Donald Hoffman zal bij menige wetenschapper wel op behoorlijke scepsis en kritiek botsen, in zijn ideeën over de ware aard der werkelijkheid. Hoffman is professor in cognitieve wetenschap en bestudeert computerwetenschap.
De ware aard der werkelijkheid is volgens hem niet, wat we met onze ogen waarnemen, om dat te verduidelijken gebruikt hij computer vergelijken, zoals die van pictogrammen. Het bestaan is dusdanig ingericht, dat het gemakkelijk en logisch bruikbaar is. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor computers, pictogrammen verwijzen niet naar 'pictogrammen' maar naar uitgebreide programma's in het systeem. (Het zou onverstandig zijn om zomaar een pictogram te verwijderen via de prullenbak en daarmee zeer veel informatie te verliezen stelt hij.)
Computer en beeldscherm zijn zo gemaakt dat mensen ermee overweg kunnen. Zou je een kijkje kunnen nemen in de onnoemelijke informatiestroom en vreemde sommen en tekens die in de computer plaatsvinden, dan zou je er helemaal niks van snappen. Deze verzamelingen informatie (van rondrazende nullen) creëren echter voor ons bekende objecten, beelden achtergronden geluid, een drie dimensionale illusie et cetera.
Volgens Hoffman (het is overigens behoorlijke moeilijke stof) werkt ons brein op een soortgelijke manier, hij gaat daarbij héél ver.
Hij vraagt zich af of voor ons zulke elementaire dingen, zoals tijd en ruimte, wel écht bestaan, of het universum wel bestaat, of dat wat we waarnemen er ook écht is. Hij meent dat datgene wat wij waarnemen er dus 'niet écht is' : daarbij schijnt hij zich wat tegen te spreken, enerzijds weet hij niet of iets er wel objectief is, anderzijds zegt hij dat er mogelijk wel 'iets is' maar dat we datgene onmogelijk waarnemen.
Hij vraagt zich af of voor ons zulke elementaire dingen, zoals tijd en ruimte, wel écht bestaan, of het universum wel bestaat, of dat wat we waarnemen er ook écht is. Hij meent dat datgene wat wij waarnemen er dus 'niet écht is' : daarbij schijnt hij zich wat tegen te spreken, enerzijds weet hij niet of iets er wel objectief is, anderzijds zegt hij dat er mogelijk wel 'iets is' maar dat we datgene onmogelijk waarnemen.
Hersenen of bewustzijn creëren zelf datgene wat er is, omdat het bestaan erop is gericht om een 'logische wereld' te creëren, zit die wereld vol met lengtes/breedtes/hoogtes/vertes, met tijd en ruimte en vormen, kleuren. En kwantumobjecten. Zo wordt de realiteit ons, volgens Hoffman, waarschijnlijk voorgespiegeld, - de realiteit zegt echter niets over de ware aard der realiteit.
Hij zegt niet dat het zonder meer waar is, hij wil zijn theorie wetenschappelijk -wiskundig- bevestigen.
Hij zegt niet dat het zonder meer waar is, hij wil zijn theorie wetenschappelijk -wiskundig- bevestigen.
(Hij zegt dat wetenschap en spiritualiteit ergens samenkomen, in dit zoeken. Wanneer niets bestaat zoals wij het waarnemen, bestaan er waarschijnlijk ook geen mensen en hersenen, de vraag is dan waar komt bewustzijn vandaan? Of is het eindresultaat dat alles bewustzijn IS?)
De computer werkt op een basis die niet/nauwelijks is te bevatten, vergelijk met hersenen: Hoffman zegt dat niemand tot op heden kan aantonen welke groepjes neuronen bijvoorbeeld verantwoordelijk zijn voor specifieke waarnemingen, dingen, kleuren (en geuren). Men kan hooguit vaststellen welke groepjes neuronen actief zijn bij iets, zonder dat iets specifiek te kunnen omschrijven.
Je vraagt je telkens af, waar dit alles dan op neerkomt (als absoluut leek)?
Stel je voor dat de ware aard der werkelijkheid bestaat uit ontelbare hoeveelheden aan stippels of punten, zoiets als de ruis (pixels) bij een tv beeld dat niet op een specifieke zender staat. Wat zou je nog kunnen begrijpen van een dergelijke "ruis"?
Om de werkelijkheid begrijpelijk te maken, voor ons eenvoudige logische bevatten ervan, is deze als het ware aangepast aan dit vermogen om met eenvoudige werktuigen te werken. Vandaar kun het vergelijk van pictogrammen gebruikt. Aan de hand van pictogrammen kun je makkelijk allerlei programma's openen, (zonder dat de specifieke pictogrammen op het scherm daar ook maar 'iets' over verduidelijken.)
Volgens Hoffman is onze gehele waarneembare realiteit een universele illusie, die wij allen delen omdat we min of meer dezelfde zintuigen hebben en 'vertalingsmachines' (hersenen). De hersenen moeten er als het ware chocola van maken (zoals me dit vergelijk spontaan inviel.)
Als dit waar zou zijn, dan zou de complete wetenschap het grondig fout hebben, Hoffman meent zelfs dat evolutie niet heeft bestaan. (De mens moet een of andere geschiedenis bedenken, om zijn eigen plek in het bestaan te begrijpen.)
De platte aarde denkers zouden overigens óók gelijk krijgen, want 'rondheid' is een 3D illusie. Misschien bestaat er geen eens een aarde...….
De platte aarde denkers zouden overigens óók gelijk krijgen, want 'rondheid' is een 3D illusie. Misschien bestaat er geen eens een aarde...….
:
Lees ook dit interessant stukje over Hofmann.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten