Psychologen onderzoeken meer de achtergronden, de diepe stempel en afdruk van ieders persoonlijk verleden.
Het zogenaamde KERST gevoel heeft toch iets afschuwelijk opdringerigs: wanneer al je bekenden familie vrienden je constant gelukkige fijne kerstdagen wensen en een gelukkig jaareinde en een gelukkig nieuwjaar, dan krijgt het iets van gelukkig MOETEN zijn. Dit MOETEN kan dusdanig averechts werken op het menselijk gemoed, dat sommigen zich diep ongelukkig voelen tijdens deze -zogenaamde- feestdagen. Het is vergelijkbaar met het idee, dat iemand jouw bij commando zegt, dat je moet lachen, (als je geen uitgesproken Amerikaan bent -sorry voor mijn Amerikaanse aversie, bij Amerikanen ontkom ik nooit aan het verdacht dat Amerikanen met acteren het leven door gaan- en bij commando kunt huilen, klagen en lachen tegelijk.) Het MOETEN gelukkig zijn en MOETEN feesten en verkeren in feeststemming, wat een onvoorstelbare massahysterie op gang zet (want iedereen MOET deze dagen gelukkig zijn en feesten en vuurwerk afknallen en men is feitelijk keihard aan het werk, terwijl het toch om vrije dagen gaat) maakt mensen knettergek/en knal-gek. (Wat is dat vuurwerk elk jaar een ongelofelijke ellende voor alle dieren, plus walgelijke smog in het luchtruim.)
Dit alles wordt op gang gezet door bijna slopende jaarlijks tradities. In een stukje van Wider Útsjoch meent deze, dat mensen samenhangen belangrijker vinden dan waarheden ( Hier: De psycholoog vergist zich) Juist in deze dagen vraag ik me daarbij af, wat hier nog de samenhang is met iets als bijvoorbeeld tradities.
Niets op de wereld krijg je ooit omver, zoals tradities. Ook al willen regeringen elk jaar het vuurwerk meer verbieden, was het dit jaar alweer grote grensoversteek om zo snel mogelijk te komen aan vuurwerk plus illegaal vuurwerk. Als de 'vuurwerk-drang' gevaar loopt wordt het alleen nog illegaler verkocht. Ik kan me niet heugen uit mijn kindertijd dat men vuurwerk verkocht die zo hard knalde als waren het echte bommen. Ik vergelijk het bommen geknal elk jaar als een vorm van een oorlogsidee, als je in een oorlogssituatie wilt verkeren is het knallende vuurwerk - dat alle dieren doet vrezen voor hun leven - daar een mooie voorbereiding van.
Het is opvallend, dat mensen elk nieuw jaar beginnen met een vorm van -in wezen- geweld. Van dezelfde stoffen worden échte wapens gemaakt..
Maar iets van hetzelfde is ook het geval met bv. het wapenbezit voor alle burgers in Amerika, verschillende presidenten willen dat al jaren bij wet afschaffen, maar het zal nooit gebeuren, ook al sterven er honderden mensen omdat men vuurwapens bezit, wapens horen bij het cowboyachtige-Amerikaans volk.
Of neem iets heel anders, de vele religieuze tradities die elk jaar als louter vrije dagen worden gevierd, vrijwel niemand is meer traditioneel gelovig, maar de feesten die in principe samengingen met religieuze verhandelingen, hebben alleen nog een "vrije dagen" traditie. Kerstmis is niets meer nog dan een gigantische rommelmarkt. Men zou, indien men het anders wilde, elk jaar bepaalde dagen kunnen verklaren tot officiële vrije dagen. Dan zou niemand daar nog enige religieuze traditie aan hoeven te verbinden. Dit zou heel wat eerlijker zijn.
Maar punt is, je krijgt al de tradities nooit meer uit de mensen, noch niet over zóveel generaties mensen. Dat geldt voor alle mogelijke tradities, van religieuze tradities tot aan 'stiervechten'.
Komt dat omdat de mens een bijna afschuwelijk GEWOONTEDIER is?
Hoe beschouwd Jan-Auke dit gewoontedier? Mensen schijnen teneinde, nu juist helemaal niet zo te houden van afwisseling, iets anders, iets nieuws, (niet de inluiding van een verandering in jaargetal: dat schept enkel eindeloze illusies van iets zogenaamd nieuws (de talloze fictieve voornemens.)
Wat is de kern van het gewoontedier?
Dit is interessant voer voor psychologen. Mensen zitten als robotten vast aan hun constante vaste ritmes, er zijn mensen die elke dag hun exacte agenda's nalopen, ook als ze inmiddels al jaren niet meer werken - de wekker die je elke vroege ochtend uit je slaap rammelt is ook onderdeel van dat gewoonteritme. Dat alles heeft toch iets van het verlangen naar consistentie. Een vertaling daarvan is een logische interne samenhang. En dan kom je dicht bij dat stukje van Wider Útsjoch - Het leven van elk mens moet er psychologisch exact zó uitzien, dat alle 'bedrading' logisch aansluit, morgen is het morgen, volgende week is volgende week, het jaar heeft altijd bepaalde 'feestelijke aangelegenheden' , vanavond gaat de zon onder, zoals elke dag. Stel dat de zon niet onder ging, dat zou tegen alle "normaliteit" in stroken, mensen waren massaal van hun stuk. De zon gaat niet onder werd meteen wereldnieuws....
Het begrip 'waarheid' speelt feitelijk helemaal geen rol in dit alles en allemaal, de mens zit in zichzelf psychologisch volledig vervat in aan elkaar aansluitende vaste (traditionele) gewoontes, bijna vergelijkend met het onafgebroken ritme van dag en nacht cyclussen jaargetijden en zomers en winters, zo sluit zich in elk mens eenzelfde aanhoudende cyclus, de vraag is, of de mens om die reden er ooit aan toe komt, om zich inderdaad te bezigen met een vraag als, wat is "waarheid"?
Waarheid breekt met het "gewoontedier".
(Dit plaatje hoort bij een artikel dat heet:
Verbonden met onze natuurlijke cyclus.)
/ Let op dat deze cyclus psychologisch betekent
dat de mens niet in staat is tot wezenlijke verandering -
ook niet in zijn vele denkbeelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten