"Wat doe je in die rare wereld"?

Als je de wereld bekijkt, in zijn overweldigende variëteit en schijnbare eindeloze weidsheid, al wordt weidsheid een steeds mens-vreemder begrip naarmate je in de verstedelijking terecht komt - lijken van alle levensvormen de mensen niet te passen. Het belangrijkste onderscheid tussen mens en dier is de menselijke intelligentie.
Over wat bewustzijn is, bestaat een tamelijk vage onduidelijkheid, waarschijnlijk kun je met bewustzijn steeds verder afdalen, van complexe diersoorten tot eenvoudige mechanismes, die zich waarschijnlijk ook bewust zijn, maar van wat?
Een ander theorie over bewustzijn zou zijn, dat bewustzijn in al zijn volheid universeel bestaat, maar zich beperkt tot de aard van een fysiek mechanisme. Een eenvoudig mechanisme heeft genoeg aan primitieve eigenschappen 'en gereedschappen', bewustzijn kan zich daarin slechts even simpel bevinden.

De vraag over intelligentie verschilt, de mens onderscheid zich door zijn capaciteit om te denken, om ingewikkelde structuren uit te vinden, om de wereld te onderzoeken, om bevindingen op te doen. Juist om die redenen doet de mens zich nu juist voor als 'niet van deze wereld en niet bestemd voor deze wereld'.
De mens lijkt welhaast uit de ruimte gekomen, als onvoorstelbare opperheerser heeft hij de aarde klaar gemaakt voort zijn "eigen producten", wat hij niet kan onderwerpen of verslaven of kan gebruiken, vernietigt hij. Het zou gemakkelijk zijn indien hij, nadat hij de planeet heeft óp gebruikt, in zijn alleenheerschappij, in zijn ruimteschip kon stappen om een andere bewoonbare planeet te zoeken en óp te gebruiken.
Maar hij zit "vast" op zijn planeet.

Het meest opvallende kenmerk van de mens is, naast zijn intelligentie, dat de mens bijna als enig wezen bang moet zijn voor zijn medemens, er loopt geen dier rond op de aarde die geen reden heeft om bang te zijn voor de mens, geen enkel ander wezen is in staat geweest om zo grootschalig en massaal zijn eigen soort als alle andere soorten 'op te ruimen'. Geen enkel vergelijkbaar wezen heeft dusdanig ingegrepen op de aarde, de wereldoceanen vervuild en het plantaardig als dierlijk bestaan uitgedund, en uiteindelijk het overleven van al het bestaan dusdanig in gevaar gebracht.

De mens hoort daarom blijkbaar niet thuis op deze planeet..
Dat intelligentie overigens per definitie een 'ontwerp' is dat leidt tot onvoorstelbare slimheid, is natuurlijk zéér te betwijfelen.
Mij spookt een rare korte 'anekdote' door het hoofd momenteel, het komt er in het kort op neer dat ik ooit te horen kreeg van een vrouw, dat zij "meer is dan ik (als man of als mens) omdat zij kinderen op de wereld had gebracht".
Het leven heeft al miljoenen jaren zonder enige zelfstudie kinderen op de wereld gebracht, ik weet niet of het met name ongeletterde en uitgesproken domme mensen zijn, die menen dat hun "meer zijn" gekoppeld kan worden aan hun rijkdom aan kindjes. Maar het klinkt niet bijster intelligent. In de biologische zin was deze vrouw misschien meer, ze was een of twee kindjes méér dan ik. Wat ik wil zeggen is eerder dat intelligentie hard bergafwaarts gaat, als men er eenmaal rijk mee is gezegend.

Hoe zou de aarde eraan toe zijn geweest, als de rijk intelligente mens nooit was ontstaan? Tja, het eerste wat je dan meent is stukken en stukken beter dan nu.
Bezie je de wereld vanuit een 'Moeder Aarde standpunt' dan zou je de mens beschrijven als haar ergste kanker. Misschien zou deze moeder aarde nog bedenkingen hebben, want als de mens ook háár product is, is hij een heel bijzonder 'zorgenkind'.

Een intelligente levensvorm die geweldige architectuur kan scheppen, standbeelden, grote gebouwen, die zichzelf kan 'herscheppen'  om zichzelf van alle gemakken te voorzien, die de natuur en de elementen aankan, maar niet bij te harde tegenslag - zulk 'wezen' verdient extra zorg..

Misschien met een onbegrijpelijke lankmoedigheid, zelfs de God van Abraham kon het niet meer aan, en besloot het mensdom weg te vagen in een zondvloed. De mens heeft een diepe wonde geslagen in zowel de aarde als de geschiedenis van de aarde. Zoveel ellende kun je nooit meer recht krijgen, elke dag schreeuwen miljoenen dieren en schreeuwen medemensen, de mens vreest de mens / dit lijkt mij het hoogtepunt van het mens zijn zelf..

Want wat is er gebeurd, wanneer de mens de medemens moet vrezen?
Is dit niet eigenlijk het meest huiveringwekkende?
Hoe veilig voelen mensen zich heden? ...............