Anderzijds kun je 'kunstmatig' stilte produceren, een bijzonder idee van zulk een kunstmatig opgewekte stilte is de "compositie" (inderdaad tussen aanhaaltekens) van John Cage: 4'33'' for piano (1952).
Échte stilte is er eigenlijk nauwelijks tot nooit, zelfs in een stil landschap hoor je nog het geruis van voorbijkomend verkeer, of je hoort de wind ruisen, de vogels kwetteren, een beekje kabbelen, het bijzonder gegeven dat je deze geluiden juist nú hoort, komt dan wederom door de stilte zelf. Want door de stilte hoor je deze meest fijnzinnige subtiele geluiden.
Zo werd ook John Cage 4'33" stilte verstoord door een kort luid kuchend iemand onder het publiek. Toen zijn 'stuk' voor het eerst werd opgevoerd in Woodstock USA, volgde daaruit een agressief protest. Het is nogal vreemd wanneer je met ofwel een piano ofwel een compleet strijkorkest 4 minuten en 33 seconde 'niks' doet. Cage deed het echter niet bij wijze van publieksgrap, hij werd geïnspireerd door de mooie volksgewoontes van oosterse culturen, China en Japan: Laatste staat het zogeheten "Theehuis" centraal als plek voor een poos rust en stilte, bij het drinken van thee.
De mooie landschappen, onder andere van Japan maar ook de uitgestrekte landschappen van California maken het mogelijk, dat men de volheid kan ervaren van de stilte. Juist de VOLHEID die, paradoxaal, ligt in de diepste stilte. Anderzijds kan een mens natuurlijk altijd en overal stilte ervaren, en opzoeken.
Stilte is de diepste Aanraking met het Zijnde, de moderne mens heeft zich letterlijk losgemaakt van dit Zijnde, om op te gaan in een wereld vol namaak en nep kabaal en fake, met een onnoemelijke hoop elektronische ruis...
Trailer van de documentaire :
John Cage: 4'33'' for piano (1952) :
1. tacet
2. tacet
3. tacet
Armin Fuchs - piano
(Wiki. over Cage 4'33")
2/5/2018- Opvallende Na-noot : Het plotseling invallende kabaal van het applaus ... :-))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten