'Is de werkelijkheid onbevattelijk'

Met de dood van Stephen Hawking worden weer allerlei vragen actueel. De natuurkundige gaat verder dan een 'praktische' wetenschapper, hij balanceert  op de grenzen van het mogelijke en onmogelijke, en vorm theorieën ook als daar (nog) geen enkel bewijs voor is. Hij is een beetje een Ziener. Ondanks Hawking verwerpelijke ideeën had - althans mijns inziens - aangaande de emigratie van de mens naar een andere wereld, omdat hij de aarde als opgegeven zag in de toekomst. Toen Wubbo Ockels het daar eens over had, hij had de aarde als buitenstaander vanuit de ruimte waargenomen als astronaut, deelde hij in zijn besef dat de aarde de enige planeet was waarop het leven bestond. De mens kan deze levende prachtige planeet niet maar even vaarwel zeggen, de mens zal het ermee moeten doen.

Volgens natuurkundigen was het ganse heelal ooit kleiner dan een 'naald', misschien een aard zwart gat, (hetgeen moeilijk te begrijpen is, want stel je maar eens alle wereldwateren voor, en probeer die dan eens samen te persen in een klein minuscuul flesje. Logisch schijnt het mij daarom onmogelijk, maar wie ben ik? / Ook pure energie zou voortijdig uit zijn voegen barsten, als men het samenperste.)

Wat was er voor de big bang, en zoals een wetenschapper het treffend zei: Wát Bangde? Sowieso was het een geluidloze oerknal, want geluid die niet weerkaatst is onhoorbaar. (Toch hoor je altijd een 'oerknal' bij big bang filmpjes, terwijl het zich in stilte heeft voltrokken.)

Bij zogenaamde big bang voorstellingen valt het op, dat de waarnemer altijd een buitenstaander is..

De waarnemer bevindt zich dus in een zeer mysterieus veld of gebied, want hij ziet vanuit zijn positie dat er opeens iets knalt en uit elkaar drijft. Maar wat bepaalt dan zijn positie? Feitelijk kan zijn positie niet bestaan, want alle ruimte ontstond úit de big bang. Hij zou het alleen kunnen waarnemen vanuit het punt van de 'bang' zelf. Wat zou er dan gebeuren?

Schept de big bang zélf de ruimte om zich heen, maar waarin dijt het eigenlijk uit? Er moet al ruimte bestaan, om in uit te dijen.. Wetenschap is al zeer lang niet meer logisch en rationeel. Toch wordt dit volgehouden door de ratio. De werkelijkheid die we betrachten, zou in laatste instantie, weleens kunnen blijken, helemaal geen 'werkelijkheid' te zijn.

Vergelijk het met de ontwikkeling van de pc. De realiteit van een complexe machine zoals een pc schuilt in het bedieningsgemak. Dit bedieningsgemak zegt echter helemaal niks, over de ongelofelijke complexiteit, waarop het functioneert. Wie zou nog een weg kunnen vinden in de gebarentaal, de nullen en enen en de eindeloze combinaties als de complexe machinerie zelf, die de ware realiteit vormt achter dit bedieningsgemak?
Je vraagt je af hoe het dan zit met onze eigen werkelijkheid.

De wereld en de realiteit van ons leven, het biologische bestaan is net zo gemaakt als een pc, waarbij het gaat om het bedieningsgemak. De complexiteit van de werkelijkheid is terug gebracht tot een voor ons begrijpelijk bestaan, we hebben handen vingers en voeten en benen, ogen en andere zintuigen, waardoor we praktisch kunnen leven. Daarop borduurt men voort.

// micronkosmos..
Men borduurt voort op bouwstenen, gaat die in stukken slaan zodat men kleinere onderdelen krijgt van die bouwstenen, tot aan de uiterste grenzen van het mogelijke (waarneembare of meetbare.) Men hoop daarmee uiteindelijk op een 'theorie van alles'.

In vroegere tijden hadden we voor een 'theorie van alles'  het bestaan van God, niet zomaar heeft men het in de natuurkunde ook over Goddeeltje(s). Maar "God" verwijst ook naar afwijkingen, het alles bevat in deze ook iets wat transcendent is, wat niet meetbaar is.

Natuurkunde staat daar echter helemaal niet haaks op, wie verneemt van parallelle werelden, multiversa, en meer dimensies, vraagt zich af of dat nog ratio is.

Toen ik voor het eerst de populaire serie van Brian Greene bekeek over de snaartheorie, vroeg ik me verbaast af of dit inderdaad natuurkunde was. Want de serie ging helemaal niet meer over een voor ons volledig begrijpelijk en bevattelijk heelal, waar alle radertjes mooi op elkaar aansluiten. De werkelijkheid was verre van logisch en geordend. Beeldenrijke beelden lieten dit nog eens extra zien.

Wat je daaruit kunt stellen is, dat de kosmos óneindig meer is, als men ooit kan bevatten..

In het praktisch leven hebben bijvoorbeeld kwantumeffecten geen directe invloed, zou dit wel zo zijn dan zou de hele wereld in de soep draaien. (De tennisbal die je naar een zeker doel sloeg, zou helemaal de verkeerde kant op bewegen.) Maar kwantumeffecten laten een werkelijkheid zien, achter de werkelijkheid die wij beschouwen als praktisch en logisch.

// Praktisch en logisch is uitsluitend van belang voor ons feitelijke bestaan..

De uiteindelijke levensvragen blijken de levensvragen die niemand kan beantwoorden. Wat was er voor het heelal, waardoor 'knalde' er iets, waardoor kwam alles tot existentie? Waarom uitgerekend 'dit'  heelal, waar leven en bewustzijn kon ontstaan? Deze fijnafstemming?
Waarom überhaupt iets in plaats van niets?

Is onze werkelijkheid misschien niet meer dan een "praktische machine" waarachter een werkelijkheid bestaat die volledig de bevattelijkheid ontgaat? Waardoor er uiteindelijk toch iets van mysterie zal blijven bestaan...............