De aanvallen in Parijs zijn verweven met de realiteit van oorlog. Op de website van de Dalai Lama is een goed stuk te lezen betreffende het massale hersenspoelen van de mensheid. Dit is een onderwerp waar regelmatig over wordt geschreven op deze website, met name als het gaat om incidenten op het gebied van terrorisme en oorlog, tezamen met het creëren van groeperingen die dit soort aanvallen uitvoeren over de hele wereld. De Dalai Lama schrijft:
“Natuurlijk zijn oorlogen en de grote militaire machthebbers de grootste bron van geweld in de wereld. Ongeacht of hun doel verdedigen of aanvallen is, bestaan deze machtige organisaties enkel om mensen te vermoorden. We moeten goed nadenken over de realiteit van oorlog. De meesten van ons hebben geleerd militaire gevechten als spannend en ‘glamoreus’ te zien, een kans voor mannen om hun competenties en dapperheid te bewijzen. Omdat een leger hebben legaal is, voelt het voor ons alsof het ook acceptabel is. Over het algemeen beschouwt niemand oorlog als crimineel of het accepteren ervan als crimineel gedrag. Eigenlijk zijn we gehersenspoeld. Oorlog is noch glamoreus, noch aantrekkelijk. Het is monsterlijk. De aard van oorlog is die van tragedie en lijden.” (BRON)
(Lees het hele stuk.)
Oorlog is door mensen en bevolkingsgroepen eigenlijk altijd beschouwd als een aard 'Clint Eastwood' mentaliteit, 'the good and the bad' - in veel films met dergelijke 'heroes' zijn feitelijk de heldhaftigen minstens zo brutaal sadistisch en wreed als die worden beschouwd als 'the bad'. De realiteit is weinig anders. Oorlog wordt verweven met heldhaftigheid moed en andere (in geprogrammeerde) denkbeelden, zoals vaderlandslievendheid, patriottisme - en vormen van grootmoedigheid en zelfopoffering. Maar niemand noemt oorlog een collectieve moordpartij. Of georganiseerde moord (zoals Jiddu Krishnamurti het noemde.)
Daarentegen noemen we een misdrijf begaan door een enkeling altijd een moord. Waarom creëren mensen deze scheiding, waarom is een misdrijf in de persoonlijke sfeer een moord en een collectieve afslachting van een grote groep mensen géén moordpartij?
Voor een deel ligt de oorzaak daarvan in een goedkeuring van 'hogerhand', wanneer de wereldleiders en machtigen hun zegen geven aan de algehele oorlogsindustrie, is het daarmee gelegaliseerd.
Een van de meest ónwerkelijke beelden die mij bijbleven, is het enorme gevoel van heldhaftigheid juist bij de meest gewetenloze ploerten, die de atoombom wierpen op Hiroshima en Nagasaki. Deze lieden hielden nog elk jaar een feestelijke bijeenkomst om het te vieren dat ze in één slag miljoenen mensen doodde. Je kunt niet zeggen, dat deze lieden een 'zieke geest' hebben, ze werden na het dumpen van hun atoombommen kolossaal gevierd als superhelden in Amerika.
Het einde van de 2de wereldoorlog kostte een afschuwelijke prijs, toch heeft Amerika zich nooit verontschuldigd aan deze landen / afgezien van de lange nasleep die juist de atoombommen hadden, zoals dodelijke stralingsziekte die jaren aan duurde.
Mensen worden kolossaal gehersenspoeld om oorlog te beschouwen als tegenmiddel zowel tegen vijandelijke aanvallen en dreigingen - agressie met agressie beantwoorden, wat heeft het de wereld gebracht? - als om het anders te beschouwen als grootschalige moord, terwijl het dit feitelijk is.
Dalai Lama:
“Het maakt niet uit hoe slecht gezind de vele moordzuchtige dictators zijn die hun landen bewust onderdrukken en internationale problemen veroorzaken, het is duidelijk dat zij anderen niet kunnen schaden en geen ontelbare menselijke slachtoffers kunnen maken als ze geen militaire organisatie hebben die door de maatschappij wordt geaccepteerd en vergeven.” (BRON)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten