De mening van dit (gelikte) Lubach filmpje (oktober 2015) dat dieren niet bewust zijn, heeft afschuwelijke consequenties in de hele manier waarop mensen omgaan met dieren.
Los daarvan kun je het feit dat dieren bewust zijn reeds makkelijk opmerken, wanneer je ziet dat je geliefde huisdier bijvoorbeeld aan het dromen is. Dat dieren dromen is géén menselijk idee, maar een realiteit. (Vaak beginnen ze dan te grommen of te stuiptrekken.)
Los daarvan kun je het feit dat dieren bewust zijn reeds makkelijk opmerken, wanneer je ziet dat je geliefde huisdier bijvoorbeeld aan het dromen is. Dat dieren dromen is géén menselijk idee, maar een realiteit. (Vaak beginnen ze dan te grommen of te stuiptrekken.)
De kwestie van zelfherkenning in een spiegel zegt in de grond helemaal niks over het wel of niet hebben van bewustzijn.
Ik had in vroeger tijde een hond die dieren herkende op de teevee, dit was geen aangeleerd trucje, bezoekers vonden het altijd heel vermakelijk. Het dier sprong dan af en toe tegen het tv scherm en scheen de beelden daadwerkelijk te volgen.
(Het tv scherm is vergelijkbaar een 2 dimensionaal vlak net als een spiegel. Dat bemoeilijkt al iets als zelfherkenning bij dieren. Maar ook zeer jonge kinderen herkennen zich in aanvang niet in een spiegel. - Daarentegen zou een hond wel zijn eigen lichaamsgeur kunnen herkennen.) Mijn huidige hondje heeft helemaal lak aan de tv. Zou je dan mogen stellen, dat mijn vroegere hond "intelligenter en slimmer" was? Nee, dat zou ik zo niet stellen.
Ik had in vroeger tijde een hond die dieren herkende op de teevee, dit was geen aangeleerd trucje, bezoekers vonden het altijd heel vermakelijk. Het dier sprong dan af en toe tegen het tv scherm en scheen de beelden daadwerkelijk te volgen.
(Het tv scherm is vergelijkbaar een 2 dimensionaal vlak net als een spiegel. Dat bemoeilijkt al iets als zelfherkenning bij dieren. Maar ook zeer jonge kinderen herkennen zich in aanvang niet in een spiegel. - Daarentegen zou een hond wel zijn eigen lichaamsgeur kunnen herkennen.) Mijn huidige hondje heeft helemaal lak aan de tv. Zou je dan mogen stellen, dat mijn vroegere hond "intelligenter en slimmer" was? Nee, dat zou ik zo niet stellen.
Natuurlijk zijn dieren wel degelijk lichaamsbewust, ze likken hun lichaam constant schoon. Zouden ze geen lichaamsbesef hebben dan zouden ze ook geen vluchtneigingen hebben bij gevaar. Dieren beseffen dat ze in gevaar kunnen verkeren, hoe zou dat ooit kunnen zonder een vorm van zelfbewustzijn? Waarom zouden ze vluchten als ze geen besef hadden van hun bestaan en hun lichaam, dat ik gevaar kan verkeren?
Wat zegt het 'spiegelexperiment' dan eigenlijk wel, of juist niet?
Wat zegt het 'spiegelexperiment' dan eigenlijk wel, of juist niet?
Dat mensen hun eigen aangeleerde gedragingen en gedragsherkenningen projecteren op dieren is voor een groot deel waar. Er zijn geen slimme intelligente en domme en eigenwijze of wel en geen 'medelevende' dieren. Dieren verkeren gewoonweg in hun altijd natuurlijke staat.
Dus moet je afvragen, of deze 'natuurlijke staat' bewust is, en een vorm van zelfbewustzijn heeft, uit het gedrag van dieren hoeft dat geen moment te hebben van punt van twijfel, dat dieren bewuste schepselen zijn. Waarschijnlijk met een vorm van een zelfbesef.
Natuurlijk reageert een dier zoals in het filmpje van Lubach (speciaal voor 'de dommen') op de emotie achter een opmerking, als je tegen je hond schreeuwt "Luster nou toch eens rotbeest" of je schreeuwt "Amerika ligt aan de ander kant van de wereld domkop" , beseft het dier geen verschil in opmerking, maar wel dezelfde emotie die bij het dier vrees oproept. Als een chinees kwaad iets tegen je roept, snap je ook geen moer waar het over gaat, maar je beseft wel dat hij ergens kwaad over is. (:-))
In dit stukje (uit wiki.) lees je over de spiegelproef.
Pas zag je in een filmpje hoe een groepje olifanten treurde om een dode metgezel. Je kunt hier dus spreken van een besef van broederschap en medeleven. Ook zag je hoe een groepje olifanten zich verspreide rondom het jong van een van de groep, om het jong dier te beschermen.
Een kritiek op de spiegelproef is wat dit zegt over bewustzijn bij dieren. Men moet ook enig onderscheid maken in de term bewustzijn en zelf-bewustzijn. Het zelf is alleen bij de mens extreem gepreekt. Het bewustzijn bij een ontwikkeld dier kan een 'zelf' inhouden zonder dat dit dusdanig wordt gepreekt zoals bij de mens. Je moet deze kenmerken van een 'zelf' daarom niet zoeken in een proef met de spiegel, maar in andere kenmerken, vluchtgedrag is bijvoorbeeld identiek aan lichaamsbescherming en dus een besef hebben van lichaam en gevaar voor dit lichaam. Dat geldt ook voor likgedrag en andere soorten gedragingen.
Dieren die elkaar liefkozen, bijvoorbeeld door likgedrag vertonen en vorm van empathie.
Ik snap niet waarom de mens zich in eerste instantie ooit heeft uitgeroepen tot zijn eigen Afgod.
Een dier heeft zoals elk mens een overlevingsimpuls en doodsvrees, ervaart pijn net zo hard als pijn dan elk mens ter wereld, ervaart evenzo angsten en frustraties als een vorm van vreugde. (Het is wat stupide om te beweren dat dit enkel de mens is die bijvoorbeeld zijn besef van vreugde projecteert op laten we zeggen een groepje leuk me elkaar spelende honden.)
Hoe kun je dan ooit nog spreken van geen bewustzijn?
Al deze gedragingen zijn toch direct gekoppeld aan bewustzijn?
Maar een dier dat droomt, dat zegt nog veel meer over een vorm van een innerlijk leven bij dieren. Want dieren dromen.
Noot:
Spiegelneuronen spelen een rol in zelfherkenning. Echter kun je afvragen of de mens dan wel zo uitblinkt in zijn vermogen tot medeleven. Eerder lijkt het erop, dat mensen zichzelf het beste spiegelen met 'soortgelijken'. Dat kan om een intellectuele reden zijn, of om een 'club' reden, of omwille wat een ander voor je betekent. Verbondenheid is altijd gebonden aan grenzen. Deze grenzen sluiten aan bij iemands persoonlijke ego. Wat aan 'jezelf vreemd is' herken je niet aan een ander, mensen die niet "dezelfde taal" spreken verliezen al gauw hun medelevendheid.
:
In dit stukje (uit wiki.) lees je over de spiegelproef.
Pas zag je in een filmpje hoe een groepje olifanten treurde om een dode metgezel. Je kunt hier dus spreken van een besef van broederschap en medeleven. Ook zag je hoe een groepje olifanten zich verspreide rondom het jong van een van de groep, om het jong dier te beschermen.
Een kritiek op de spiegelproef is wat dit zegt over bewustzijn bij dieren. Men moet ook enig onderscheid maken in de term bewustzijn en zelf-bewustzijn. Het zelf is alleen bij de mens extreem gepreekt. Het bewustzijn bij een ontwikkeld dier kan een 'zelf' inhouden zonder dat dit dusdanig wordt gepreekt zoals bij de mens. Je moet deze kenmerken van een 'zelf' daarom niet zoeken in een proef met de spiegel, maar in andere kenmerken, vluchtgedrag is bijvoorbeeld identiek aan lichaamsbescherming en dus een besef hebben van lichaam en gevaar voor dit lichaam. Dat geldt ook voor likgedrag en andere soorten gedragingen.
Dieren die elkaar liefkozen, bijvoorbeeld door likgedrag vertonen en vorm van empathie.
Ik snap niet waarom de mens zich in eerste instantie ooit heeft uitgeroepen tot zijn eigen Afgod.
Een dier heeft zoals elk mens een overlevingsimpuls en doodsvrees, ervaart pijn net zo hard als pijn dan elk mens ter wereld, ervaart evenzo angsten en frustraties als een vorm van vreugde. (Het is wat stupide om te beweren dat dit enkel de mens is die bijvoorbeeld zijn besef van vreugde projecteert op laten we zeggen een groepje leuk me elkaar spelende honden.)
Hoe kun je dan ooit nog spreken van geen bewustzijn?
Al deze gedragingen zijn toch direct gekoppeld aan bewustzijn?
Maar een dier dat droomt, dat zegt nog veel meer over een vorm van een innerlijk leven bij dieren. Want dieren dromen.
Noot:
Spiegelneuronen spelen een rol in zelfherkenning. Echter kun je afvragen of de mens dan wel zo uitblinkt in zijn vermogen tot medeleven. Eerder lijkt het erop, dat mensen zichzelf het beste spiegelen met 'soortgelijken'. Dat kan om een intellectuele reden zijn, of om een 'club' reden, of omwille wat een ander voor je betekent. Verbondenheid is altijd gebonden aan grenzen. Deze grenzen sluiten aan bij iemands persoonlijke ego. Wat aan 'jezelf vreemd is' herken je niet aan een ander, mensen die niet "dezelfde taal" spreken verliezen al gauw hun medelevendheid.
:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten