Over de verandering van de acteur Jim Carrey, (tevens na wat bezoeken bij Eckhart Tolle) en die 'opeens' heel spiritueel werd. We leven heden voor een groot deel niet alleen in een FAKE wereld, maar mensen zijn vaak zelf een onderdeel van die fake.
Soms vraag je je, als helemaal ón/Amerikaans af, of niet alle Amerikanen geboren acteurs zijn. Het is een wereld van verschil, wanneer je jezelf als geen acteur (integendeel, ik moest eens wat acteren, maar kapte er vrijwel meteen mee omdat ik per definitie niet kan faken en dat ook niet wil) vergelijkt met mensen die in al hun verschillende rolspelen in films niet meer weten wie 'zijzelf' zijn. Daarvoor moet je eerst al je 'maskers' afzetten. (Vergelijk de film Mask van Carrey.)
Terloops
Recentelijk was je verbaasd in een uitzending van de Dr.Phill show, over een vrouw die verscheidene zwangerschappen fakete, met of zonder geboortes, de baby's lieten alle het leven, inclusief rouwparades en al kwamen erbij. Ze werd verdacht omdat ze geen enkele betrouwbare documenten had of bewijzen van wel of niet geboren baby's en hun overlijden. (Op zeker moment werd de confrontatie zo hard dat ze uit de show wegliep.) Waarom doen mensen dat? Om dezelfde reden dan je wellicht in de Dr.Phill show je meest persoonlijke zaken gaat prijsgeven. Om de aandacht, erbij gespeelde emoties en op te vallen, en om populariteit.
Ik heb twee wensen wanneer ik ooit zou doodgaan: Ik hoop nooit en te nimmer in een show terecht te komen van ene God Phill, waar ik allerlei moet bekennen voor een miljoenenpubliek. En ik heb lak aan verwelkomende "familieleden" (die ik vrijwel niet eens ken of heb gekend.) Dr. Phill begint zijn shows met de mededeling dat zijn bühne de veiligste plek is om je geheimen aan toe te vertrouwen (met miljoenen kijkers wereldwijd en in de zaal die staan te trappelen om je keihard te veroordelen.) Gruwelijk..
Wat is er nog écht aan het bestaan, zeker in het geval van Jim Carrey, die waarschijnlijk zijn toneelspelen en fakevoorstellingen zat was. Maar iedereen speelt een of ander rollenspel: Eckhart Tolle speelt de rol van Teacher, niet dat Tolle het niet goed doet.
Het bestaan dwingt de mensen om rollerig te doen, men heeft er ook woorden voor, zoals de uitdrukking 'goed weer spelen'. Als je goed weer speelt wordt je door vrijwel iedereen geaccepteerd, mensen die 'moeilijk' overkomen, en een wat pessimistische levenskijk hebben, maken minder kans op populariteit. Je doet vriendelijk tegen mensen die je afstoten et cetera. Dat kan een reden zijn dat het acteren van mensen voor een deel in het bestaan is geïntegreerd als een belangrijk onderdeel van bijvoorbeeld acceptatie.
(Ik kan het niet. Ik ben die ik ben, en als mensen wegkijken of me een maf noemen, goed dan. Ik ben geen allemansvriend en hoef ook niet alleman-als-vriend. Soms verhul ik, dat ik zenuwachtig ben of me ongemakkelijk voel, misschien kan ik dat ook niet écht verhullen) ..
Wie is Jim Carrey tegen gekomen, toen hij stopte met acteren? Je ontdoet je van de ene rol en speelt een andere rol, is heel het bestaan meer dan het spelen van een rol?
Is er wel zoiets als een 'waar jezelf'? Je bent altijd het gezamenlijk resultaat van je verleden, daarin spelen opvoeders en opvoeding en culturele achtergronden een rol, en de specifieke werking van je hersenen, heel het reactie en emotioneel patroon van elk mens.
Vaak zijn ook onze zogeheten vrije keuzes reeds voorgeprogrammeerde opties of uitkomsten. Stel dit, een Islamitische vrouw die in het westen komt wonen kiest er bewust voor om haar traditionele kledij te dragen, plus een hoofdbedekking. De vraag hierbij is, in hoeverre het hier echt gaat om een vrije keus? De keus om dit te doen komt voort uit conditionering en traditie, en in wezen is conditionering reeds het ontkennen van een vrije wil. (Conditionering is niet iets waarvoor je bewust hebt gekozen, je bent gewoonweg erin terecht gekomen, al was het door het land van geboorte en families die al eeuwen dezelfde tradities aanhangen.)
Wat er daarom waar is aan het maken van een 'vrije wilskeus' is te betwijfelen. De zogeheten vrije wil om iets te doen volgt uit een achtergrond. (Die achtergrond liet je reeds in eerste instantie geen vrije keus.)
Wat er daarom waar is aan het maken van een 'vrije wilskeus' is te betwijfelen. De zogeheten vrije wil om iets te doen volgt uit een achtergrond. (Die achtergrond liet je reeds in eerste instantie geen vrije keus.)
Het ware zelf lijkt me teneinde in zichzelf fictie..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten