Optimisme heeft kanten van een wegkijken en misschien wel iets van verloedering. Je zou menen dat optimisme elke oprechte bezorgdheid mist aangaande wereldgebeuren.
Dingen die je niet 'wilt' onderkennen en zien, vanwege je wegkijkende levensaard, ondergaan een negatieve werking, omdat er niets aan gebeurt. Je meent dat positivisme de wereld verbetert, maar je positivisme belet de wereld juist om iets te veranderen aan het drama wat zich voltrekt.
De pas gestorven natuurkundige Stephen Hawking waarschuwde meermaals voor het einde van de wereld, maar zijn alternatief is, zeker voor een vooraanstaand natuurkundige- toch bijna absurd te noemen, namelijk het emigreren naar een andere planeet. Hoe stel je dit emigreren voor? Met meer dan 17 miljard mensen? Dat red je niet als je eerst een planeet moet vinden die levensvatbaar is, of een planeet die je kunstmatig levensvatbaar moet maken (hoeveel tijd en geld gaat daarin zitten.) Deze planeet moet op afstand bestaan die voor de mens bereikbaar is.
Ondanks alle technologie, die steeds meer op tovenarij begint te lijken, heeft men geen enkele oplossing voor iets als de onvoorstelbare ruimteafstanden. Stel men zou een (levensbevattelijke) planeet ontdekken op een afstand van vijf lichtjaar, er is geen enkele reële mogelijkheid om daar te komen, positief geloof in wetenschap zal je er trouwens niet bij helpen. Misschien vindt men nooit een manier om dusdanig te reizen dat men zulke ruimteafstanden kan overbruggen, en als wel dan is de wereld al uitgestorven. Tenzij met behulp van een extra terrestrial levensvorm. (Het overbruggen van ruimteafstanden zal echter een universele kwestie zijn, al is het niet uitgesloten dat er een intelligente levensvorm bestaat die dit heeft opgelost.)
Een tweede probleem zal dan zijn hoe groot moet een ruimteschip worden gemaakt om honderden miljoenen mensen te vervoeren?
Waarschijnlijk is het dit niet wat Hawking voor ogen had - misschien bedoelde hij dit "extra slaatje" voor een kleine top aan superrijken..
Onderwijl moeten mensen met reële oplossingen komen als ze er nog lang willen zijn.. De enige vorm van "leven" (tussen aanhaaltekens) die de biologische teloorgang van bestaan zal overleven, daar is men momenteel hard aan het werken, namelijk een kunstmatige levensvorm, robotten. Maar dat brengt voor het biologisch leven geen enkele troost.
Integendeel, kunstmatige intelligente kan weleens het grootste gevaar gaan vormen voor de mens, het zal op dat moment de dominante "levensvorm" gaat uitmaken, en de mens is zelf het beste voorbeeld van hoe een dominante levensvorm bestaat. Al het bestaan is met het komen van de dominante mens, met zijn grotere hersenen - onderworpen aan de mens en reeds voor mogelijk wel driekwart vernietigt, of anders verslaafd en onderworpen aan sterke levens-onderdrukkende omstandigheden.
Veel mensen menen dat de nabij-toekomstige mens oplossingen zal hebben voor de problemen van milieuvervuiling, klimaatopwarming, de overmaat aan verontreinigend verkeer, anderzijds - en dat wil men niet helemaal onderkennen - zijn er grote concernen juist gemoeid met vervuilende brandstoffen. Het is naïef te menen dat miljardenbedrijven meegaan in vormen van niet vervuilende energie en daarmee zomaar afzien van vervuilende brandstoffen. De wereld is een groot geldgraai bedrijf.
Vervolgens hopen veel mensen dat dit allemaal wel eens zal gaan gebeuren, maar onderwijl en soms stiekem hopen ze natuurlijk hun eigen 'vervuilende' levensstijl te mogen behouden. Misschien hebben ze pas een dure nieuwe auto aangeschaft.
Dit geldt op alle andere gebieden evenzeer, de oceanen worden keihard leeg gevist, maar men hoopt dat het ooit zal stoppen, alleen niet 'nu'. Met legt de problemen -of onbewust- liever neer bij toekomstige generaties, die mogen dan alle ellende die de huidige generaties hebben veroorzaakt opruimen.
Dat wil zeggen, als zich onderwijl nog geen derde wereldoorlog heeft voltrokken, met kandidaten Trump Noord Korea en Rusland. Want regeringsleiders blijven aansturen op agressie, en de mensen staan er allemaal achter (Het gros der mensen zal altijd schapen zijn.)
- Wel of geen klimaatopwarming
Klimaatopwarming is iets waar men niet echt uitkomt. Neem nou wederom de afgelopen en aflopende winter, feitelijk hadden we doodgewone sterk koude periodes zoals gewoon voor de lage landen. Overstromingen en andere natuurrampen worden -soms ten onrechte- beschouwd als onderdeel van een klimaatopwarming. Maar natuurrampen zijn er al miljoenen jaren op aarde, het maakte welhaast een einde aan al het leven 65 miljoen jaar geleden. Een toenemend gevaar wat men niet helemaal overziet ligt in de wereldbevolking. Miljoenen mensen leven op kleine stukken aarde, dat maakt rampen zo ernstig.
De wereldbevolking vormt op zich een ernstig probleem, als het om overleven gaat. Dat wil niet zeggen, dat dat ik of 'jij' dan maar als eerste de hand aan zichzelf moeten slaan. Maar elke dag moeten meer dan zeven miljard mensen eten. Dat moet wel zorgen voor een ernstige overmaat aan voedselwinning die er gewoonweg niet meer is of niet meer zal zijn in de nabije toekomst. Ook kun je niet doorgaan met het brutaliseren van honderden miljoenen dieren voor mensen-consumptie..
Hoelang wil men nog zo grootschalig dierenleed veroorzaken?
Er is dus reden om niet optimistisch te zijn aangaande de toekomst van de wereld. Je kunt je dan verschuilen achter alle mogelijke technologische snufjes, (een autodeur die opengaat bij een simpele aanraking kan nog zo vernuftig zijn, maar wat verandert het aan de situatie in de wereld? Veel mensen lijken wel helemaal verdoofd door hun eigen kúnnen en technologische snufjes.)
Het zou zomaar kunnen, dat het hoogtepunt aan mens intelligentie en technologie, de laatste snipper is, de laatste bladzijde aan menselijke geschiedenis. Misschien gaat een super technologie van intelligente robots het overnemen. (Die hebben hooguit af en toe een beetje smeersel nodig, en wat reserveonderdelen.)
Het optimisme van mensen ligt in een gevoel van de eigen superieure intelligentie, maar dit kan ook heel snel leiden tot een zelfoverschatting. Deze zelfoverschatting gaat ervan uit, dat mensen altijd wel oplossingen vinden voor hun eigen veroorzaakte wereld ellende. Je hoeft alleen maar 'af te wachten' tot bijvoorbeeld een niet vervuilende energie het helemaal gaat overnemen op de wereld. (Dat wil niet zeggen dat je als eerste je eigen brandstof voorziende auto gaat wegdoen.)
Dan moeten mensen alleen nog af van de miljarden tonnen aan plastic, wat niet vergaat, en andere verpakkingen van hun miljarden producten. Mensen zullen zichzelf heel anders moeten instellen, als je heden al elke dag de vieze rotzooi overal ziet die zomaar wordt gedumpt..
Dan is het nog een kwestie van, geloof je echt dat mensen ingrijpend zullen en kúnnen veranderen?
Dat lijkt me eerder fundamenteel. Uiteindelijk is het een kwestie van 'mentaliteit'...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten