Godsargumenten

Enkele recente stukjes van Wider Útsjoch , waarachter Jan Auke Riemersma in zijn schier eindeloze zoektocht naar het ontwikkelen van een denkwijze (daar komt het op neer) die alle fronten met zich kan verenigen,  (ik geef voor mezelf alleen toe, dat het wat vermoeiend gaat werken omdat het in feite constante cirkelredenaties zijn.)

Kun je met alle fronten samen...
Met alle fronten is het moeilijk, je moet welhaast verschillende tegendraadse wegen bewandelen, wetenschap accepteren, naturalisme en evolutie, en tegelijk geloven dat er een transcendentie bestaat. De logica die je daarbij hanteert is in zichzelf een manier van denken, simpel gezegd voor de een kan wetenschap en God niet samengaan en voor de ander zeer wel. Ze gebruiken blijkbaar een ander soort logica. De 'derde' ziet niet perse tegendraadse wegen..

Eerder schijnt het zo, dat Jan Auke zijn logica hier tot waarheid verheft, waaruit God uitsluitend kan voortkomen als een paradox of een volledige strijdigheid. Daarom is God volgens hem "absurd".

Waar hij dan nog mee heeft te kampen is met de vraag of er absurdheden kunnen bestaan? Nogmaals, voor een ander is er géén sprake van een absurdheid. (De absurdheid -vaststelling- is in zichzelf onderworpen aan een specifieke denkwijze. Absurdheden denk je.)

God als eerste oorzaak van alles..
Je zou God kunnen beschouwen als éérste oorzaak van alles, dat legt bijvoorbeeld evolutie niks in de weg, de éérste oorzaak van alles zegt helemaal niks over details, over de opsomming van atomen en cellen en weefsels en structuren. Of over iets specifieks zoals "ogen".
Alles ligt klaar in een oersoep van de kosmos zelf. (Die oersoep is er a.h.w. neergelegd door God.)

Het alles lijkt veel meer op een Ontwerp dan op toevalligheid..
Zelf heb ik nooit volledig geloofd dat principes van toeval en willekeur zowel aan het kosmische begin, zijn expansie  als in het leven op aarde de algehele structuur verklaard en complexiteit van het alles.
Ik sluit een sturende macht niet uit. Deze 'sturing' zou je echter niet hoeven op te merken, God bepaalt niet de aardworm (het detail), maar het uiteindelijke ligt min of meer besloten. Daaruit zou je kunnen opmerken dat de mens of het menselijk bewustzijn een gevolg was van deze sturing.
In deze visie staat geloof in God en de erkenning van evolutie elkaar niet in de weg.

Enerzijds wil je de wetenschappelijke verklaringen niet storen, en anderzijds een Goddelijk principe niet uitsluiten.

Wat zegt wetenschap..
De wetenschap zegt niks over God, dat lijkt wel zo maar het schijnt eerder een vaststelling aangaande atheïsten en scepticisme. Een zuivere wetenschap onderzoekt uitsluitend wat onderzoekbaar is, en laat niet onderzoekbare bestaaanskwesties buiten beschouwing. In die zin zegt de wetenschap niks over God. God is gewoonweg niet het domein van de wetenschap.

God zou in principe 'altijd' naast - of buiten -  wetenschap kunnen bestaan, er is geen wetenschappelijke verklaring mogelijk (of zelfs nodig) die het bestaan van God 100 procent uitsluit. Je moet je daarom ook afvragen of het hier gaat om een contradictie, ik zie die contradictie ten ene male niet..

Iets kan zeer goed bestaan, naast het gegeven dat er iets fundamenteels anders bestaat, het bestaan van het ene sluit het bestaan van het fundamenteel andere niet uit. Er zouden naast onze aard van realiteit volledig andere soorten van realiteiten mogelijk zijn, deze botsen noch op elkaar noch conflicteren. Ze hebben elk hun eigen 'aard van zijn'. Dit erkent zelfs de wetenschap.

Dan volgt, in elk geval voor mij de vraag, kan het ene bestaan zowel in zichzelf als tegelijk besloten in het andere? Kan God (of een hoogste beginsel) zowel buiten alles bestaan, buiten materie ruimte en tijd, en tegelijk deelnemen aan/in de materie?
Ook hier zie ik voor mijzelf geen conflict.

De mens kan zowel natuurlijke als transcendente eigenschappen hebben. De natuurlijke eigenschappen conflicteren niet met de transcendente eigenschappen, ze nemen elk hun gescheiden positie in. Welke invloed zij beide op elkaar hebben is overigens onduidelijk. Maar voor bepaalde mensen wel degelijk voelbaar. Hierbij gaat het om bepaalde universele ervaringen, ook wel Godservaringen. Ik geloof niet zo in de 'strikte scheiding' van DLT.

Dat de mens of de wereld niks merkt van Gods bestaan en zijn invloed op het alles, is eigenlijk maar grof geredeneerd. Ik betwijfel dat God een groep mensen lege manden vol met vissen tevoorschijn tovert, God is niet een God van tovertrucs. Wel kan ik geloven dat God of het goddelijke zoveel subtieler werkt.

Het idee van contradictie is eigenlijk vreemd. Het is alsof je zegt dat graviteit en water niet samen kunnen bestaan, want graviteit en water zijn fundamenteel verschillende 'dingen'. Zuurstof heeft weer een heel andere kwaliteit. O.k. zeg je snel, maar ze behoren alle tot de 'natuurlijke' dingen.

Natuurlijk en bovennatuurlijk zijn echter ook slechts benamingen, die voornamelijk voor de mens willen uitdrukken dat zij met elkaar conflicteren, niet samen kunnen gaan, het is de mens zelf die tegenstellingen opwerpt. Hij schept zwart en wit, natuur en bovennatuur, het vloeibare en niet vloeibare, een macrowereld en een microwereld. - In zeker zin botst de macrowereld met/op de microwereld. Het ene nemen we waar met de ogen, het andere is voor de ogen onwaarneembaar. Bovendien werkt de microwereld fundamenteel anders dan de macrowereld. Vandaar zou je kunnen stellen dat dit volledig conflicteert.
Je kunt over dit conflicterende een lange filosofische discussie voeren, maar eerder vermoed ik dat het conflicterende neerkomt op het onvermogen van de mens en zijn intellect om schijnbare tegendraadsheden te begrijpen.

Al met al (om dit stukje af te ronden ergens) geloof ik niet dat je zover móet gaan zoals DLT, enkel en alleen om een grond te vinden voor Gods bestaan. God kan gewoon bestaan, heel simpel gesteld.
Wat zou zijn bestaan zich moeten aantrekken van de menselijke filosofen? Of van de 'cultuurshock' van Nietsches woorden dat God dood was? Hoe kan iets dood gaan wat in eerste instantie 'niet bestaat', God is geen materie, in die zin bestaat 'hij niet. Wat niet bestaat kan ook niet dood gaan..

Moet de natuurlijke wereld de transcendentie verklaren? Dit meende men weliswaar middels de primitieve scheppingsverhalen, waar men uit de natuurlijke wereld wilde afleiden dat God bestaat. Er zijn heel andere denkwijzen mogelijk, de natuurlijke wereld bestaat hoofdzakelijk middels zijn eigen grond, wie het zaad in die grond plantte daar gelaten.. Het transcendente (God) bestaat wederom op zijn eigen grond. Het hoeft de natuurlijke wereld helemaal niet te verklaren, beter, daar is geen enkele nood toe.
Dat maakt dat God kan bestaan, ongeacht de natuurlijke wereld en alle verklaringen voor die natuurlijke wereld......