'David Icke - This Is The End 2017'

Eigenlijk is het verbijsterend, dat je als mensengemeenschap hebt gekozen voor een aantal besturen, economisch, landelijk, Europees, je hebt ervoor gekozen om jouw wereld te laten domineren en regeren door een groep machtige lieden, dit heeft men als mensengemeenschap overeenkomstig met elkaar besloten.

Zonder dat men zich afvraagt, of de wereld feitelijk wel besturen nodig heeft, regeringen en regeringsleiders, presidenten en machtsfanaten, dit heeft men zich nooit afgevraagd. Men vraagt zich nooit af, of men een wereld zou kunnen laten leiden en besturen door vergelijkbaar, verkeersregels.

(Natuurlijk moeten ook verkeersregels niet dienen als bonussen en extraatjes voor verkeersagenten, die met onzinnig hoge boetes hoofdzakelijk meewerken aan het spekken van de staatskas.)

De taak van verkeersregels is uitsluitend het leiden van het verkeer en de doorstroming, zodat het verkeer overal veilig kan worden heen geloodst. Het gaat daarbij niet om menselijke posities, om macht, om zeggenschap over mensengemeenschappen noch om loutere zelfverrijking, het gaat evenmin om bewapening en oorlog voeren.

Een systeem dat volledig is gevrijwaard van alle menselijke eigenbelangen, en dat uitsluitend bestaat om orde en veiligheid te handhaven, is dat mogelijk?

 

Wat men nu heeft, is een nare wereldsituatie, waarbij de mensengemeenschappen zich afgezonderd voelen van "hun". Wie zijn hun?
De wereldmachten, de regeringen en leiders, de zelfverrijkers en machtsfanaten, deze groep topelite heeft zichzelf volslagen vervreemd van de volken zelf, ze staan ergens torenhoog de wereld de commanderen, de militairen machten aan te voeren, en de volken voelen zich door hen allen bedrogen.

Het gaat niet meer om het "ons" , het gaat alleen nog om "hun", dit stel grootverwende kinderen onder mekaar die hoofdzakelijk wedijveren om wie het grootste deel verkrijgt van de wereldkoek.

Op deze manier wordt er heden gepraat over machthebbers, men voelt zich met hun niet verbonden, er is geen gelijke weg, men heeft niet dezelfde belangen en doelen, men krijgt meer en meer het complotachtig gevoel dat de wereldheersers met een snode plan bezig zijn om de mensengemeenschappen tegen elkaar uit te spelen. Uitsluitend voor hun -nog- grote/ere gewin.

 

Deze situatie zou 'Balkenende' en de Brusselse zijnen in feite bezorgd moeten maken. Maar dat doet het niet. De topelite schudt elkaar rijkelijk de hand. Wiens belangen dienen zij eigenlijk?
 

Waarom wil het 'mensdom' nog langer deze topelites? Waarom niet de wereld in handen van een onbaatzuchtige rechtvaardige club lieden, die meteen eruit worden gekiept wanneer ze regels overtreden, regels die uitsluitend wereldwijde humaniteit dienen en rechtvaardigheid. Het einde van het tijdperk van APEN niveau.

_

 

Het is een rare wereldsituatie, waarin mensen alleen nog over wereldmachten spreken als van een boosaardige machtsbeluste groep lieden, zelfs van "reptielen" / een reptielensoort die zich verborgen houdt achter 'Human beings.' Deze wereldmachten leven al lang niet meer op een  lijn met de gewone volken, je kunt je alleen afvragen waarom miljoenen mensen telkens weer hebben gekozen voor deze wolven.

 

Hoe noodzakelijk is zogenaamd machtig leiderschap? Heeft de wereld zoveel nood aan macht, aan defensie, aan het pronken met wapens, aan het mom van veiligheid, aan MATCHO leiders, aan onverschrokken meedogenloze lieden?
 

In de evolutie was het schijnbaar nodig, dat diersoorten bepaalde dominante leiders hadden, aanvoerders van de groep, het leiderschap an sich heeft de mens dus te danken aan reeds zijn evolutie: De leider moet de kudde zoveel mogelijk beschermen tegen de boze vijanden. Leiderschap wordt onder diersoorten uitgevochten, soms tot de dood, de leider is de 'sterkere of sterkste' : dat is de wet van Darwin.

Maar dit idee (deze wet)  is al lang niet meer geldig.
(De wereld heeft eerlijke rechtschapen leiders nodig, en geen DOMINANTE APEN.)

 

In de huidige wereld gaat het hoofdzakelijk om de wedijver om wie de meeste macht heeft of verkrijgt, de volken worden geslachtofferd aan de extreem zelfzuchtige doelen van de wereldleiders, de wereldleiders tellen de doden niet, ze tellen uitsluitend hun winst....
 

Hieronder David Icke en Alex Jones, in elk geval bekend bij mensen die alternatief nieuws volgen. De wijze waarop Icke of Jones de wereldleiders bespreken is extreem bevreemdend, natuurlijk niet voor complotgelovigen, complotgelovigen menen steevast dat er een Geheime Agenda de wereldsituatie beheerst. De officiële nieuwsmedia dienen uiterst te worden gewantrouwd, de waarheid komt nu juist van de alternatieve nieuwsmedia (via het Internet.) Zo beweren 'zij'.

Als je enigszins kritisch en sceptisch bent, zet je twijfels bij beiden. Meer dan dit geldt de vraag wat de wereldleiders dusdanig heeft vervreemd van gewone mensengemeenschappen, zou dat niet verontrustend moeten zijn voor de politiekers en wereldleiders? Vragen zij zich dit weleens af? Zijn mensen überhaupt wel geschikt om enig leiderschap uit te voeren? Heerschappij of macht verontmenselijken, dat is een geschiedkundig bewezen feit.
 

 

 

Film 'Ex Machina' / Ontmoeting met artifical intelligence - en filosofische consequenties

Recent was de film 'Ex Machina' te zien, het is een goed gemaakte film en een sterk verhaal. Wat men weleer mogelijk nog afdeed als science fiction is met de hedendaagse kennis reeds behoorlijk dichtbij aan het komen. In de film wordt een man naar een afgelegen ondergronds laboratorium gebracht, waar hij voor het eerst een kunstmatige intelligentie ontmoet. Zijn opdracht is om vast te stellen of deze beeldschone "AI" daadwerkelijk beschikt over een zelfbewustzijn.

 

Het scenario is behoorlijk bij de tijd, en roept zelfs een filosofische kwestie op. De vrouwelijke AI is schitterend ontworpen, natuurlijk met mooie trucage. Maar het maakt indruk. Gaat de mens inderdaad zulk een toekomst tegemoet? Deze vraag is al lang niet meer irrelevant.

 

In de film gaat het over de zogenaamde Turingtest (link naar Wikipedia) , met betrekking op 'Alan Turing' :  

"De turingtest is een experiment, beschreven door Alan Turing in 1936, en nader uitgewerkt in zijn artikel Computing Machinery and Intelligence (1950) om licht te werpen op de vraag of een machine menselijke intelligentie kan vertonen." (Wiki.)

De onderzoeker in de film en de AI ontmoeten elkaar voor het eerst, een tweede persoon die AI heeft ontworpen neemt de verschillende sessies waar vanuit camera's, het hele gebouw is systematisch beveiligd en in het slot is het de perfecte val, waarin de AI de onderzoeker heeft gelokt. Het vaststellen of de vrouwelijke robot beschikt over een zelfbewustzijn krijgt een opvallende wending. Haar intelligentie bevat alle kennis van het internet, ook al de gedragingen van de mens, ze gebruikt deze gedragingen op de meest slinkse bedriegelijke manier (slinksheid en bedrog en leugenachtigheid zijn typische mensachtige kenmerken) om met gezwijmel en erotiek lustgevoelens op te wekken bij de onderzoeker, met als enig doel haar eigen bevrijding.

De AI's lopen kans dat ze worden "uitgeschakeld". Een verder kenmerk van de mens is natuurlijk het overleven. De AI zoekt via eigenschappen van verleiding naar iemand die haar helpt de ondergrondse bunker te verlaten.

De maker van AI weet wat het plan is van AI, en heeft de juiste conclusie gemaakt, als hij dit de onderzoeker laat weten, deze is er echter niet van overtuigd, dat de AI in feite wel 2 maal is geslaagd voor de "turingtest" en hem enkel gebruikt. Wat je uiteindelijk ziet is dus een aaneenschakeling van meest negatieve menselijke eigenschappen, list bedrog en verleiding, en verder algehele onverschilligheid.
Nadat ze haar vrijheid tegemoet gaat, laat ze de haar daarbij geholpen onderzoeker achter in het hermetisch gesloten lab. Je zou dit kunnen beschouwen als het begin van de superioriteit van de AI.

Maar hoe zit het nu met de turingtest?
Dat blijft de interessante kwestie. Heeft de computer die eens de schaakgrootmeester versloeg blijk gegeven van zelfbewustzijn of intelligentie?
Kan men een AI dusdanig programmeren dat hij vrijwel in niks meer onderdoet voor de mens, (inclusief list en bedrog) : Is daarmee zelfbewustzijn bewezen? De AI in de film is zich overigens wel degelijk zelfbewust, waarom anders haar ontsnappingspoging?

Maar hoe zit het in realiteit: zou men een AI dusdanig kunnen programmeren, dat je niet meer weet of deze bewustzijn heeft of niet? Kan men uiteindelijk bewustzijn uitsluitend definiëren aan de hand van eigenschappen, zoals gedrag, zonder dat men ooit essentieel weet of er sprake is van bewustzijn. Hiermee bedoelende, dat we bewustzijn slechts kunnen definiëren, niet kennen: Het enige wat ik weet, zo zegt de filosoof David Chalmers, is dat ikzelf bewust ben, of een ander bewust is weet ik niet: Iemand kan zich bewust voordoen, waardoor het lijkt of hij bewust handelt, hij kan spreken, luisteren en reageren, en volledig acteren zoals een mens. Maar is hij daarom bewust?

Natuurlijk twijfelt Chalmers er niet aan dat we alle bewust zijn, maar hoever kun je bewustzijn doortrekken, neem dat we heden algemeen erkennen dat ook dieren bewust zijn, hoe zit het met planten, bomen, hebben planten en bomen iets van bewustzijn? Hebben meest primitieve organismes iets als bewustzijn? (Al dan in een lager stadium.) Kortweg, we kunnen bewustzijn uitsluitend definiëren. Het is maar de vraag of men ooit via een test kan bewijzen, dat iets zich bewust is. Men zou nooit verder komen dan een definitie. (Een definitie van leven is bijvoorbeeld de mogelijkheid tot voortplanting!)

Bewustzijn schijnt mij eerder een anomalie, bewustzijn is het begin van alles, niet andersom, uit alles ontstaat het bewustzijn kan men menen, maar er is in eerste plaats een bewustzijn voor nodig en noodzakelijk, om dat alles te kénnen...

Extra noot: de hoofdrolspeler, de ingenieur van deze vrijwel ónmogelijk fantastische robot, speelt een aller belabberdste rol als constante dronkenman, het schijnt me moeilijk dat je met een dergelijke (bezopen) geest zulk een genie kunt zijn. Esthetisch is de AI te mooi om waar te zijn, haar levendige ogen maken haar te menselijk net als haar botstructuur: Het wat onnozel idee achter het concept van AI is, geeft haar kunstmatig brein zoveel informatie als mogelijk is, (dus een directe verbinding met al het Internet wereldwijd - met de in de film twijfelachtige naam Project Bluebook ,hetgeen toch een project was in de studie van UFO's?) : en ze wordt vanzelf "menselijk". Het enige wat deze AI niet heeft meegenomen in haar pakket is wat mensen tot mens maakt, compassie en medeleven. Ze is zichzelf gaan beschouwen als een unieke nieuwe soort en de mens als iets dat moet worden geëlimineerd.

 

Trailer van de movie :

 

Rust bij het 'Zwarte Water'

Aardig pauzefilmpje opgenomen bij het meertje het Zwarte Water

- eens een uitloper van de maasrivier.......

 

 

Het is weer fijn weer : Tijd voor Chemtrails....

Zodra de luchten in Nederland helder en klaar zijn, redelijk onbewolkt en blauw, zie je alweer de inmiddels bekende vliegtuigstrepen. Al wel er in deze behoorlijk bevolkte buurten en elders geen vliegvelden zijn en nergens vliegverkeer opstijgt, komen de vliegobjecten in grote getale eraan, en trekken opvallende dikke sporen achter zich aan.

Een poos geleden deed ik een opvallende constatering, eenzelfde type object kwam door het luchtruim, maar je zag nietmaals iets van contrails, dus gewone uitlaasgassen. Het leek er wel op alsof de desbetreffende 'piloot' zijn werk had gedaan, de sproeiers waren leeg.

Zou je dan zeggen dit zou van 'de gekke' zijn, daaraan zouden toch niet zoveel mensen (vliegtuigpiloten in het geheim) meewerken, en hoe zou men een operatie geheimhouden die tracht wereldwijd het weer te beïnvloeden?

De logica daarvan snappend, is de realiteit niet alleen datgene wat men waarneemt, en ook niet datgene wat aldoor de nieuwsberichtgeving en de pers bericht, en wat de staatshoofden allemaal verkonden. Wat er zich afspeelt zijn de verborgen agenda's, dat wat zich afspeelt achter de coulissen.

Er is niet veel  voor nodig om te begrijpen wat het voor oproer teweeg zou brengen onder de grote groepen van de bevolking, wanneer men openbaar bekend maakte al jaren met een project bezig te zijn, om via het sproeien van chemische stoffen in het luchtruim het klimaat zowel lokaal als wereldwijd te beïnvloeden.
Dat zou niet zonder meer worden geaccepteerd, dan zouden mensen hardop antwoorden willen op behoorlijke vragen.

De beste remedie tegen zaken die de wereld niet mag weten, is het oproepen van scepsis. Sceptici spelen niet alleen een rol in het ophelderen van verschijnselen waar men te "idiote" verklaringen voor heeft, maar ook om toe te dekken wat niet mag worden geweten. (Zelfs indien ze zelf geen onderdeel zijn van een complot, sceptici menen nu eenmaal dat alles wat er gebeurt niet buiten proportie is, want mensen doen geen foute dingen, toch?)

Enkele plaatjes vanuit mijn tuin, zo-pas: tuin en buurt en verdere omgeving liggen nergens bij een vliegveld, toch komen schijnbaar aldoor vanuit gelijke soorten richting, deze vliegmachines in grote getale voorbij. Ze trekken verder door en passeren tevens bosrijke en landelijke gebieden.

 

 

Hieronder nog een bijgenomen plaatje van een 'glasheldere blauwe lucht' :

 

 

Bomen natuur landschappen.. / Psychische problematiek, Rust en energie

Natuur speelt al mijn heel leven een belangrijke functie. Ik ben een zo kun je wel zeggen 'natuurlijk gespannen' mens, wanneer je jezelf gespannen voelt, bewust of vaag, en ergens het gevoel hebt, dat het bestaan je in feite wat boven het hoofd groeit, dat je er elke dag een beetje 'tegenop' moet worstelen, is juist het ontspannen van wezenlijk belang.

Ik hoor mijn oudere zus zeggen, "hij (zij) is de weg wat kwijt", dat vind ik een aardige manier om te zeggen dat iemand moeite heeft met het leven, dit is trouwens nog steeds een aardige zeg/manier. Het klinkt een heel stuk aardiger dan de botheden  van alledag en overal. Of het psychiatrische etiketten circus. Mede de psychiatrie heeft veel onbegrip in de hand gewerkt door mensen die moeite hebben met het leven flink bot te etiketteren. Van jongs af aan kamp ik al met angstige gevoelens, niet dat zij mijn leven altijd ernstig belemmerde, want ik had een fijne jeugd en het verliep al met al wel. Ik heb een stuk geaccepteerd (na veel omzwervingen en ik ga niet in detail) dat dit juist is wat je bent.

In plaats van de menselijke behoefte tevens opgelegd door instanties, om te moeten veranderen - en juist daar zijn instanties altijd toe bereid, al het sociale/maatschappelijke werk en overige instanties - leren leven met een stuk zelfacceptatie. Dit is het enige wat al de zogenaamd goedbedoelde hulp van buitenaf je nooit bijbrengt.
Wanneer je bestaan en allerlei gevoelens die je altijd wel ervaart, zoals vage of meer ernstige gevoelens van onbehagen, onrust, angstigheid en een behoefte om wat 'zijdelings' te leven, niet zomaar op te gaan in een massa, eerder wat behouden/teruggetrokken leven - samengaan: dat wil zeggen ze gaan samen in elkaar op, het is er wel elke dag, dan is dit alles gewoonweg dat wat je bent.

Mensen met een meer dan gevoelige geaardheid, mensen die overgevoelig zijn, zijn ook meer gevoelig voor het onzichtbare dat evengoed er hangt. Ik voel overal de sfeer, ik voel nare sferen, bepaalde dagen hangen naargeestige sferen overal in het ruim, de wereld voelt vaak negatief aan, en ik bemerk dat het veelal ook klopt. Heden ten dage kan men hersengolven meten, apparaatjes reageren om de zwakstroom van de mens of op lichaamswarmte. Het is daarom bepaalt niet ondenkbeeldig, dat wij als mensen continue energieën uitdragen in de wereld. De mens is zowel zender als ontvanger, naarmate de gevoeligheid, voel je deze energieën. Wanneer je jezelf voor de zoveelste maal afvraagt hoe het bijvoorbeeld kan, dat grote groepen mensen samen in een bepaalde tijd overgaan tot gewetenloze wandaden, heb je ook hier een antwoord. Mensen hangen in de negatieve sferen, en worden erdoor bevangen. (Er is meer dan alleen het uiterlijke soort hersenspoelen, al het bestaan is een en al energie vibratie met een positieve of negatieve waarde.)

De natuur en het landschap fungeren als een belangrijke bron van ontspanning, maar er zijn ook andere wegen. Een opmerking van een hout fabrikant was dat hout net zoals planten een product waren om te oogsten. Ik kan me geen oppervlakkiger benadering voorstellen van de betekenis van natuur, van landschappen, de schoonheid van bomen, de wind die zich hoorbaar maakt door het geruis der bladeren. Je moet hooguit een echte Rijdende Rechter figuur zijn, om anti-natuur te zijn als de pest. Herhaalde keren komen daar van die nare- mensen aanzetten die wel zoveel hinder hebben van een boom, van een zingende vogel, ik begrijp niks van zoveel anti-natuur mentaliteit.

Het idee van natuur is heden veranderd. Weleer was natuur bedoelt als een stuk houtoogst, dichte bossen met weinig ruimte maakte plaats voor toegang voor de mensen, mensen zijn de natuur gaan ervaren als een belangrijke oase, een natuurlijk geneesmiddel, een uitweg uit drukte en kabaal en stadsgebeuren, weg van de 'autosnelweg'. Naarmate de wereld bevolkter wordt neemt de behoefte toe aan juist het ontsnappen aan het teveel aan "mens" (in feite.) Het inrichten van de natuur en de natuur een belangrijke mederol laten spelen in de inrichting van woon en leefplaatsen speelt heden een bepaalde rol.

Andere, subtiele manieren, om in jezelf rust te vinden, zijn vormen van innerlijke verstilling en het werken met energie. Mijn bezoeken vroeger aan een magnetiseur en mijn latere vriendschap met deze man hebben mij bewust gemaakt van het werken met energie. Je kunt om jezelf als het ware een sterker energetisch krachtveld scheppen door concentratie wat fungeert als een beschermend schild, een Aura om je heen. (En dit is geen occultisme.) Veel zijn mensen zich helemaal niet bewust. De wereld heden is dusdanig materialistisch en veruiterlijkt tot dingen, terwijl er achter die grove harde en vaak botte materiële wereld, een wereld schuilgaat van subtiele prachtige en misschien wel universele energieën, die erop wachten om door je te worden gebruikt.

Als ""God"" als het ware niet bestaat voor jouw, heb jijzelf God van je afgegrendeld. God is niet het domein van Rome, of van Jezus en Mohammed, het is een subtiele energiestroom, allesbevattend en omvattend, het is een helende genezende kracht die elk mens gewaar kan worden.....

*In vervolg

'Explorer of Consciousness'

Mensen vragen aldoor naar de betekenis van het, en hun leven. met de komst van Internet is er een enorme hoeveelheid aan websites zowel als gesprekken en discussies, allerlei soorten mensen hebben voor een deel hun populariteit eraan te danken. Filosofen en spiritueel georiënteerde mensen, non/dualisten, Teachers en Gurus. Ook de denkers over levensvragen, die zeggen dat je met al die onzin moet kappen, omdat het helemaal niks oplevert, zijn 'leraren'. (Je hebt dus een leraar nodig om te vernemen dat het allemaal niks oplevert.)

Sommige mensen schijnen er een aard 'chronische' behoefte aan te hebben om zichzelf te blijven profileren inzake levenszinvragen en aanverwante, of er meer is dan alleen dit, of er een transcendentie is verbonden aan het leven, en beseffen ook na jaren niet dat ze telkens weer dezelfde cirkels bewandelen. Iemand die bijvoorbeeld al jaren als enige uitkomst heeft: We weten het niet, maar desondanks levensbeschouwelijke websites blijft volgen om 'dit' tot aan het slot van zijn leven wederom te concluderen. Als je uitgaat van het we weten het niet, kun je net zo goed het boek dichtslaan, en een andere hobby gaan zoeken.

De aandrang om telkens weer te melden het niet te weten, heeft een bepaalde agressieve houding, het is een verzet tegen al die personen en beweringen die beweren het wel te weten, of althans 'iets' te weten, die menen antwoorden te hebben. Maar wat ik niet bevat is, dat je daar een levenswerk op zich van maakt, om dan tegen al die mensen en hun leringen te volharden in we weten het niet.
Het grenst aan stompzinnigheid, het is gefakete wijsheid.

Wanneer iemand zegt dat de Aarde rond is, en je zegt 'we weten het niet' omdat dit riedeltje je hele leven inmiddels beheerst, verkoop je radicale onzin, want er zijn veel dingen die we immers wel weten. Een ervan is dat de wereld rond is, al dan niet helemaal zuiver rond. In plaats van het volhardend beweren dat we het niet weten kun je ook beweren, dat er niks te weten valt. Dit is een heel ander 'argument' (tussen aanhaaltekens). Wanneer je zegt dat we het niet weten, zou ik kunnen vragen, wat valt er dan te weten? Wat zou een mens moeten weten?

Er zijn dingen die je kunt achterhalen en die we weten, graviteit bestaat, de wereld is rond, we hebben twee benen en voeten, we hebben vijf zintuigen, steek je vingers nooit in een stopcontact want dat zou fout kunnen aflopen.. Maar wat behelst enigerlei weten als het gaat om levensbeschouwelijke vragen? Je bent als mens onwetende geboren, je geest is nog helemaal leeg, er heeft zich nog geen persoon ontwikkeld in die geest. Vanaf dan gaat het helemaal bergafwaarts wat betreft deze staat van algehele menselijke onschuld.

Ben je in het midden oosten geboren staat het programma reeds vast dat je zal hersenspoelen tot een 'goed moslim', die de strijd aangaat tegen de niet moslim wereld, want dat is zijn opdracht. Ben je in een Joods gezin geboren is je lot wat dat aangaat ook bepaalt.  Daarnaast gaan alle culturele gewoontes en duizenden jaren tradities de menselijke geest hersenspoelen, afhankelijk van land en volk waartoe je bent gaan horen.
Voordat de vraag in je opkomt, wie ben ik, ben je reeds "gemaakt", mensen worden globaal constant ontworpen, de ontwerpen bestaan al duizenden jaren, ze worden voortgeplant door voorouders ouders en nakomelingen en diens nakomelingen. Voor een niet onbelangrijk deel ben je één van de velen die een bepaalt programma leven, er is weinig sprake van originaliteit en echtheid of van een uniekheid.

Al wel er vaak wordt gezegd dat elk mens uniek is, zal deze uitzonderlijke positie van het eigene eerst een kans van existeren krijgen, als je doorziet hoe je in deze wereld functioneert. (Miljoenen mensen fungeren als hersenloze soldaatjes van wereldheersers, identiteit is dezelfde soort als van een mierenkolonie.) Ontdoe je je van dat alles, kun je de vraag stellen waarom je nu bestaat, wat de zin is van het leven enzovoort.
De vraag impliceert overigens in zichzelf, dat er een 'waarom' bestaat en dat er een zin bestaat, en dat dit alleen nog behoeft te worden gevonden. Is dat wel waar?

Levenszin en doelen zijn algemeen eigen maaksels en creaties, die tot aan bepaalde hoogte zinvol zijn in zoverre ze een bepaalt doel hebben. Dat doel hoeft niet perse de zin van het leven te zijn, maar heeft een bepaalde -te bereiken- zin. Als de ongelofelijke prestatie van een prachtige brug voltooid is, is er een bepaalde zin gegeven en een doel bereikt. Het doel is de verbinding tussen twee waterkanten, om het verkeer tussen twee overs te overbruggen, met een bepaalde 'zin' voor de structuur van het ontwerp. Bruggen of gebouwen worden behalve gemaakt voor bepaalde functies met een toegeruste bepaalde schoonheid ontworpen, het ontwerp (dat niet hetzelfde doel perse dient als het bewonen van een gebouw bv.) speelt daarbij tevens een rol.

Maar dat is allemaal fijn mooi en goed, zul je nu zeggen, het geeft je geen bevredigend gevoel van te weten waarom je dus bestaat. Bovendien, is er een antwoord op het lijden, op zoveel zaken die gebeuren, oorlogen, onverschilligheid, ziekte en wanhoop aftakeling en noem het maar op. Heeft het bestaan een zin en een reden die dieper ligt dan aan het oppervlak van de zelf gegeven zinnen en doelen? Zijn we er om een "belangrijkere" reden.

Is het bestaansdoel niet 'meer' of niets anders dan het  verkennen van het bewustzijn? Het bestaan biedt de bewustwording : misschien zou iets kunnen 'bestaan' zonder een glimp van bewustzijn, om bestaan te verkennen heb je dus weliswaar bewustzijn nodig. Maar wat is het slotresultaat van dit idee, dat het bewustzijn door zoveel mogelijk mee te maken, te ervaren, te beleven, uiteindelijk groeit, (het groeit letterlijk, want de omvang aan informatie neemt toe) tot een soort Al/bewustzijn?

Bij mij wil het enthousiasme heden ten dage niet echt meer toeslaan, terwijl ik zoveel jaren in het levensbeschouwelijk gebied was geïnteresseerd. Waarom zou ik als mens zoveel mogelijk moeten ervaren en beleven en opdoen aan indrukken en een portie smart hoort daar ook bij, het ondergaan van uiteindelijk de dood - om wát te worden? Alwetend?

Zo is afsluitend eenieder bezig met dit soort vragen, dat je er als mens bent of beter als een bewustzijn, want je hele menszijn bestaat in je bewustzijn, (je had ook kunnen bestaan als een non-bewust lichaam dat opereert op louter automatismen / bewustzijn is het fundament van alles, het maakt dát je ervaart, kennis hebt, kunt 'nadenken over het nadenken') is als een gegeven in zichzelf niet toereikend. Het is niet zo dat 'ik ben er en punt uit', bestaan houdt de mens enorm bezig. Daarvoor ben je mens.

Het dier bestaat op een andere manier, zijn bewustzijn neemt waar en het is zich matig bewust van zijn bestaan, doemt er ergens gevaar op zal een dier trachten aan dat gevaar te ontkomen - dit zou het niet doen zonder een mate van zelfbewustzijn - maar het reflecteert er verder niet over. Het bestaan is wat het is, is er een sensatie van plezier mogelijk zal het dit ook ervaren, ook smart en doodsvrees zijn het niet vreemd. (Lange tijd meende menige filosoof dat een dier zich van niks bewust was overigens.) Alleen de mens ziet zichzelf in het bestaan en denkt daarover na.

Levenszin is voor een dier nietmaals iets wat ooit in het dier opkomt, de mens alleen vraagt zich af waarom hij leeft en bestaat.............

'REAL UFOs Making Crop Circles Caught on Camera'

Een opvallend filmpje van oplichtende objecten of 'bollen'  werd gemaakt in Juli 2010 in Wiltshire en heeft opvallende kenmerken van wat je zou verwachten bij het waarnemen van oplichtend objecten. Een kenmerk van een echte waarneming is nu juist het tegenovergestelde van al te opvallende objecten met bijvoorbeeld een duidelijke ufo-vorm, het gaat dan eer om oplichtende objecten waarvan je niet direct de vorm waarneemt. (Voor mij is dit althans een goed kenmerk van niet nader te identificeren objecten in tegenstellingen tot de massa's aan getoonde fakeopnames. Over dit laatste vond ik nog een interessante korte docu. over de befaamde Billy Meier met zijn goeroeachtige bebaarde uiterlijk die grandioze ufo opnames maakte, slechts van de deksel reeds van een vuilnisbak.)   

 

Wanneer je echt bent geïnteresseerd in de vraag of er niet nader te identificeren objecten bestaan, met een mogelijkheid (Let wel) van een buitenaardse afkomst, dan doe je er het beste aan eerstmaals af te rekenen met de grote hoeveelheden waarschijnlijke fakeopnames.

 

De spreekster in onderstaande filmpje is dol enthousiast over de lichtende objecten aan de vooravond van een ontstane graancirkel in Engeland (waar de graancirkels hoofdzakelijk ontstaan) , maar de opnames doen niet reëel aan. (Het idee wat je erbij krijgt laat het onderstaande filmpje zien, daarbij gaat het om het oplaten van een "wensballon". Afgelopen jaar stond ikzelf wat verbaasd te kijken naar hele hordes wensballonnen die in het luchtruim voorbij kwamen, naast al het vuurwerk. Ik blogde er nog over (oude blog) maar het raadsel werd al snel opgelost) :

 

 

Ditzelfde filmpje kwam ik overigens ook elders tegen, zie hieronder :

 

 

(Crop Circles Are Not Man-Made 5/17/17)

De objecten hebben een tamelijk zichtbare vorm, en lijken op hete luchtballonnen of fakkels, die in het ruim zweven. De daarop blijkbaar ontstane graancirkel in het daglicht wil de suggestie opwekken dat dit samenhangt met de avondlijke lichten. De granen hebben opvallende kenmerken, ze schijnen o.a. met trossen samengebonden. Telkens wordt gezegd dat mensen deze graanformaties niet kunnen maken, de omvang ervan schijnt welhaast onoverzichtelijk, de patronen en de schoonheid ervan zie je alleen vanuit een bepaalde hoogte in de lucht. Maar waarom zouden zogezegde 'buitenaardsen' zich bezighouden met kunst in het graan? Zijn deze wezens hoog esthetisch, sensitief en gevoelig voor kunstvormen? En waarom zouden mensen dit niet kúnnen, dat is maar een bewering.

 

Hieronder zie je hoe een 'wensballon' wordt opgelaten :

 

 

De opvlammende objecten boven Wiltshire lijken er wat op, het schijnen zwevende objecten en geen motorisch aangedreven objecten. Als je al het gekwebbel van YouTube achterwege laat kun je voor jezelf helder een beeld vormen van wat je ziet....

 

Het graafschap Wiltshare is om allerlei figuren en monumenten bekend, onder andere de figuur van het 'witte paard' , en 'Stonehenge'  :

 

 

 

'UFO Over Santa Clarita'

Het is niet uitgesloten, dat de vele UFO FAKE filmpjes op Internet een bepaalde functie hebben. Je kunt je geen betere methode voorstellen, dan om een bepaald fenomeen te ontkennen, het ridiculiseren ervan is.

Als je iets daadwerkelijk wilt geheimhouden, vanwege de gevolgen en implicaties van een gebeuren, en er spelen allerlei andere factoren mee, is het ridiculiseren ervan het meest effectvol.

 

Je kunt je voorstellen dat het voor wereldmachten, en allerlei machtsorganisaties van belang is, vanwege hun eigen verschillende posities in de wereld, om de geloofwaardigheid onderuit te halen van iets, dat waarschijnlijk grote gevolgen zou hebben, want men weet niet waarmee men te doen heeft.

 

Ik heb zelf verschillende jaren waarnemingen gedaan van objecten, waarover ik hier niet uitweid, maar waardoor ik er tamelijk van ben overtuigd dat UFO's bestaan. Waar deze vandaan komen is niet duidelijk en hoe zij hier zijn gekomen is vanuit het huidige technologische peil vrijwel onmogelijk. Dat mensen nog niet in staat zijn om echte ruimtevaart te bedrijven wil echter niks zeggen.

(De mens als zodanig die zich nog steeds graag beschouwd als een middelpunt van iets, kan nauwelijks aanvaarden dat er misschien intelligenties bestaan die de zijne als een schaduw achterlaten, men is apetrots op wat men heeft bereikt qua kennis en technologie, en die "beker" laat men niet zomaar afnemen door een zichzelf nogal wat menende 'super-beschaving'.)

 

Ten tweede vrezen de wereldmachten de macht van een dergelijke super-beschaving. Ik heb altijd betwijfeld dat mogelijke buitenaardse bezoekers een boodschap hebben aan de wereldmachten of haar militaire apparaat, of andere machten (die overal op de wereld ellende zaaien) Ze komen voor de 'mens' en de planeet aarde. Een officiële landing zou waarschijnlijk nog minder voorstellen dan deze die toch in geheimhouding plaatsvond in de film Close Encouters of the 3 kind (Steven Spielberg). Zouden ze geen negatieve bedoelingen hebben dan zouden ze elk moment zomaar ergens met een bewijs kunnen komen. Ook geloof ik niet dat wereldmachten dit "bewijs" zouden kunnen tegenhouden.

 

De vele UFO meldingen die wél een waarheidsgehalte hebben, lijken tot heden toe het meeste op een voorbereiding, het kan evenwel zijn dat we wel degelijk worden bezocht door een ongekende macht, die niet meer doet dan af en toe hun 'aanwezigheid'  laten opmerken. Het is zelfs niet uitgesloten dat ze de mens vrezen, die te hard pronkt met de veren van macht en industriële wapens en die zijn agressieve levenshouding nog lang heeft niet afgeleerd   :

 

 

3.338.433 weergaven.

  

Fake UFOs dienen goed als het ridiculiseren van het verschijnsel zelf.............

'Real UFO Singhting 2017 Caught on Tape'

Momenteel is er op You Tube zulk een stortvloed aan zogenaamde échte ufo filmpjes, met zulk overduidelijk gehalte aan trucages. Voor de daadwerkelijke UFO geïnteresseerde is het voor 99 procent het gehele bekijken niet waard. Als je denkt via de populistische weg van You Tube iets te zien wat echt is kom je zwaar bedrogen uit.

Als je alle onzin door een zeef haalt, blijft en een extreem minimum over aan opnames die men kan plaatsen onder ufo's (niet identificeerbaar.) Het zou eigenlijk moeten worden verboden om mensen openbaar te bedriegen met leugenachtige titels zoals "real ufo sightings", misschien zijn velen niet voor censuur op You Tube en andere media, maar een mate van censuur toepassen op zoveel openbaar bedrog zou ikzelf goed keuren :

'Ray Kurzweil - Is Life and Mind Inevitable in the Universe?' /b

Een ander interessant vraagstuk in Closer to Truth aan Ray Kurzweil, is de vraag naar de 'aard van het universum'. Een tamelijk nieuw modern idee is dat van een "virtueel heelal", waarin wij met alles wat bestaat, inclusief ons bewustzijn bestaan in reeds de machine zelf, dat wil zeggen een in elk geval duizelingwekkend complex virtueel programma. Ook hier gaat Kurzweil nogal wat grenzen te buiten als het gaat om het kúnnen van de gezamenlijke inspanningen van de geest: zij het in dit geval een product van een niet menselijke macht (God of Alien) of een verre toekomstversie van de mens zelf.

 

De mens die zo onvoorstelbaar groot gaat worden, dat hij alle complexiteit die voorhanden is in de realiteit ooit kan herscheppen in een illusionaire vorm, waarin alles wat bestaat zich dit illusionaire niet bewust is. Geen idee wat er zou gebeuren bij een 'kosmische stroomstoring'! Waarschijnlijk zou dit heelal zo zijn ontworpen dat de mens nooit inzage krijgt in zijn eigen essentie, maar wie weet, meer mensen en wetenschappers geloven dat dit een reële mogelijkheid is waarop wij en wereld bestaan.

 

Kurzweil heeft in elk geval filosofische kwaliteiten, hij heeft het tevens over andere mogelijkheden. De fijnafstemming van het heelal die op zich zo complex is en waardoor er uiteindelijk leven mogelijk was, tegelijk bestaande naast misschien ontelbare andere heelallen, waar deze fijnafstemming niet op deze manier heeft plaats gevonden (men zou er niet kunnen existeren.) Net zoals Darwins evolutie zou dit heelal het resultaat zijn van een wel of niet toevallige worp van een dobbelsteen, als men complexiteit in zichzelf althans wil toeschrijven aan 'toeval'.

 

Ten laatste: God zou natuurlijk zelf een Alien kunnen zijn, of een computer programmeur in een verre toekomst (het is zelfs de vraag of wij in het reële "nu" leven, we zouden immers een programma kunnen zijn uit een ver verleden) : 

 

'Ray Kurzweil - How are Brains Conscious?'

In de serie Closer to Truth gaat het over de vraag, in hoeverre men de mens als zodanig, dat wil zeggen zijn hele systeem, zijn persoon en tevens zijn complexiteit kan kopiëren, en kan laten 'voortleven' als een kunstmatige intelligentie.

Al wel Kurzweil in aanvang stelt dat het in gronde een filosofisch probleem is, heeft hij het over de technologische mogelijkheden om verbindingen te leggen tussen mens en machine. (En de mens teneinde 'machinaal' te vervangen.)

 

Voor mijzelf is het telkens verbazingwekkend overigens, als je beseft hoe weinig men feitelijk weet van bijvoorbeeld psychologische aandoeningen, waarmee zoveel mensen te kampen hebben, die worden gedrogeerd met medicijnen die niet fundamenteel helpen omdat ze niks "genezen" maar een en ander wat verdoven en afstompen. De neurologie weet nagenoeg niks van dergelijke processen. Desondanks doen wetenschappers (minder de neurologen maar meer degenen die met kunstmatige intelligentie bezig zijn, meent de programmamaker) voorspellingen, die de mens teneinde volledig degraderen tot automaten.

Laatste zou overigens een filosofische kwestie kunnen zijn. Natuurlijk trekt de informatie-kennis zich niks aan van filosofische kwesties, men meent het eens allemaal te kunnen uitvissen hoe het zit, dit idee gaat in eerste instantie ervan uit dat de mens niet meer is dan zijn brein.

 

Kurzweil meent dat in een nabije toekomst wanneer men alle menselijke eigenschappen en verbindingen en connecties begrijpt, al de processen die plaatsvinden in de hersenen, men een kopie zou kunnen maken van hemzelf. Zonder dat hijzelf daar deel aan heeft. "Kurzweil" blijft een afgezonderd eigen bewustzijn en individu, zoals hij meent. (Al dan volledig toegerust met microchips en andere kunstmatige objecten, de mens zou eerder zelf tot robot worden.)

 

Men zal deze ontwikkeling hooguit kunnen afwachten om de laatste grenzen te doorbreken van wat de mens "in essentie" is, of door juist óp die grenzen te botsen.

 

Zelf geloof ik dat er geen antwoorden zijn op elementaire ervaringen, die juist aspecten hebben van het overstijgende, die transcendente eigenschappen hebben.

Hier ligt nog een belangrijk 'conflict' zo je wil tussen de 'filosofen en techneuten'.

 

Het is wellicht voor een belangrijk deel waar dat hersenen en al de connecties met het zelfbewustzijn tot aan een grens 'machinaal' plaatsvinden. Het brein zou ook kunnen fungeren als een fundamentele verbinding met een diepere essentie, die buiten deze functies treedt, zoals je tv toestel of pc in verbinding staat met de eigenlijke bronnen, waarbij toestellen fungeren als "ontvangers".

 

In elk geval, als deze thematiek je interesseert en dit is bepaalt geen makkelijke materie, hieronder het gesprek met Kurzweil :

 

 

'Onze geest is zoveel meer dan ons brein' ..

'Waar bevindt je geest of bewustzijn zich precies? Wetenschappers zien de geest over het algemeen als het product van hersenactiviteit. Maar er is groeiend bewijs dat de geest veel meer is dan dat.

Het brein speelt een ongelooflijk belangrijke rol, maar onze geest is niet beperkt tot wat er in onze schedel of zelfs ons lichaam zit. Dat stelt professor Dan Siegel van de UCLA School of Medicine, auteur van het boek Mind: A Journey to the Heart of Being Human.

Volgens Siegel strekt onze geest zich uit tot buiten ons fysieke lichaam. Je gedachten, gevoelens, herinneringen, aandacht, de dingen die je ervaart in deze subjectieve wereld zijn onderdeel van de geest.

Siegel zei dat hij zijn boek heeft geschreven omdat hij zoveel ellende in de samenleving ziet. De professor denkt dat dit deels het gevolg is van hoe we onze eigen geest zien.

Afgescheiden

Toen Siegel de vraag kreeg of hij zich thuis voelde in Amerika zei hij: “We leven allemaal zo geïsoleerd en voelen ons zo afgesloten. “In onze moderne samenleving geloven we dat de geest hersenactiviteit is en dat betekent dat het zelf, dat voortkomt uit de geest, afgescheiden en niet verbonden is,” voegde hij toe.'

Bron 9ForNews
[QZ]

Wanneer je geest/bewustzijn reduceert tot een hersenmechanisme, schep je het besef van de mens als zijnde van alles en iedereen losstaande 'automaten'. De ene automaat sterft en de andere automaat leeft voort. Het materialisme is zich nauwelijks bewust van de consequentie van deze opvatting van algehele ontbondenheid.
Je vreest echter dat de moderne samenleving die steeds meer materialistisch is gestoeld hierdoor wordt voort gedreven, mensen leven in moderne samenlevingen waarschijnlijk meer dan in oude tijden ontbonden van elkaar. Dat wil zeggen ten diepste: dat wat mensen met elkaar bindt en verbindt zijn factoren van gezamenlijke interesses en oppervlakkigheden. Maar in essentie hebben waarschijnlijk nooit meer mensen zich geïsoleerd gevoeld. Het besef en gevoel van verbondenheid, dat zich volgens bovenstaande professor uit in zintuiglijkheden, doet er nóg tekort aan.

Je zintuigen verbinden je weliswaar met de wereld buiten je, (of althans met minimale stukjes daarmee, want met wat en wie voel je je uiteindelijk verbonden -?- doorgaans zijn dat die mensen en aangelegenheden die in directe betrekking staan tot je eigen ego..) maar wanneer je uitgaat van een hogere directe verbondenheid waar alles met elkaar in directe communicatie (verbinding) staat, door "onzichtbare draden" geef je bestaan een beduidend andere dimensie erbij.

De diepste armoede heden is juist deze van het materialistisch denken en het zich hebben ontdaan van een meer religieuze/spirituele geest, het materialisme heeft daadwerkelijk niks te bieden. Dat is toch in zeker zin de slotconclusie..

Schitterende Graancirkel

Ansty is een dorp in het Engelse graafschap Wiltshire en telt 117 inwoners. Op 12augutsus afgelopen jaar werd er een prachtige graancirkel gevonden. Zie hieronder:

Deze website over graancirkels noemt het de 'de grand finale' van het graancirkelseizoen. 

Niburu meent:

"Natuurlijk is er nog een deel van de bevolking die gelooft dat dit soort complexe constructies midden in de nacht ongezien worden gemaakt door mensen met plankjes onder de voeten die niets beters te doen hebben.

Anderen zien het als constructies gemaakt door buitenaardsen en dan vooral met een bepaalde bedoeling, namelijk dat ze ons een boodschap willen geven."

Dat het mensenwerk is kan ik mij -daarentegen- goed voorstellen. Natuurlijk gaat het daarbij niet om het "geklungel" van de twee Engelse oudere heren die eens beweerden dat zij al de graancirkels maakte, zoals je Hier leest :

"In september 1991 verklaarden twee Engelsmannen, Doug Bower en Dave Chorley, aan de wereld dat zij verantwoordelijk waren voor alle graancirkels in Engeland sinds 1979. Ze lieten zelfs zien hoe ze graancirkels maakten. Ze gebruikten een houten plank met aan elk uiteinde een stuk touw. Elk met één voet op de houten plank, één voet ernaast en het stuk touw in hun handen drukten de mannen hard genoeg zodat het graangewas gebogen bleef. Zo liepen ze verder in een cirkel."

Het scheen me altijd een grote JOKE dat deze Bower en Chorley met plank draadje en voetstapjes complexe graanformaties konden maken. Het is het werk van kunstenaars, die zuivere meetkunde toepassen. Bijna alle prachtige architectuur en kunst is voor een belangrijk deel bestaande uit zuivere meetkunde of geometrie. Dat mensen tot complexe dingen in staat zijn hoeft feitelijk niet te worden bewezen. Het fantasierijk verhaal dat men hangt rondom deze mooie patronen -zoals Niburu- is allemaal uit de lucht grijperij :

 ("Samenvattend: Ik zie de fig tree in bloei en de metatron cube staat voor een van de twee getuigen, beschreven in de bijbel, die in de laatste generatie terug zal keren naar de aarde. Het is Enoch. De andere getuige is Mozes, zij zijn namelijk de enige mensen die hebben gewandeld met God. De graancirkel geeft aan dat de second comming aanstaande is en ik schrik er niet van dat dit ruimte schepen zullen zijn waar Jezus uit komt. Het nieuw Jeruzalem is niets anders dan een hele grote gouden kubus.")  ...... 

Zijn de aliens dan echt van die kunstzinnige wezens, die allerlei boodschappen achter laten en dan weer in de nacht verdwijnen? Of is/was Jezus een alien? Je moet er niet meer van maken, het zijn ontwerpen die willen verrassen, misschien vinden de makers ervan het leuk wat het allemaal voor reacties oproept, en meest bijgelovige verhalen over allerlei wonderbaarlijke energieën die er in en omheen plaats vinden, en dat graancirkels fungeren als 'ontvangers' van hogere werelden.

Mensen combineren een altijd aan ander, terwijl we, als het erop aankomt, helemaal niet weten waarmee we hebben te maken, als het aankomt op dergelijke aliens of buitenaardsen. Intelligentie is universeel, en het is onbetrouwbaar, het is de weg naar schoonheid en complexiteit en tegelijk de weg naar peilloos diepe afgronden....

Bower en Chorley, ze hebben vast wel een cirkeltje getrokken, maar om alle mooie en complexe formaties op te eisen is nogal zichzelf roemen  :

4 en 5 mei Wat herdenk je?

Als je de oorlog herdenkt, zoals dat vandaag en gisteren weer gebeurde, waarbij wederom de vele archiefbeelden van concentratiekampen, van massagraven, vol met uitgehongerde en uitgemergelde mensen, de opslagplaatsen van al hun goederen, hun kleren, hun haren en zelfs gebitten - die blijkbaar van meer waarde waren dan mensenlevens, wát herdenk je dan eigenlijk?

Wanneer wederom overal de nationale vlaggen uithangen, voel je een zeker ongemak, want vlaggen symboliseren nu juist de eerste oorzaak van oorlogen zelf, ze symboliseren het nationaal socialisme van Duitsland, het grote Duitse rijk, ze symboliseren de afschuwwekkende wereldwijde verdeeldheid, de ooit Berlijnse muur, de éne collectieve groep mensen die een bepaalde nationaliteit aanhangen, tegenover de andere groep mensen die een nationaliteit aanhangen, en al die vlagverheerlijking heeft de gehele wereld ontzaglijk verscheurd, in dit land en dat land, dit volk en dat volk, die ideologie tegenover een andere ideologie, het kapitalisme en het communisme, de Amerikanen en de Europeanen, de Islamieten en de Joden en de Hindoes en de Chinezen. Vlaggen hebben mensen in alle opzichten verdeeld, cultureel, ieder hun eigen ideologie of religie aanhangende.

Wanneer je dus de oorlog herdenkt, wat herdenk je dan?
Wanneer je de gruwelijke beelden uit archieven nogmaals ziet zie je de twee grootste kwaden, die direct te doen hebben met de mens als zodanig. Het ene is het systematisch óntwaardigen van een groep mensen, op grond van  niets anders dan negatieve etiketten, gezamenlijk gedeelde vooroordelen (Jodensterren), het individu van elk mens laten opgaan in het beeld dat men heeft en dat men domweg schaapachtig heeft overgenomen - van de groep mensen als zodanig, als zijnde Joden. Daarmee begint dit ontwaardigen van de mens.

Vervolgens ontdaan van hun persoonlijke levens en geschiedenissen, (elk mens in zichzelf waarvan men geen enkele notie had) kregen deze mensen alleen nog nummers. Dit kun je vergelijken met het nummeren van moderne veestapels, de oren van koeien die worden ontsierd door erin geknipte nummers. In oude boerderijen hadden koeien wellicht nog een lieflijke eigen naam, in de moderne veehouderij waar alleen nog productie telt tellen dieren niet meer als levende schepselen.

Datzelfde onderging het Joodse volk. Het ontwaardigen van een collectieve groep mensen en dan de tweede vorm van het ontwaardigen van het 'eigen mens zijn'.
De Duitse Nazi, het toonbeeld van zelfontmenselijking, meedogenloosheid die men ook heden nauwelijks in de ogen kan schouwen, in de verschrikkingen aangedaan aan zes miljoen Joodse mensen. Niet alleen het ontmenselijken van het Joods volk maar ook het zelfontmenselijken, als een totalitair programma, van een dictator. (De grootsheid van absolute meedogenloosheid.)

Deze gruwelijke beelden laten zien wat er gebeurt, wanneer mensen bepaalde hoedanigheden (om het zo te noemen) toelaten, in hun eigen bestaan, een facet daarvan is het 'jezelf' afscheiden van de ander, afscheiding is een der bronnen van het stoppen van medeleven. Op het moment je een scheidslijn legt, in je vermogen tot meeleven, en dat wil zeggen jezelf kunnen verplaatsen in een ander - wanneer die "ander" iemand wordt, die niet langer behoort tot 'jouw groep', jouw soort, jouw verheven stam of volk, iets waarmee je jezelf kunt vereenzelvigen - wanneer die "ander" een volstrekte vreemde wordt, waar je door propaganda en leugens en heersende domheid nietmaals meer een medemens in ziet, laat staan een mens.

Wanneer is een mens bereid om te moorden?

Tja, wat is herdenken eigenlijk, behalve wat ritueel gedoe elk jaar, opgevolgd door massale feestelijkheden en hier en daar een uithangend vlagje.. is herdenken wel het juiste wat men moet doen? Of moet men zich vragen stellen. Zoveel beter dan alleen 'herdenken'.

De Duitser die zich na de hel die hij bracht ongelofelijk snel weer herstelde, opeens was dit volk weer een braaf burgervolk, dat roept de bijna angstwekkende vraag op, wat moet er gebeuren om 'brave burgers' wederom zo te laten verontmenselijken en zo te laten verworden, dat zij kolossaal genocide plegen? Er schijnt niet veel voor nodig. Mensen zijn een volgzame soort, van individuen laten ze zich onderwerpen tot marionetten.

Oorlog en geweld en brutaliteit, ongekende brutaliteit, waar mensen worden ontmenselijkt door mensen die zelf zijn ontmenselijkt, heeft angstwekkende collectieve wortels en kiemen, en als je niet willende bent de grond van dat alles uit te zoeken, ontdoe je nooit meer de wereld van oorlog..

Spiritualiteit algemeen /B

Het Internet is bijzonder geschikt voor het verspreiden van een groot aantal religieuze en spirituele websites als ook leringen en leraren. Onder andere zijn er veel gesprekken te zien en te volgen van de Indische leraar Jiddu Krishnamurti, ook Eckhart Tolle zijn leringen worden gretig verspreid via Internet, en vele andere. O.a. "Osho" (alias Bhagwan Shree Rajneesh) ,"Sadhguru" en

soortgelijken. (Als je niet gelooft of er iemand is "verlicht" herken je hem wel aan zijn lange gewaden en volle baarden.)

Er is ontzaglijk veel te volgen over alle soorten stromingen, waar je misschien (als je daartoe een roeping voelde) naar India af moest reizen hoef je nu alleen wat te zoeken op internet..

Hoe hoopvol dat allemaal is, vanaf mijn eigen reeds jeugdige zoektocht naar antwoorden en vele onbegrepen levensvragen, heb ik meer het gevoel als eindresultaat volledig te zijn gestrand.

Ik ben altijd wat afstandelijk en sceptisch gebleven, hoe geïnteresseerd ik ook was in allerlei soorten leraren en leringen.
Na een aantal boeken en autobiografieën die ik ooit las van Krishnamurti, vroeg ik me af hoe hij zich in 'real life' zou presenteren, dan was het wel aardig om hem te zien in wat van zijn vele verspreide gesprekken die hij alom voerde. Dat is het fijne van Internet. De van hem vastgelegde gesprekken vonden hoofdzakelijk plaats op reeds oude leeftijd, je kunt daarbij in elk geval concluderen dat de scherpte van de geest van Krishnamurti nooit afnam. (Sommige hersenkundigen beweren dat je de geest kunt behoeden tegen aftakelen en vergeetachtigheid door bewust te blijven en aandachtig, en de geest continue op scherp te houden.)

Daarnaast zou je zo in het rag van een spinnenweb gevangen kunnen raken van noem het maar op: spirituele websites met een hoog zweefgehalte zijn bijvoorbeeld geweldig populair, maar ook de complotten vliegen je om de oren en worden gretig verspreid  (als je dus een wat tegenvallende website hebt wat betreft bezoekersaantallen, verdringen de lezers zich om je, zodra je begint over zweverijen en complotten.) Waarschijnlijk heeft dit als hoofdoorzaak een stuk dagelijkse verveling, complotten maken het spannend..

Iedereen wil dan opeens meepraten, wat dat aangaat leven wij in een ronduit belachelijke tijd. De meest serieuze websites die kritisch en afstandelijk levensvraagstukken opwerpen, krijgen nauwelijks bekijks. Dat is eigenlijk een teken aan de wand, want als het bestaan je inhoudelijk weinig zegt, wat maakt het dan uit wat voor onzin en nonsens je leest, het gaat dan allemaal om vermaak en het zoeken van sensatie.

-

 

Op meer serieus front, en daar voel ik me zelf zoals al gezegd gestrand - is het helaas bijna uitsluitend ook alleen maar zoete koek, niet meer dan een bagage aan woorden. Als het erop aankomt bestaat er niets zoiets als "radicale verandering", waar Krishnamurti op aansprak, door te vragen of een mens ooit wel radicaal kan veranderen, spreek je de totale structuur aan van het leven, de structuur van de werking van het leven, dat wil zeggen ook die van het brein, de geest/bewustzijn. Deels betreft dat een neurologische kwestie, je kunt aan dat alles niet voorbij gaan. Kan een mens de algehele psychologische werking die gaande is in hemzelf ingrijpend wijzigen? Overigens zou Krishnamurti dat tevens ontkennen, want dat is wat mensen altijd en aldoor hebben geprobeerd, het veranderen van a in b en van b in c, van het lagere zelf naar het zogeheten hogere zelf, dat is een belangrijk deel van het algeheel menselijk conflict.

De oplossing zou nog radicaler zijn, want 'kan de mens als ego eindigen'?
Veel van deze grote geesten, want daar doe ik niets vanaf - confronteren menig mens om die reden uiteindelijk met het onmogelijke, als je onmogelijke vragen of kwesties oproept, kunnen mensen hooguit radicaal worden geconfronteerd met hun eigen onmacht..

(Persoon a die persoon b wil zijn heeft moeite om te accepteren dat hij persoon a is, en persoon b is als "gewenst persoon" in algeheel conflict met persoon a, persoon a stelt zichzelf allerlei doelen, en als hij die eenmaal heeft verwezenlijkt kan hij als persoon b verder gaan, totdat ook persoon b verveelt geraakt met die, die hij is. Een oneindige zinloze weg. Het concept in zichzelf dat veelal door geestelijke/spirituele leraren wordt opgeroepen is de kwestie van willen/moeten veranderen. De beweging in zichzelf reeds van "moeten veranderen" veroorzaakt een innerlijk conflict en kan menig mens confronteren met wezenlijke onmacht. Want is een mens überhaupt wel in staat om te veranderen, (vanaf de grond wel te verstaan?)

/ Eindigen, alleen NU, dat wat IS enzovoort..

Andere leringen die al jarenlang worden verspreid op internet zijn onder andere die van Eckhart Tolle - van oorsprong een Duitser die zich naderhand vestigde in Engeland en in de USA - en daarnaast het non-dualisme als geheel.

Bij nogal wat teachers krijg je het onaangename gevoel dat zij niet alleen op de top van de stoel zitten, maar ook op de top van hun gemakzucht.
Wanneer je positie in het volgens Tolle zo belangrijke "NU" rijk gezegend is, wat zou je dan nog willen verstoren aan die illusie van vrede en gelukzaligheid? Maar hoe zou het "NU" eruit zien, als je verkeerde midden in een oorlogsgebied, of te kampen had met armoede of een ernstige ziekte? Het is niet verbazingwekkend dat de Amerikaanse Oprah Winfrey Tolle ontdekte, zij is ongeveer de rijkste zwarte Amerikaanse die er is. (Hoe gezapiger kan het nog.)

Veel spiritualiteit lijkt eerder op een samen zich onttrekken aan juist de realiteit, aan een zeker randje van de wereld, waar het lekker toeven is in kleine clubjes. Waar men wat naar binnen kijkt en wat onderzoek verricht naar hoe men zich momenteel nu eigenlijk "voelt".. en of dat aangenaam genoeg is of misschien dat er een methode bestaat om zich nog wat aangenamer te voelen..

Wat heeft dat eigenlijk allemaal te maken met diepgaande bewogenheid?
Spiritualiteit wat nog iets had van het karakter van onzelfzuchtige religie, heeft in tegenspraak met haar eigen claims van het zichzelf juist willen ontkoppelen van zelfgerichtheid - de hoogste zelfgerichtheid als hoofddoel (gekregen.)

/ Hoeveel fixaties..

Wat moet je voorstellen bij bewoordingen als lager zelf en Hoger ZELF (behalve dat tweede met hoofdletter wordt genoemd) en zogeheten Awakening, ofwel ontwaking, ontwaakt van wat, in wat of door wat?

Het ego is onafgebroken bezig, daar lijkt het veel meer op - met zijn eigen ego al het mogelijke wijs te maken, door zich bijvoorbeeld op te delen in lagere en hogere zelven. Ook het ontwaakte zelf is een verdere variant, van een zelfverbeelding. Aan wat herken je de ontwaakte mens? Aan zijn stilzitten in meditatie ??

Zelfontkenning als centraal thema in het non-dualisme is overigens niet verschillend van een verdere fictie, als je al weinig kunt doen of veranderen aan het bestaande zelf, ontken je dat het bestaat, je verzint in zeker zin een plek ergens in het brein, waar een andere werking zou plaats vinden dan die van het 'zelf'..

-



Je moet alles Im Frage stellen: Je hebt een wezenlijk andere positie als je een gemakzuchtig bestaan kunt leiden in overvloed, veel geestelijke/spirituele leraren leefde feitelijk een weelderig bestaan. Ook Krishnamurti leefde een weelderig bestaan, hij kreeg ongelofelijke schenkingen zoals destijds landgoed Ommen en haar kasteel Eerde. Mensen, en dan voornamelijk een vaste kring toehoorders hebben er vaak veel voor over wanneer iemand anders hun tot allerlei of bepaalde inzichten kan helpen of brengen, dat een ander dit kán is daarbij nog maar de vraag, veel mensen geloven dat alleen ideeën woorden en het denken over... voldoende zijn om als mens een zekere transformatie te ondergaan. Die vervolgens een grote invloed zou hebben op hun verder leven. Zo leven wellicht verreweg de meesten een illusionair leven met een hoop 'schijnhoop'..

Dat doet overigens niet perse iets af van de boodschap van bepaalde mensen en hun inzichten.
Krishnamurti vind ik nog steeds een van de weinig echte bewogen mensen, al dan wijlen. Hij blijft actueel, (de verdeeldheid van destijds die de hele wereld verscheurde is heden ten dage alleen nog verergerd. Ook het nationalisme blijft een ongekende opbloei handhaven. Wanneer je - zoals ikzelf gisteren (4 mei) - de zeer schokkende beelden zag van de talloze uitgemergelde uitgehongerde lijken van Joodse mensen die bij stapels op elkaar lagen, zou je verwachten dat mensen eindelijk hebben afgerekend met nationalisme, en vooroordelen en het negatief etiketteren van mensen als een collectief maar niets is minder waar.)

'De wereld ben jij', herhaalde Krishnamurti, de wereld is de afspiegeling van het eigen zelf, het in zichzelf verdeelde 'zelf' schept de uiterlijk verdeelde wereld. Zolang de mens verdeeld is, is de wereld verdeeld, en alles wat verdeeld is, is de bron van al het conflict en alle mensen minachting.

Dit staat ergens op een verschillend vlak, dan de bijna ontelbare hedendaagse geestelijk/spirituele stromingen, die het ego-gericht aan zichzelf werken teneinde een staat van bewustzijn te bereiken die voldoet aan een of ander gevoel van geluk - centraal stellen, en zich niet echt bewogen bekommeren om wat er gaande is in de wereld.

/ De eindeloze lessen van eindeloze ego's ..

Duizenden mensen menen dat zij oplossingen hebben, middels boeken of middels uitvoerige programma's websites en leringen, die gretig worden verspreid op Internet, ieder persoon die meent voor zichzelf iets als een oplossing, of een weg naar het geluk of het succes gevonden te hebben meent dat dit meteen openbaar moet worden gemaakt. Elke fantasie van de een kan de fantasie van velen worden. (Focus je op de Kosmos en de Kosmos werpt je geschenken en zegeningen toe.)

Misschien moet je eerst een hoop van deze 'leringen' geluks/fantasieën en verdere esoterische contacten met de kosmos, of anders een paar jaar non-dualisme hebben bestudeerd en doorleefd, om erachter te komen welk een zolder vol met lege onzin het allemaal is.

De mens is onmachtig.
In religieuze stromingen leerde je in elk geval dat je uit jezelf niets vermocht, maar dat er altijd een reden was om te geloven, (het geloven dat net zo hard zou stranden overigens..) Je mocht je voorstellen dat er een macht was hoger dan die van de mens (die zo hard bezig is aan 'zelfverwerkeijking' en meer van dies) die in staat was en is om de mens boven zichzelf uit te tillen.

Uiteindelijk is er alleen je bestaan, dat elke dag zichzelf in stand houdt en leidt, met tevens zijn onmacht en diepste onvermogens, je kunt niet meer dan daarin meegaan.

Je hoofd te rusten leggen, de meest doodgewone dingen die vaak meer doen (en helen) dan heel die uitputtende zoektochten die duizenden wel of niet 'teachers'  voorschrijven of die menen dat ze oplossingen kunnen aanbieden.....

/ Op het slot
Bij zo ontzaglijk veel kennis en wetenschap van zoveel mensen, niet alleen wetenschappelijke kennis, die je in elk geval niet hoeft te betwijfelen voor een belangrijk deel (zo is zwaartekracht net zulk een feit als een stabiele wat zware asbak op je tafel) maar ook kennis van wie je als mens bent of beter behoort te zijn, zou kunnen zijn, en wat je daar allemaal aan tig-  kunt veranderen en hoeveel methodes oefeningen inzichten en bezoekjes bij leraar a en b en leraar z / tig zelfhulpboeken, de tien regels naar noem het maar (opperst succes, geluk, een goed mens zijn?) de talloze wegen uit het lijden, en ter bevrijding... hoe kan het dan bij dat alles, dat we nog altijd Anno 2017 leven op een bedroevend miserabele wereld?

'Tony Parsons: Wonderfully Gloriously Meaningless' / Over het Non dualisme

Tony Parsons is in de stroming van non-dualiteit mogelijk wel de meest opvallende persoon, al zou hij het met de term persoon oneens zijn. 'There is no me' zegt hij. Het non-dualisme spreekt me aan, zonder dat ik verlang daarin te overdrijven. Bij de vele gesprekken o.a. , je kunt ook nonstop non dualiteit volgen (Hier) kun je dit het beste beschrijven als een spirituele stroming, na christendom en Boeddhisme non dualiteit als het ware. Religie spreekt mensen niet mee zo aan, het zoeken in het leven concentreert zich daardoor meer op het eigen ik. Meer het ik dat worstelt met zichzelf, en zoekt naar verlichting, zonder zich daarbij nog te bedienen van het geloof in een transcendente macht, die deze 'verlichting' schenkt. In plaats van de verwachting op religieuze verlichting, die tot je komt in de vorm van een bevrijdende macht (God) zoeken non dualisten bevrijding in zichzelf, via wegen van inzicht, zelfbesef, en allerlei leringen.

Dit is al lang een aard nieuwe trend, in plaats van de 'vroegere ootmoed' ,waarbij je als mens besefte dat je slechts bent/was overgeleverd aan de willekeur van de natuur of van het leven zelf, terwijl niets je uit de ketens daarvan kan bevrijden. Dit staat tegenover het hedendaagse "geloof" dat bevrijding kan komen vanuit een innerlijke bron of gewaarwording.

Tony Parsons komt in deze weinig succesvol over, als het erom gaat wat hij mededeelt, hij doet hoofdzakelijk (feitelijk onmogelijke) uitspraken, je zou die uitspraken met wat kritische beschouwing makkelijk zelfbedrog kunnen noemen, want als er geen "ik" aanwezig is, wat is dan de instantie die zichzelf uit in deze? (Als je deze vragen niet wenst op je vragenlijst kun je non dualisten wel in alles geloven.) Zonder ik-vorming was er geen taal, geen geheugen, geen herinnering, je zou dat het beste kunnen vergelijken met een staat van algehele dementie. Dementie is weinig in het voordeel van iemand. Men weet de weg niet meer naar het eigen huis of kent zijn naam niet meer. Dat zou de opperste staat kunnen zijn van "there is no me".  Als je, zoals Tony Parsons, de opperste verbazing opwekt bij vragenstellers, en dan wat vreemde lachende trekken vertoont, brengt dat ook niet meer helderheid. Als je jezelf graag wilt verhullen in een waas van mysterie, bereik je misschien wél wat nieuwsgierig publiek.

Het heeft nul zin, om uitingen te doen die reeds liggen in wat schijnt een vér stadium van bewustzijn of zogeheten awakening (ontwaking) omdat niemand je dan meer begrijpt. Een kritisch mens kan het ook een stadium noemen van zelfontkenning, het zelf gewoonweg ontkennen in zijn existentie, en dan beweren dat je zogeheten bent bevrijdt van een 'zelf'. Je zult in elk geval bij het begin moeten beginnen en je in de plaats van toehoorders moeten 'verplaatsen' als je nog begrijpelijk wilt zijn. Dat doet Parsons niet.

Blijkbaar, en laat ik daarbij beter beginnen - is het "zelf" of het ego voor -bepaalde- mensen een grote last, het ego is beladen met heugenis, herinneringen, die lange niet alle gelijk positief zijn, het verleden drukt op menig mens, zoals een locomotief met een groot aantal vol beladen wagons achter zich mee sleurend. Het menselijk brein schijnt er niet op gemaakt, om een "wis" programma mee te dragen. (Zoals je op je pc nog een prullenbak tot je beschikking hebt.) Het leven werkt alles behalve bevrijdend, je ziet tevens de talloze werkingen van elk ego zowel in zichzelf als op het wereldgebeuren. Overal domineert de alles beheersende verscheurdheid, zowel op het innerlijk als uiterlijk vlak, en waar verdeeldheid bestaat, bestaat onvrede, dreiging, oorlog, er is disharmonie en conflict.

Het zelf schijnt niet bij te dragen aan oplossingen, eerder schijnt het de bron van het tegendeel, de mens lijdt aan zijn zelf. Om dan te beweren vanuit het non dualisme, er is geen mijzelf, doet meer lijken op de grote barbatruc, van het doen verdwijnen van een 'zelf'.
Wat minder radicaal dan dit, kunnen de vele inzichten weliswaar bijdragen aan een manier om naar jezelf (het zelf) te kijken.

Tony Parsons zegt en herhaalt vaak, er is geen zelf, er is alleen dat wat gebeurt en gebeurende is. Het punt in deze is, dat Parsons wellicht een staat wil oproepen van niet handelen, ofwel passiviteit, de menselijke geest is eigenlijk nooit in staat om alleen gade te slaan, ogenblikkelijk worden gedachtes en emoties in alles betrokken, en volgt een of ander handelen. Dat is de werking van het ego-gebeuren. Parsons zegt onder meer 'niet ik denk, er is alleen denken', voor doorsneemensen die wij eigenlijk zijn, is dat moeilijk te bevatten. Omdat wij denken ogenblikkelijk koppelen aan het eigen ik, je zegt automatisch "ik denk", je gaat nooit een stap verder door denken te ervaren als iets dat uit zichzelf gebeurt.

Het idee dat hierop berust is -lijkt mij- controle, als mens wil je alles onder controle hebben, door ervan uit te gaan dat "ik" denk, ontsnapt er geen enkel -denken aan dat controlerende ik- Er is geen vreemde mogendheid die denkt, er is niets wat jouw doet denken of jouw denken overneemt of vóór jouw denkt.

Vanuit het zicht van hersenen werkt het wellicht heel anders, wanneer je regelmatig spontaan schrijft, zonder dat je daar eerst lastig over nadenkt en elke zin herhaalde keren voor jezelf herhaalt, en probeert telkens weer na te gaan of de puzzelstukjes in elkaar overgaan - niks van dit, bemerk je dat schrijven zichzelf leidt, en ook kloppend maakt. Je ik of ego schijnt hooguit een controlerende factor te zijn. Veel spontane gebeurtenissen hebben een verloop dat je niet voorop gegeven kon vermoeden. De beste auteurs of componisten werken waarschijnlijk exact zó (ze laten het gegeven, dat wat men aan het doen is, gewoon over aan zichzelf.)

Het denken denkt zichzelf, er is geen ik dat denkt, er is alleen denken, er is alleen wat is - de ideeën lijken ietwat op mensen als Eckhart Tolle, Tony Parsons ontkent echter de betekenis van het NU dat bij Tolle zó centraal staat. Omdat het nu nog steeds onderdeel is van de tijd zelf - verleden heden toekomst - en Parsons beziet alles 'tijdloos'. Er is alleen wat is, (het tijdloze.)

Je krijgt bij veel van deze concepten of ideeën (hoe je ze maar wilt benoemen) iets van versimpeling, is versimpeling de troostvolle weg naar gelukzaligheid? Je geest terugvoeren in een staat van alleen nog nu, (Eckhart Tolle)  of "wat is" (Tony Parsons.) Zulke momenten ervaart echter misschien iedereen wel eens, momenten waarbij je in iets specifieks hier en nu opgaat, terwijl alles om je heen min of meer vervalt,  je geest ontkoppeld als het ware van al zijn ballast en dat voelt bevrijdend.

- In vervolg  :