Een gesprek over Bhagwan, of ook wel OSHO -en zijn tal van YouTube filmpjes- door Willem Treur en Jurriaan Maessen in Cafe Weltschmerz ). De "mateloze fascinatie" zoals hij wordt omschreven door Jurriaan Maessen vind ik nogal overdreven en deel ik allerminst (maar wie ben ik.)
Het zoeken naar wie was Bhagwan/alias OSHO, is niet zulk een diepgravende vraag, omdat daar een eenvoudig antwoord op kan worden gegeven. De man Bhagwan was een onderdeel van de Indische en Indiase cultuur die rijk is aan Goeroes en Leraren met hun talloze volgelingen en Ashrams, ontmoetingsplaatsen van de Goeroes. Hij kwam daar gewoonweg letterlijk uit voort.
Op YouTube kun je allerlei discussies volgen met Alias OSHO, ook aangaande de confrontaties van (westerse) vragenstellers over de dubbelheid van zijn rol als Goeroe en zijn grote weelde (met zijn bezit van zóveel rolls royces). De simpele waarschijnlijk intelligente vraag aan hem, waarom de man zoveel van één type auto moest bezitten, als je er maar één nodig hebt om van A naar B te komen, dat zal wel puur een status kwestie zijn, of misschien past het een Goeroe niet om met zijn kont telkens in eenzelfde auto te stappen.
Het was zijn vreemde manier om te laten zien dat hij blijkbaar in grote weelde leefde, en daarmee waarschijnlijk zijn min-of-meer protest tegen de traditionele opvattingen, ook door religies gespekt, dat een geestelijk of religieus mens, zeker in de rol van Goeroe/leraar gevrijwaard moet zijn van "wereldse bezittingen en wereldsheden". Bhagwan verduidelijkte (ook in zijn YouTube filmpjes) dat dit helemaal geen tegenstelling hoefde te zijn. In deze had hij een zeker gelijk, (alleen snap je niet waarom hij dat moest uiten met zulk een overdadigheid. Eerder was dat laatste een kwetsbare belediging aan de Indische cultuur die eerder altijd arm was.)
Je bent niet alleen een Guru of leraar maar ook een mens van vlees en bloed, waarom zou het dan zinvol zijn om je lichamelijk te verwaarlozen, dat was meer zijn uitgangspunt. Vooral in vroege christelijke tradities werd soberheid boven alles verheerlijkt, wat je ook terug zag in de zeer sobere instellingen soms van kloosters. Een beetje zelfmarteling en zelfkwelling was een goede daad aan God. In India heerste soortgelijke opvattingen, bepaalde Guru's trokken zich terug in armoede en verlatenheid. OSHO zag daar in elk geval niet de zin van in, je bent lichaam en geest en waarom dan je lichaam onderdrukken of zelfs ontkennen?
In een van zijn gesprekjes zei hij, dat hij zowel in India als in het westen kwaad bloed zaaide, weelde paste niet in de traditionele ideeën van Guru's : Het valt niet te ontkennen dat juist geestelijke/spirituele leraren of in soortgelijk christelijke heilsleraren juist behoren tot meest hebzuchtige lieden : Neem de lachwekkende Amerikaanse predikant die zijn gelovigen smeekte om een vierde privé vliegtuig. (Over hoe rijk Rome is ook maar daar gelaten.)
OSHO was een clown en een komiek, veel meer kom ik in die man niet aan (overweldigende fascinatie) tegen. YouTube wordt momenteel overspoelt door tal zo niet talloze Teachers, waaronder die van OSHO en Eckhart Tolle. Of neem Jiddu Krishnamurti, die ik toch een heel andere kwaliteit wil geven. Blijkbaar hebben/hadden veel van deze Goeroes/of predikers volgelingen die graag hun rijkdommen afstaan voor hun zoveelste Rolls Royce of een vierde privé Jet, laatste is zelfs nog een heel stuk meer belachelijk.
Al dat geld van de verblinden had men kunnen besteden aan daadwerkelijke goede doelen. Voor veel mensen geldt, jij geeft mij wat en ik geef je iets terug: dit "wat" hoeft niet altijd iets materieels te zijn, het kunnen ook wat inzichten en leringen zijn, de waarde die je daaraan geeft hangt van jezelf af...
:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten