Innerlijke wijsheid

Het vertrouwen op je innerlijke wijsheid, klinkt plausibel, maar het delen van inzichten en het samen trachten te begrijpen wat wijsheid nu eigenlijk is, en soortgelijke begrippen, zoals waarheid, dat zou je niet zomaar moeten laten varen.
Dit is een reactie op een stukje dat ik las, en dat in zich interessant is.

Ten eerste blijf ik erin volharden dat niemand je beter kent dan jezelf. Anderzijds heeft wel elk mens een behoefte om zijn 'onzekerheden' te delen met of te bevragen aan anderen. Dat wil niet zeggen, dat je een gevoel van wat iets is, zoals jijzelf (zeer persoonlijk) dat ervaart - uit handen geeft. Dat laatste doen wellicht veel mensen wel.
Hoe vaak gaat men niet naar allerlei lezingen, leraren, of dat nu professoren zijn van faculteiten, of leraren uit het Boeddhisme en India, of je hebt een behoefte om een gesprek te voeren met een psycholoog (laatste schijnt een onverminderde schaamte te zijn ten onrechte) - je bent zoekende of te spoor wat bijster, of wilt wat meer helderheid in je hoofd wat ook de reden is - doorgaans zeggen anderen dat, wat je voor jezelf al lang wist.

Waarom dan die ander/en? Dat kan zijn om reden van hun autoriteit, of populariteit, ze dragen een of ander titel of een bepaalde verering in een groepje, sekte of cultus, je zoekt een bevestiging.

Toch moet het je soms verwarren, dat men het heeft over de innerlijke wijsheid van de mens, terwijl de wereld veelal naar het tegendeel verwijst, waar is al die wijsheid van ik u en die meneer of mevrouw gebleven, als je de wereld bekijkt? Zou je niet beter wat meer bescheiden kunnen zijn? Mijn wijsheid is gelijk aan mijn onwijsheid. We leven heden in zulk een spiritualiteits/wereld, iedereen meent wel dat hij of zij een aantal waarheden heeft om te verkondigen of te verkopen. Van laatste ben je niet zeker, (waarheden kunnen sommigen behoorlijk rijk maken.) Ik vind het veelzeggend wanneer iemand het al heeft over de innerlijke wijsheid. Ach, maar trap iemand niet op zijn voeten.. Alle wijsheid eindigt op het moment iemand begint te vloeken...

Men meende altijd dat ouderdom een toename is van wijsheid. Heden kan de neuroloog bevestigen dat ouderdom vooral gepaard gaat met gebreken, dementie en de terugkeer naar een wat kinderlijke staat, en als je de ruzies bekijkt van 'oude mensen' (al dat gekibbel) hoeveel wijsheid hebben ze dan opgeraapt uit het leven?
Je gaat er ten onrechte van uit, dat het leven zelf je veel heeft te bieden aan wijsheden en aan inzichten, en dat al die inzichten je maken tot een beter zo niet "groter" mens (mensen verspreiden graag hun inzichtrijke ego) , en voor je het doorhebt sta je op een te hoge trede van een ladder. Die van "jouw eigen wijsheden".

Waarschijnlijk heb je af en toe de confrontaties nodig van een ander, die staat los van jouw, opzij, en dat geeft deze een bepaalde frisse kijk, als je een te groot ego hebt kun je jezelf dan al snel gekwetst voelen door wat een ander zegt. Wie leert de leraar, nietwaar..

Ik twijfel nogal aan onze zo overweldigende wijze wereld.
Hoeveel schade brengen mensen elkaar elke dag toe alleen mentaal? Door elkaar af te breken, in hun waarde te bezoedelen, of hun die waarde niet eens meer te laten.

Wanneer je uitsluitend afgaat op je eigen wel of niet zogeheten wijsheden, wat is per slot wijsheid?? is de kans groot dat je een zeer eenzijdig pad bewandelt, dat je verstrikt raakt in je eigen ego.
Om die reden kunnen anderen je helpen, en ook confronteren (en confronteren met jezelf) , waardoor je beseft dat bescheidenheid de mens alleen siert. Je hebt soms anderen nodig, om een draai te geven aan 'jouw inzichten en wijsheden'. Zonder dat je jezelf aan anderen min of meer opoffert. (Dan wordt je een stupide meeloper.)

Wijsheid is daarom een tweezijdig pad, van jezelf en in samenhang met elkaar, je hebt elkaar nodig in het gehele bestaansbesef. Wijsheid verkrijg je en doe je op, door inkeer in jezelf en zelfbesef, en door wat anderen soms hebben mee te delen.

Mensen die andere mensen slechts afbreken, zijn weinig wijs (niet dat iemand ophemelen altijd zo wijs is) , daarom moet je altijd staan op je eigen grond, de waarde van woorden inschatten, en je niet door anderen laten ontwrichten....