionisme is het streven van Joden naar een eigen Joodse staat. De naam refereert aan Zion, een van de heuvels van Jeruzalem.' (Wiki.)

In 'dit' stukje lees je:

'Jodenhaat bestaat al duizenden jaren. Hoe komt het dat bijna iedereen de Joden haat? Wat ligt eraan ten grondslag dat duizenden jaren Joden worden gehaat? En niet slechts op één plek, maar overal. Geschiedkundigen komen met zes mogelijke redenen: economische redenen, Uitverkoren Volk, zondebok, Godsmoordenaar, buitenstaanders en raciale motief. Deze motieven veranderen steeds weer in de loop der tijd. Aanvankelijk speelden theologische motieven een rol. Dit werd na de Verlichting veranderd in raciale motieven. En tegenwoordig richten Jodenhaters hun pijlen op Israël. Belangrijk is te kijken of het bij de motieven gaat om oorzaken of om excuses. In de praktijk blijkt het allemaal om excuses te gaan. Antisemieten hebben slechts excuses om Joden te haten. Worden de excuses weggenomen dan blijven antisemieten Joden haten. Ze verzinnen gewoon weer iets nieuws. De haat tegen Joden blijft bij hen bestaan.'

Complotwebsites en complotdenkers zijn zoals elk kritisch en sceptisch mens weet enorm paranoïde.
De wortel van Jodenhaat was toch niks anders dan een 'collectieve paranoïde waan' in nazi Duitsland, daar had men dezelfde opvattingen over het joods volk als die men heeft in complotwebsites.

Ze werden beschouwd als overheersers, degenen die het meeste geld en goed hadden (ze hadden onder andere de meeste winkels)  ze waren bedriegers - en dat kon je al zien op hun gezichten en gelaat. (Vandaar werden Joden graag gefotografeerd omdat je zogenaamd zoveel kon zien aan alleen hun gelaat. Een lelijke Duitser had natuurlijk ook volstaan.)

Joden, en dat worden heden bij complotters de zionisten genoemd als excuses voor hun Jodenhaat -  staan achter de hele bende van de wereld, ze domineren de wereldpolitiek en economie enzovoort. (Als dominant voorbeeld daarvan noemen ze de Rothschild familie die een ongekend vermogen bezitten.)

Hoe kunnen deze opvattingen, a-la-David Icke nu verschillen van de opvattingen die al honderden jaren gelden aangaande het joodse volk? (En als je toch aan het oordelen bent, David Icke met zijn blonde haartjes en blauwe ogen voldoet perfect aan de zogenaamde "ariër" of de verheven Duitser.)

Complotwebsites gebruiken deze laaghartige terminologie om zichzelf te distantiëren van Jodenhaat, ze haten niet de joden, alleen de zionisten. De 'zionisten'  zijn het kwaad der wereld.

In 'dit' (interessant) stukje lees je o.a. :

'Antizionisten hebben het altijd over de ‘Israël lobby’, die de drijfkracht zou zijn achter de ‘war on terror’. Zo wijdverbreid is het idee dat Israël de schuld is van alles wat verrot is in de wereld, dat uit een enquête van een paar jaar geleden onder Europeanen bleek dat een meerderheid denkt dat Israël “de grootste bedreiging voor de wereldvrede” vormt. Arabieren geloven ook dat Israël de grootste bedreiging voor de wereldvrede vormt.

Israël wordt nu regelmatig aangewezen als een “schurkenstaat”, een “criminele” of een “krankzinnige” staat welke steeds meer “gevaarlijk grillig” wordt en dreigt met zowel meer regionale oorlog als met mondiale spanningen. Israël wordt beschouwd als de bron van wereldwijd gif.

De obsessieve Israël-bashers zullen zeggen: “Ah, maar wij bekritiseren een staat, niet een volk. We vallen de zionistische entiteit aan, niet de Joden.”

Of:

'In het moderne publieke debat, lijkt “zionisme” gewoon te zijn vervangen voor “de Joden” als het ding dat we kunnen aanwijzen en zeggen: “Het is allemaal hun schuld”.

Ondanks voor en tegens die deels waar zijn, zo is het Joodse geweld tegen hun 'buren' ook niet gering - gaat het (als je de politieke bedoening weglaat) om de eeuwige zondebok.

Mensen en met name complotdenkers zoeken graag zondebokken.
Als het economisch slecht en bar gaat is het van groot voordeel om een zondebok aan te wijzen.

De zondebok speelt een belangrijke reden als men niet verder dan oppervlakkig een 'schuldige' zoekt. Een schuldige aanwijzen is vooral gemakkelijk, niemand hoeft er meer verder over na te denken.
Vervolgens kan men al zijn minachting en wraak projecteren op de schuldige. De "schuldige" kan zowel in het leven algemeen een enkel persoon zijn, of een collectief aan mensen - die delen in eenzelfde geloof o.a. zoals het joodse volk.

Heden teren complotwebsites bij uitstek op "zondebokken". Heel populair als zondebok is natuurlijk "de elite". (Hierin kan men weliswaar onderscheiden met elite en top-elite, hebzucht en gretigheid zijn zeker een van werelds kwaden.)

Een geliefde zondebok blijft natuurlijk ook Amerika. Amerika blies zijn eigen hooggebouwen op bij 9/elf-2001 om de oorlog te kunnen starten tegen Irak, en organiseert alle terreuraanslagen op de wereld, omdat ze uit zijn op de wereldmacht. Ze zetten de wereldbevolking tegen elkaar op door een multiculturele mix toe te laten, waardoor er verdeeldheid ontstaat onrust en steeds meer controle van machten. (De denkbeelden van complotdenkers zijn vaak complex en ook nog goed verweven.)
Een tweede wat daar doorgaans aan is verbonden, zijn de zionisten... Met excuses, dat zijn niet dé joden....

(Zionisme Wikipedia)
Scheidslijn tussen antizionisme en antisemitisme wordt alsmaar dunner

Over Ronald Bernard - het gaat door..

In 9ForNews gaat het nog wat door over 'Ronald Bernard', die ook de skeptische aandacht kreeg van 'Klopt dat wel'  (Altijd goed sceptisch te zijn, al schijnt mij -Klopt-dat-wel- onderhand een eigen cultus.)

'De meeste mensen zitten in een soort van droom, een Matrix, die niet de werkelijkheid is. Dat zegt Ronald Bernard, een insider uit de financiële wereld, in een nieuwe video.

Er zijn volgens hem een paar slechte mensen op aarde die hun ding kunnen blijven doen, terwijl de goede mensen niets doen. “Die satanisten, f*ck ze!” zegt hij. “Dat is nog maar een klein, zielig groepje.”

Orgaanhandel

“Via familie kreeg ik verhalen te horen van verpleegkundigen die waren uitgezonden op missie naar India om ontwikkelingswerk te doen,” zegt Bernard. “Die mensen kwamen na vier à vijf jaar afgebrand en volledig getraumatiseerd terug naar Nederland,” vervolgt hij. “Niemand mocht het weten. Maar waar ging het om: kinderen, orgaanhandel,” zegt hij. “Die kinderen leven nog op het moment dat ze de organen eruit halen.”

Zieke wereld

Hij merkt op dat jonge meisjes in Engeland massaal worden verkracht en dat de daders worden vrijgesproken. “We beschermen onze eigen kinderen niet. Wat is dit voor een zieke wereld?”

Begin bij het beschadigen van de kinderen en de wereld wordt nog zieker. “Het is een boterbriefje voor de Derde Wereldoorlog en de totale vernietiging van de mensheid.”

Niet zomaar

Over de kringen waar Bernard zich in begaf zul je volgens hem op het internet eigenlijk niets vinden. “Ik ben niet zomaar in de financiële wereld beland.”

Hij eindigt met een positieve noot: “Ik merk dat steeds meer mensen opstaan en begrijpen dat zij de verandering zijn.”

Bron: 9ForNews

Twee reacties onder het artikel die toch vooral iets zeggen:
)marc..)
"Ik hoop dat deze mens niet wordt “de stem van een roepende in de woestijn” …    
(Fr..)
"En die meneer wil dat je jouw geld in zijn bank steekt"…

Eerder dan al de spookverhalen van deze man, krijg je de indruk dat hij gedreven wordt door de enige ambitie om een eigen bank op te richten. Als je 'partners' wilt uitschakelen helpt een sterk verhaal, tegelijk heeft de man naar al zijn zeggen jaren deel uitgemaakt van die financiële beweging die hij gitzwart maakt. Waarom geeft de man zijn eigen vermogen niet weg aan de armen der wereld als het hem zo dwars zit?
Wat hij betoogd is inhoudelijk niet eens dusdanig schokkend. Elk jaar verdwijnen er al wereldwijd een aantal mensen waaronder kinderen helemaal spoorloos. Er kan daarbij wel degelijk sprake zijn van ernstige misdrijven. Het is ook geen geheim dat vermogende der wereld grootschalig belasting ontduiken en evenmin dat de banken oorlog financieren en daarmee de wereld ellende.

Ronald Bernard leeft in elk geval nog, wie zulke "geheimen" prijsgeeft loopt veel risiko's, of is daar misschien wederom een reden voor? Wat houdt Bernard zélf verborgen, zo zie je maar.. we worden alle complotgelovigen als we niet oppassen...

Deel 3 op YouTube.

Ronald Bernard, deel 3 - Onthullingen van een insider (NL) :

 

"17 000 kinderen per dag sterven alleen al aan honger en dorst. Zijn we helemaal van beton geworden met z'n allen. Wat is er met deze wereld mis? Mij gaat het erg aan het hart" ....... 

 

Bijgevoegd 27/8 De man is al dood gevonden

Dat is nog eens een complot, volop leven en tegelijk al dood zijn....

 

(Blog 'De Filosoofjes') over Identiteit..

Gaandeweg het stukje lezende uit 'De Filosoofjes' vraag ik me af, of je jezelf in feite wel kent laat staan kúnt kennen. Zelf denk ik meer dan eens 'niemand kent zichzelf béter, dan jezelf'. Voor een wezenlijk deel klopt dit, wie is er meer op de hoogte van zijn eigen geschiedenis, zijn levensverloop, dan jijzelf. Maar als ego of zelf ben je continue bezig om van jezelf beelden te scheppen. En deze beelden schep je eigenlijk niet honderd procent waarheidsgetrouw. Eerder kneedt je dit zelfbeeld op een manier, waarop je er tegelijk het beste uit tevoorschijn komt. Voor 'jezelf' is er geen moment van twijfel, dat je een laten we zeggen goed mens bent (bij voorbaat), altijd eerlijk en altijd betrouwbaar, dat je nooit niemand bedriegt of kwetst of dat je minder fijne kanten hebt in je karakter.

Niettemin een fijn geschreven stukje:

'En dan ons zelfbeeld. De spiegel geeft ons een glimp van onze eigen uiterlijke verschijning. En ons bewustzijn geeft ons een blik op het innerlijk beeld dat we van onszelf hebben. We zien onszelf dus nooit volledig. En tóch weten we wie we zijn.

We kunnen het misschien niet goed onder woorden brengen, maar ons eigen gevoel ként ons.Waar we aardig zicht op hebben zijn de volgende aspecten van onszelf: Naam, geslacht, leeftijd, lengte en gewicht, lichaamsmaten, kleur van huid, haar en ogen, persoonlijkheidskenmerken als vriendelijkheid en extraversie, betrouwbaarheid en zelfvertrouwen, levensgeschiedenis, sociale achtergrond, intelligentie, humor, en niet te vergeten: opleiding en beroep.'  

Als je achter je toetsenbord zit, zie je heel weinig van je lichaam, je ziet je vingers iets tikken, stukjes van je onderarmen, stukjes van je zittend onderlichaam, maar nooit zie je het volledig lichaam. Ook voor een spiegel staande is het moeilijk je 'achterkant' te zien. Je ogen zijn bovendien niet in staat om een ruim veld te zien, laat staan alles - je bent altijd gefocust op onderdeeltjes.

Hoeveel zie je daarentegen van je eigen 'innerlijke wereld'?

 

Daarbij is er wél een idee of besef van het kénnen, je weet dat je bestaat en er bent, je bent present. Lees overigens nog eens het korte stukje uit 'de filosoofjes' hierboven, kom je daar ook eigenschappen tegen die jouw als minder plezierig omschrijven? Mij viel dat opeens op..

Als mensen houden we onszelf heel graag voor de gek, in al onze 'zelf-beschrijvingen', we zijn graag vriendelijk extravert betrouwbaar intelligent humorvol en kwalitatief goed geschikt (we kunnen een en ander).

 

Een definitie van 'extravert':

'Extravert is een benaming voor personen die naar buiten gekeerd zijn, gericht zijn op de buitenwereld. Extraverte personen zien zichzelf het liefst omringd door anderen en krijgen energie van dingen doen. Extraverte mensen zijn energiek, assertief, sociaal, gericht op actie en enthousiast.' (Definities)

Dat voelt allemaal in elk geval goed en lekker, met emoticon. Om jezelf te zien dien je weliswaar 'introvert' te zijn, naar binnen gekeerd, maar over introverte mensen wordt vaak merkwaardig gedacht :

'.. als je je gevoelens vooral voor jezelf houdt. Voorbeeld: `Introverte mensen zijn rustig, zeggen niet veel en zijn liever alleen dan in een gezelschap. In zichzelf gekeerd. (Of) :

Tegenpool van extravert. De introverte persoon is graag alleen, trekt zich in gezelschap terug, gaat liever vissen dan naar een receptie en praat minder dan een extraverte persoon.'  (Definities)

Dat een introvert iemand liever gaat vissen is natuurlijk nonsens, je kunt er helemaal naar van worden als je moet liggen klungelen met een vishaak te prutsen uit de bek van een levend dier, en waarom zou je een dier van zijn leven beroven?
Veelal wordt de term introvert ook gebruikt voor heel negatieve kwalificaties van iemand. In 'Dit' aardig stukje lees je:

'In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, heeft introversie niets te maken met een gebrek aan sociale vaardigheden. Introverte mensen zijn gevoeliger voor de omgeving en prikkels doordat hun hersens anders functioneren. Ze merken meer op en denken dieper na over wat ze opmerken. Omdat ze een gevoeliger zenuwstelsel hebben, vermijden ze prikkels en hebben ze meer tijd alleen nodig om deze prikkels te verwerken.'

In de samenleving worden extraverte mensen wellicht meer verwelkomt, die worden doorgaans beschouwd als de feestgangers, of de 'lolbroeken'..

Even terug naar 'de filosoofjes':

'In de loop der jaren bouw je een identiteit op, een min of meer afgerond zelfbeeld. Dat gaat volgens Erik Eriksen (psycholoog) als volgt:

1. babytijd (0-1 jaar): ontwikkeling van vertrouwen of wantrouwen;
2. peutertijd (2-3 jaar): ontwikkeling van autonomie of schaamte;
3. kleutertijd (4-6 jaar): ontwikkeling van initiatief of schuld;
4. kindertijd (7-13 jaar): ontwikkeling van vlijt of minderwaardigheid;
5. adolescentie (14 jaar tot midden twintig): ontwikkeling van identiteit of rolverwarring;
6. vroege volwassenheid (midden twintig tot begin veertig): ontwikkeling van intimiteit of isolatie;
7. middenvolwassenheid (begin veertig tot midden zestig): ontwikkeling van zorg voor komende generaties of stagnatie;
8. late volwassenheid.

Opvallend is het hoe je 'identiteit' inderdaad gedurende allerlei levensfasen verandert, van peuter tot kind tot tiener tot volwassene en oudere mens. Er bestaat geen continuïteit van een bepaalde toestand, zowel lichaam als geest veranderen. Filosoofjes :

'Die continuïteit is dus een probleem. Want zowel lichaam als geest veranderen voortdurend. We worden niet alleen ouder, maar zijn ook eeuwigdurend aan groei en verval onderhevig. Constante celvernieuwing en constante geestelijke ontwikkeling. We spelen een rol in een wereldtoneel, die -als we maar tijd van leven hebben- ook télkens verandert: van dochter worden we tot volwassene, echtgenote, moeder, oma... Even een ander pruikje op, brilletje veranderen en ons typetje is weer klaar voor de volgende levensfase.'

Terloops wil dat niet zeggen dat herinneringen verdwijnen. Als 'oma' of 'opa' kun je nog allerlei heugen uit je kindertijd bv. Maar moet je daaruit niet concluderen dat het zelfbeeld eigenlijk een voortdurende illusie is? Ikzelf vind het een fijne gedachte dat het zelfbeeld een illusie is, een zelfbeeld is bovendien zeer kwetsbaar. Wanneer anderen jouw of beter jouw zelfbeeld confronteren met zaken, die niet overeenkomen met je zelfbeeld, ben je ofwel zeer gekwetst, ofwel zeer kwaad. Is er een oplossing voor dit probleem?

Geen zelfbeelden..
In plaats van het hebben van zelfbeelden zou je bewustzijn als het ware erbuiten kunnen projecteren, als een afstandelijke waarnemer van 'het verkeer' zonder in het verkeer te zitten en mee re razen - en jezelf gadeslaan vanuit een zekere afstand. In plaats van de blijkbare drang die mensen eigen schijnt - om vooral 'zichzelf' te beschrijven en te omschrijven en te omringen met karaktereigenschappen, en verder in te kleuren, een soort gadeslaan dat zichzelf niet weer opnieuw invult.

De vraag is of dit mogelijk is, bestaat er een 'deel' van het bewustzijn, dat kan gadeslaan zonder enige identificatie? (En dat niet verder inkleurt.)
Eerder zullen de talloze zelfbeelden afleiden van het werkelijke 'ik' : Vaak bemerk je overigens dat mensen vanuit hun afstand 'jouw' heel anders beschrijven of zien, dan jij jezelf beschrijft en ziet. Deels schept deze afstand -van de ander-  nu juist enige objectiviteit, een ander kan zien dat jij een "puist" op je gezicht hebt, die je zelf niet ziet.

Zelfbeelden zijn eigenlijk 'nare dingen', in het meest positieve geval heb je een positief zelfbeeld, maar je kunt ook een zeer negatief zelfbeeld hebben, waarbij je jezelf onderwaardeert, en waarbij je "gelooft" dat je zo en zo in elkaar steekt. Je zou bijna mogen constateren, dat mensen die teveel bezig zijn en kampen met hun 'zelfbeeld' , een wat naar bestaan leiden..............

Waar ging het ook alweer over? / Ronald Bernard

Ik had er eerder iets over willen schrijven, tevens na het artikel van 'Klopt dat wel' , inclusief de reeks opgedeelde gesprekken met bankier (of iemand in het financieel wezen) Ronald Bernard, die bezig is de zogenaamde Blije B(eweging?) op te richten, (Hier)  Voor websites zoals Niburu kunnen de bewoordingen van die man niet ongemerkt blijven, en die is opvallend kritisch. Niburu :

'Het derde deel uit de serie interviews met Ronald Bernard, alias Ronald Blij, is verschenen. In dit derde deel gaat Ronald dieper in op bepaalde vragen die leven bij mensen naar aanleiding van zijn eerdere schokkende onthullingen.  

Voor wie onbekend is met deze man of de materie, hierbij ter herinnering waar het ook al weer over gaat.
De eerste video van april dit jaar met een interview met Ronald Bernard ging de wereld rond omdat hij, naar eigen zeggen als iemand vanuit het hart van de financiële wereld destijds, schokkende onthullingen deed.

Hoe hij steeds verder werd meegezogen in die wereld tot het moment dat hij via ingewijden werd uitgenodigd voor een feest in Engeland waar dan één of meerdere kinderen zouden worden geofferd.
Naar eigen zeggen was dat ook het punt waarop Bernard eigenlijk volledig in elkaar stortte en afhaakte, mede ook vanwege zijn eigen ervaringen uit zijn jeugd.

Na een lange periode van verwerking van zijn trauma’s uit het verleden begint Bernard een volkomen nieuw leven, waarbij hij zegt zich in te willen zetten voor zijn medemens en vooral ook kinderen.
Uiteindelijk begint hij een nieuw project genaamd de Blije Bank, een bank die zegt anders te zijn dan andere banken en een soort tegengewicht moet bieden voor de bestaande banken en de manier waarop zij werken.' (Niburu.)
 

Terecht stelt Niburu de vraag, waarom deze man, die zich zo afkeert van het bankwezen, kiest voor de oprichting van een eigen bank? Dat is tegelijk ook de meest grondige twijfel, die je hebt bij deze man.
Ik had het eerste deel bekeken, waar hij op zeker moment begint over Lucifer en het offeren van kinderen. In het filmpje reageert de man daar trouwens opvallend emotioneel onder: waarna hij zegt dat dit voor hem het afhaakmoment was.

'De man die onthult hoe wij met z'n allen worden misbruikt en voorgelogen en zegt daaraan met volle overtuiging te hebben meegedaan, vraagt nu om hem gewoon maar op z'n woord te geloven. Dat niet alleen, nee, liefst ook nog geld storten in z'n nieuwe onderneming, de Blije Bank.  

(De man oogt wederom erg emotioneel ook in dit interview en geeft aan heel erg betrokken te zijn bij vooral het lot van kinderen.)' -Niburu-

Kritische en sceptische reacties van Dé complotwebsite Niburu verwacht je bijna niet. Ondanks dit posten ze een reageerder die deze man zegt te geloven.

Het is te onbevattelijk, meedoen aan een partijtje kinders offeren, misschien wel te onbevattelijk om er één woord van te geloven.
De man is ten ene waarschijnlijk sowieso een elitair, zou hij de geldhandel waar hij jaren naar zeggen in verbleef afkeuren, dan zou hij iets anders gaan doen. Maar het geld "stinkt" hem toch niet zó..

Je zou deel 1 kunnen samenvatten in de vraag: wat gebeurt er met geld? Deze mentaliteit vat de man zó samen:  "Alles was afval, de natuur de planeet alles mocht kapot, als we maar onze doelen haalde, als we maar groeide."
Verder zegt hij nog "Ik zat in een opleiding tot psychopaten, ik ben gezakt, ik heb het niet gehaald, ik ben geen psychopaat geworden. Het geweten brak door." (rond de 22ste min.)
(Tot hier overigens redelijk acceptabel, want niets maakt mensen meer corrupt dan in de geldhandel.)

Rond de 23 minuten begint hij over luciferiaans geloof, het  satanisme en satanskerken. Dan gaat het (rond de 24ste min.) over kinderoffers in het buitenland. "Dat was het breekpunt" zegt hij :

Hier deel 1 :

 

 

(Overigens een interessante noot, als je wiki. erop naslaat:

Noot: 'Lucifer is een Latijns woord dat letterlijk “lichtbrenger” betekent. In het Latijn duidt het meestal op de morgenster, terwijl het in het Nederlands vooral gebruikt wordt als aanduiding voor de duivel' ...  Lucifer zou dus oorspronkelijk staan voor brenger van licht, in plaats van voor de definitie van het absolute kwaad.) 



Nieuwe Trent: Inbeuken met auto's op voetgangers..

De hoeveelste aanslag is het nu, Charlottesville meegerekend, dat allerlei radicale groeperingen of groepjes met auto's inbeuken op mensen? De auto is inmiddels behalve een "rijtuig" een geweldwapen geworden, dat al bij menige aanslag in het openbaar op mensen is ingezet.
En er rijden er honderden miljoenen van rond.....

"Een extreem-rechtse terrorist reed met zijn auto in op een menigte tegenbetogers. Er vielen drie doden en tientallen gewonden." meldt NRC op 13 augustus.
HIER  zie je het in een filmpje: NU.nl.

Héél verwonderlijk is het trouwens niet, al dit rechts extremisme, met het nationalistische politiek beleid van Trump.

Een koe die dolgelukkig is omdat hij vrij wordt gelaten

In dit filmpje zie je, hoe een dier dat gevangen zat in een hok, aan een touw, volledig opleeft nadat hem enige vrijheid wacht. Het is daarom aangrijpend, omdat het heel nadrukkelijk laat zien, hoe hard dieren verlangen naar iets dat mensen vanzelfsprekend vinden, namelijk vrijheid.

Zou je mensen behandelen als dieren, dan kwam de mensheid in grootste opstand..

 

Het dier rent en dolt door een stukje weide, en knikt goedwillend tegen het hoofd van de man, alsof hij "Dank je wel" zegt.

 

Hierbij maar even bij vermeld dat de dierenbeulerij in Nederland reeds ongekend is, misschien wachten ze tot ze 1 op de top 10 staan van ergste dierenbeulen ter wereld, naast België  :



 

 

'Amper 39 lichtjaar'

Soms is het wat vermakelijk, hoe men schrijft :
"Een aardeachtige planeet is mogelijk ontdekt, op slechts '16 lichtjaar'.
"Onlangs werd op amper 39 lichtjaar van onze planeet ook al een planeet gevnden waar buitenaards leven mogelijk zou kunnen zijn."
(Bron 9ForNews)

Licht legt 299.792.458 meter per seconde af.
De lichtsnelheid wordt vaak afgerond naar 300 000 000 meter per seconde, dus 300 000 kilometer per seconde.
In één minuut dus 60 x 300.000 = 18 miljoen kilometer. In één uur 60 x 18 miljoen = 1080 miljoen kilometer. In één dag 24 x 1080 miljoen kilometer = ongeveer 26.000 miljoen kilometer. Dat is 26 miljard kilometer. Per jaar legt het licht 365 x 26 miljard = 9500 miljard kilometer af. Ofwel 9,5 biljoen kilometer  (een biljoen is duizend miljard.) Dat moet dus voor een ruimtereiziger al met al een 'flutcentje' zijn :-)

Taal is natuurlijk ernstig misleidend als je over ruimteafstanden praat, gezien de praktische oneindigheid van de ruimte, al kan men ongeveer de 'punt' aanwijzen waar het zou zijn begonnen met alle ruimte (mits waar) lijkt een lichtjaar "amper" de moeite waard.
Maar het maakt meteen duidelijk, waar niet alleen hedendaagse maar ook toekomstige ruimtevaarders mee hebben te maken. Ruimteafstanden kan men waarschijnlijk nooit 'bevaren', maar misschien wel 'omzeilen'. Een van de theorieën zou ruimtekromming zijn. In plaats van de ruimte te bereizen trekt men de ruimte naar een bepaalt punt, vergelijkbaar met de twee uiteindes van een blad papier, vouw je beide uiteindes naar elkaar toe bestaat de afstand tussen beide nagenoeg uit een klein stapje. Hierbij erbij uitgaande dat iets, eigenlijk onbevattelijks, als ruimte buigzaam en rekbaar is. Volgens Einstein zou dit zo zijn volgens zijn theorie van zwaartekracht. Zwaartekracht bestaat omdat zwaardere objecten de ruimte buigen.

Wat vooral misleidend is, is de algemene constatering van ruimtedeskundigen, dat een aardeachtige planeet de kans vergroot tot nagenoeg zeker, dat daarop ook leven is ontstaan en dat daarop misschien complexe levensvormen bestaan. Waaruit echter is de vanzelfsprekendheid af te leiden, dat leven vanzelfsprekend en altijd ontstaat, waar aardeachtige omstandigheden voorhanden zijn?
Dit is tot nog toe uit niks bewezen of gebleken.
Het zou inhouden, dat leven eigenlijk als bij toverslag overal ontstaat waar bepaalde omstandigheden heersen. Hoe leven feitelijk ontstaat is tot op heden niet volledig bewezen noch experimenteel tot stand gebracht.
Wanneer men een definitie leest van wat leven is, komt men eigenlijk niet verder dan 'een organisme dat zichzelf kan vermenigvuldigen of kopiëren'............

'Flamingo'

Vandaag bevond zich een opvallend mooie en wat scheen niet veel voorkomende watervogel in het ondiepe van een mooi meertje. Ik legde het vast op foto :

 

Het schijnt een flamingo te zijn, ik vroeg me af of deze dieren in het wild voorkomen in Nederland.

Website :
In Nederland kun je ook flamingo's tegenkomen, waaronder Chileense, kleine en Caribische flamingo. Alleen de Europese flamingo staat te boek als een in het wild in Nederland voorkomende soort.

'Ons leven in een computersimulatie'

Paul Delfgaauw heeft in Van goden en mensen een mooi stukje geschreven, en neemt daarvoor citaten van Descartes, in diens twijfels daarover of we wel in een reële échte wereld leven :

‘In mijn geest is echter de oude mening gegrift dat God, die alles kan, en door wie ik zoals ik ben geschapen ben, bestaat. Op grond waarvan weet ik echter dat hij er niet voor gezorgd heeft dat er helemaal geen aarde is, geen hemel, geen uitgebreidheid, geen gestalte, geen omvang, geen plaats, en dat al deze dingen slechts bestaan op de manier zoals ze zich aan mij voordoen?'  Descartes.

En:

'Bewustzijn speelt een rol. Bostroms argument berust volgens Geerdink op twee vooronderstellingen. De vooronderstelling dat bewustzijn op verschillende manieren geïmplementeerd kan zijn en de voorspelling dat onze beschaving in de toekomst over praktisch oneindig veel rekenkracht en opslagcapaciteit zal beschikken.

Het idee is nu dat alle systemen die voldoende informatie kunnen verwerken ook bewustzijn kunnen produceren. Bostroms argument noemt Geerdink echter erg speculatief, omdat computers misschien helemaal geen bewustzijn kunnen simuleren, maar dat – in tegenstelling tot computers – onze hersenen bepaalde materiële eigenschappen hebben die cruciaal zijn voor het produceren van bewustzijn.'

Hoe het menselijk denkvermogen uit de evolutie een dergelijke sprong heeft gemaakt, dat de mens de enige soort is die kan nadenken over zowel zijn eigen bestaan als de wereld en de aard der werkelijkheid, wordt theoretisch aangenomen als een grote toename van breinmassa. Dat dit zo is, is niet volledig bewezen, men concludeert dat wanneer de complexiteit van de hersenen maar genoeg toeneemt, zelfbewustzijn daar het automatische resultaat van is.

Wanneer men dus over computers zal gaan beschikken met een vrijwel oneindige rekenkracht, zou daaruit automatisch een bewustzijn kunnen ontstaan, of men zou bewustzijn erin kunnen implanteren. De vraag is natuurlijk hoe je zoiets als "bewustzijn" in een computer implanteert. Nog vreemder is het idee, dat men bewustzijn kan 'simuleren'. Daarbij geldt dezelfde vraag, alleen nog indringender, hoe simuleert men iets als bewustzijn?

Daarnaast kun je niet verder het vermogen vergroten van een pc dan is toegestaan, de hoeveelheid informatie kun je niet eindeloos vergroten in een chip, de chip is éindig. (Een afwijkend idee daarop is dan nog de kwantumcomputer.) 

VG&M:

'Elon Musk, CEO van onder meer Tesla en SpaceX, stelt dat de kans dat we niet in een simulatie leven verwaarloosbaar klein is.'

Hetgeen een ernstig overdreven en bijna futoristische uitspraak is. We leven niet in een science fiction wereld, dunkt mij. De realiteit waarin we bestaan is van een dusdanige zowel complexiteit als ook grilligheid dat er geen reden is om aan te nemen dat we in een gigantisch computerprogram leven.
Op zichzelf is het een wel interessante gedachte, vooral voor mensen die graag filosoferen.

Wanneer we daadwerkelijk in een simulatie zouden bestaan, tja en wat wil "bestaan" dan zeggen? - dan zou het bijna onvermijdbaar zijn dat we dit zouden bemerken. Neem een kortstondige "stroomstoring" , of het programma doet opeens iets onberekenbaars :-) Dat zouden we onmiddellijk merken. We zouden bemerken dat de realiteit waarin we leven een universele illusie is.

Een leuk vergelijk hiermee is de film The Truman Show : Jim Carrey speelt al zijn halve bestaan in een geënsceneerde film, (met een verborgen publiek waarvan hij geen enkele weet heeft). De oceaan die hij bevaart eindigt echter prompt bij een hoge 'wal' - met een deurtje naar de studio. Hij komt achter de waarheid. Het is een mooi bedachte Twilight Zone maar zoals met veel films is het meer dan alleen fictie.

Het idee dat we allemaal in een simulatie leven als een aard experiment en misschien met een verborgen publiek (voor de een is dat "God" en voor de ander een "super intelligentie") is een aardig filosofisch spel: Descartes vraagt zich echter al twijfelend af, of de realiteit hem alleen zo wordt voorgespiegeld. De realiteit van een film is immers ook eigenlijk maar "ruis", toch zien we het als levendige beelden. We zouden in de pc. verdwalen in de oneindige reeksen getallen, en toch produceren deze getallen beelden en begrijpelijke teksten en zelfs digitale muziek. We worden in feite elke dag voor de mal gehouden door onze eigen technologie.

Maar het simuleren van bewustzijn lijkt me geen kwestie van rekenkracht. En de aard der realiteit heeft zulk een levendigheid, wildheid en echtheid, sla de brute golven waar op de oceaan - dat je tamelijk gerust kunt aannemen dat deze wereld 'echt' is.............

'The Truman Show' ..

Paul Delfgauw:
Descartes en ons leven in een computersimulatie

Jason Hickel: Economische groei maakt ons kapot..

Kort en bondig, het onderstaande filmpje, waar Jason Hickel zegt waar het heen moet met de wereldeconomie, maar ik vrees dat het niks oplevert.

Niks schijnt zo ingebakken in het menselijk systeem, dan dat van oneindige economische groei.

Dat economische groei de hele wereld ten goede komt is een even zo ingebakken leugen. Economische groei heeft nog altijd het meeste opgeleverd aan de reeds welvarende werelddelen en de elites van de wereld. De kloven tussen rijk en arm zijn nog nooit gedicht.

 

Waar de economieën groeien gaat de wereld ecologisch steeds verder ten gronde, niet "alles" kan samen toenemen, waar het éne toeneemt moet het andere wijken. Desondanks laten miljoenen mensen zich drijven en bewegen door alleen de term economische groei.

 

Vrijwel iedereen gaat overstag wanneer een politicus het weer eens uitbundig heeft over economische groei. Ik vrees dat weinig welvarende lieden veel op hebben met de oplossing, namelijk delen in de reeds volop aanwezige overvloed :

 

 

Zie ook 9ForNews.

Susan Blackmore: The New Science of the Out-of-Body Experience -of- Waarom de geest altijd zoekt naar het vertrouwde wereldbeeld

Susan Blackmore is een interessant iemand, voor mijzelf heeft dat een persoonlijke tint, omdat Susan Blackmore bijzondere ervaringen ten deel zijn gevallen, soortgelijke ervaringen die mijzelf ten deel zijn gevallen. Namelijk out of body experiences. Dat is het bewuste en zeer realistische besef van het buiten het lichaam treden, binnen een aard kern of essentie van wat je bent. Daarbij kun je gewaar zijn van het hebben van een 'tweede fijnstoffelijk lichaam'.

Vooral vind ik Susan Blackmore een voorbeeld van hoe het brein werkt, maar hiermee bedoel ik wellicht wat anders. Wie ooit spontaan een uittreding (out of body experience) heeft beleeft komt frontaal in conflict met zijn/haar bepaalde wereldbeeld. Ondanks het realistische van de bewuste ervaring, kan je geest het niet plaatsen, een manier waarop 'het brein' dus werkt is, het ongelofelijke (hoe waar het mogelijk ook is) te verklaren binnen het aangeleerde en kennende wereldbeeld. Dit wereldbeeld zegt je dat je een stoffelijk lichaam hebt, en dat de wereld om je heen van dezelfde natuur is, alles heeft daarin een plaats. Bewustzijn en geest bevinden zich -vanzelfsprekend- in het stoffelijk brein. 

 

Ondanks ze haar ervaringen beschrijft als meest ingrijpend in haar leven, dusdanig dat deze ervaringen haar leven hebben bepaalt, is het brein constant bezig om datgene wat de 'ervaarder' gewoonweg niet logisch kan plaatsen, of rationeel begrijpen, toch dusdanig te plaatsen dat je beter of liever afgaat op datgene wat achteraf (na zulke ingrijpende ervaringen) plausibeler is, voor het logisch/rationeel verstand. (Om jezelf nog een beetje te harden daarin, kun je lid worden van de skeptische vereniging, waar Blackmore een geliefd iemand is.)

 

Dit gesprek is zeer recent op YouTube verschenen, (9 augustus) en duurt ongeveer 28 minuten.

 

Ondanks 'het brein' van Susan Blackmore genoodzaakt en gedwongen (zocht en) zoekt naar rationele logische, en dus stoffelijke/fysieke verklaringen voor haar eigen ervaringen met het buitenlichamelijke en het mystieke, (ze heeft iets van dit mystieke ervaren, wat anderen ook het goddelijke noemen) merk je dat ze ondanks ze een 'bewogen' skepticus is, ermee blijft worstelen.

Het opmerkelijke is, dat we door zowel de huidige dominerende materialistische opvattingen van wat geest en bewustzijn is, als door de drang om toch altijd te zoeken naar logische bevattelijke verklaringen, eerder de conclusies zullen geloven -veelal door anderen gedaan- dan dat we geloven wat we feitelijk zelf hebben ervaren. Dat wil zeggen dat je geest in feite de ervaring en wat de ervaring je vertelt, heel nadrukkelijk, bijna ogenblikkelijk tracht te verdringen. (Met zijn innerlijk 'scheermes van Ockham'.) Je staat jezelf eigenlijk niet toe, dat er iets bestaat dat je wereldbeeld weerspreekt. (Een misschien wat melig voorbeeld is een geestig cartoontje, zie onderaan.)

 

Aangezien je -laten we het anders stellen - een gerespecteerd lid wilt zijn van het wetenschappelijk georiënteerde intellect, of de nuchtere beweging van de skepsis, en niet wilt worden weggezet als een zwever en irrationeel iemand, met gekke ideeën over dat geest en bewustzijn buiten het lichaam kan treden (waardoor je zou kunnen concluderen dat teneinde geest en bewustzijn 'niet' per absoluut zetelt in het brein) wordt je al snel bekeerd tot de 'ratio'.

Het andere is, dat je eigen denken ervaringen die zo ongelofelijk om niet te menen ongehoord je hele bestaansbeeld omver werpen, in dergelijke ingrijpende kortstondige of soms langer durende ervaringen, zich door zulke ervaringen niet meer kan oriënteren. De geest kan deze 'toestand' niet aan, en zoekt daarom naar verklaringen die passen bij het bestaande algemeen bestaansbeeld.

 

We zijn de wereld zoals we die elke dag zien en ervaren -tot aan den dode gewenning-  gewend, maar die gewenning geeft ook de zekerheid en soort veiligheid dat we er niet aan hoeven te twijfelen.
 

Ergens zoeken mensen altijd naar het geheimzinnige en mysterieuze maar anderzijds hangen ze aan het bekende en vertrouwde. Het is welhaast een innerlijke tweestrijd.

Het gevoel of het geloven dat er meer is dan alleen het zichtbare tastbare is een zekere bevrijding, omdat een door wetten nauwkeurig beschreven werkelijkheid is als een dichte donkere doos, zonder iets van een opening, een énge muffe bestaansruimte (ondanks schijnbare onmetelijkheid).
Ondanks je deze optie open laat, - in elk geval laat een agnost deze optie open - is de vertrouwde realiteit altijd voorhanden. De tafel waar je op kunt leunen, die hard en vast is en waar je geen moment aan hoeft te twijfelen...

 

Bovendien willen mensen -nogmaals- graag serieus worden genomen, als iemand zegt buiten zijn lichaam te zijn getreden, wordt hij niet serieus genomen door de intellectuele community. Dit op zich zou voor een skeptische gemeenschap nog tolerabel zijn, 'iemands geest kan altijd parten spelen', wie neem je dat kwalijk - zolang je maar niet gelooft dat het ECHT is. Je kunt beter populair zijn in een skeptische gemeenschap dan een "eenzame zwever" die wordt aangeraden een bezoekje bij de psycholoog.

 

De verklaringen die zowel Susan Blackmore aandraagt als dat wat allerlei experimenten nu écht zeggen of betekenen (ik betwijfel of deze wel zoveel zeggen) zijn niet volledig begrijpelijk indien zij iets zouden willen verklaren.  Hoe het brein een dergelijk complexe voorstelling zou creëren waardoor je zelfbewust ervaart dat je feitelijk uit je lichaam treedt, is niet helemaal duidelijk. Nog afgezien van buitenlichamelijk behalve je fysieke lichaam zien liggen - allerlei details zien van wat er gebeurt en wat achteraf kloppende is. Veel bijna dood ervaarders met een element van uittreding kunnen op die manier verifieerbare waarnemingen beschrijven. (Ik neem aan dat je geen verifieerbare waarnemingen kunt hallucineren.)

 

Ondanks je geest of bewustzijn ingrijpende ervaringen kan hebben, neig je er eerder toe de logische regels en aannames te volgen die passen in een strikt modern wereldbeeld, hoe realistisch de ervaring ook was of meerdere bewuste ervaringen. Wanneer je zulke ervaringen bij herhaling beleeft, kun je in elk geval vaststellen, dat bewijs na bewijs zich opstapelen, elke maal dat je het weer ervaart ervaar je opnieuw het feitelijke van datgene wat zulke ervaringen je meedelen. Voor mijzelf was de constante herhaling van deze ervaringen wat een tal jaren aanhield een proefondervindelijk bewijs van de realiteit van het gebeurde. Bij proeven geldt per slot altijd de regel dat iets een feit is wanneer je het proefondervindelijk kunt herhalen met hetzelfde resultaat, ziedaar..

 

Ondanks Susan Blackmore daarvoor tevens bewustzijnverruimende middelen gebruikte, is niets van dien aard noodzakelijk, er zijn tig voorbeelden van mensen die zulke ervaringen volledig spontaan bij helder niet gedrogeerd bewustzijn ervoeren. Dat de hersenen bij dit soort ervaringen een rol spelen, is overigens verre van onredelijk, dat de hersenen de ervaringen veroorzaken is evenwel een andere kwestie :

 

 

Hoe de geest werkt :

 

Nederlands "Nieuwe natuur"

Als men het heeft over de term "Nieuwe Natuur" kan men beter eens om zich heen kijken, voordat men het ergens opzoekt. Volgens Wikipedia wil het onder meer zeggen:

'Van nieuwe natuur wordt sinds het eind van de twintigste eeuw in Nederland en België gesproken wanneer door de mens geëxploiteerd gebied wordt herbestemd voor een natuurlijke ontwikkeling. Vaak wordt dit proces aangeduid als het 'teruggeven' van grond aan de natuur. Natuur ontstaat vanzelf als in een bepaald gebied van verder menselijk ingrijpen wordt afgezien, vaak zal dit echter niet de door de mens gewenste 'nieuwe natuur' zijn. Met de term wordt vooral aangelegd en volgens een bepaald natuurbeeld beheerd nieuw natuurgebied bedoeld.'

Vertaling hiervan, vóór het menselijk ingrijpen was er dus sprake van "oude" natuur, je zou het ook oorspronkelijke natuur kunnen noemen, (toegegeven, hoe oorspronkelijk is natuur, en hoeveel is er aangelegd?)
Ná allerlei menselijk ingrijpen door vergaande afgravingen onder andere, of door de aanleg van autosnelwegen, (raaswegen noem ik ze liever) , heeft men in eerste instantie flink inbreuk gepleegd op de natuur. Ná flinke inbreuk op de natuur, zal, als men de resterende natuur met rust laat, een 'herschepping' plaatsvinden. Dit noemt men nu dus nieuwe natuur.

