"De beste grap in de geschiedenis van de mensheid moet gemaakt zijn toen de mens riep dat hij ‘durfde te denken’.
De mens die het ‘licht van de rede ontstak’ is een blinde wiens zicht is bedekt met de waan dat hij een ziende is.
Uitgerekend het verstand van de mens, dit eenkennige verstand, werd in de Verlichting op een voetstuk geplaatst, in plaats van onthoofd en gestoken op een lange staak. Het brein, dat grimmige, norse orgaan waarin de logische wetten regeren, die ons onverbiddelijk manen om alles en iedereen die niet bij ons past uit te sluiten en te minachten, werd -het is doldwaas- door de intellectuelen van de Verlichting uitgeroepen tot ambassadeur van verdraagzaamheid, kosmopolitisme en rechtvaardigheid voor alle mensen.
Terwijl de logische wetten niets anders zijn dan een staatsapparaat, dat een absolute eenheid van ras, inzicht, religie en politiek installeert, omdat ons verstand zonder een dergelijk regime het lichaam niet als een eenheid, één persoon, kan leiden langs de eindeloze reeks kruispunten en tweesprongen die de mens dagelijks wachten.
In dit leven zijn we slechts één persoon en ordenen wij onze gedachten en inzichten daarom naar de noden en behoeften van één persoon, ons zelf.
Eerst hebben wij te redden ons vege lijf en zullen wij doeltreffend en doordacht moeten handelen, om op te komen voor onze eigen belangen, en daarna kunnen we zien of er uit een goed hart nog iets voor anderen overblijft.
Ons verstand wordt geregeerd door rationele wetten, die de mens tot onverdraagzaamheid manen, omdat al te veel onderlinge verschillen de daadkracht van een gemeenschap wegnemen.
Vreemdelingenhaat en rassenoorlogen zijn eerder de opbrengst van een logische denkwijze, niet van de adem die een religieus hart doortrekt met opofferingsgezindheid en goedgeefsheid."
Wider Útsjoch (en volledige tekst.)
Zulk stukje is gemakkelijk mis te verstaan, het is geen misleiding of aanmoediging om racistisch in het leven te staan, het is feitelijk de realiteit van alledag.
Het is dezelfde REDE die éérst overgaat tot onverdraagzaamheid en eentonigheid naar eigenaard (uniformiteit) dat de hele verscheurde wereld veroorzaakt en de minachting onder de mensen, om dan vervolgens het tegenovergestelde te 'bedenken'.
Men schept de tien geboden waaronder het 'gij zult niet doden' en tegenovergestelde maatstaven van verdraagzaamheid en tolerantie en wereldvrede. Dezelfde 'rede' bedenkt tegendelen, vergelijkbaar: 'Ik voel me boos en misschien wel héél boos (om welke reden ook) , daarom zegt ik tegen mezelf, je moet niet boos zijn, je moet het laten rusten, je moet ergens bóven staan of je moet het gewoon negeren' et cetera.
Onafgebroken ruilen mensen feiten in voor fictieve tegenstellingen, omdat ze tevens immers worden voortgedreven door morele maatstaven, en een besef van goed en kwaad. Het verstand dat zichzelf redelijk acht, is tegelijk de factor van alle verdeeldheid. ("Het brein, dat grimmige, norse orgaan waarin de logische wetten regeren, die ons onverbiddelijk manen om alles en iedereen die niet bij ons past uit te sluiten en te minachten, werd -het is doldwaas- door de intellectuelen van de Verlichting uitgeroepen tot ambassadeur van verdraagzaamheid, kosmopolitisme en rechtvaardigheid voor alle mensen." / J.R.)
Het verstand dat tegen zichzelf zegt om verdraagzaam te zijn, schept tegelijk alle wereldwijde verscheurdheid, elk mens is egogericht en samen vormen mensen kuddes die elkaar bevechten.
Verandering kan eigenlijk nooit iets anders zijn, dan het inherente zien en waarnemen van 'wat is' , en niet wat wenselijk ware.
Mensen zijn min of meer levende machines met een specifieke inhoud, en die inhoud verschilt van andere mensen, of groepen van mensen, vervolgens menen mensen dit conflict op te lossen met 'bruggen smeden en bouwen', "laten we verdraagzaam zijn".
Doch de mens zit zoals alle mensen gevangen en verstrikt in zijn 'eigen net' - zijn brein. (En in een reeds bepaalde en uitgemaakte levensvisie.)
Het "ANDERE" wordt daarin weinig of niet getolereerd..........
Wat Jan Riemersma met zijn stukje wil verklaren is niet dat mensen moeten kiezen voor hun soort-zoekt-soort mentaliteit, maar hij laat het mechanisme zien waardoor mensen daar wél toe zijn gedoemd...
Zulk stukje is gemakkelijk mis te verstaan, het is geen misleiding of aanmoediging om racistisch in het leven te staan, het is feitelijk de realiteit van alledag.
Het is dezelfde REDE die éérst overgaat tot onverdraagzaamheid en eentonigheid naar eigenaard (uniformiteit) dat de hele verscheurde wereld veroorzaakt en de minachting onder de mensen, om dan vervolgens het tegenovergestelde te 'bedenken'.
Men schept de tien geboden waaronder het 'gij zult niet doden' en tegenovergestelde maatstaven van verdraagzaamheid en tolerantie en wereldvrede. Dezelfde 'rede' bedenkt tegendelen, vergelijkbaar: 'Ik voel me boos en misschien wel héél boos (om welke reden ook) , daarom zegt ik tegen mezelf, je moet niet boos zijn, je moet het laten rusten, je moet ergens bóven staan of je moet het gewoon negeren' et cetera.
Onafgebroken ruilen mensen feiten in voor fictieve tegenstellingen, omdat ze tevens immers worden voortgedreven door morele maatstaven, en een besef van goed en kwaad. Het verstand dat zichzelf redelijk acht, is tegelijk de factor van alle verdeeldheid. ("Het brein, dat grimmige, norse orgaan waarin de logische wetten regeren, die ons onverbiddelijk manen om alles en iedereen die niet bij ons past uit te sluiten en te minachten, werd -het is doldwaas- door de intellectuelen van de Verlichting uitgeroepen tot ambassadeur van verdraagzaamheid, kosmopolitisme en rechtvaardigheid voor alle mensen." / J.R.)
Het verstand dat tegen zichzelf zegt om verdraagzaam te zijn, schept tegelijk alle wereldwijde verscheurdheid, elk mens is egogericht en samen vormen mensen kuddes die elkaar bevechten.
Verandering kan eigenlijk nooit iets anders zijn, dan het inherente zien en waarnemen van 'wat is' , en niet wat wenselijk ware.
Mensen zijn min of meer levende machines met een specifieke inhoud, en die inhoud verschilt van andere mensen, of groepen van mensen, vervolgens menen mensen dit conflict op te lossen met 'bruggen smeden en bouwen', "laten we verdraagzaam zijn".
Doch de mens zit zoals alle mensen gevangen en verstrikt in zijn 'eigen net' - zijn brein. (En in een reeds bepaalde en uitgemaakte levensvisie.)
Het "ANDERE" wordt daarin weinig of niet getolereerd..........
Wat Jan Riemersma met zijn stukje wil verklaren is niet dat mensen moeten kiezen voor hun soort-zoekt-soort mentaliteit, maar hij laat het mechanisme zien waardoor mensen daar wél toe zijn gedoemd...
Mensen zijn natuurlijk geweldig "lief" bij het zoekwoordje multiculturaliteit,
plaatjes van handenschuddende mensen en 'samen' en 'een':
maar de realiteit is dat mensen al eeuwen samen groepen in specifieke bestaansvisies,
en deze stroken niet met elkaar.
Vervolgens wil men 'samen over één brug'. De vraag is of dit ooit mogelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten