Richard Dawkins die zichzelf een bijster rationeel broodnuchter mens acht, en die zoals velen, de wetenschap zelf heeft verheven tot goddelijke status, in gesprek met John Lennox, en hij kan het van John Lennox niet winnen. Dawkins voert al jarenlang wie heeft gelijk spelletjes en hoopt met zijn - doorgaans voor een publiek vermakelijke - argumentatie de zinloosheid kinderlijkheid en achterlijkheid van geloof telkens onderuit te halen. Dat is al jaren de missie van Dawkins.
Maar Lennox geeft even zo rationele nuchtere antwoorden, het meest nuchtere antwoord/tevens vraag op de 'zin van het bestaan van God' is, wat is het alternatief? Je leeft in een wereld die gebroken is en boordevol ongerechtigheid (Lennox) .. de enige hoop is een vorm van 'ultieme gerechtigheid'. De ratio van Dawkins slaat bijna een wonde in het menselijk bestaan, niet omdat hij gelijk zou hebben, waar hij zegt 'en als dat er allemaal niet is, geen hoop en geen zin?' De mens zit zo niet in elkaar. God is een rationele hoop, juist in de wanhoop van de mens. Wanneer je geen brood hebt te eten, zal je elke kruimel aannemen die iemand je biedt. (Of zul je zeggen, die kruimel houdt me ook niet aan leven?)
Een bijzondere opmerking van Lennox is, dat we leven in een moreel universum. Dit moreel universum gaat echter volledig tegen de "ratio" in van menige atheïst, die begint ogenblikkelijk te donderjagen over het lijden en de onrechtvaardigheid overal, en de ongelijkheid van het menselijk bestaan, wat de ene teveel krijgt heeft de ander te weinig, et cetera. Maar stel dat we juist daarom leven in een moreel universum.
Omdat er zoveel tegenstrijdigheden bestaan, biedt het bestaan talloze mogelijkheden om juist een morele geest te ontwikkelen.
Je ziet wat er allemaal fout is, je wendt je kwaad af van foute zaken, wreedheid en oneerlijkheid veroorzaken de nodige wrijving in je morele geweten.
Daardoor besef je hoe het bestaan er nu juist wél zou moeten uitzien.
De ultieme menselijke vrijheid is die die we elke dag ervaren. Zou je God ook maar op een manier voorstellen, die deze vrijheid / zelfs die om kwaad te doen, zou belemmeren, dan zou dat een tirannieke God zijn. Alleen tirannen ontnemen mensen hun vrijheid. (Alleen de mens kan zichzelf verheffen boven het kwaad.)
Maar - nogmaals Lennox - wat is het alternatief? Kunnen we volgens Dawkins beter collectief zelfmoord plegen? Want bestaan is van nul en generlei waarde, en niemand geeft een moer om jouw of mij.
Daarom is, in tegenstelling tot de rationalisten, hoe wonderbaarlijk / het een absoluut rationele keus, om je een God of een goddelijkheid voor te stellen, om te geloven in meer en iets hogers.
In het zinloze universum van Dawkins is het alleen maar ijskoud, alles is er totaal onverschillig, ingrediënten en grillen van de natuur, wie wil er leven in dat universum?
Maar dat is de toon van de ratio :
Een bijzondere opmerking van Lennox is, dat we leven in een moreel universum. Dit moreel universum gaat echter volledig tegen de "ratio" in van menige atheïst, die begint ogenblikkelijk te donderjagen over het lijden en de onrechtvaardigheid overal, en de ongelijkheid van het menselijk bestaan, wat de ene teveel krijgt heeft de ander te weinig, et cetera. Maar stel dat we juist daarom leven in een moreel universum.
Omdat er zoveel tegenstrijdigheden bestaan, biedt het bestaan talloze mogelijkheden om juist een morele geest te ontwikkelen.
Je ziet wat er allemaal fout is, je wendt je kwaad af van foute zaken, wreedheid en oneerlijkheid veroorzaken de nodige wrijving in je morele geweten.
Daardoor besef je hoe het bestaan er nu juist wél zou moeten uitzien.
De ultieme menselijke vrijheid is die die we elke dag ervaren. Zou je God ook maar op een manier voorstellen, die deze vrijheid / zelfs die om kwaad te doen, zou belemmeren, dan zou dat een tirannieke God zijn. Alleen tirannen ontnemen mensen hun vrijheid. (Alleen de mens kan zichzelf verheffen boven het kwaad.)
Maar - nogmaals Lennox - wat is het alternatief? Kunnen we volgens Dawkins beter collectief zelfmoord plegen? Want bestaan is van nul en generlei waarde, en niemand geeft een moer om jouw of mij.
Daarom is, in tegenstelling tot de rationalisten, hoe wonderbaarlijk / het een absoluut rationele keus, om je een God of een goddelijkheid voor te stellen, om te geloven in meer en iets hogers.
In het zinloze universum van Dawkins is het alleen maar ijskoud, alles is er totaal onverschillig, ingrediënten en grillen van de natuur, wie wil er leven in dat universum?
Maar dat is de toon van de ratio :
Noot: John C. Lennox is een Brits wiskundige, professor aan de Universiteit van Oxford en emeritus Fellow in de wiskunde en wetenschapsfilosofie aan het Green Templeton College. Lennox is een autoriteit op het gebied van de relatie tussen geloof en wetenschap. Hij ziet geen conflict tussen moderne wetenschap en de Bijbel. Als christen en wetenschapper gaat hij regelmatig in debat met bekende atheïsten zoals Richard Dawkins, Christopher Hitchens, Peter Singer en Peter Atkins.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten