'Perhaps our entire universe is like a gigantic computer game, the creation of super-smart hackers existing somewhere else? Before you smirk and laugh, watch and think! Featuring interviews with David Brin, Nick Bostrom, Raymond Kurzweil, Marvin Minsky, and Martin Rees.'
Tegelijk kun je ergens beseffen, dat de wetenschap zichzelf momenteel dusdanig opblaast - dat is wel te zeggen - dat ze inderdaad geen goden meer nodig hebben. Want ze zijn zelf goden geworden.
Alles is mogelijk (Behalve een Hiernamaals zo te zeggen). Zou als een van de finale vragen heden - het heelal 'met alles erin' een computersimulatie of program kunnen zijn? Wat er dan allemaal in zo een simulatie mogelijk ware, behalve een oneindig lijkend heelal met sterrenstelsels een volledige aarde, waarop al het bestaan, en bovenal het bewustzijn.
Want de vragen rijzen torenhoog. Hoe simuleert een computerprogram iets als bewustzijn? Nog altijd kan men niet de vinger zetten op wat bewustzijn als zodanig is. Vervolgens de vraag of een machine, want dat is teneinde een 'simulatie' bewustzijn kan 'onderwerpen als een onderdeel van iets machinaals'?
Heden zijn er allerlei experimenten gaande, aangaande het trachten bewustzijn te begrijpen, ten eerste als iets machinaals, miljardair Elon Musk heeft al chips geïmplanteerd in varkens en apen. Door dieren iets te laten doen tracht men de neurologische activiteit die dan vrijkomt vast te leggen. Maar je zou toch menen dat een pc op totaal andere fundamenten draait, dan hoe de hersenen van levende wezens werken. Neuronale activiteit koppelen aan hoe computers werken lijkt me al een fors dilemma. Dan vraag je je af of men neuronale activiteit kan ontcijferen, waarbij gezegd ik heb geen idee of dat ooit wel mogelijk is.
Maar nu aan te nemen dat er een vergevorderde beschaving bestaat, die wat wij beschouwen als de werkelijkheid volledig heeft gesimuleerd, inclusief dus bewustzijn. Men denkt dan aan een buitenaardse beschaving, maar het zou desgewenst ook een toekomstige versie kunnen zijn van de mensensoort. Het zou zelfs kunnen dat we reeds zover zijn gevorderd, en dat deze technologische mensensoort simulaties creëert van een schijnbare realiteit in een vroeger stadium // misschien wel miljoenen, want waarom zou het er een zijn?
Want de vragen rijzen torenhoog. Hoe simuleert een computerprogram iets als bewustzijn? Nog altijd kan men niet de vinger zetten op wat bewustzijn als zodanig is. Vervolgens de vraag of een machine, want dat is teneinde een 'simulatie' bewustzijn kan 'onderwerpen als een onderdeel van iets machinaals'?
Heden zijn er allerlei experimenten gaande, aangaande het trachten bewustzijn te begrijpen, ten eerste als iets machinaals, miljardair Elon Musk heeft al chips geïmplanteerd in varkens en apen. Door dieren iets te laten doen tracht men de neurologische activiteit die dan vrijkomt vast te leggen. Maar je zou toch menen dat een pc op totaal andere fundamenten draait, dan hoe de hersenen van levende wezens werken. Neuronale activiteit koppelen aan hoe computers werken lijkt me al een fors dilemma. Dan vraag je je af of men neuronale activiteit kan ontcijferen, waarbij gezegd ik heb geen idee of dat ooit wel mogelijk is.
Maar nu aan te nemen dat er een vergevorderde beschaving bestaat, die wat wij beschouwen als de werkelijkheid volledig heeft gesimuleerd, inclusief dus bewustzijn. Men denkt dan aan een buitenaardse beschaving, maar het zou desgewenst ook een toekomstige versie kunnen zijn van de mensensoort. Het zou zelfs kunnen dat we reeds zover zijn gevorderd, en dat deze technologische mensensoort simulaties creëert van een schijnbare realiteit in een vroeger stadium // misschien wel miljoenen, want waarom zou het er een zijn?
(Hierbij wordt één extra facet aangehaald, nl. om zóver te vorderen mag een intelligente soort zichzelf niet voortijdig elimineren. En dit is heden wel een van de mogelijkheden.)
Daarmee bevestig je dus dat de mens inderdaad zijn eigen 'goden' is geworden. Want hij schept heelallen en werelden zoals men dat van goden geloofde. Een dergelijke onvoorstelbare complexheid heeft dan wel geloofwaardigheid nodig, dat is wat ik bedoelde met dat de wetenschap heden reeds zulke toekomstwanen heeft van zichzelf.
Ikzelf kan het me in elk geval in geen geval voorstellen, dat alle bouwstenen, inclusief atomen en een 'oneindigheid' ooit zouden kunnen worden gesimuleerd. de realiteit is onherleidbaar complex.
Voor wetenschappers, die de realiteit hoofdzakelijk beschouwen als reeds een aard machinerie in zichzelf, een zichzelf reproducerende machinerie, voor wie er enkel materie bestaat, is het logisch dat zij alles in bestaan willen herleiden tot materie. Vanaf Darwins evolutie, die de 'toevalligheid' bedacht, heeft de ontkrachting zo kun je zeggen van de wonderbaarheid van bestaan, waarin eens fabelachtige wezens regeerde (goden en andere wezens) meer en meer plaats gevonden.
Verdere ontkrachting zou dan inhouden het bestaan verder 'degraderen' door ook het bewustzijn slechts te beschouwen als iets machinaals, zonder deze visie zou men ook geen kunstmatige intelligentie willen creëren, of wat Elon Musk onder anderen trachten te doen, het ontwikkelen van een verbinding tussen de neuronen (de elektrische activiteit in het brein) en een computer, door direct een chip te plaatsen in het brein.
Vervolgens kan men door theoretiseren dat de realiteit niet eens bestaat maar in zichzelf een complex computerprogramma is van een ver gevorderde mensensoort (of een buitenaardse soort). Ray Kurzweil o.a. gaat nog verder door te stellen, dat alles feitelijk niets anders is dan "informatie". Wie kan daar nog iets mee aanvangen?
Wetenschappers hopen met dit alles bewijzen te vinden door experimenten in bv. atoomkrakers. Dat iets zou wijzen of verwijzen naar een dergelijke simulatie. Natuurlijk zou er in een simulatie ook iets fataals kunnen misgaan. Stel je voor het zou opslag pikkedonker zijn, maar 'fouten' schijnen onmogelijk want dit gebeurt nooit.
In de film waarin Jim Carrey in een fake-wereld leeft, botst hij met een bootje midden op een oceaan tegen een muur. Daardoor komt hij erachter dat er iets niet klopt. Maar in de simulatietheorie bestaan zulke (humoristische) fouten niet.
Wat al die theorieën gemeenzaam hebben is, dat ze geen enkele hoop laten, want ze maken hoe dan ook alle deel uit van een strikt fysiek materieel wereldbeeld. Ook de parallelle theorie of de stringtheorie en de multiversum theorie of de meer dimensie-theorie maken daar deel van uit. Ze laten wel meer fantasie door in het ijskoude materialisme van heden, maar zijn er toch terug tot te herleiden.
Ikzelf kan het me in elk geval in geen geval voorstellen, dat alle bouwstenen, inclusief atomen en een 'oneindigheid' ooit zouden kunnen worden gesimuleerd. de realiteit is onherleidbaar complex.
Voor wetenschappers, die de realiteit hoofdzakelijk beschouwen als reeds een aard machinerie in zichzelf, een zichzelf reproducerende machinerie, voor wie er enkel materie bestaat, is het logisch dat zij alles in bestaan willen herleiden tot materie. Vanaf Darwins evolutie, die de 'toevalligheid' bedacht, heeft de ontkrachting zo kun je zeggen van de wonderbaarheid van bestaan, waarin eens fabelachtige wezens regeerde (goden en andere wezens) meer en meer plaats gevonden.
Verdere ontkrachting zou dan inhouden het bestaan verder 'degraderen' door ook het bewustzijn slechts te beschouwen als iets machinaals, zonder deze visie zou men ook geen kunstmatige intelligentie willen creëren, of wat Elon Musk onder anderen trachten te doen, het ontwikkelen van een verbinding tussen de neuronen (de elektrische activiteit in het brein) en een computer, door direct een chip te plaatsen in het brein.
Vervolgens kan men door theoretiseren dat de realiteit niet eens bestaat maar in zichzelf een complex computerprogramma is van een ver gevorderde mensensoort (of een buitenaardse soort). Ray Kurzweil o.a. gaat nog verder door te stellen, dat alles feitelijk niets anders is dan "informatie". Wie kan daar nog iets mee aanvangen?
Wetenschappers hopen met dit alles bewijzen te vinden door experimenten in bv. atoomkrakers. Dat iets zou wijzen of verwijzen naar een dergelijke simulatie. Natuurlijk zou er in een simulatie ook iets fataals kunnen misgaan. Stel je voor het zou opslag pikkedonker zijn, maar 'fouten' schijnen onmogelijk want dit gebeurt nooit.
In de film waarin Jim Carrey in een fake-wereld leeft, botst hij met een bootje midden op een oceaan tegen een muur. Daardoor komt hij erachter dat er iets niet klopt. Maar in de simulatietheorie bestaan zulke (humoristische) fouten niet.
Wat al die theorieën gemeenzaam hebben is, dat ze geen enkele hoop laten, want ze maken hoe dan ook alle deel uit van een strikt fysiek materieel wereldbeeld. Ook de parallelle theorie of de stringtheorie en de multiversum theorie of de meer dimensie-theorie maken daar deel van uit. Ze laten wel meer fantasie door in het ijskoude materialisme van heden, maar zijn er toch terug tot te herleiden.
-
Extra Noot: Wanneer onze realiteit een simulatie zou zijn, dan zou dat wel een uitstekend exemplaar genoemd mogen worden, van een extreem sadistische ontwerper.
En wat betreft de kwestie van al onze 'subjectieve' ervaringen, kunnen die alle worden gesimuleerd? Kan emotie, gevoel voor schoonheid maar ook kan diepgaande smart, die wel degelijk als extreem reëel wordt ondergaan - worden gesimuleerd? het lijden van 100de miljoenen dieren in de vee industrie, het lijden en de dood van 100de miljoenen mensen in oorlogen en ander geweld. En per slot, wat houdt 'de dood' dan in, in zulk een simulatie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten