'Ons leven in een computersimulatie'

Paul Delfgaauw heeft in Van goden en mensen een mooi stukje geschreven, en neemt daarvoor citaten van Descartes, in diens twijfels daarover of we wel in een reële échte wereld leven :

‘In mijn geest is echter de oude mening gegrift dat God, die alles kan, en door wie ik zoals ik ben geschapen ben, bestaat. Op grond waarvan weet ik echter dat hij er niet voor gezorgd heeft dat er helemaal geen aarde is, geen hemel, geen uitgebreidheid, geen gestalte, geen omvang, geen plaats, en dat al deze dingen slechts bestaan op de manier zoals ze zich aan mij voordoen?'  Descartes.

En:

'Bewustzijn speelt een rol. Bostroms argument berust volgens Geerdink op twee vooronderstellingen. De vooronderstelling dat bewustzijn op verschillende manieren geïmplementeerd kan zijn en de voorspelling dat onze beschaving in de toekomst over praktisch oneindig veel rekenkracht en opslagcapaciteit zal beschikken.

Het idee is nu dat alle systemen die voldoende informatie kunnen verwerken ook bewustzijn kunnen produceren. Bostroms argument noemt Geerdink echter erg speculatief, omdat computers misschien helemaal geen bewustzijn kunnen simuleren, maar dat – in tegenstelling tot computers – onze hersenen bepaalde materiële eigenschappen hebben die cruciaal zijn voor het produceren van bewustzijn.'

Hoe het menselijk denkvermogen uit de evolutie een dergelijke sprong heeft gemaakt, dat de mens de enige soort is die kan nadenken over zowel zijn eigen bestaan als de wereld en de aard der werkelijkheid, wordt theoretisch aangenomen als een grote toename van breinmassa. Dat dit zo is, is niet volledig bewezen, men concludeert dat wanneer de complexiteit van de hersenen maar genoeg toeneemt, zelfbewustzijn daar het automatische resultaat van is.

Wanneer men dus over computers zal gaan beschikken met een vrijwel oneindige rekenkracht, zou daaruit automatisch een bewustzijn kunnen ontstaan, of men zou bewustzijn erin kunnen implanteren. De vraag is natuurlijk hoe je zoiets als "bewustzijn" in een computer implanteert. Nog vreemder is het idee, dat men bewustzijn kan 'simuleren'. Daarbij geldt dezelfde vraag, alleen nog indringender, hoe simuleert men iets als bewustzijn?

Daarnaast kun je niet verder het vermogen vergroten van een pc dan is toegestaan, de hoeveelheid informatie kun je niet eindeloos vergroten in een chip, de chip is éindig. (Een afwijkend idee daarop is dan nog de kwantumcomputer.) 

VG&M:

'Elon Musk, CEO van onder meer Tesla en SpaceX, stelt dat de kans dat we niet in een simulatie leven verwaarloosbaar klein is.'

Hetgeen een ernstig overdreven en bijna futoristische uitspraak is. We leven niet in een science fiction wereld, dunkt mij. De realiteit waarin we bestaan is van een dusdanige zowel complexiteit als ook grilligheid dat er geen reden is om aan te nemen dat we in een gigantisch computerprogram leven.
Op zichzelf is het een wel interessante gedachte, vooral voor mensen die graag filosoferen.

Wanneer we daadwerkelijk in een simulatie zouden bestaan, tja en wat wil "bestaan" dan zeggen? - dan zou het bijna onvermijdbaar zijn dat we dit zouden bemerken. Neem een kortstondige "stroomstoring" , of het programma doet opeens iets onberekenbaars :-) Dat zouden we onmiddellijk merken. We zouden bemerken dat de realiteit waarin we leven een universele illusie is.

Een leuk vergelijk hiermee is de film The Truman Show : Jim Carrey speelt al zijn halve bestaan in een geënsceneerde film, (met een verborgen publiek waarvan hij geen enkele weet heeft). De oceaan die hij bevaart eindigt echter prompt bij een hoge 'wal' - met een deurtje naar de studio. Hij komt achter de waarheid. Het is een mooi bedachte Twilight Zone maar zoals met veel films is het meer dan alleen fictie.

Het idee dat we allemaal in een simulatie leven als een aard experiment en misschien met een verborgen publiek (voor de een is dat "God" en voor de ander een "super intelligentie") is een aardig filosofisch spel: Descartes vraagt zich echter al twijfelend af, of de realiteit hem alleen zo wordt voorgespiegeld. De realiteit van een film is immers ook eigenlijk maar "ruis", toch zien we het als levendige beelden. We zouden in de pc. verdwalen in de oneindige reeksen getallen, en toch produceren deze getallen beelden en begrijpelijke teksten en zelfs digitale muziek. We worden in feite elke dag voor de mal gehouden door onze eigen technologie.

Maar het simuleren van bewustzijn lijkt me geen kwestie van rekenkracht. En de aard der realiteit heeft zulk een levendigheid, wildheid en echtheid, sla de brute golven waar op de oceaan - dat je tamelijk gerust kunt aannemen dat deze wereld 'echt' is.............

'The Truman Show' ..

Paul Delfgauw:
Descartes en ons leven in een computersimulatie