Dat hoeft niet perse te zeggen dat men 'grond teruggeeft aan de natuur', grond is feitelijk heden ten dage een zeer belangrijk product, de hele verstedelijkte wereld van beton cement en steen is het resultaat van niets anders dan "grond". Grond is al zo ontzaglijk veel afgegraven en verscheept dat het - heel raar maar waar - zeldzaam begint te worden. (Daarover nog tamelijk recent een documentaire op het Duitse net.) Waarom geen woestijngrond? Volgens de documentairemakers is daar een belangrijke reden voor, woestijngrond blijkt namelijk niet geschikt voor de bewerking ervan.

In deze streek, Noord Limburg, zijn al jarenlang de afgraafbedrijven actief, ze geven de natuur geen grond terug, maar 'water'. Voor het bestand aan dieren is water, dat snapt iedereen wel, niet perse geschikt als leefbare gebieden. Her en der waar zulke afgravingen plaats vinden gebruikt men de term 'nieuwe natuur' om allerlei halve waarheden te melden. (Veelal op allerlei grote borden.)  Dat er bij nieuwe natuur meer sprake is van een leefbare omgeving voor dieren is zulk een halve waarheid. Vaak leidt nieuwe natuur ook tot een eenzijdige natuur, de meeste van de oorspronkelijke bomen is weggekapt, overwegend groeien er dennen en soortgelijke bomen.
Zogenaamde nieuwe natuur wordt doortrokken door bijvoorbeeld autosnelwegen, en door vergaande ontgronding ontstaan ruime waterplassen, dat alles is van weinig voordeel voor een groot aantal dieren.

Meer dan fijne woorden over wat nieuwe natuur de moderne mensen gaat opleveren spreken plaatjes. Soms leidt een vergaande afgraving tot uitgebreide waterplassen, na het ontstaan van nieuwe natuur kunnen zulke waterplassen dusdanig met de natuur samensmelten, dat het er als geheel natuurlijk uitziet - en soms ook echt mooi. Ik heb zelf al een hoop van zulke plaatjes gemaakt, hieronder twee plaatjes :

 

Oorspronkelijk waren bovenstaande ontstane meertjes "oude natuur", het was in elk geval grond, er kan op water niks meer groeien en dieren kunnen er niet wonen tenzij ze behoren tot watervogels. Men kan er overigens ook geen huis op bouwen.

Aan de grenskant met Noord Limburg kom je veel van zulke meertjes tegen, het ziet er inderdaad mooi uit, bijna alsof je ergens in het 'buitenland' bent. Maar niet alles wat mensen zomaar wegzagen en weggraven moet ook mooi zijn.

Het voor mij oude bos, omdat ik daar vlakbij mijn ouderlijk huis had, is een -tamelijk- nieuw project, voor het afgraafbedrijf, op borden zie je hoe het eruit gaat zien. Het bos grenst met Duitsland en was vroeger altijd een belangrijke grensafscheiding. Op borden zie je hoe men eigenlijk midden door het bos heen de grond wil afgraven, het gaat er 'zo' uitzien :

 

 

Reeds jaren geleden nam het 'ongeluk' toe voor de plaats zelf, omdat men ondanks protesten de autosnelwegen aanlegde A63 en de minstens zo in de natuur ingrijpende A64, om een verbinding met Duitsland. De A63 trekt een verwoestend spoor naast de zijkant van het wijde bos op de grens met Duitsland, terwijl de A64 de kleine plaats nog verder opdeelt en doorklieft. Als je geboren bent aldaar begrijp je pas hoe ingrijpend deze raaswegen zijn geweest voor de plaats zelf en al haar omringende natuur en landschappelijkheid.

Daarna besloot men dan maar het rijke bosgebied van binnenuit af te graven, oude bospaden lopen dood aan de snelweg en het geraas is niet meer weg te horen.

Eigenlijk is dit maar een voorbeeld. Ik kan me voorstellen dat het mensen weinig of niks zegt, behalve mensen die zich verbonden voelen of voelde met deze streek, omdat ze er net als ik zijn geboren. Maar je ziet hetzelfde beeld immers in heel Nederland.

Ooit, en dat is jaren geleden - had een man allerlei afgraafmachines in brand gestoken. Men had hem bij zijn activiteiten op film vastgelegd. Hij wilde de zogeheten "vooruitgang" dwarsbomen, en volgens het gerecht zou de man kampen met wanen, tot aan 'dubbelzien'. (Ach de leuke historie.)
De man woonde op een boerderij (hij was de zoon) te midden het veld, heden kijken ze, zoals zoveel huizen die ooit in het land stonden - aan tegen de autosnelweg en horen alleen nog het kabaal.
Hij moge dan dubbel hebben gezien maar hij had een heel scherpe blik wat de 'vooruitgang' aanging.

Nieuwe Natuur is zulk een magisch toverwoord, een belangrijk onderdeel van nieuwe natuur is feitelijk géén natuur, natuurlijk kun je uitgegraven waterpoelen natuur noemen - maar het zijn kunstmatige plassen. Men zegt wellicht altijd dat er toch natuur in overvloed is. Ondanks het vele grove geweld en de moderne vooruitgang..

Heden hebben mensen waarschijnlijk een iets ander beeld van natuur dan van oudsher, juist naarmate de samenleving drukker wordt en kabaal toeneemt, worden rustoorden meer belangrijk. De natuur wordt daarom actiever bezocht en ook meer aangelegd voor wandelaars - en fietsers. Vroeger waren bossen meer ontoegankelijk en dicht bebouwd. Heden wordt er meer gedacht aan toeristische trekpleisters. Ook voor de resterende dieren is een rustige weidse (kunstmatige) licht/loze omgeving belangrijk..

Wie ben ik?

De filosofie achter wie ben ik stelt eigenlijk weinig voor. Bij de beknopte vraag "Wie ben ik" lijkt het op een aard kennismaking eerste soort: Ik ben een man/vrouw, ben zo en zo oud en doe dit of dat aan werkzaamheden beroep hobby's en ben wel of niet gehuwd. Dat zegt helemaal niks over niemand, behalve goed voor wat oppervlakkige gegevens, in de vullen bij een belastingkantoor en dergelijke.

Maar wanneer het een filosofische tint krijgt, wie (of wat) ben je dan als "ik" als persoon of zelf? Het antwoord daarop zou miljoenvoudig kunnen zijn. Stel je zou een essentie of kern hebben, hoe je dit ook voorstelt, zij het als het pakketje aan genen waarmee je bent geboren, wat erfelijke overnames, of je zou geloven dat je reeds een 'ziel' bezit of eerdere levens had. Je zou niet in dit land maar in om het even elk ander land zijn geboren. Reeds dit gegeven zou een vergaande invloed hebben gehad op die, die je nu bent.

Je moet je feitelijk afvragen, hoe "toevallig" gerelateerd je huidige soort van ik of ego is. Zou je uit een streng traditioneel christelijk of islamitisch gezin zijn geboren, zou de kans wellicht 99 procent zijn, dat je zelf een christelijke of islamitische achtergrond had. Je zou tevens kunnen zijn geboren uit een arm gezin of uit een weelderig gezin, noem de factoren op die je leven zouden hebben kunnen bepalen.

De omstandigheden waarin je bent geboren zouden ontelbaar kunnen zijn, je bent nu in deze omstandigheden en positie geboren waarin je bent terecht gekomen. Van daaruit is er vanaf je geboorte een enorme invloed geweest op je geest, op je emoties en je gehele ontwikkeling. Hoeveel "draai" je daar zelf aan hebt kunnen geven is nog maar de vraag. Vaak geloven mensen met tamelijke zekerheid dat zij het stuur van hun 'levensschip' volledig in handen hebben. Maar feitelijk had je het reeds vanaf je beginnende bewustwording niet of nauwelijks in handen.

Je zou dat deel van de wereld, waarin je toevalligerwijs bent geboren met zijn specifieke vorm van programmatie (samenlevingen en ouders en scholen en zoveel meer factoren programmeren je continue) je ik of zelf kunnen noemen, omdat je jezelf met dat alles automatisch hebt geïdentificeerd.
Daarnaast ontwikkel je wat vaardigheden en eigenheden, waarmee je jezelf identificeert, en daarnaast bepalen de velerlei omstandigheden en ontwikkelingen -waarin het leven je eerder 'loods' dan dat je daar zelf de volledige controle over had- je besef van 'zelf'.

Je zegt dus, dit ben "ik" maar dat wat je bent is een complexe samenloop van al het voorgaande samen, je bent door talloze indrukken en emoties heen gegaan, alles samen heeft je gevormd tot dat wat je bent. Het zou zelfs een onzinnige opgave zijn als je daadwerkelijk wilde nagaan, hoeveel controle je over dat alles hebt gehad.

Ik zou voor mezelf in elk geval eerder menen, "ik" is een complex samen-veroorzaakt en gekomen vorm van tamelijk zinloos toeval, afgezien van de vraag in hoeverre dit ik-bewustzijn een creatie is van samenlevingen en talloze indoctrinaties daarvan, overtuigingen religies materialisme en waardensystemen, en je doodgewoon in de pas loopt van reeds ontelbare voorgangers: in de pas van een bepaalde wereldgeest.
Bij de term 'ik'  of zelf, denk je meer aan iets dat origineel is, een daadwerkelijke vorm van eigenheid, maar een eigenheid heeft geen collectieve wortels. Veel mensen beroepen zich weliswaar op een bepaalde eigenheid, misschien herkent met iemand aan een zekere piepstem of een basstem, of omdat iemand prachtige kunstzinnige dingen doet, en meer dingen die iemand iets 'eigens' geven. Je zou nog kunnen toevoegen, er was maar één Mozart of één Einstein. (Zou Mozart met zijn muzikale geest in deze tijd zijn geboren, maakte hij misschien geweldige popmuziek.)

Maar bepaalde uniekheden bij personen maken niet dat personen geen onderdeel zijn van een specifieke vorm van samenleving - en tijdsperiode, als van denken en handelen. Je zou als mens, om hier even kort op door te gaan- natuurlijk over letterlijk alles kunnen nadenken. Maar als de specifieke samenleving waarin je verkeert dat allemaal al voor je heeft gedaan, ze hebben je laten weten wáárom je bestaat, wat de verschillende levensdoelen en zingevingen zijn, hoe het zit met ethiek waardes en morele kwesties en hoe het zit met een flinke dosis egoïsme enzovoort.  Waarom zou je er dan nog over nadenken?

Al met al zou je dus veronderstellen, dat mensen delen in een collectieve geest, elk met specifieke verschillen of eigenheden (die men torenhoog kan opblazen, om te menen dat men zich zo hard van anderen onderscheid) en dat ik of ego, wat toch iets veronderstelt van een absolute eigenheid, dus géén collectieve deelzaamheid - een fictie is.

Heden verneem je vooral onder spirituele websites en clubs, dat alles universeel is, de mensen zijn alle universeel verbonden en een, en dat idee geeft veel mensen een sterk gevoel van verbondenheid. Maar in deze gedachte of filosofie zit iets heel paradoxaals, universele verbondenheid krijgt iets van, iedereen is hetzelfde. Is het wel raadzaam dat op deze wereld iedereen hetzelfde moet zijn? (Eerder lijken dit de propagandawetten van dictators en soldatenoptochten.) Daadwerkelijke Eigenheid krijgt een specifieke betekenis, in de propagandawereld van "iedereen hetzelfde" / de grote universele broederschap.

Los van de vraag wat het ego maakt tot een eigenheid, is het ego zoals ik al optekende, eerder een toevalsproduct. Waarom helpt dit je?
Het helpt je om 'jezelf' , dat wat je bent, anders te benaderen, ik zou menen afstandelijker en vrijer, minder gedwongen, en meer met een 'glimlach'.

Zou je jezelf niet langer zo dik identificeren met al wat er in jezelf opborrelt aan bewustzijn, gedachten en emoties, heugenis/herinneringen, je eigen kommer en kwel, vervelende gevoelens, een hoop zelfidentificatie waar je te zwaar aan tilt, dan zou je bestaan lichter ervaren.
"Je/zelf" is niet meer dan één "visie" , één manier van zijn, één mogelijkheid, één ontwikkeling, één "som" , ofwel één kleuring.

Je had ieder en elke soort en vorm en mogelijkheid van een zogeheten zelf kunnen zijn in tal zo niet talloze andere omstandigheden, eigenlijk bestaat er geen "je" : ten diepste kun je alleen maar bewustzijn constateren, bewustzijn dat zich met niets meer identificeert.........

(Sadhguru - Don't Be Identified as a Vegetarian.)

Ik ben niet 'weg' van Guru's, laat ik daarmee beginnen. Sadhguru is een zoveelste onder de goeroes, die uiterlijk veel lijkt op Bhagwan alias Osho, met zijn indrukwekkende baard. Het zou me niet verbazen als hij Osho ermee kopieerde.

Verder twijfel ik er niet aan dat elk mens met een redelijke intelligentie over alle dingen des leven heel goed kan nadenken, en daarvoor niet jarenlang Ashrams hoeft te bezoeken. Of alle lezingen moet volgen, (onderhand is YouTube uiterst geschikt voor tal van volgelingen van welke soort goeroes ook, ter meervoudige eigen glorie der verspreiding) ..
 

Het is verbazingwekkend hoeveel luisterpubliek Sadhguru trekt met zijn YouTube leringen, vergelijkbar met onder andere Eckhart Tolle. Leringen en andermans gedachten of boeken kunnen je weliswaar helpen om misschien op een ietwat andere manier na te denken, zoals een goed gesprek met wie dan ook beslist zijn waarde heeft. En je eigen gedachten wat kan bijschaven.

Het onderwerpje onderstaande is er een van, waarom zou je vegetariër willen zijn of 'veganist' (beide schijnen weer verschillend, de veganist gaat nog een stukje verder) Algemeen hebben mensen het altijd over het eigen welzijn, besmette kippeneireren zijn momenteel een thema, niemand heeft het over het feit dat ongeveer 17 miljoen Nederlanders het tien tot hondervoudige of hoeveel meer nog.. dieren bezitten. Is het niet heel raar dan je die tientallen miljoenen dieren nu nooit ergens ziet rondlopen? behalve af en toe wat koeien of schapen..

In grote hallen, beter fabrieken waar men "vlees" produceert, want men heeft het in de moderne veehouderij nooit meer over DIEREN, alleen nog over PRODUCTIE - en over aantallen, worden miljoenen dieren gehouden. Varkens kon men evenzogoed de poten afsnijden, want ze staan geperst tussen ijzertralies en kunnen alleen nog met moeite opstaan of liggen. Kippen worden onderhand gek van hun medekippen waar ze met duizenden verblijven op elkaar gepropt. (*) Vrijwel niemand vraagt zich daarbij af, of het anno 2017 waar men het heeft over toppunten van beschaving, nog "beschaafd" is, om op deze manier om te gaan met ander leven.

(*)Experimenten met ratten hebben overigens al lang geleden bewezen, dat wanneer je dieren in te grote groepen houdt, de dieren ziek agressief en gewelddadig worden en elkaar verwonden of doden..

Dat zou de reden genoeg moeten zijn, dat je bewust omgaat met dierlijke producten, Als je gewend bent om vlees te eten, kun je in elk geval trachten om vlees eten ernstig te beperken. Of ervan af te zien. Dat mensen vlees nodig hebben schijnt mij een fabel. Zoveel diersoorten leven volledig vegarisch, het lichaam heeft geen vleesproducten nodig. Het is eerder een gewenningsproces, de meeste van ons hebben altijd vlees geëten.

Velen van ons zijn ook opgevoed met religieuze overtuigingen, wil dat zeggen dat deze overtuigingen hardnekkig je hele leven bepalen? Natuurlijk niet. Het is allemaal bewustwording.
Mensen veranderen, wanneer ze bewuster omgaan, zowel met zichzelf, met hun lichaam, met hun condities, als met datgene wat ze verorberen (het is de meest veilige weg tegen "obesitas".)

: 

 

Het meest gevaarlijke bijgeloof..

Het meest gevaarlijke bijgeloof, is een korte boekbespreking, 'Hier' :

'Larken Rose rekent in zijn explosieve boek ‘Het meest gevaarlijke bijgeloof’ af met gezag inclusief elk geloof in ‘regering’. Hij vindt dat het geloof in ‘gezag’ de aartsvijand van het mensdom is en legt dit met eenvoudige voorbeelden uit. Zijn conclusies zijn zo schokkend van eenvoud dat de lezer zich afvraagt hoe het kan dit niet eerder te hebben ingezien.' (Bron.) 

Mensen accepteren eigenlijk al duizenden jaren gezag, en vragen zich nooit af wat de noodzaak is van het aanvaarden van gezag, van regeringen, machthebbers, stammenleiders en wereldleiders. Het idee dat de wereld, zonder gezag, in een chaotische warboel zou eindigen heeft een belangrijk illusionair effect. (Overigens, altijd hebben mensen zich vanaf de oertijd laten leiden door een opperfiguur.)

Waarschijnlijk zouden verreweg de meeste mensen niet anders gaan leven als ze nu doen, beschaving en civilisatie, verantwoordingsgevoel en geweten dragen de mens. (En wie kwaad willen doen, doen het toch, ondanks alle burgerbeschermingen.)

Maar wat gebeurt er, zodra leiders, machthebbers en dictators de mens collectief onderwerpen aan hun gezag, blijkt niet uit de hele geschiedenis dat ze daarmee de mens in een staat brengen tot vergaande ontmenselijking?
Reeds bleek uit allerlei onderzoeken, dat mensen onder het geloof in een autoriteit, iemand met gezag dus, hun morele grenzen gemakkelijker verschuiven. Een goed voorbeeld hiervan is 'het experiment van Milgram'  In dit experiment werd aangetoond dat mensen onder onderwerping van een autoriteit hun eigen morele grenzen overschrijden..

Het geloof dat er een hoger gezag noodzakelijk is, om de wereld ordelijk te houden, heeft eerder wanneer je de geschiedenis betracht geleidt tot het tegendeel, het wereldgebeuren werd daardoor eerder een 'verknipt' spel, van een groep machtslieden die in hun eigen "kleine of grote oorlogen" onderling de mensen onderwierpen en onderwerpen, die verder hun machtsspelletjes mochten en mogen uitvechten op menige slachtvelden.

Dictators overal in de wereld onderwerpen volken, mensen demoraliseren volledig onder hun bewinden en gedragen zich als collectieve robotten. (Een goed voorbeeld hiervan is Noord Korea, het bewind van Kim Jong-il aldaar lijkt op een sekte, waar onvoorwaardelijke gehoorzaamheid samengaat met opperste stupiditeit en de weigering om zelf na te denken. Bekijk maar eens een militaire parade, mensen zijn net collectieve marionetten.)

Desondanks vragen mensen zich wereldwijd zelden tot nooit af, wat de mens algemeen in vredesnaam aan moet met al dat gezag en gezag-onderwerping, gezaghebbers zijn zelden de gewetensvolle mensen met autoriteit voor wat ze velen wijsmaken.

De wereld is een groots toneel om niets anders dan heerschappij, en die heerschappij gaat u en ik werkelijk geen ene moer aan, in feite zou men het clubje aan wereldheersers hun geheel eigen oorlogen moeten laten uitvechten..
Waar ze complete volken voor hun karretje spannen.

Misschien een van de grootste wanen, naast het hele idee van de noodzaak van gezag, is dat de belangen van de wereldleiders en machtigen dezelfde zouden zijn als die van het volk. Het volk voert de oorlogen die de machtigen stichten en het volk moet de vrede herstellen van oorlogen die waarschijnlijk nooit waren gebeurd, wanneer men collectief gezag zou hebben geweigerd te aanvaarden. - Stel men had Hitler eens gewoon in een gekkenhuis gestopt....

Mensen hebben niet alleen al duizenden jaren gezag geaccepteerd waaraan zij zich onderwerpen en in wiens naam zij hun morele grenzen overschrijden of opzij zetten en bereid zijn collectief massamoorden te begaan - maar wie hebben ze nu gediend?

Menige absoluut gewetenloze figuren, die het nietmaals wat kon schelen dat miljoenen trouwe dienaren in menige strijd en oorlog de dood vonden.
Desondanks geloven mensen collectief in gezag..



 

 

'De (zelf-)verontmenselijking van de machtelozen'

" We wisten al dat machtsongelijkheid er toe leidt dat de machtigen neerkijken op de machtelozen. Dat kan zover gaan dat de machtelozen worden verontmenselijkt, niet meer als mens worden gezien. En dat is een verontrustend verschijnsel, want het creëert de voorwaarden voor discriminatie, vernedering en genocide.

Maar wat doet machtsongelijkheid met hoe machtelozen zichzelf zien? Nieuw onderzoek wijst er op dat machtelozen ook zichzelf verontmenselijken. En dat zou wel eens een deel van de verklaring kunnen zijn voor het verschijnsel dat machtelozen in hun lot berusten en zo lang wachten met in opstand te komen.

De onderzoekers van de studie The Impact of Power on Humanity: Self-Dehumanization in Powerlessness brachten proefpersonen op verschillende manieren in een positie van machteloosheid. Zo moesten ze zich een vroegere situatie voor de geest halen waarin ze in een machteloze positie verkeerden. Of ze moesten een taak uitvoeren waarin ze de rol van ondergeschikte speelden. Of ze zaten in een bezoekersstoel in een kantoor, terwijl iemand anders imposant achter het bureau zat.

Vervolgens werd gekeken hoe de "machtelozen" zichzelf zagen en hoe ze dachten dat anderen hen zagen. In vergelijking met hoe de "machtigen" zichzelf zagen. Daarbij ging het om de vraag of ze een verontmenselijkt beeld van zichzelf hadden.

Het blijkt dan dat degenen die in een machteloze positie waren gebracht, zichzelf als meer verontmenselijkt zagen dan de machtigen. Bovendien geloofden ze dat ze door anderen, de machtigen en buitenstaanders, ook als meer verontmenselijkt werden gezien. En dit resultaat bleef in stand als gecontroleerd werd voor hoe goed of slecht ze zich voelden en voor hoeveel belang ze hechtten aan de kenmerken van menselijkheid. Opvallend dat zulke op het oog onbeduidende manipulaties toch zulke aantoonbare effecten hebben.

Machtsongelijkheid werkt dus naar beide kanten negatief uit, zowel naar de machthebbers als naar de machtelozen. Dit ligt geheel in de lijn van eerder onderzoek dat liet zien dat een gevoel van macht mensen minder empathisch maakt.

En je moet natuurlijk ook denken aan de uitwerking die totale instituties hebben op mensen die daar deel van moeten uitmaken. Zoals beschreven door Erving Goffman in zijn prachtige Asylums: Essays on the Social Situation of Mental Patients and Other Inmates uit 1961. "

BRON.

 

'Water en Bewustzijn' - Dr. Emoto

Ik heb een aantal artikelen en interessante filmpjes opgeslagen, teneinde er iets mee te doen op dit blog. Onderstaande filmpje, gelinkt aan dit stukje gaat over de invloed van de gedachten op watermoleculen :

'In dit prachtige filmpje zien we bijzonder inspirerend en baanbrekend werk van dr. Emoto over de invloed van gedachten op watermoleculen. Laten wij mensen nou voor het grootste deel uit watermoleculen bestaan. 

Hoe bepalend zijn onze gedachten? Hoe belangrijk is het dat wij bewust worden van de gedachten die wij het Universum inzenden? Hoe bepalend zijn je gedachten voor je gezondheid? Hoe bepalend zijn je gedachten voor je alledaagse realiteit?'  (Aanschouwen) 

Wie er meer over wil weten leze dit stukje: Emoto, de boodschap van water
Een mooi stukje ook Hier :

Als foetus bestaat ons lichaam maar liefst uit 99% water.

Als we geboren worden uit 90%.

Als we volwassen zijn uit 70%.

 

Onze planeet, de Aarde, bestaat ook voor 70% uit water,
net als een volwassen lichaam..
Dat maakt water tot een levenskracht:
Bij 100% leven we.
Bij 50% gaan we dood.

Water is ook een transportmiddel:
Het transporteert energie en voedingsstoffen door ons lichaam, bloed, brein, onze spieren en cellen, die zelf óók voor het grootste deel uit water bestaan!
Maar wat ik het meest interessant vind is dat water wéét.
(Uit het artikel.)

De schoonheid van ijskristallen

Maar wat vooral opvallend mooi is, meer mooi dan de schittering van een diamant, is de structuur van ijskristallen, een zoveelste voorbeeld van de harmonische diepe schoonheid die vervat ligt in de natuur. Volgens de Japanse arts Masaru Emoto worden watermoleculen beïnvloedt door gedachten. Onderstaande ijskristallen zijn een voorbeeld hiervan :

We bevinden ons hier bij grenswetenschap. Maar geleidelijk veranderen toch de inzichten over wat gedachten zijn en waar eigenlijk alles ligt vervat. Water zou in zichzelf een 'geheugen' kunnen dragen. (Dit zou men in theorie ook mogen veronderstellen van atomen.)

Eerder menen Stuart Hameroff (en Roger Penrose) reeds dat er aan bewustzijn en geest kwantumverschijnselen ten grondslag liggen. (Bewustzijn is uiteindelijk een onderdeel van de kosmos zelf, stelt Hameroff ergens.)
Het zou evenmin ondenkbeeldig zijn, dat de stof waaruit de mens grotendeels bestaat, namelijk water, ook als een geheugen fungeert.

Dat gedachten/emoties (of stemmingen) een afdruk achterlaten op watermoleculen, hetgeen te zien zou zijn als een "afdruk" die watermoleculen beïnvloedt in zijn structuur zou te zien zijn in het onderstaande filmpje :

 

Extra noot: Bijkomstig dit onderwerp, daaronder valt ook homeopathie. Al is homeopathie een ander onderwerp, gaat het bij homeopathie meer om een idee. Namelijk het idee dat homeopathische middelen een afdruk achterlaten in sterk verdund water. Ook nadat er geen bestanddeel meer aantoonbaar is van een homeopathisch middel, zou de afdruk nog steeds bestaan. waarschijnlijk meer als een vorm van informatie. Dat dit zo is, is algeheel onbewezen....