Non-dualiteit .. Het NU Et Cetera.

Spirituele leringen zijn heel bedenkelijk, omdat ze iets suggereren, wat veel lijkt op zelfbedrog en op een mate van onwaarschijnlijkheid. Wanneer je wel eens luistert naar non-dualisten, waar een tal spirituele leraren onder zijn (een van de meest onbegrijpelijke is Tony Parsons) , dan doen zij uitspraken die grenzen aan onwaarschijnlijkheid. Omdat ik bestaan liever nuchter wil betrachten, kan ik met zekerheid stellen, dat ieder mens zodra hij en zij in de ochtend wakker wordt, ogenblikkelijk wakker wordt als de entiteit en tevens mét zijn identiteit die hem eigen is. Je wordt niet wakker in een staat van algeheel bevrijdt zijn van een ego, van een opsomming van heugenis die betrokken is bij je individueel leven, en die als het ware onmiddellijk toeslaat bij het ontwaken. Dit is waarschijnlijk veel meer dan alleen een constatering. Het geheugen van de mens kan zich onmogelijk bevrijden - van zichzelf - het ligt ten alle tijde opgeslagen en het werkt nagenoeg 'mechanisch'.

Het non dualistisch denken heeft - daar zou men zich op kunnen beroepen - de visie mee van hedendaagse neurologen die vaststellen dat het zelf in zichzelf een volstrekte illusie is. Maar datzelfde kunnen neurologen ook beweren van het bewustzijn en het wordt ook beweert van de vrije wil. Men kan evenmin het ego aantonen dat zich ergens zou moeten bevinden 'onder de hersenkwabben', als dat men specifiek kan aantonen waar bewustzijn zit. Toch is het ervaren van bewustzijn en 'zelf' de meest directe ogenblikkelijke ervaring van ieder mens.

Ik ben altijd heel aarzelend, als het gaat om zichzelf noemende "verlichte" mensen, mensen die claimen (ja eigenlijk claimen zij dat) bevrijdt te zijn van hun beperkende ego, met al zijn zelfgerichtheid, waardoor mensen meer handelen als zelfstandige eigenheden die veel lijken op robotten. Wanneer je inderdaad let op algemeen menselijk gedrag, gedragen mensen zich dan niet mechanisch?
In zeker zin bevordert het hedendaags materialistisch beeld dit mechanisch handelen. Want volgens het materialisme -of reductionisme- ben je eigenlijk slechts een automaat. Als je een automaat bent, met wie en wat ben je dan eigenlijk verbonden? Antwoord: Met niets.
Een automaat zou weliswaar contacten en connecties zoeken, maar geen van zijn contacten en connecties zou gerelateerd zijn aan een voeling naar de ander, een automaat kan alleen maar zelfgericht functioneren. (De ander wordt daarvoor gebruikt/misbruikt.)

De mens daarentegen doet zich in elk geval graag voor als een superieur wezen, met een universele band en verbondenheid, maar zijn extreme ego-gerichtheid zet hem terug in zijn eigen 'machinerie'. Om hieraan te ontkomen heeft men het over non-dualisme en verlichting.  Mensen verlangen naar iets groters, iets zelf/overstijgende, maar door het zelf of het ego te ontkennen doe je aan zelf voor-
de-gek houderij.

Je kunt nooit anders dan beginnen bij het ego. Dat wil niet zeggen dat je buiten het ego kunt voelen, dat je mee kunt voelen met een ander of met om het even welk schepsel,  maar uitsluitend vanuit het zelf dat je bent.
Wanneer je het zelf zou kunnen ontkennen, wat of wie zou dan nog waarnemen?

Het wat grappige aan zogenaamde verlichte mensen is, dat zij elk een zeer specifieke eigenheid vertonen, hun specifieke overkomen en hun manier van spreken, doen tot aan hun wijze van humor, zijn zo specifiek iets van een overduidelijk 'zelf'', het kenmerkende van elk afzonderlijk mens, waaraan ook zij zich onmogelijk kunnen onttrekken - 

Het zelf omvat bovendien alles, zou je het zelf kunnen "wegdoen" - stel we poneren het zelf in de prullenbak van de pc - dan was je niet alleen je identiteit kwijt maar ook alle heugenis, alle kennis en al je vaardigheden.  Je zou zijn als een pasgeboren baby, je hersenen zouden leeg zijn. Je kon je niet langer oriënteren en je zou totaal niks meer begrijpen.

Wat is dan dus toch die afschuwelijke gifangel, die zo veel mensen vanuit hun spiritualiteit beschouwen als het "zelf"? ZELF relateren veel mensen aan al het negatieve,  een met anderen onverschillige ego-gerichtheid, die alleen is begaan met 'zichzelf' en die alle ellende veroorzaakt in de wereld, omdat het zelf een hebberig bezitterig weinig bewogen 'onding' is. Dus projecteren we een 'niet-zelf', beter een niet zelf identiteit. Voornamelijk vanwege het gevoel daarbij.

Non-dualisme gaat misschien samen met een mate van zelfhaat. Het legt een extreem negatieve klem op het ego, het zelf, het zelf ziet zichzelf misschien als minderwaardig, niet succesvol, en lijdt eigenlijk aan zichzelf. Daarentegen zijn er natuurlijk een wereld vol super ego's, alle met hun privé eilanden, hun wereldrijken, wie niet met ze is, is tegen ze. De eigenlijke kwestie is eerder, of er iets bestaat als een fijne middenweg.
Of er een vorm van zelf mogelijk is, die zich niet gedraagt als een van alles losstaande machine, die de wereld buiten zichzelf vermogende is af te tasten, naar zich toe te trekken, zich ermee te identificeren, zich er 'in' te leven. Een daadwerkelijke vorm van een beschaafd zelf.............

-In vervolg-