'Mens als centrum'

Op Internet kom je stukken tegen, van mensen die menen dat ze intellectueel heel wat hebben te melden, maar wat blijft hangen zijn slechts wat 'armzalige zinnen'. Het ene deel zegt: De mens staat in het centrum van alles. Het andere deel 'dieren zijn om op te eten'. Bij de zinsnede 'dieren zijn om op te eten' heb ik al meteen het overweldigend gevoel van, met zulk soort mensen kun je niet eens een aanvang van een redelijk gesprek voeren. Laat staan dat je ergens druk om maakt wat zo iemand allemaal beweert.

Een kennis van mij (nu ja, veel echte overeenkomsten hebben we niet) meende dat een statement van hem jegens mij veelzeggend was, als een soort excuses of verontschuldiging, eigenlijk weet ik het vaak niet als mensen iets zeggen - ze hoeven van mij namelijk niets te doen of te laten - Maar we hadden het over dieren en vlees eten. Ik stelde hem een directe vraag, 'vind je het goed dat dieren sterven om jouw vleesbehoefte' waarop hij antwoordde 'ja'. Misschien kwam het door zijn eigen afkomst van boeren. Maar ik vond zijn 'ja' snel en betekenisloos. Heb je het dan over iemand die echt bewogen nadenkt over dierenleed, of over een algemeen sociale acceptatie, meer een collectieve overeenkomst dat dieren mogen sterven om mensen te voorzien van vlees?

Ik hou niet van massamensen. In het non/dualisme streeft men telkens naar het afzien van het zogeheten 'ego', maar de betekenis van ego is juist heel veelzeggend. Ware individualiteit begint bij het jezelf losmaken van "schapengedrag" - het besef dat je geen onderdeel bent van een collectief soort brein, dat per land wordt geprogrammeerd aan de hand van voorouders tradities en gewoontes. Het 'ego' bestaat in eerste plaats al niet, dat wil zeggen als je de term bedoelt voor een vorm van 'unieke eigenheid'. Ik zie geen enkel heil in het non/dualisme, eerder in een wáár dualisme. Voortdurend krijgen we de leuzen te horen over universaliteit en eenheid (en iedereen gelijk, waar het op neerkomt.) Terwijl alle echte grote en mooie en zinvolle mensen, juist zeer egocentrische mensen waren, die daardoor een belangrijke ontdekking of verandering brachten in het geheel.

Maar nu even terug want ik dwaal helemaal af.
Dat je jezelf als mens ziet in het centrum van bestaan is alleen voor jezelf van betekenis, dat ten eerste. Je kunt daarmee bedoelen de mens als mensen in zijn geheel, of 'jij' want teneinde zijn alle mensen ego gericht, of je dus de mensensoort bedoelt of specifiek 'jij' daar gelaten. Maar uit niets kun je deze bewering toetsen op enige realiteit laat staan het vage begrip waarheid. Evolutionair bestaat het begrip "waarde" niet eens, evolutie was een proces van aaneenschakelingen van wel en niet geslaagde toevalligheden. Mensen die zich daar ongemakkelijk bij voelen, kunnen dan snel teruggrijpen naar allerlei godsvoorstellingen. Maar wat kan god meer zijn dat tevens een mensen verzinsel? Daarom zijn de goden alle mensengelijkend ofwel antropomorf. In sommige culturen hebben goden nog wel dierlijke gedaantes. Omdat mensen uit alle tijden ook besefte dat dieren door hun gelijkenis in bewustzijn en zintuiglijkheden aan mensen gemeen waren.

Het is daarom een zinloze zin, dat de mens het centrum is in het bestaan, het bestaan is alles wat bestaat, niet in de zin van een steen. Een steen bestaat maar heeft geen bewijsbaar leven in zich, laat staan een vorm van bewustzijn. Met bestaan bedoelen we daarom wat leeft en bewust is.
Voor een of ander dier, is zijn eigen bestaan en dat van zijn soort het aller belangrijkste, waaraan ontleen je dan de zin dat de mens het belangrijkste is?

Neil deGrasse Tyson (en dat is geen pseudowetenschapper want daar speelt men vaak graag mee op Internet) had het over de betekenis van een mogelijke buitenaardse intelligentie. Hij nam het vergelijk van het bijna lachwekkende verschil in genen van mensen en dieren, het verschil tussen hoger ontwikkelde dieren en mensen bestaat uit slechts een paar genen. Die paar genen bepalen heel jouw mens zijn, stelde Tyson.
Stel je voor dat er een buitenaardse intelligentie bestaat, met een klein groepje genen verschil in mensen, zij zouden daardoor volledig dominant zijn over de mens.

Ondanks de mens aan die paar genen meer al zijn mogelijkheden heeft gekregen, in bv. kennis en kunst, architectuur, technologie, wat welhaast ongelofelijk lijkt - zou het vanuit een ander standpunt, zo stelde Tyson, misschien slechts zeer minimaal kunnen zijn in betekenis (eigen verwoording.)
Mens en dier zijn volledig identiek op een paar genen na.

Waarom is de mens dus het allerbelangrijkste 'product' op aarde?
Dan de losse zin die me bijna meteen doet afhaken: Dieren zijn om op te eten.
Moet je daar nog serieus op ingaan?

Gisteren zag ik een malle zombiefilm. Voor zombies zijn de mensen slechts om op te eten, ze zijn wild op mensenvlees. Behalve zombies, staat er echter niets boven de mens. Geen enkel dier op aarde is bestand tegen menselijk vernuft, scherpe tanden en nagels en hoornen en stekels, een ruwe bouw, fysieke sterkte of snelheid, ze kunnen alle niet opwegen tegen een simpel menselijk vernuft als een 'wapen'.
De mens valt eigenlijk helemaal buiten de boot, als het gaat om de talrijke evolutionaire aanpassingen aan het levensgevaar op aarde.
Een beer kan een mens aanvallen en doden, maar niet een 'bewapend' mens.
Het gevaarlijkste dier op aarde is de mens, dankzij zijn vernuft (die paar genen verschil.)

Je kunt altijd alleen maar menselijke stellingen opperen, als voor jouw dieren geen enkele intrinsieke, eigen waarde hebben, dan kun je botweg beweren dat dieren dienen als voedsel. Alsof ze zijn gecreëerd om de mens te voeden. Zelfs de kunstmatige inseminaties van de mens zijn nog afhankelijk van de slimheid van de niet door de mens verzonnen natuur. De mens misbruikt de natuur om grootschalig dieren te kweken, alles uit zijn natuurlijk verband te rukken, en de mensenmassa te doen geloven dat 'het zo hoort'.

Ik had het op Twitter vandaag over de zin dat dieren als bijproducten worden beschouwd. De term "bijproduct" is een verzinsel van boeren, om de mensen wijs te maken dat dieren kunnen worden onderscheiden in producten en bij-producten. In eerste plaats zijn dieren al geen producten, het zijn bewuste levende schepselen met een eigen betekenis. Omdat dieren echter worden beschouwd als wél zinvol voor de economie en het gewin van de boer, en niet zinvol voor bv. de melkveehouder, worden ze als zogeheten bijproducten afschuwelijk mishandelt. Direct na hun geboorte worden ze gescheiden van de moederdieren en vaak apart gezet in geïsoleerde hokjes, waar ze na enkele maanden - dus als kinderen - bruut naar de slacht gaan.

Het is bekend dat moederdieren flink naloeien als hun kalveren van ze worden afgenomen, recent betrof het, het grote aantal aan kalverensterfte. Wie weet hoeveel van die dieren door loutere stress en ellende.

De samenleving beschouwd dat allemaal als 'normaal'.
Want de boer noemt deze dieren 'bijproducten.'
Zo worden mensen misleidt.

Niets is normaal in de dierenindustrie. Laat je wat dat aangaat metéén gezegd zijn.
Alles is omgebouwd en ingericht tot de loutere boerenbelangen.
Vanaf de kunstmatige bevruchting en de kunstmatige inseminaties waardoor dieren niet bepaalt in de "lente" zwanger worden -wat je de grote massa zo leuk kunt wijsmaken- Boeren bepalen dit. Omdat moederdieren bij zwangerschap melk aanmaken bedoelt voor de geboren kalven, maar de melk uitsluitend voor mensen is bedoelt, worden kalveren na geboorte al gescheiden van de moederdieren.
Hoeveel gevoel heb je nodig om te beseffen welk een misstand alleen dit is, en misstanden zijn ontelbaar in de dierindustrie.

Tot slot:
Vlees eters voelen zich merkwaardig vaak aangevallen, verbijsterend als je leest dat ze bv. veganisten vergelijken met holocaustaanbidders, volgens sommige van hen willen veganisten het mensdom van de wereld hebben, het mensdom is een plaag et cetera. Maar komen dierenrechten niet meteen bij mensenrechten? Ze weerspreken elkaar immers niet.
Je komt op voor een universele humaniteit.
Dat houdt al het bewuste bestaan in, mensen en dieren...…..