'We leven allen in de Grote Kosmos'

Het is een aard zinsnede in het kopje, die aandoet als een excuses of verontschuldiging van mensen, die niet geloven dat de kosmos ook daadwerkelijk is bezield, door een hoger wezen of een hoger beginsel. Reeds begint het geschommel met wezen/of hoger iets/of iemand, of wat dit dan ook moge zijn. Het is voor mij ook moeilijk om te definiëren wat je nu bedoelt. Maar even terug: De niet gelovige, die de armheid van het bestaan toch nog wat wil vergoelijken, meent er een grote alternatieve boodschap aan te hebben.

Die komt er op neer dat 'we leven in de oneindige grootsheid van het heelal', je kunt betwijfelen of er iets oneindig groots is aan of in het heelal als zodanig, wie des avonds voorbij alle hoofdzakelijke nietsheid en leegheid naar boven tuurt, ziet een aantal sterren en automatisch kijk je al weg van het alles beheersende "niets". Maar 'we zijn met alles een, gemaakt uit sterrenstof, te midden een oneindigheid'..
Dit soort boodschap moet "mij" ergens ráken, maar doet het dat? Het is reeds onwaar dat alles een is, zo ben ikzelf als mens toch echt heel wat anders dan een ''kiezelsteen" in het zand.

Vroeger dacht men zich de wereld stukken gezelliger voor, de aarde zon en maan stonden op bijna begaanbare voetafstand bij elkaar, om de aarde in het midden van alles, was een aard mooie deken geborduurd, met sterretjes erin. Het hemelgewelf. Men had geen enkele notie van oneindigheid..

De mens verliest zich in oneindigheid, en zoekt angstvallig naar een grond...
Dit soort spiritualisme van de naturalist/atheïst heden, ( a la Dawkins) moet iets inhouden van alternatief van het religieuze geloof, de onbezielde kosmos met zijn natuurkrachten en de evolutie die op gang werd gezet door toevalligheid, doet onbehaaglijk aan.

Daarom zoekt hij een zingeving in de zichtbare werkelijkheid van het heelal zelf.

Veel alternatieve troost gaat er evenwel niet van uit, dat we leven in een oneindige kosmos, So What zegt mijn 'kille verstand'? De wilde dieren die de goedaardige graseters verscheuren mogen er aardig uitzien, maar het schouwspel dat ze spelen is alles behalve aardig..

"Het grootste bezwaar voor mij persoonlijk is dat het religieus naturalisme ‘ongeloofbaar’ is. Met de beste wil van de wereld kan ik de natuur en mijn lichamelijke staat niet zien als iets ‘heiligs’. Ik vind de natuur eerder lelijk en kil. Ik zie geen schoonheid in een leeuw die een reebok doodt. Ik vindt de aanblik van twee slangen die elkaar in dodelijke omstrengeling gevangen houden afstotelijk. Hooguit heeft de natuur een bijzondere esthetische kwaliteit, maar dat lijkt me niet hetzelfde als 'heilig'. 

Schrijft Jan Auke in een recent nieuw stukje over het nieuwe boek van Taede Smedes.
(Hier) :

"Tenslotte is ook de religieus naturalist niet in staat om zich te verantwoorden voor het kwaad en het lijden. Darwin hoefde voor troost misschien niet aan te kloppen bij de christen, maar het gedachtegoed van de religieus naturalist is voor hem ook geen alternatief: ook de natuur had niet de barmhartigheid om zich te ontfermen over Annie. Integendeel, de natuur is de immense installatie die kindjes als Annie bestookt met ziektekiemen en ze achteloos laat sterven."

Anne Elizabeth "Annie" Darwin (2 maart 1841/22 april 1851) was het tweede kind en de oudste dochter van Charles en Emma Darwin. Ze was één van de drie kinderen van de Darwins die stierven voor ze volwassen waren.
Annie kreeg in 1849 roodvonk, waarna het steeds slechter ging met haar gezondheid. Hoewel haar vader nog van alles probeerde, zoals een kuuroord in Great Malvern en hydrotherapie stierf ze op haar tiende. Ze ligt begraven op het kerkhof van de Great Malvern Priory. (Hier.)
Darwin had een gelovige vrouw, maar koos ervoor om Agnost te worden..

Jan Auke noemt het zoeken van Taede Smedes in zijn boek een wanhoopspoging om geloof nog een plek te geven..

Annie Darwin

 

Het is de vraag wat Darwin van zijn geloof af bracht, was dat zijn theorie aangaande evolutie - zeker in aanvang niet meer dan een theorie - of het verlies van zijn jonge dochter.......