'Wat is God?'

Tja, wat is God? Bepaalde blogauteurs krijgen nooit genoeg van God. Maar komen zelden bij de wezenlijke vragen, wat je als mens nu eigenlijk aan moet met God? Is God een aard supermens, de mens kan goed zijn, God is Algoed, de mens kan wetende zijn, God is Alwetende, de mens heeft een gevoel voor liefde, God is Alliefde, de mens is tegenwoordig, God is Al(om)tegenwoordig (hoe moeilijk de definitie ook is, want wat is dat eigenlijk 'alomtegenwoordig'?) Is dat laatste het onderscheid tussen mijn eigen 'zijnde' als afgescheiden mensenwezen, aanwezig als losstaande individu maar niet in alles en dus alomtegenwoordig. Terwijl God wél in ALLES aanwezig (tegenwoordig) is.

God schijnt in elk geval meer het verlengstuk van de mens, maar dan in zijn "AL" vorm, hij is geschapen uit de menselijke verbeelding van zijn eigen mens-zijn. De vraag is daarom, wat er aan God, als verlengstuk van de mens, nu Heilig is? Is de hoop van de mens inderdaad gevestigd op een aard van 'superintellect' dat ergens in de kosmos doolt, maar nog nooit één teken heeft gegeven van zijn aanwezigheid of existentie?
Waarom zou een concept van God eigenlijk hoop moeten vertegenwoordigen of een bestaanszin?
Misschien weet dit opperwezen zelf niet, waarom het bestaat. Heb ik als mens behoefte aan een supermens, die ik God noem?

Voor mij kraakt het fundament steeds meer van wat God zou moeten zijn. Religieuze blogs en auteurs kunnen mij zelfs nauwelijks meer boeien. Als er iets zou bestaan, als God, dan zou dat in elk geval het geheel en totaal andere moeten zijn. Zijn persoonsvorm komt daarmee waarschijnlijk tevens te vervallen. Alleen de mens is een persoon.

Maar naar welke richting ga je dan, naar een of ander element, een natuurkracht, een kosmisch iets, waarmee je eigenlijk geen relatie kunt aangaan in een persoonsvorm..
Dat is in zeker zin het probleem met God. De meeste gelovige mensen hebben er behoefte aan God te beschouwen als iets, waarmee je een persoonlijke band kunt hebben, waar je bij kunt vragen om hulp of om steun, om een 'klein wonder', iets wat de plaats inneemt van je eigen onmacht en je daaruit optilt.
Zou God geen persoon zijn, dan kon je dit soort 'aanspraken' of oproepen niet maken.

Doch mocht er iets bestaan als God, dan is het nog nooit ergens uit gebleken, dat deze God zich op welke manier ook mengt in de levens van de mensen, eerder schijnt het om een totaal ónverschillige macht te gaan. Waarom hebben mensen dan zulk een behoefte om te geloven in een Godsbestaan?

Als je het bestaan existentieel ervaart als zinloos, waarom zou een God daarin dan onderscheid maken? Met existentieel bedoel ik niet dat je zelf een zingeving kunt hebben voor je bestaan, maar het idee dat er achter alle zelfgeschapen zinnen en doelen van mensen een macht schuilt, die dit een meer fundamentele betekenis geeft. Maar dan hóe? Door louter en alleen "Zijn Bestaan"?

Ik zie niet in, waarom het enkel Er Zijn van een God alles opeens wel zinvol zou maken..
Mensen kampen existentieel met verschillende dingen: Het idee dat bestaan aan de grondslag geen enkele bedoeling ooit had noch een zin, dat het ganse heelal nietmaals een bedoeling had, is voor veel mensen wat ondraaglijk. (Het zou echter ook een aard bevrijding kunnen zijn.) Dan is geen enkel wezen op aarde zich zo bewust van zijn sterfelijkheid als de mens. Daarom hoopt de mens op de existentie van iets bovennatuurlijks of transcendentaals.

Een verdere eigenschap van God is immers dat 'hij' bovennatuurlijk en transcendentaal is. En dat, om die reden, de hele inrichting van de werkelijkheid, iets transcendentaals heeft. (Laatste hoeft niet perse een Godsbestaan in te sluiten.)

De vraag is eigenlijk, waarom zoveel mensen behoefte hebben aan een aard opperbaas, we hebben al zoveel bazen en opperbazen op aarde die de touwtjes in handen willen hebben van zoveel mensen. Misschien is dit idee een aard voortborduursel op de kindertijd, als kind heb je behoefte aan een vader/moeder die voor je zorgt en op je let.

Wat is God is natuurlijk een puur metafysische kwestie, het gaat niet om de stof waaruit God zou bestaan, uit welke atomen, in elk geval heeft God géén lichaam en is God géén stof. Dat is voor sommige al reden genoeg om God te beschouwen als een fabel.
Met God bedoel je een geestelijke essentie, maar geest krijgt ook al snel een menselijke betekenis.

Wat overblijft, is meer wat new age achtig, God is eer een alles omvattende energie, een staat van zijn, een "potentie" of "een idee". Met de tijd hebben mensen de talrijke voorstellingen van hun God en goden steeds verder moeten terugdringen, omdat God zijn geloofwaardigheid steeds meer heeft verloren. Is er, in dit lege heelal nog een plek voor God?

Of is het heelal zelf God? C.Q. God is verborgen 'achter het heelal'..

 

God heeft heel wat veranderingen doorgemaakt, van een bovenmenselijk opperwezen, tot iets minder persoonlijks, de albron, iets, de 'kosmos' en meer new age beladen termen..