F. Holmes Atwater is de president van het Monroe Instituut. Waar al jaren onderzoek wordt gedaan naar bewustzijnsvormen, in herdenking aan de bekende Amerikaanse uittreder Robert Monroe.
In mijn vroegere leven, rond mijn achttiende levensjaar voltrok zich in mijn bewustzijn een aard voorverloop van naderhand ingrijpende ervaringen, waarbij het uittreden uit mijn lichaam wel een tweede natuur was geworden. Deze ervaringen continueerde in aanvang van heel intensief (ik ervoer elke ochtend of met pauzes van een twee of enkele dagen een uittreding) naar geleidelijk aan minder, tot het na ongeveer vijftien jaar volledig voorbij was.
Het waren niet alleen de uittredingen, tijdens bewuste ervaringen van diepere ontspanning en het overgaan in een andere aard of vorm van bewustzijn. Het gewaar zijn van een volledige andere bestaansvorm, waar je tijdelijk mee werd verbonden. Een overzijde waar een volledig levendige zelfbewuste realiteit bestond, waar men zich van elkaar bewust was en op elkaar reageerde.
Achteraf lijkt het een droom uit een ander leven, de feitelijk gemakkelijke formule, of beter het 'weetje' dat ik me eigen had gemaakt en dat mij keer op keer leidde naar deze andere bestaansvorm scheen voor altijd, maar naderhand heb ik het nooit meer kunnen oproepen of teweeg brengen. De grens die zo gemakkelijk overschreden kon worden, en die ik vaak vergelijk met een 'smalle beek', werd opnieuw definitief - een onoverbrugbare oceaan.
Het waren niet alleen de uittredingen, tijdens bewuste ervaringen van diepere ontspanning en het overgaan in een andere aard of vorm van bewustzijn. Het gewaar zijn van een volledige andere bestaansvorm, waar je tijdelijk mee werd verbonden. Een overzijde waar een volledig levendige zelfbewuste realiteit bestond, waar men zich van elkaar bewust was en op elkaar reageerde.
Achteraf lijkt het een droom uit een ander leven, de feitelijk gemakkelijke formule, of beter het 'weetje' dat ik me eigen had gemaakt en dat mij keer op keer leidde naar deze andere bestaansvorm scheen voor altijd, maar naderhand heb ik het nooit meer kunnen oproepen of teweeg brengen. De grens die zo gemakkelijk overschreden kon worden, en die ik vaak vergelijk met een 'smalle beek', werd opnieuw definitief - een onoverbrugbare oceaan.
Deze bewustwording is voor altijd, voor mensen die geconfronteerd werden/of worden in hun leven, zij het eenmalig of vaker, of bij herhaalbare patronen, met een andere bewustzijnsvorm, is het leven niet perse gemakkelijker, naast het overweldigende van deze ervaring leven we in een dominerend materialistisch wereldbeeld. Het is vervelend en zinloos om de stugge meningen te blijven betwisten of betwijfelen die in dit wereldbeeld domineren. Voor deze mensen zijn deze echter geen antwoord.
Wanneer iedereen meent dat de aarde plat is, en jij zou met een bootje zover over de zogenaamde rand van het platte vlak zijn gereisd, om teruggekeerd te vertellen dat de aarde gewoon doorgaat voorbij die rand en waarschijnlijk niet plat is, zal niemand je geloven. Pas de grote wereldreizigers konden breken met dit platte aarde beeld.
De klassieke out of body experience, wordt eigenlijk een beetje fout beschreven: Het klassieke beeld van een buitenlichamelijke ervaring is niet perse die van een 'omgekeerd' waarnemen vanuit een ruim, van het eigen fysieke lichaam. (Dit heb ik nooit zo ervaren.) Ook is het onjuist dat je jezelf plotseling elders bevindt, dit kan wel een aanvang zijn van een bewustwording. Zo gebeurde dit in aanvang bij mij. Ik scheen telkens in andere ruimtes te zijn van het (ouderlijk) huis. En werd dan opslag wakker in het eigen bed. Maar op zeker moment nam de bewustwording toe. Het leidde me terug tot aan de grens van het fysieke en het ervaren van het niet fysieke.
Een klassieke uittreding herkent zichzelf in een onafgebroken bewustheid, dit heldere bewustzijn gaat in een diepe ontspanning over, ergens daar ontstaan de vreemde sensaties die beginnende uittredingen kenmerken: dat kan worden ervaren als golven van toenemende en weer afnemende energie, waarbij sensaties kunnen samengaan van allerlei geluiden, zoals ruisen of een toenemende storm. Deze energieën ontkoppelen het bewustzijn van het fysieke, zo wordt het letterlijk ervaren.
Een klassieke uittreding herkent zichzelf in een onafgebroken bewustheid, dit heldere bewustzijn gaat in een diepe ontspanning over, ergens daar ontstaan de vreemde sensaties die beginnende uittredingen kenmerken: dat kan worden ervaren als golven van toenemende en weer afnemende energie, waarbij sensaties kunnen samengaan van allerlei geluiden, zoals ruisen of een toenemende storm. Deze energieën ontkoppelen het bewustzijn van het fysieke, zo wordt het letterlijk ervaren.
Wanneer deze "ruis" wegtrekt volgt er een intense stilte, je voelt je volledig ontkoppeld, helemaal los van het lichaam, veelal hang je er reeds wat buiten. Nog steeds ben je bij het volle bewustzijn, en dat is het basisgegeven bij uittredingen.
Niets minder dan een ten volle, realistische echtheid. Je bent nog steeds zelf de stuurman, je bepaalt of je buiten het lichaam treedt of niet, je kunt de uittreding ook ogenblikkelijk beëindigen. Tijdens het uittreden zijn er de voor uittreders al te bekende buitengewone mogelijkheden. Je denkt je overal naartoe, zwaartekracht is weg, je kunt alles doordringen (muren deuren en ramen) en tijdens momenten van opperste vrijheid hoog in ruimen bewegen.
Zowel het uit het lichaam treden als het weer 'intreden' heb ik ingrijpend écht precies zo ervaren. Op het moment van intreden ben je doorgaans meteen fysiek wakker. (Het kan wel gebeuren dat je daarna gewoonweg in slaap valt, dit is van belang bij de duidelijkheid aan herinnering.)
Het is daarom niet zo dat je jezelf ergens terugvindt en van daaruit verder gaat. Het uittreden uit het lichaam kan heel bewust worden ervaren. Je zou jezelf als lichaam ook kunnen waarnemen zijdelings van het bed. (Zoiets scheen ik te hebben ervaren.) De klassieke uittreding van Robert Monroe was in die zin klassiek dat hij dit ervoer, als een omgekeerd vanuit het ruim neerkijkend op zijn eigen fysiek lichaam. Maar het hoeft allerminst onderdeel te zijn van een gemiddelde 'out of body' ervaring.
In een ander filmpje zegt F. Holmes Atwater dat voor veel mensen deze bewustzijnstoestanden sensationeel zijn en dergelijke meer, maar dat het voor hem altijd werd ervaren als heel gewoon. Niks speciaals. Misschien treden alle mensen gedurende de slaapcyclus uit, dit wordt wel aangenomen door ervaren uittreders - maar het bewuste ervaren ervan ontbreekt.
Tot slot:
Een dergelijk dualiteitsbeeld wordt heden niet meer vanzelfsprekend aangenomen, maar het is feitelijk dat wat mensen ervaren gedurende uittredingen of aanverwante ervaringen, zoals ook tijdens bijna dood ervaringen. Er is echter een diepe kloof tussen beide soorten ervaringen, de 'uittreder' is nog lange niet voornemens "dood" te gaan, integendeel eigenlijk zijn dit ópperste ervaringen van het levende bewustzijn. Dat het aspect van out of body te maken heeft met een bewustzijn in crisis of in doodsnood, vervalt hiermee volledig.
Men kan het via allerlei methodes opwekken, -hiermee is geen gebruik van drugs bedoelt- maar allerlei ontspanningstechnieken. Feitelijk helpt het, als je jezelf tijdens deze 'oefeningen' DUAAL denkt, lichaam en bewustzijn zijn in essentie niet gezeteld in een fysiek proces, maar kunnen geheel ontkoppeld existeren. En dit kun je érvaren........
:
:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten