Wat is levens zin.. / Werelden achter werelden...

Af en doe heb ik dromen, die uitstijgen boven het gemiddelde aan wat warrige niet veelzeggende en wat onsamenhangende flarden van iets. Jammer genoeg zijn het juist de betekenisvolle dromen, die ik telkens weer zo goed als kwijt ben na het ontwaken. Deze dromen willen je iets vertellen, boven het 'ordinaire'. Ik ben er sowieso van overtuigd, dat de mens meer is dan een "hersenmachine". Ons bewustzijn heeft een connectie met een úniversele werkelijkheid. Waar vanuit ons soms boodschappen worden toebedeeld. Soms kunnen dat ook slechts troostrijke verbeeldingen zijn. Die je levensmoed schenken.

Het lijkt er vaak op, als zit je als mens min of meer gevangen, in een meest banale realiteit, we zijn, omdat we mensen zijn, altijd bezig met het stellen van waaroms. Miljoenen mensen zitten continue in gebeurtenissen, die zij niet in de hand hebben of kunnen controleren. Stel er zitten tweehonderd mensen in een vliegtuig, dat om een of ander reden zal gaan crashen, daarbij vinden 198 mensen de dood, en twee overleven het, ook nog buiten alle verwachting goed. Zou het een reden hebben, dat er 198 mensen zijn verongelukt en een speciale reden dat twee mensen het overleefde? Deze vragen zijn niet langer zinnig bij zulke gebeurtenissen. Misschien dat de twee overlevende mensen zich zowel gelukkig als welhaast schuldig gaan voelen, want zij hebben het overleeft. Op een noch ander is een zinnig antwoord.

Vliegtuigongelukken gebeuren, net zoals aardbevingen gebeuren, overstromingen en door mensen veroorzaakte rampen, zoals oorlog. Wanneer je je wereldbeeld vergroot, ga je niet meer het 'kleine plaatje zien' maar het zoveel grotere plaatje. Banaliteiten zijn een feit, het is van weinig zin om daar vragen bij te plaatsen over het waarom.

Een 'alledaags' voorbeeld van iemand, wiens geliefde is overleden, en die hardop zegt: Waarom gebeurt dit mij"?. Zou het een ander gebeuren, zou dat de kwestie dan logischer maken? Zou je ooit boven dit 'kleine plaatje' kunnen uitkijken?

Een poos geleden droomde ik van ufo's. Af en toe heb ik van die avontuurlijke dromen, waarbij buitengewone objecten een rol spelen, doorgaans moeten wij ons wat schuilhouden, we worden wat bevreest en vluchten weg van de ufo's die tevoorschijn komen. Het is niet duidelijk wat ze willen, ze komen wat bedreigend over maar je weet tegelijk dat het gaat om geweldige machten en intelligentie. Je zag prachtige gigantsiche luchtschepen van andere werelden. Misschien heeft dit wel een vooruitziende blik maar dat waag ik niet met zekerheid te stellen..

Ze hebben een bepaalde band met mij. Ik ben iets aan het doen, hoe zal ik het omschrijven? Het lijkt op een aard doos vol met rommel, en ik haal er dingen uit, waarvan ik het gevoel heb dat dit niet bijdraagt tot enige perfectie. Het gaat feitelijk om mijzelf, die die ik ben, al de eigenschappen die ik ben. Eigenschappen die ikzef niet zo waardeer, die een negatieve werking hebben op het bestaan, wil ik eruit nemen. Maar de "ufo's" laten mij weten, dat ze mij nu juist onperfect vinden, omdat die dingen die ik als negatief waardeer aan mijzelf juist bijdragen aan mijn grotere perfectie, beter, aan die die ik ben. En die ik ben is "goed"...

Trouwe Lezeres merkt in het blog van Jan Riemersma (aan E.) op (het trof me vandaag gewoon) :
"Mijn bedoeling was slechts om te zeggen dat als wij geen reden kunnen ontdekken voor een gebeurtenis, dat het niet betekent dat die er ook niet kan zijn. Wel of geen reden vinden voor een gebeurtenis heeft te maken met de reikwijdte van onze blik.
Voor mij zijn er werelden in werelden en werkelijkheden in werkelijkheden, is de 'gehele werkelijkheid' dus uitgebreider dan de mens kan waarnemen of bedenken. Vragen naar de reden van dergelijke fatale gebeurtenissen lijkt me ook verbonden te zijn met de vraag naar de zin van het leven.
Menselijk leven is verbonden met de dood. Jouw vraag zal m.i. alleen bevredigend beantwoord kunnen worden vanuit een 'domein' dat een ruimer uitzicht biedt dan de alledaagse werkelijkheid waarin wij tussen geboorte en dood verkeren." (hier)

Trouwe Lezeres (pseudoniem) had ooit een mystieke ervaring, en die ervaring lees je gewoonweg door alles heen bij haar, al jaren.

Je bent meer dan een onderdeeltje van een versplintert uit elkaar geregen geheel, integendeel, er is alleen maar het geheel. Waar jij deel van bent. Alles is met alles verweven. Leven en dood maken deel uit van dat proces. Je bent een sprankje bewustzijn uit een universeel alles doordringend bewustzijn, waarin alles wat bestaat deelt.

Ik geloof er zelfs in dat ook bomen en andere natuur bewustzijn draagt. Wanneer je grote gebieden met bomen vernietigt, valt er een leeg gat - bomen hebben een besef van groot verlies. Omdat we als mensen niet kunnen snappen hoe dit bewustzijn werkt, bewustzijn dat niet van jouw of van mij is, maar waar wij slechts een deeltje van zijn - kunnen we ons er niks bij voorstellen hoe bomen bewust zijn. Je kunt hooguit constateren dat zij geen zenuwstelsel hebben.

Zo beoordeel je uiteindelijk alle ervaringen die je als mens opdoet, je geeft ze positieve en negatieve waardes, onplezierigen en negatieve of remmende ervaringen, waarvan je meent dat die je niet van dienste zijn of je helpen, wil je het liefste eruit nemen. Kon je ze maar overdoen en nietig verklaren.. Maar in een zoveel groter bewustzijn maken alle ervaringen deel uit van een bewustzijn dat alleen rijker wordt.

Dit ondanks je geen enkele zin ziet in natuurrampen, door mensen veroorzaakte oorlogen, waar doorgaans hoofdzakelijk onschuldige mensen in sterven - een stuk willekeur speelt wellicht ook een rol daarin. Ik meen dat het fout is om willekeur te ontkennen. Enkel in een verderreikend bewustzijn kun je het 'herschikken'. Elk bestaan dient niet alleen zichzelf, maar is een minuscuul deeltje van een universeel leerproces..