Bijna dood ervaringen verlopen vaak anders, al hebben ze grote overeenkomsten. De bijna dood ervaring van Kim Rives (deze reeks is Nederlands ondertiteld.) Na een slopend ziekteproces kreeg zij een bijna dood ervaring. Maar de (bekende) tunnel kwam er niet in voor. Ze beschrijft het als:
"Ik was opeens los van mijn lichaam en zweefde bij het plafond. Ik keek naar beneden zag een lichaam in het bed en besefte dat dit van mij was. Als ik me hierover verwonderde verscheen er aan de rechterkant een man gekleed in wit".
De ervaring van uit het lichaam treden speelt een belangrijke rol bij bijna dood ervaringen. Er bestaat echter ook het fenomeen van uittredingen, mensen ervaren het uit het lichaam treden zonder dat het lichaam in een ernstige nood verkeert. Maar eerder bij een bepaalde ontspanning.
Wanneer de scepticus zegt, dat deze verschijnselen zoals hij ze noemt optreden, wanneer het lichaam in een ernstige doodsnood verkeert, verklaard het dus niet waarom mensen uittredingen ervaren, zonder dat het lichaam in doodsnood verkeert.
Verdergaande heeft de bijna dood ervaring van Kim Rives een overweldigende christelijke inhoud. Ze komt ook Jezus tegen. Het is zeer waarschijnlijk, zonder dat ik iets wil afdoen van zijn echtheid, dat de bijna dood ervaringen sterk worden gekleurd door de achtergronden van mensen. Een Hindoe die een bijna dood ervaring zou krijgen, zou een schildering ervaren uit zijn Hindoe geloof, enzoverder. De bijna dood ervaring schijnt niet noodzakelijk alleen te ontstaan bij religieuze mensen, niet gelovige mensen zouden het ook kunnen ervaren. Wat ervaren zij? Ervaren zij de hel omdat zij in hun bestaan niet geloofde?
Het lijkt allemaal wat onwaarschijnlijk, stel dat iemand een zeer humaan leven leidt zonder enig geloof, waarom zou hij dan een of andere hel moeten betreden? Bijna dood ervaringen worden waarschijnlijk ook misbruikt door christelijke organisaties, om hun geloof te verspreiden. Soms kun je afvragen of mensen een bijna doodervaring hadden, of het onderwerp gebruiken om hun geloof te verspreiden.
Zo heb je wel meer vragen..
Het idee dat je bijvoorbeeld na je dood allerlei naaste familieleden zou ontmoeten, terwijl je daar tijdens je leven totaal geen band mee had, lijkt eerder op een griezel voorstelling. Misschien zou je eerder een van je beste vrienden willen ontmoeten die eens zijn heen gegaan.
Tijdens bijna dood ervaringen is er geen fysieke activiteit meer, je hebt alleen nog de mogelijkheid om geestelijk van alles bij elkaar te spinnen. Mensen ervaren exact dat wat ze zich voorstellen, de vraag naar de realiteit van al deze voorstellingen is misschien wel irrelevant. Je bent in een geestelijke vorm, en een onderdeel daarvan is waarschijnlijk dat de geest zijn eigen realiteit projecteert. Deze projecties kunnen voortgaan in een schijnbaar hiernamaals. (Dit wordt ook bevestigt door allerlei esoterische literatuur - of door ervaren uittreders.)
Wat is dan de bedoeling van de bijna dood ervaring?
Je geest is zich bewust -of misschien onbewust bewust- van het feit dat het lichaam in ernstige nood verkeert, de vrees voor de dood komt dan razendsnel op iemand af, anderzijds zoekt de geest automatisch een aard vervanging van zijn fysieke leven, een hierna leven. Het zoekt naar vertrouwde dingen, dit om deels de confrontatie met 'de dood'' tegen te gaan.
Dit gaat trouwens niet helemaal op, neem mensen die de meest nare angstwekkende ervaringen krijgen tijdens een BDE. (Dat ligt er ook aan wat het onderbewustzijn op dat moment projecteert.) Misschien ondergaan wel gelovige mensen deze drempel eer positief.
De kwestie is per slot, wat is er nu waar aan de BDE? En hoe ziet het er in een -aangenomen- hierna dan uit? Het hierna is een geestelijke wereld, mensen projecteren hun eigen realiteiten in die geestelijke wereld, je zou het daarom eerder kunnen zien al talloze lagen, waar talloze verbeeldingen tot realiteit worden.
Voor sommigen is het hele idee van een voortleven misschien wel het meest angstaanjagende, stel je een eindeloze voortzetting voor van je leven, hoe óverleef je dat? De kleurrijke verbeeldingen van schitterende landschappen en schitterende wezens die er rondwaren, en een hele hoop "klatergoud", -zelfs de voorstelling van Eben Alexander die op de vleugel van vlinders meevloog- en al de verdere ontmoetingen, kunnen je soms iets geven van algehele troosteloosheid.
Dit, omdat we ons een aard hierna meer voorstellen, als een geestelijke transformatie, dit betreft meer een bepaalde toestand van zijn, en minder een kleurrijke fantasie....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten