Zijn hersenen de zetel van wat je bent en bewustzijn?

Wellicht waag ik me opnieuw aan een thema dat meer hoofdstukjes nodig heeft. Dit nogmaals als een wat bewogen gevolg van te beknopte 'kant-en-klaar' waarheden die mensen nu eenmaal blijven poneren op blogs en elders.
Ik ervaar nu eenmaal een wrijving bij mezelf, wanneer men hun eigen waarheden en overtuigingen als een gloeiende zon aan de hemel wil laten schijnen, terwijl daaronder de bossen vuur en vlam vatten, zoals bij het eenzijdig vernietigende materialisme vergelijkbaar.
Ik neem graag een middenpositie in, een beetje het agnosticisme, het niet weten : een plek waar noch materialisten naturalisten atheïsten en skeptici komen of niet geweldig nadenkende gelovigen bijgesloten. Al deze groeperingen voeren te harde zwaardgevechten met hun waarheidsclaims.

Hierbij vermeldend dat ik niet kan ontkennen, alleen omwille het argument of om een bepaalde groep mensen te plezieren - dat ik tijdens mijn vroeger leven volledig werd opgenomen in wat mij wel honderd procent andere bestaansvormen leken, dimensies waar de fysieke hand niet naar kan reiken. Wanneer je daarover iets tracht te posten op een blog vol met beterweters (deze mensen weten veel beter dan ik wat ikzelf destijds ervoer) doe je dat maar heel kort, op je tenen en voorzichtig. Want ze branden alles naar de hel, de hel van hun gelijk.

Het gaat hier om levens veranderende ervaringen (nogmaals) , dit kun je blijven beklemtonen. Levens veranderende ervaringen grijpen niet dusdanig op je in, dat reeds een of ander walmpje van een wazige hallucinatie je leven op de kop zal zetten. Maar reeds hier is men niet overtuigd. Men komt nooit verder dan de vermelding hoe hersenen de mens voor de mal houden.

Op zeker moment besef je, dat mensen die zulke ervaringen hadden, beter daarover kunnen zwijgen. Natuurlijk is dit heel jammer en triest in een dominerend materialistisch westen - neem Sten of Constantia Oomen, de reden van mijn eens interesse in haar was haar vroegere bepaalt mooie website over uittredingen, een juweel op Internet. Zij is een van weinigen die niet een bepaalde periode, zoals dit bij mij wél het geval was - buitenlichamelijke ervaringen had, maar die dit continuerende beleeft met korte tussenperiodes.
Maar ze heeft het allemaal een stop toegeroepen. Ze begrijpt dat er slechts licht op kan worden geworpen, wanneer er wetenschappelijke bewijzen mogelijk zijn. Tot dan kun je niks anders dan afwachten wat de onderzoeken heden opleveren.

Nu kan het goed zijn, dat alle onderzoeken nooit kunnen achterhalen wat de volledige werkelijkheid is, die van de essentie van zowel heelal als het wezen van menselijk bewustzijn, en dat dit ertoe leidt dat mensen voorgoed blijven vastzitten in een materialistische overtuiging.

Wat Sten Oomen aangaat of Constantia na haar emigratie naar de USA, ze sloot zich zelfs aan bij de skeptici met die harde klinker, als u ze nog niet kent - die mensen zijn de meest onvermurwbare groep in Nederland - ik heb dat eigenlijk nooit begrepen. Ze waarderen haar overigens met argusogen, zolang ze maar niet begint over haar "uittredingen". Ik zou nooit bij zulk een groep willen zijn aangesloten laat staan lid ervan worden, die mensen kijken alle dagen alleen door een nauw sleutelgat.
Waarschijnlijk is dit voor haarzelf een soort 'midden', ik betwijfel zeer dat ze daarmee haar eigen ervaringen, die zozeer haar leven bepalen tot op heden, als hallucinaties is gaan bestempelen. Eerder zoekt ze in de nogal koude wereld van mensen een 'veilig heenkomen'. (Ook een beetje laf.)

Heden neemt men je voornamelijk serieus als je er sterke materialistische meningen op na houdt. Niet iedereen laat zich door deze heersende bestaansvisie/s domineren. Over de hele wereld blijven de mensen komen, die daar forse tegenwerpingen hebben aan voornamelijk eenzijdige visies, die niks toelaten wat ook maar ruikt naar niet uitsluitend materialisme.

Zelfs wanneer je de zogenaamde zetel van je zelfbesef en bewustzijn opzij laat, het daar niet eens over hebt, kun je met een gerust hart aannemen dat je hersenen niet het verhaal maken of schrijven of componeren of zijn. Je bestaan staat reeds vanaf je geboorte in een externe verbinding met dat wat ligt buiten je brein. Zonder de informatie van de externe wereld zou je brein volledig in een duister verkeren.
Heden zij daarom het soort omgekeerde onderzoeken wat belachelijk, waarbij men hersenen scant om na te gaan wat mensen oppervlakkig bezighoudt, natuurlijk vertellen kleurrijke digitale plaatjes niet wat iemand 'denkt'.
De moderne neurologen passen de omgekeerde visie toe, namelijk dat "hersenen" iets zeggen, zonder gebruik te maken van een gezonde dosis psychologie, en de werking in eerste plaats van de externe wereld juist op hoe mensen zich gedragen en wat bij hen domineert. (Alsof je extern en intern met het grootste gemak kunt scheiden.)

* Gisteren behoorde een korte hersenscan tot een onderzoekje voor mijzelf.
Ik had voor het weekeinde een nare rilling gevoelt die vanaf de hersenen naar deels een kant van het lichaam trok, het taste de arm en handbeweging de mond en spraak aan, en het duurde maar opvallend kort. Nadat ik toch wat benauwd familie had ingeschakeld en de tijd van arriveren was het alweer eigenlijk weggetrokken.
Ieder normaal mens beseft, dat er een sterke alles verbindende band is zowel met het gehele lichaam en diens hersenbedrading, daarover gaat wat mij aangaat geen enkele discussie. Ook geest en bewustzijn staan direct in verbinding met de hersenen.

Maar ondanks dit zegt het nog steeds niets over het wezen van iets, het wezen van bewustzijn, en de eigenlijke functies van hersenen, naast de motorische bedrading, die ervoor zorgt dat je lichaam ten volle beweegt en evenwichtig blijft, blijft het onderwerp van zeer veel discussie wereldwijd. Het zou ook kunnen dat ondanks sterke connecties, hersenen fungeren als ontvanger van bewustzijn. En als ontvanger van bewustzijn ben je op het punt gekomen, niet de drager.

Zo is jouw pc waarachter je zit geen zelfstandig denkende machine, het vult niet het lege vak in waarin dit wordt geschreven, de pc had zelfs geen enkele zinvolle functie, wanneer het niet ontworpen was voor een externe factor, en dat ben 'jij'. Haar functie is dus DUAAL.

Het is erg raar hierbij, dat iemand mij nog steeds vraagt wat ik in vredesnaam bedoel met "bezield".
Ach die armzalige connecties toch met een onsterfelijk zielig iets.
Zou je vergelijkbaar zeggen, dat stroombedrading, of de elektrische lamp bezield zijn?

Er bestaat wat dit aangaat een best wel spannende filmserie, over een buitenaardse macht die zich manifesteert via elektrische bedradingen. Door de stroomgeleiding komen ze overal en beïnvloeden kinderen. Waar is heden immers geen stroomtoevoer? Het idee past echter wonderlijk bij de neuronale activiteit of de vurende neuronen, de mens en zijn denken en bewustzijn functioneren op een laag voltage stroom. Het idee dat gedachten en bewustzijn een vorm van stroom is past dus zeer goed in moderne opvattingen.

Desondanks zou je nooit beweren dat je tafellamp bewustzijn heeft.
Wat is er derhalve moeilijk aan de term bezieling? Datgene wat de materie bezielde en bezielt, dat is de bezieling zelf, dat ben jij en ik en ons gezamenlijk bewustzijn, de notie dat ik er ben, zonder deze notie was er helemaal niets. Nietmaals een besef van een veronderstelde werkelijkheid. Je kunt onmogelijk een werkelijkheid kennen zonder de factor bewustzijn, werkelijkheid en bewustzijn zijn net zo onlosmakelijk verbonden als voor sommigen brein en denken en bewustzijn. De connectie tussen bewustzijn en de realiteit is zo intens in elkaar verweven, dat men heden de vraag oproept, of er wel een echte externe werkelijkheid bestaat. Wie stelt dat vast? Zonder bewustzijn bestaat er geen vaststelling..

Al deze vragen - hier even afgerond - maken deel uit van de eigenlijke vragen als je iets zinnigs wilt melden over de connecties tussen zowel brein en bewustzijn als over de essenties daarvan. Wat is bewustzijn? Een bezield stukje stroom? Wat gaf zoiets doods, zielloos en bewusteloos, zoals materie deze bezieling? wat stopte deze bezieling ooit, miljoenen jaren geleden, 'in' de materie. Zoiets als de geest in de wonderlamp van Aladin.

Het kan zijn dat men daar nooit achter komt. Maar dat men desondanks algemeen een of andere materialistische visie als dominerend zal aanhangen....

"Ziel en Zaagsel"

(monumentaal kunstwerk van Annemarie Hakvoort)

 

"Ziel en Zaagsel

Ziel. Een vonkje Goddelijk licht?

Is het waarneembaar in de flonkering van de zon?

De ziel dringt door in de materie.

Verlicht het. Verbindt zich. Verliest zich?

De aardse wetten overheersen.

Materie schittert in zijn variëteit.

Wanneer de ziel zich losmaakt rest slechts zaagsel."

Hier.

- Wordt vervolgd.