De mens geen bedrading maar een bezield wezen

Afgelopen roerselen van allerlei personen op blogs geven je toch weer allerlei inspiratie om jezelf wat te uiten, maar dan graag op eigen blog. De onderlinge wreveligheden die je telkens toch krijgt bij verschillende thema's hebben echter, die indruk krijg ik stellig, meer te maken met het algeheel onbegrijpen wat je wilt zeggen. Het schijnt op blogs een ware kunst inmiddels, om niet alleen te begrijpen wat je 'leest' maar ook wat daarmee wil worden bedoelt. Wanneer men niet begrijpt wat het bedoelende schrijven behelst, komt het 'gevaar' dat men elkaar niet alleen voortdurend misverstaat maar ook dat men constant voornamelijk bewogen is met zijn eigen claims. Een en ander heeft misschien meer stukjes nodig om er wat meer over te verwoorden.

Over hersenen, hersenclams ziel en bezieling bijvoorbeeld..

Nu heeft 'Ebert' het hard met zichzelf zitten, als het toch vooral blijven herhalen, en als dat moet jaren lang, dat de hersenen en de hersenactiviteit heus de zetel is van alles wat de mens bezield. Ebert raadt me daarom in snel tempo aan het lezen van "wij zijn ons brein" van Swaab, niet dat hijzelf dat ooit las, hij las af en toe wat korte stukjes over neurologie en verder niet. Dat staat daarom eigenlijk nogal onnozel, ik zou Ebert en andere posters best wel een stuk of tien boeken willen aanraden, die ik wel ergens oppik op Internet, niet dat ik die boeken ooit heb gelezen. Maar laten we daar niet stilstaan, volgens Swaab hebben wij mensen allen een gemeenschappelijk brein, en dat brein zijn Wij. 😔

Ik ga niet eens het stoere reductionisme dat heden algemeen zo in is (de hersenkundigen wisselen elkaar steeds meer af op de teevee) verdedigen of afkraken. Maar ik betwijfel of deze korte titel reeds van een boek ooit als 'waar' kan worden opgemerkt. Maar eerder 'waar' schijnt het mij, dat hersenen een complexe bedrading zijn, net zoals het hart een functie heeft en longen een functie hebben, hebben hersenen een functie, hersenen verzamelen ordenen, 'heugen', slaan op, zetten b naast a. De belangrijkste functie van hersenen schijnt evolutionair onderdeel van overleven, daarom is het van grootste belang dat er in hersenen een grote orde ontstaat, waardoor mensen fysiek kunnen funcioneren, en ook in de wereld een "logische weg" vinden.

Natuurlijk zeg je nooit, mijn pink denkt, of mijn hart denkt, al wel het hart reageert op hersenimpulsen, bij veel spanning begint het hart bijvoorbeeld sneller te kloppen. (Bij veel griezelspelletjes hoor je daarom vaak een toenemende hartslag.) Je zou daarom kunnen menen dat niet alleen hersenen maar het hele lichaam op allerlei manieren is betrokken bij mentale gebeurtenissen (verhoogde bloeddruk, het lichaam gaat zweten en begint te beven enz.) Hersenen zouden ook kunnen functioneren zonder enig bewustzijn en enige gewaarwording, in een coma verkeert het lichaam als een kastplantje, op automatismen, maar er is niets.

Hier kom je op het onderwerp bezieling. Bezieling is niet meteen de connectie met een onstoffelijke ziel of een onstoffelijke entiteit - de hersenen met hun complexe bedrading: de miljarden hersencellen en hun talloze verbindingen zijn tot nog de enige soort 'machinerie' die kan worden bezield, dat wil zeggen geraakt, door een zelfbewustzijn, maar je kunt niet zonder meer zeggen dat hersenen dit zelfbewustzijn zijn. Zou dat zo zijn dan hadden we als mensen nooit enige externe informatie nodig, want de hersenen zouden alle informatie reeds bezitten en ons toespelen.

Dat is vergelijkbaar met een pc. , zou je beweren dat al hetgeen je via je pc op een blog of op een blanco vakje onder reacties meedeelt, door je pc wordt meegedeeld? Of zou je menen dat datgene wat jouw pc 'bezield' een externe factor heeft, het bezielende ben jij, de pc deelt het alleen mee via ingewikkelde complexe elektronica. De apparatuur is niet gemaakt om zelfstandig te denken, (dat zou zelfs verwarring veroorzaken) maar om jouw ideeën/gedachten om te zetten vanuit zijn pc-taal naar een voor mensen begrijpelijke taal over lange afstand. Het bijzondere van de pc is natuurlijk de DUALE factor. (Er is het ding dat uitvoert en er is de bediener van het ding, het enige en eigenlijk denkende ofwel bezielende, de mens.)

Over de mens, hersenen en de betekenis van een zelf of een ik daarbij heeft al tot veel discussie gevoerd over het duale of nonduale van het daarzijn. Men kan eenvoudigweg beweren dat er geen duale factor, zoals een ik-entiteit bestaat, maar men kan niet de hardleersheid ontkennen waarop hoe dan ook elk mens zichzelf ervaart als een onafhankelijk ego.

