Jiddu Krishnamurti zal altijd actueel blijven / hij is na zijn dood zelfs meer actueel dan ooit in de huidige wereldsituatie. Zijn dialogen over het geweld in de wereld, de gespletenheid van de mens, de onderlinge onverdraagzaamheid, de continuerende oorlogen, wat de kern of essentie is van het ego et cetera, blijft aanspreken. Krishnamurti was (hetgeen men moet weten) anti/goeroe, God noemde hij een menselijke uitvinding, Krishnamurti zou je deels een atheïst kunnen noemen. Maar zijn dialogen gaan daar vér aan voorbij. Want hij stelt wel degelijk ingrijpende vragen, zoals of er iets in het bestaan onaangetast/onaangeraakt en heilig is, of wat de dood betekent.
Het is jammer dat zijn toespraken algemeen zijn opgenomen op zijn oudere leeftijd, hij werd 91 jaar. Hij kampt wat met verkoudheidjes en is minder vlot in zijn uitspraken. De vele rustpauzes hebben dan wel weer het moment van bezinning. Want hij stelt verreikende vragen.
In het filmpje hieronder heeft hij het over de vraag waarom men naar hem toe is gekomen? Het lijkt wat laconiek, je zou het kunnen aanvullen als "het is een mooie zonnige dag, je zou beter een wandelingen in de natuur kunnen maken, of je amuseren aan een strand". Maar dat is natuurlijk een essentiële kwestie gericht aan mensen, die misschien al jarenlang naar allerlei guru's lopen en het allemaal hebben gemaakt tot een vorm van afleiding en amusement, of omwille een bepaalt gevoel, dat men daardoor verlicht geraakt of wat voor absurds ook.
Daarom wil hij weten, in welke mate zijn "publiek" de bestaanskwesties daadwerkelijk in hart en ziel (als het ware) aantrekt, of dat men hem bezoekt omdat men zich wat verveelde. (leuk om een wat exotische man te bezoeken.) Een van de moderne issues lijkt vaak, de menselijke onverschilligheid.
Een oorzaak van menselijke onverschilligheid zou je vooral de moderne communicatiemedia kunnen noemen. Als je weleens een journaal volgt is het eigenlijk volslagen absurd, hoe nieuwspresentators het nieuws brengen. Het ene moment gaat het over een verschrikkelijke aanslag of een natuurramp die zoveel mensenlevens kostte, en direct daarop zonder zelfs een pauze van 1 seconde - gaat het over het dolenthousiaste publiek bij een voetbaluitslag, (dat schijnt voor de meeste mensen trouwens veel belangrijker dan alle overige thema's, waar het de brute realiteit aangaat.)
De consequentie van dit soort communicatie is dat mensen volledig afvlakken.
Het ene moment passeren meest gruwelijke beelden en het moment daarop een verslag van een bezoekje van de koningin ergens. Dat maakt alles tot een niet betrokken bedoening, het maakt dat mensen niet langer bij iets stilstaan, en zich iets diepgaande aantrekken of zelfs een moment daadwerkelijk meeleven.
Daarom de kwestie van Krishnamurti, men welke reden men naar hem komt luisteren, zoekt men alleen wat tijdelijke afleiding, of een mogelijkheid tot een gesprekje naderhand, waarover men dan weer in allerlei meningen kan verschillen, gaat het enkel om wat discussie? Krishnamurti was een diep bewogen mens, (ik heb wat jaren ongeveer al zijn gepubliceerde boeken gelezen inclusief zijn autobiografieën).
Je kunt hem niet vergelijken met de hopen aan onzingoeroes, zoals Bhagwan of Sadhguru (die man lijkt zelfs qua baardgroei een imitatie van Bhagwan : blijkbaar zou baardgroei iets moeten zeggen over de betekenis van de leringen van goeroes, maar baardgroei werkt ook "zelf-verhullend".)
Krishnamurti paste zijn kledij aan, aan het land dat hij bezocht. In India zijn gewaden gewoon, in Europese landen deed hij mee met 'die' traditie, ook had hij nooit enige behoefte tot "baardgroei" ...
(Op Wiki. wordt hij beschreven als een spirituele man, maar volgens mij is dat een volslagen misgeslagen woord m.b.t. Krishnamuri.)
:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten