De illusie van vrijheid //geboren in een onvrije wereld

In feite ben en wordt je nooit VRIJ geboren: vanaf je geboorte zit je verweven in talloze culturele traditionele gewoontes, in politieke machtsstructuren, in structuren die zeggenschap hebben over 'jouw'. En in religieuze indoctrinaties die állen van meet af aan je vrijheid wegnemen.

Feitelijk lijkt jouw geboortevrijheid -mits dat ooit überhaupt een recht was- vanuit de wereld meteen van je afgenomen, je bent geboren en reeds zit je volledig gevangen in welhaast talloze structuren van macht, van ideologieën, in culturele structuren van gewoontes en tradities -vanaf al het jaar 0- en natuurlijk ook in religieuze structuren.

Al deze structuren zijn ook zéér bedreven, om mensen -liefste van kleins af aan- mee te indoctrineren in hun eeuwenoude culturen, wat zij begrijpen onder 'de manier van leven', religieuze en politieke machten doen er alles aan, de net geboren geest van elk mens te kneden. Vrijheid is van meet af aan reeds een illusie. Of anders dat war rest, wat binnen dat is toegestaan.

(Veel na-oorlogse bewegingen waren ook aldoor in verzet tegen heersende doctrines. Zoals ook in de 'hippie-tijd').

Mens en geest worden liefst op jonge leeftijd al allerlei politieke en culturele en religieuze interesses opgedrongen, zodat ze ook ten alle tijde bereidt zijn hun bestaan óp te offeren aan al deze machten. Deze machten eisen niet alleen gehoorzaamheid trouw en volledige indoctrinatie, maar ook offerbereidheid, en de bereidheid om zelf gecreëerde 'tegenstanders' te beroven van hún leven.

Waar is dan nog je principiële vrijheid gebleven, die heb je zelf en vaak ook nog onwetende of welwetende uit handen gegeven. Controle over je leven uit handen geven aan anderen, is bovendien gemakkelijk. Want als je daadwerkelijk volledig zelfstandig zou nadenken en over elk besluit in je bestaan ook daadwerkelijk zelf moest (en mocht) beslissen, dan zou je problemen hebben met verschillende keuzes.

Die verschillende keuzes worden je dus makkelijk uit handen genomen door autoriteiten die 'jouw' zeggen wat je wel -of niet-  moet doen. Wanneer het eenmaal zover is, blijken ook alle morele grenzen van een individu te kunnen worden uitgerekt zo niet volledig verworpen. Een heel bekend voorbeeld hiervan was natuurlijk het 'Milgram Experiment.' 

In een aard proeflab wordt een heel scenario opgezet, achter een omheining zit iemand, die jij van je autoriteit allerlei vragen moet stellen, bij elke fout op de vraagstelling mag je hem een bepaalde stroomstoot toedienen aan de hand van een knopje. 

Het slachtoffer speelt mee, het is dus niet reëel maar dat weten de 'proefmensen' mensen, en laat allerlei pijnkreten horen en smeekbeden om op de houden.

De proefmensen trekken het zich echter geheel niet aan, ze doen gewoonweg wat hun van de autoriteit wordt opgedragen. De stroomstoten worden bij foute antwoorden steeds heftiger. Op zeker moment horen ze niks meer en vragen zich af of ze de persoon mogelijk hebben gedood met hun stroomstoten.

Milgram experiment // Wiki.

Zolang er dus een autoriteit is die feitelijk JOUW GEWETEN overneemt, (en dat is toch de complete oorlogsgeschiedenis, nietwaar?) ben je vrij in de elke aard van welk misdadig gedrag ook.

In deze soort/type wereld wordt je geboren. Religieuze en politieke stelsels kunnen nooit los staan van een bepaalde offerbereidheid en een absolute controle over iemands wil. 

Je kunt stellen dat je als mens en geest toch vrij wordt geboren, je vrij bent je geest te ontwikkelen, je eigen keuzes te maken, je eigen morele geweten te ontwikkelen, maar de indoctrinaties nemen het meer en meer over, en dan kun je stellig afvragen of een geïndoctrineerde geest ooit een VRIJE geest kan zijn?

Deze wereldwijde culturele politieke geest die over de hele wereld waart, plus alle tradities en dergelijke van duizenden jaren oud, noemt men heden ook weleens 'memen'. Onder andere Susan Blackmore had/heeft het daarover.

Zoals de mens ook genetische eigenschappen overneemt, biologische fysieke eigenschappen, plus vaak allerlei afwijkingen in die eigenschappen, (waardoor bv. vroegtijdig hartfalen enz.) zo neemt de mens ook culturele eigenschappen over die van generatie op generatie overheen lange tijden zijn overgenomen. 

Natuurlijk zijn die niet van precies eenzelfde aard, men heeft het hier over mentale en eer onzichtbare overnames, met een kleine kans om altijd 'nee' te zeggen tegen bepaalde dictaturen tirannen of meedogenloze opdrachten.

Het blijkt altijd weer hoe ontzaglijk moeilijk het is om af te rekenen met dat alles. Zelfs politieke structuren die eenmaal vastliggen, blijken voor politici zelf al extreem moeilijk, om die ooit los te laten. De menselijke hersenen worden in zoveel jaar gevormd. Als ze eenmaal zijn gevormd, dat wil zeggen dat mensen hun bepaalde soorten 'waarheden' hebben vastgelegd, hun politieke voorkeuren en alle andere voorkeuren, en binnen een dagelijkse structuur vervolgens klem geraken aan wat men 'gewoonte' kan noemen, gaan ze dat alles verdedigen en beschermen. Want elk mens wil zijn "kostbare waarheden" koste wat kost verdedigen. 

De menselijke geest - het brein is eigenlijk helemaal 'niet' zo kneedbaar. Dat maakt het gevaar van allerlei indoctrinaties natuurlijk des te groter. 

Je zou per slot welhaast kunnen menen, dat mensen er alles aan moesten doen, om de nieuwe volgende generaties te beschermen en te behoeden, voor het volledig web van een geïndoctrineerde wereld. Je wordt er automatisch ingezogen. Afhankelijk van continent of land waar je deze of die tradities en ideologie overneemt. Dat maakt teneinde, dat de wereld als zodanig nauwelijks in staat is tot 'veranderbaarheid'.

Als je de toekomst over 10/20/30 jaar wilt voorspellen, hoef je niet een geweldige profeet te zijn, de wereld is namelijk al duizenden jaren dezelfde wereld. Het enig wat sterk is verandert is natuurlijk de buitenkant, er is wetenschap technologie en kennis bij gekomen. In de nabije toekomst worden mensen misschien omringt door robots die de koffie zetten. Dat is wat constant verandert. Maar ook daar zal men eens een absolute limiet hebben bereikt.

Maar hoe verander je de morele kompas? Wanneer stoppen mensen met zeehonden dood te knuppelen en de walvissen uit te roeien? Wanneer stopt de grootschalige lijdensweg van de vee-industrie? Wanneer zeggen mensen radicaal nee tegen dictators en tirannen? 

Wanneer zal de wereld door andere machten worden bestuurd dan door de huidige corrupte zelf verrijkende machten? Wanneer eindigen de ongelofelijke materiële kloven op de wereld? Wanneer stopt men met de wereld zelf op te offeren aan materiële welvarendheden ,, et cetera.

Dat heeft in elk geval eigentijdse zelfdenkende mensen nodig..................

Leven in een 'bange wereld

Geïsoleerd, gescheiden van zijn moeder, in een énge nare wereld die 'het niet begrijpt,

rare tweevoeters die hem willen schaden en van vrijheid beroven.......

Link

'Wat Gedachten'

Het bestaan van God in de filosofische zin geplaatst, kan men als volgt beschrijven: Aangenomen het wetenschappelijk beginsel, dat aan de basis 'alles wat kán bestaan ook bestaat'. Om het grofweg zo te stellen, als er kabouters en feeën kúnnen bestaan, dan bestaan ze. Alles in het universum wat kan bestaan zal ook ónvermijdelijk tot bestaan komen. Dit ten eerste.

Ten tweede een zekere paradox of logica die zo kunt omschrijven: Stel er bestaat het goede en het kwade, het goede en het kwade zijn twee eigenschappen, mensen kunnen zowel naar het goede als naar het kwade neigen. Vervolgens zou er ook een vorm van een Absoluut kwaad kunnen bestaan. Dit betekent omgekeerd dat er ook een vorm van een Absoluut goed kan bestaan. Ofwel dat naast diepste onvolkomenheid een zekere logica stelt dat er ook een diepste volkomenheid kan bestaan. Deze volkomenheid kan men als God bestempelen. Als de duivel bestaat dan moet ook zijn tegenzijde bestaan, God. Dit alles zou je kunnen toepassen op de "mogelijkheden" van een universum. 

In de fysica bestaat alles uit koppels van tegendelen. Als filosofisch dus het kwade bestaat bestaat er ook het goede, als het onvolkomenen bestaat bestaat ook het volkomene. 

Verder kun je zeggen dat het heelal een mysterie was maar ook altijd zal zijn. Het is onnozel te veronderstellen dat de mens het volledig kan doorgronden. Zelfs wanneer men teruggaat naar het allereerste oerbegin, en men stelt dat er toen niet meer was dan een aard 'golvingen, trillingen' ofwel onzichtbare ietsjes, de vraag zal altijd zijn, waar kwam dat vandaan. Dat Iets uit Niets zomaar kan ontstaan heeft veel te doen met de formulering van dat 'niets'.

Er zal logisch altijd Iets moeten zijn om ook Iets te kunnen scheppen. Een big-bang (en daar zijn de theorieën ook verdeelt over) ontstaat niet uit een volslagen helemaal niets. Zelfs de afgestudeerde wetenschapper heeft daar grote moeite mee. Loesje vatte het samen in de leus: Eerst was er Niets, en toen is dat ook nog ontploft. Dat is doodgewone logica van een volstrekt ónbevattelijk heelal. Want als je niet kunt verklaren waar alles überhaupt zijn oorsprong heeft, dan heeft de totale verklaring van dat alles nooit zijn algehele bevrediging.

Het is dan alsof je een grote legpuzzel legt maar dat ene stukje nooit kunt vinden, het is kwijt. Als je dus kunt stellen, dat we in feite altijd zullen blijven bestaan in een groot mysterie, dan is God tevens een mogelijkheid in een mysterie.

In verloop van tijd nog allerlei nieuwsoortige theorieën, die ook samenhangen met bewustzijns-filosofen. De quantum-mechanica bracht al een diepe deuk in de bestaande starre opvattingen van een absoluut mechanisch heelal. Het heelal was blijkbaar toch niet één grote machinerie. De 'ongezonde' plaats van de waarnemer in het bestaan der dingen bracht nog eens veel verwarring. Vandaar Einstein tegen zijn vriend zei, de maan bestaat toch ook als je die 'niet' ziet?

Vergaande ideeën die stellen dat we leven in een 'computer simulatie'. Dat onze realiteit zich slechts afspeelt in twee dimensies, de derde dimensie is een illusie. Zoals je ook op een plat scherm schijnbaar naar drie dimensies kijkt, het scherm bestaat echter maar uit twee dimensies. Een goede schilder kan dit ook tevoorschijn toveren op zijn doek. Maar het is ook mogelijk, dat wat wij waarnemen als het zichtbare heelal of de zichtbare wereld om ons heen, een complexe verzameling is van informatie. 

Stel je een computer voor, de computer houdt zijn werkelijke aard helemaal verborgen voor de bediener, de realiteit achter beelden toetsenbord en bediening is onvoorstelbaar complex, samengesteld door complexe wetenschappen, eindeloze getallenreeksen. Maar dat neem je niet waar. Het is je zó gegeven, dat je alles kunt verwoorden en beeldenrijk zien en het dusdanig kunt bedienen dat een kind de logica ervan snapt.

De realiteit waarin je jezelf dus bevindt is volledig toegepast op jouw zintuigen, hersenen vertalen alles in logische beelden - maar wat is de 'werkelijkheid' achter de werkelijkheid? Het bestaan heeft je een als het ware gemakkelijke bediening gegeven, meer hoef/de je niet te weten.

Een verder argument is evolutie, wat je misschien niet had verwacht maar evolutie stelt nu juist, dat al het bestaan als basisfunctie heeft, het overleven. In die betekenis heeft het brein zich uitgebreid in de functies van de mens. Natuurlijk is het mensenbrein overbodig in het loutere overleven alleen, de dierenwereld is het absolute bewijs ervan. Maar de complexheid van het menselijk brein heeft hem wezenlijke evolutionaire voordelen opgeleverd. 

Echter ook niet meer. Het was van meet af aan niet de bedoeling, dat het menselijk brein het ganse heelal tot in de puntjes zou gaan snappen, dat is als het ware een 'bijkomstigheid'. Het snappen leverde hem natuurlijk veel voordelen, neem de kennis van de natuur, en daardoor het bewerken van de natuur voor eigen voordelen. De mens ging echter veel verder, van pc naar toekomstige robotica.

Je kunt echter ook stellen dat het evolutionaire brein nooit alles zal kunnen bevatten omdat het daarvoor niet is gecreëerd.

Maakt dit het bestaan van God mogelijk? Het maakt de 'kans' in elk geval mogelijk. We weten niet alles en ons lichaam is gemaakt voor uitsluitend de bediening van de stof, niet om 'alles' te weten. 

Teruggaande, wanneer het een wetenschappelijk fundament is dat 'alles wat kán bestaan ook onvermijdelijk bestaat' kun je voor jezelf onmogelijk met overtuiging stellen dat God niet bestaat. Het bestaan van een volkomenheid is binnen de paradoxen en de filosofie zeer wel mogelijk. (Gezien ook de realiteit van tegenstellingen.) 

                                                                      -

Ik ben afgelopen jaren helemaal opgehouden om mij nog bezig te houden in dit soort atheïstische en non-atheïstische -of agnostische- discussies. Maar ik vind nog steeds iemand wat vermakelijk, die het met een tomeloze zekerheid heeft over het geloof in een niet bestaande god of niet bestaande goden. De claim dat wie beweert óók moet bewijzen, zo menen 'zij' gaat niet op voor het atheïsme. Maar als je claimt dat iets als God (los van alle religieuze definities uiteraard) beter een aard van volkomenheid, niet bestaat, dan claim je iets wat je net zo goed moet bewijzen. En dat kun je niet.

Daarom is de enige resterende levenshouding, zo althans de mijne, die van het agnosticisme. Kortweg: We weten het niet................