Wanneer je echter ogenblikkelijk het 'gevaar' ziet van een mogelijk duale factor, en je vindt het meteen inspringen met de zoveelste maal herhaling van 'het brein is toch heus de zetel van alles' (blijkbaar voelen sommige mensen zich daar welhaast ernstig in bedreigd) ontgaat je keer op keer de hele point.

Daar wordt reageren op iemand ook behoorlijk vervelend..
Stukje uit een postje:

'Als je bent geboren zijn je hersenen blanco, wat vertellen in zoverre jouw hersenen je? Je hersenen vertellen je helemaal niets. Pas door alle externe verbindingen en leerprocessen die niet ogenblikkelijk enig resultaat zijn van breinactiviteit, komt er een verhaal tot je. Dat verhaal kan dan jouw persoonlijke waarheid worden, en om waarheden voeren mensen -Terloops- oorlogen.

Het bezielende is niet meteen een onsterfelijke ziel, ik betwijfel zeer of hersencellen als losse deeltjes iets doen, het is een machinerie. De machinerie heeft niet eens bewustzijn nodig om te existeren als louter ding. Het regelt allerlei processen.
Wat is dus het bezielende, dat is je bewustzijn, je zelfbesef, je leervermogen, je gevoel voor iets. Je connecties naar buiten.' (....)

Hoe komt bewustzijn in het brein, het is in elk geval niet zo dat een brein afdoende is, om een jouw aldoor informatie toe te spelen en allerlei gevoelens en gevoeligheden. In eerste plaats is dit een externe gebeurtenis, en altijd geweest.
Om deze reden doet men overigens heden neurologische onderzoeken, zoals een neurologisch onderzoek naar de verschillen in man en vrouw. Men gebruikt heden feitelijk omgekeerde onderzoeken, want in eerste plaats maken verschillen en bepaalde gedragingen tussen man en vrouw een onderdeel uit van externe bepalende factoren, afhankelijk van tevens landen, vrouwen krijgen vrouwenrollen opgedrongen en mannen mannenrollen. Daarna gaat men neurologisch onderzoeken hoe het zit. Dit is tamelijk absurd, want hoe kun je een 'brein' onderzoeken zonder een externe geschiedenis die in eerste plaats de mensen maakt tot wie zij zijn? Alsof je dat zomaar doormidden kunt snijden.


- Ik heb een "gevoelig" brein -
Een brein is zoals een blanco vel, het fungeert als een ontvanger en informatieverwerker, door zintuigen externe factoren en een hoop gevoeligheden ontstaat een of andere vorm van bezieling, dat een bepaalt centrum creëert als zijnde een 'ik', maar de aard van dit zelfbewustzijn schijnt me allerminst verklaard. Het zelfbewustzijn is een universum in zichzelf, mij schijnt het een bevreemde redenatie wanneer je zou zeggen: Mijn brein is heel gevoelig, mijn brein genoot pas nog intens van muziek, of mijn brein heeft veel inleefvermogen. Deze gevoeligheden, voor schoonheid, voor inleefvermogen óntstijgen de directe functies van het mechanische brein. De mens is niet gedegradeerd tot een bepaalde breindefinitie, de gehele bestaanservaring van de mens, dat wat hem maakt tot mens, dat wat hem diepte verschaft,  het vermogen complexe denkstructuren te creëren, het creatieve in een woordenspel et cetera, het is deze 'geest in de fles'  die bestaan tot bestaan maakt.

Doe je deze universele bewustwording weg is er enkel nog een kastplantje, natuurlijk kan ook dan "het brein" overleven. Daarom zijn breindefinities eerder ketens die de mens bijna zielig degraderen tot een ding, en sommige mensen worden er zelfs agressief van als je dit domweg ontkent.

Voor mensen die daadwerkelijk geloven in een duale factor, is dat geen probleem, het brein fungeert dan als een ontvangen van de eigenlijke ziel, en is instrumenteel daarvoor ontworpen. Maar ook zonder deze duale factor kom je er niet, wanneer je blijft volharden in de stelling van 'ik ben mijn brein', of anders hersenactiviteit (pardon, ik bedoelde vurende neuronen.) Eenieder moge daarvoor zijn eigen definitie hebben.

Zo kun je vergelijkenderwijs met verschillende mensen kijken naar eenzelfde boom,
de ene persoon ziet de takken, de andere de bladeren, weer een ander ziet niets in of aan de boom, een verder iemand zegt dat bomen "zuurstoffabrieken" zijn, en weer een ander vindt bomen prachtige bijna monumentale scheppingen van de natuur.
Je zou nog kunnen toevoegen, dat degene die rationeel heeft betoogd dat bomen 'zuurstoffabrieken' zijn, meteen opmerkt dat het allemaal niet meer dan hoogst suggestief is om bomen te ervaren als levendige prachtige creaties (gisteren zat ik aan een prachtige oude boom die een stukje de rivier in liep.) Zelfs met een zekere boosheid: "Beste T. , je moet de feiten zien en niet al die suggestieve ónwerkelijke gevoelens van iets mooi vinden, en wat je allemaal maar ervaart: BA T."

Maar waarin bestaat in 'jullie' reductionisme nog dat wat de MENS Is en Uitmaakt? ...