Het bestaan van God in de filosofische zin geplaatst, kan men als volgt beschrijven: Aangenomen het wetenschappelijk beginsel, dat aan de basis 'alles wat kán bestaan ook bestaat'. Om het grofweg zo te stellen, als er kabouters en feeën kúnnen bestaan, dan bestaan ze. Alles in het universum wat kan bestaan zal ook ónvermijdelijk tot bestaan komen. Dit ten eerste.
Ten tweede een zekere paradox of logica die zo kunt omschrijven: Stel er bestaat het goede en het kwade, het goede en het kwade zijn twee eigenschappen, mensen kunnen zowel naar het goede als naar het kwade neigen. Vervolgens zou er ook een vorm van een Absoluut kwaad kunnen bestaan. Dit betekent omgekeerd dat er ook een vorm van een Absoluut goed kan bestaan. Ofwel dat naast diepste onvolkomenheid een zekere logica stelt dat er ook een diepste volkomenheid kan bestaan. Deze volkomenheid kan men als God bestempelen. Als de duivel bestaat dan moet ook zijn tegenzijde bestaan, God. Dit alles zou je kunnen toepassen op de "mogelijkheden" van een universum.
In de fysica bestaat alles uit koppels van tegendelen. Als filosofisch dus het kwade bestaat bestaat er ook het goede, als het onvolkomenen bestaat bestaat ook het volkomene.
Verder kun je zeggen dat het heelal een mysterie was maar ook altijd zal zijn. Het is onnozel te veronderstellen dat de mens het volledig kan doorgronden. Zelfs wanneer men teruggaat naar het allereerste oerbegin, en men stelt dat er toen niet meer was dan een aard 'golvingen, trillingen' ofwel onzichtbare ietsjes, de vraag zal altijd zijn, waar kwam dat vandaan. Dat Iets uit Niets zomaar kan ontstaan heeft veel te doen met de formulering van dat 'niets'.
Er zal logisch altijd Iets moeten zijn om ook Iets te kunnen scheppen. Een big-bang (en daar zijn de theorieën ook verdeelt over) ontstaat niet uit een volslagen helemaal niets. Zelfs de afgestudeerde wetenschapper heeft daar grote moeite mee. Loesje vatte het samen in de leus: Eerst was er Niets, en toen is dat ook nog ontploft. Dat is doodgewone logica van een volstrekt ónbevattelijk heelal. Want als je niet kunt verklaren waar alles überhaupt zijn oorsprong heeft, dan heeft de totale verklaring van dat alles nooit zijn algehele bevrediging.
Het is dan alsof je een grote legpuzzel legt maar dat ene stukje nooit kunt vinden, het is kwijt. Als je dus kunt stellen, dat we in feite altijd zullen blijven bestaan in een groot mysterie, dan is God tevens een mogelijkheid in een mysterie.
In verloop van tijd nog allerlei nieuwsoortige theorieën, die ook samenhangen met bewustzijns-filosofen. De quantum-mechanica bracht al een diepe deuk in de bestaande starre opvattingen van een absoluut mechanisch heelal. Het heelal was blijkbaar toch niet één grote machinerie. De 'ongezonde' plaats van de waarnemer in het bestaan der dingen bracht nog eens veel verwarring. Vandaar Einstein tegen zijn vriend zei, de maan bestaat toch ook als je die 'niet' ziet?
Vergaande ideeën die stellen dat we leven in een 'computer simulatie'. Dat onze realiteit zich slechts afspeelt in twee dimensies, de derde dimensie is een illusie. Zoals je ook op een plat scherm schijnbaar naar drie dimensies kijkt, het scherm bestaat echter maar uit twee dimensies. Een goede schilder kan dit ook tevoorschijn toveren op zijn doek. Maar het is ook mogelijk, dat wat wij waarnemen als het zichtbare heelal of de zichtbare wereld om ons heen, een complexe verzameling is van informatie.
Stel je een computer voor, de computer houdt zijn werkelijke aard helemaal verborgen voor de bediener, de realiteit achter beelden toetsenbord en bediening is onvoorstelbaar complex, samengesteld door complexe wetenschappen, eindeloze getallenreeksen. Maar dat neem je niet waar. Het is je zó gegeven, dat je alles kunt verwoorden en beeldenrijk zien en het dusdanig kunt bedienen dat een kind de logica ervan snapt.
De realiteit waarin je jezelf dus bevindt is volledig toegepast op jouw zintuigen, hersenen vertalen alles in logische beelden - maar wat is de 'werkelijkheid' achter de werkelijkheid? Het bestaan heeft je een als het ware gemakkelijke bediening gegeven, meer hoef/de je niet te weten.
Een verder argument is evolutie, wat je misschien niet had verwacht maar evolutie stelt nu juist, dat al het bestaan als basisfunctie heeft, het overleven. In die betekenis heeft het brein zich uitgebreid in de functies van de mens. Natuurlijk is het mensenbrein overbodig in het loutere overleven alleen, de dierenwereld is het absolute bewijs ervan. Maar de complexheid van het menselijk brein heeft hem wezenlijke evolutionaire voordelen opgeleverd.
Echter ook niet meer. Het was van meet af aan niet de bedoeling, dat het menselijk brein het ganse heelal tot in de puntjes zou gaan snappen, dat is als het ware een 'bijkomstigheid'. Het snappen leverde hem natuurlijk veel voordelen, neem de kennis van de natuur, en daardoor het bewerken van de natuur voor eigen voordelen. De mens ging echter veel verder, van pc naar toekomstige robotica.
Je kunt echter ook stellen dat het evolutionaire brein nooit alles zal kunnen bevatten omdat het daarvoor niet is gecreëerd.
Maakt dit het bestaan van God mogelijk? Het maakt de 'kans' in elk geval mogelijk. We weten niet alles en ons lichaam is gemaakt voor uitsluitend de bediening van de stof, niet om 'alles' te weten.
Teruggaande, wanneer het een wetenschappelijk fundament is dat 'alles wat kán bestaan ook onvermijdelijk bestaat' kun je voor jezelf onmogelijk met overtuiging stellen dat God niet bestaat. Het bestaan van een volkomenheid is binnen de paradoxen en de filosofie zeer wel mogelijk. (Gezien ook de realiteit van tegenstellingen.)
-
Ik ben afgelopen jaren helemaal opgehouden om mij nog bezig te houden in dit soort atheïstische en non-atheïstische -of agnostische- discussies. Maar ik vind nog steeds iemand wat vermakelijk, die het met een tomeloze zekerheid heeft over het geloof in een niet bestaande god of niet bestaande goden. De claim dat wie beweert óók moet bewijzen, zo menen 'zij' gaat niet op voor het atheïsme. Maar als je claimt dat iets als God (los van alle religieuze definities uiteraard) beter een aard van volkomenheid, niet bestaat, dan claim je iets wat je net zo goed moet bewijzen. En dat kun je niet.
Daarom is de enige resterende levenshouding, zo althans de mijne, die van het agnosticisme. Kortweg: We weten het niet................
Geen opmerkingen:
Een reactie posten