Onvergankelijk bewustzijn / bewustzijn als universele eigenschap

Bewustzijn verdelen we in jouw bewustzijn en mijn bewustzijn en iemands anders bewustzijn. In het strikt materialistisch beeld komt dat tamelijk overeen met het idee dat mensen biologische robotten zij, elk mens heeft zijn eigen hersenen en dus bewustzijn.
Je zou ook een heel andere visie kunnen beschouwen over bewustzijn.

Net als het leven zelf, delen we samen in bewustzijn. Bewustzijn is dan niet perse iets van specifiek ik of jij, bewustzijn is een universele eigenschap die ergens tot stand kwam in een kosmisch proces. In deze definitie betekent dit, dat bewustzijn onvergankelijk is.

De dood van de ene mens of andere mens maakt geen einde aan het bewustzijn, bewustzijn als universaliteit continueert. Er is altijd bewustzijn..

Het is een eigenschap van talloze schepselen. Dat ook dieren bewust zijn hoeft heden ten dage niet worden betwijfeld / dat dieren geen bewustzijn zouden hebben is iets van stokoude filosofen. Je hoeft niet te "denken" om bewustzijn te hebben. Bewustzijn is het besef van 'Er Zijn' waarin alles deelt.
Ten tweede deelt het in universele eigenschappen, zoals het ervaren van vreugde, blijdschap of van pijn en smart, bekijk de vreugde van een koe die een weiland in rent na een lange tijd opgesloten in de stal..

We maken altijd onderscheid, zo is er een onderscheid tussen zowel jij als een ander, al is er geen enkele reden om aan te nemen waarin jouw bewustzijn dan verschilt van het bewustzijn van elk mens op aarde.
Of waarom jouw verlangen naar geluk een ander verlangen zou zijn dan het verlangen van 'iedereen' naar geluk. Of waarom jouw pijn een ander soort van pijn zou zijn als de pijn van een ander. (Ik bedoel pijn als ervaring in zich, niet in gradaties.)

Waarom zou bewustzijn niet, net als bijvoorbeeld natuurwetten als kosmische eigenschappen, tevens een eigenschap kunnen zijn van de "kosmos"? Als bewustzijn kon ontstaan dan zou het net als alles wat we ervaren principieel in de kosmos mogelijk moeten zijn geweest..

Volgens hedendaagse theorieën, zou de ganse kosmos wanneer het de weg terug zou gaan, eindigen in een -niet waarneembare- stip. (Hetgeen niet is te bevatten, want hoe kun je de volledige kosmos terug herleiden tot iets wat kleiner is dan een waarneembaar iets? Dat is alsof je alle wereldwateren oceanen meren en rivieren wilt verplaatsen in een kleine fles.) Dit is echter de theorie. Men noemt dit een singulariteit. Een singulariteit betekent eigenlijk een vreemdheid (een ongewoonheid volgens wiki.)

De aanname is dat in een singulariteit natuurwetten niet bestonden en dat alles voorkwam eerst na de oerknal. Je zou dit kunnen weerspreken, je zou het ook een potentiaal kunnen noemen. De mogelijkheid om een heelal te scheppen met alle wetmatigheden zoals we dit kennen ligt dan reeds vervat in dit 'vreemde iets' dat onnoemelijk klein zou zijn en toch reeds alles bevatte.

Een potentiaal dat bewustzijn in zich droeg
In plaats van een singulariteit of een 'punt' zou men kunnen spreken van een potentiaal, dat doet zelfs veel meer recht aan een poging iets te bevatten wat onbevattelijk is. Dit potentiaal had in wezen de mogelijkheid - dat wil zeggen dat het al deze mogelijkheden reeds in zich droeg - om een universum te creëren zoals wij dit kennen, met natuurwetten én met een mogelijkheid tot leven en tot bewustzijn. Je zou het een fysiek verschijnsel mogen noemen maar men zou het ook "een gedachte" kunnen noemen.

Het kosmische ei als het ware had in potentie al deze eigenschappen, en een daarvan was het universeel bewustzijn. Bewustzijn kun je omschrijven als 'zelfoverstijgend' - dat wil zeggen dat het niemand toebehoort en tegelijk in alles bestaat, als een ontwikkeling in zichzelf, ontwikkeld het tevens als een universeel.

Enig vergelijk met w.w.w.
Niemand van ons bestaat nog op een afgescheiden eiland, met alle hedendaagse technologie en Internet, en nieuwsbronnen. Jouw pc is verbonden met alle pc's op de wereld, het wereldwijdeweb. Bewustzijn werkt hetzelfde, het bestaat als alom in alles en met alles verbonden, naarmate mensen positief evolueren krijgt dat tevens vorm in het úniverseel. Wie goed denkt schudt de wereldwateren..

Het idee dat je slechts een biologische machine bent (a la Richard Dawkins/Dennett enz.) zet je apart van alles wat bestaat. Ik betwijfel of Dawkins of Dennett de gevolgen beseffen van hun verdronken ratio.. Wanneer je beseft dat bewustzijn zelfoverstijgend is, een universele kosmische eigenschap, ben je een deel van het grote geheel. Zoals een waterdruppel deel is van de oceaan...