Wat als we in een simulatie leven?

Je moet wel een sterke optimist zijn, als je gelooft dat een beschaving zoals vergelijkbaar de onze, zich eindeloos kan voort ontwikkelen, en dat daaruit een onvoorstelbare technologie voortkomt. Daarmee ben je geen realist, een realistisch mens móet er rekening mee houden, dat de huidige technologische beschaving fundamentele problemen heeft. Een van die fundamentele problemen is de globale opwarming. Alleen complotfantasten houden vol dat de globale opwarming zich niet voltrekt. De afgelopen maanden waarin constante hittegolven en onafgebroken droogte teisteren (ondanks weermannen het houden bij "schitterend weer" , om te ontkennen dat het weer in feite rampzalig is) maken temeer duidelijk dat dit ongekend is. Daarnaast zal de toenemende bewapening een fundamenteel probleem zijn en blijven voor het lange overleven van de mens.

Als je wilt weten waar de mens technologisch is over zoveel jaar, zul je moeten uitrekenen hoelang de beschaving zoals die zich heden voltrekt, stand kan houden, of wanneer ze zichzelf ombrengt. Een andere kwestie is, neem vergelijkbare beschavingen of althans vroegere beschavingen.

Als wij en de gehele wereld een aard computerprogramma zouden zijn van een toekomstige beschaving, en stel daarbij dat wij bestaan in een simulatie van een of ander verleden, gecreëerd door mensen in een verre toekomst. Dan wil ik althans als eerste weten, hoe deze mens zichzelf in stand heeft gehouden? Hij moet alle ingrijpende wereldproblemen hebben opgelost, de ongelijkheden, de hebzucht, de klimatologische veranderingen, de wereldwijde bewapening, dit alles nog voordat hij toekomt aan een ongelofelijke technologische ontwikkeling.
Misschien kun je uitrekenen hoelang een beschaving zoals de onze kan standhouden, dat gaan onvermijdelijk samen met de vraag hoe ver mensen ertoe bereid zijn om te veranderen, om samen te werken aan een veranderende globale wereld, en om al de ingrijpende wereldproblemen op te willen lossen.
Men zal een totaal andere omgang moeten ontwikkelen zowel met elkaar als met de natuur en de gehele globale wereld.

Wanneer je, pessimistisch als je bent, kunt berekenen dat de meeste beschavingen geen vergaande toekomst kunnen ontwikkelen door hun geheel zelfdestructieve aard, is er ook geen vergevorderde technologie mogelijk. Laat staan die van het nabootsen van een realiteit.

Over deze mogelijkheid dit nogal fantasiestukje uit 9ForNews ,

"Elon Musk zei recentelijk dat de kans dat onze realiteit géén simulatie is, één op een miljard is."

Ik zou graag willen weten hoe Musk bij dat getal komt? Mij schijnt het zwaar overdreven. Dat computers eindeloos steeds meer kunnen opslaan en berekenen schijnt me niet mogelijk, omdat men geen eindeloze informatie kan opslaan in bytes, daarvoor is gewoonweg geen ruimte.
Dat men de zeer levendige wereld waarin ik en u leven zou kunnen nabootsen beschouw ik als science fiction, ook voor een verre toekomst. Als we bestonden in een of ander virtueel programma, is het te hopen dat er nooit een storing optreedt. We zouden het op dat moment ogenblikkelijk weten.
Wat zou trouwens de hele zin moeten zijn van het creëren van zulke virtuele programma's door ofwel toekomstige mensen of andere buitenaardse beschavingen?

We weten, terloops, nog altijd niet wat iets als zelfbewustzijn is, en reeds heeft men het over zelfbewuste virtuele poppetjes (in een machine.)

We zouden dus, onwetende, kunnen worden waargenomen door en troep van 'buitenaardse' wezens. Misschien zijn we alleen een experiment. Wanneer je de mens neemt, gaat de mens met alles wat evolutionair onder hem staat, reeds afgrijselijk om. Waarom zou een vergevorderde beschaving iets om ons moeten geven, we zitten dan eerder gevangen in hun sinistere (simulatie) plannetjes.

Ik geloof er niks van. De wereld Ademt. Dit kun je niet virtueel nabootsen, een dusdanige complexiteit. Deze grove/brute werkelijkheid...……..