"De Kwestie God"

Wanneer je de verhandelingen neemt van filosofen en zogeheten godgeleerden heden, blijft het allemaal hoofdzakelijk hangen in mechanisch gedebateer en een hoop wel of niet redelijke argumentatie, over hoe een of ander voorstelling van God (of God nu persoonlijk of niet persoonlijk is) wel of niet kan bestaan. Daarbij gebruikt met vrijwel uitsluitend nog beschrijvingen van wereldbeelden: Is de realiteit of werkelijkheid van dien aard, dat het gaten heeft in zijn even zo door wetenschap geformuleerde mechanische uitleg, dat daar als het ware iets aan kan ontglippen. Met laatste bedoelend een bepaalde transcendentie, -als God iets is, dan moet het in elk geval transcendent zijn- anders zouden we God misschien tegenkomen op de noordpool in een ijshut..

Maar dit behoorlijk nutteloze gedebateer roept totaal geen wezenlijke vragen op, vragen die de mens inzake het wel of niet bestaan van God veel meer ter harte zouden moeten gaan.

Terwijl mensen, neem Jan Riemersma met mechanische, door denken en rede gefabriceerde uitleg blijft komen, zit de mens, die zijn totale geloof in God kwijt is, met zeer ernstige morele en gevoelige vragen over hoe er een God kan bestaan.

Elke dag worden miljoenen medemensen en miljarden dieren wereldwijd gefolterd, maar volgens mij is de 'blik van de rede' dat al allemaal voorbij. Het bestaan van God is alleen nog een mechanische kwestie, men zou God graag onder een vergrootglas willen leggen om te achterhalen hoe het werkt. God in inmiddels zulk een zeldzaam wezen, dat men zich inderdaad meer gaat afvragen hoe 'het werkt' dan 'wie hij is'. Ik wil graag weten wie hij is, met het oog op de realiteit van het verschrikkelijke wereldlijden / het kan mij daarbij niet zoveel schelen of er een mechanische beschrijving mogelijk is, (welke moeilijke filosofische benamingen met daarvoor ook gebruikt, mij lijkt dat allemaal steeds meer op gewichtigdoenerij) waardoor "God door de gaatjes van de ratio" kan glippen.

De wereld schijnt helemaal niet zo geschikt voor de mens, noch voor de dierenwereld: natuurrampen, 65 miljoen jaar geleden bijna alle leven uitgeroeid, we hebben het feitelijk nét overleefd door onze voorgangers die het overleefde, en die uiteindelijk het raarste schepsel ooit voortbrachten, de mens van de zogenaamde rede.

Al die rede van de mens, belet dezelfde mens echter niet, om onvoorstelbaar wrede martelpraktijken te veroorzaken, elke dag. Bekijk even de laatste filmpjes uit mijn Twitter..
Als God bestaat, heeft God het meest sadistische systeem wat je maar voor mogelijk houdt, bedacht, in het overleven: Ten ene heeft God het leven uitgerust met een onvoorstelbare gevoeligheid. (Bekijk eens het schreeuwende konijn op Twitter die volbewust zijn vacht wordt afgeplukt door een gewetenloze gek. Het kan de man blijkbaar allemaal geen moer schelen. Ondanks ook HIJ een schepping is van de REDE.)

Ten andere heeft God het bestaan geschapen als voedsel voor elkaar.
Het hele bestaan is een gigantische maaltijd, en soms een feestmaaltijd als men een flinke hap uit een ander dier kan bijten. Welke sadistische God kan zoiets bedenken?

Maar de hedendaagse vooral zelf/gewichtige filosofen en Godskenners, hebben het daar al helemaal niet meer over. Ze twisten honderden reacties bij elkaar over de kwestie hoe de realiteit of werkelijkheid nu in elkaar steekt, de harde feiten van wetenschapsleken, die de meeste kennis hebben gehaald uit Internet, knallen en botsen met andere wereldbeelden en tot aan een bepaalt moment is dat misschien interessant. Maar hoe kun je nu over Gods bestaan spreken, zonder daarbij de zoveel belangrijkere morele vragen, die mensen veel harden raken, te betrekken?

Daar houdt alle discussie toch op. Men wil er volgens mij gewoonweg niet aan, omdat de brute en even zo brute en sadistische realiteit, Gods bestaan helemaal geen kans meer geeft. Hoe kan God bestaan in een dusdanige wereld, dat vraag "ik" mij af. Hoe het er verder eventueel "mechanisch" uitziet, maakt me al niets meer uit.
Zou God bestaan, dan zou deze realiteit op deze manier niet bestaan, dat is mijn hele probleem met God.

Dit laat geen plaats voor menselijk geouwehoer en verder alles maar blijven relativeren, wat hebben hartverscheurende beelden van mensenleed en dierenleed aan al uw gerelativeer?

Mens en dier zijn hyper/gevoelige schepsels, met diepgaande pijnprikkels, dat is reeds de ernstige misdaad van een schepper, als het leven ander leven als voedselbank moest hebben. Bestaan op aarde was miljoenen jaren zwaar ondergeschikt juist voor onze soort biologische wezens / hoewel de filosoof anders meent, hij meent dat mens en dier uitermate geschikt zijn geschapen juist om op deze wereld te existeren. Niets is minder waar. Constante klimaatveranderingen natuurrampen en het overgeleverd zijn aan ontzaglijk veel geweld waartegen niets is opgewassen. Dat is het wereldtoneel.

Wat kan het weerloze dier tegen zijn beul beginnen?
Wat de mens tegen zijn mensenbeul?

Hoe plaats je 'in die context' het bestaan van (een) God?
........