Solution .. Sonic Sea... en de windruis die je meenam in een andere dimensie

Het groepje Solution, één van de mooiste groepjes jaren zeventig, kondigt met "Sonic Sea" aan het begin, de voor mij onvergetelijke "windruis" aan, in de bijna letterlijke en hoorbare betekenis, van de aanwakkering van mijn vroegere uittredingen.

 

Na de intensiteit van deze ervaringen en de geleidelijke afname ervan in het verdere verloop der jaren, totdat het helemaal stopte, heb ik nooit meer ook maar vergelijkbare ervaringen beleeft in al de verwarrende en chaotische dromen tot heden toe.

 

Dit 'mystieke' begin van een hóórbare toenemende ruis, zoals een snel opkomende windstroom die door de bomen waait, kondigde de ongelofelijke ervaring aan. Eenmaal als louter bewustzijn meegenomen in deze windstroom, nam het even snel weer af tot het stil werd. Heel stil. Op dat moment voelde ik mij als los geketend van het lichaam, ik was helemaal los en vrij. Een enkel wilsimpuls was nú voldoende om ogenblikkelijk uit het lichaam te treden. Feitelijk zweefde ik automatisch al ietwat eruit.

 

Wie uit het lichaam treedt zal nooit verloren gaan in eindeloze ruimten, omdat er altijd een directe verbinding blijft met het lichaam, deze verbinding is zo sterk, dat een enkel gedachte impuls aan terugkeer je direct weer ermee doet versmelten. Soms kan een dergelijke gedachte impuls hinderlijk zijn omdat het de uittreding meteen afbreekt.

 

De uittreding heeft niets gemeenzaam met de dromen die hun eigen verhalen scheppen en die vaak nergens op slaan. De uittreding wordt aangekondigd, naarmate gedachten verstillen en het lichaamsgevoel mindert, kan het bewustzijn, dat zich gewoonlijk mee in de slaap verliest, geconcentreerd blijven, en daardoor een complete verandering ondergaan.

Het geheel heeft iets weg van een domme "grap" , het grapje bestaat erin, om het fysieke in slaap vallen te slim af te zijn. Daardoor ervaar je dat bewustzijn in een wakkere staat blijft, en zich elk stadia dat dan volgt extreem bewust blijft.

 

Niets kan het realisme van uittredingen benaderen.

Destijds was het enkel een makkelijk leerproces, dat ik eenmaal begrepen, met toenemende intensiteit kon opwekken, soms om de elke dag of met pauzes van een of meer dagen. Ook was het af en toe mogelijk meermaals achter elkaar uit te treden.

Wat zo makkelijk scheen heb ik na het sluiten van 'dit boek' nooit meer kunnen opwekken.

 Daarom heb ik twijfels dat zoals veelvuldige uittreders menen, er methodes zijn om deze op te wekken.

 

… Uittredingen.... mooier als de fantasieën van Harry Pother, vliegen zonder vliegtuigen en bezemsteel..  je kunt het allemaal reduceren zoveel als je wilt, en van het bestaan een keiharde baksteen maken, je kunt een grens trekken omheen je wereld en werkelijkheidsbesef, maar er is hoop, de kans is er dat er inderdaad 'meer' is. meer dan ons énge benauwde denken over wat we realiteit noemen....

 

Waarom meen je eigenlijk, dat jouw denken de 'ganse realiteit' kan vangen, en bevatten, en ondergeschikt kan maken aan zijn eigen gevormde ratio?

Het is als bestond de werkelijkheid uit een zee, naarmate je met een groot visnet al het mogelijke ving, om het langzaam compleet te maken tot een grote puzzel, en per slot te menen dat je alles wat de zee bevatte nu had gevangen. Maar geen rekening houdend met datgene, wat door de gaatjes van het net aldoor 'wegglipte'    …………