What animals are thinking and feeling, and why it should matter

💗 "Carl Safina takes us inside the lives and minds of animals around the world, witnessing their profound capacity for perception, thought and emotion, showing why the word "it" is often inappropriate as we discover "who" they really are. And yet, we are wiping out the very animals we should celebrate; we are the flood coming for Noah's Ark.

 

Carl leaves us with a difficult question: Do we have what it takes to let life on earth survive?

Carl Safina’s work has been recognized with MacArthur, Pew, and Guggenheim Fellowships, and his writing has won the Lannan Literary Award and the John Burroughs, James Beard, and George Rabb medals. He has a PhD in ecology from Rutgers University. Safina is the inaugural endowed professor for nature and humanity at Stony Brook University, where he co-chairs the steering committee of the Alan Alda Center for Communicating Science and is founding president of the not-for-profit Safina Center. He hosted the 10-part PBS series Saving the Ocean with Carl Safina. His writing appears in The New York Times, National Geographic, Audubon and other periodicals, and on the Web at National Geographic News and Views, Huffington Post, and CNN.com. Carl Safina’s writing shows how humanity is changing the natural world and what those changes mean for wildlife and for people."

 

Tekst onder deze (aangrijpende) TED. Voor iedereen die écht iets wil leren :

 

"Daar komen de KILLERS weer"

 

Twitter.

Deze treurige jacht van meest wrede mensensoort op aarde kun je mede herdenken, want Earth Hour 2019:  20:30/21:30 zaterdag, net gepasseerd:

Politiekers zijn niet sensitief..

*De minst SENSITIEVE mensen op de wereld zijn politiekers, mensen die uitsluitend materialistisch denken, hebben feitelijk geen enkele band met het levende : Alles wordt onderworpen aan geld en winst*

 

Positivist fantast Steven Pinker

"Wij zijn rijker, slimmer en gezonder dan onze voorouders. Ons leven is interessanter dan het hunne, ons eten gevarieerder en veiliger. We zijn fatsoenlijker. Er is meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen, en ook de kloof tussen arm en rijk is aan het dichten. En de wereld die, naar verluidt, verdoemd is? Die wereld is vrijer, schoner en vreedzamer dan ooit tevoren.

Dat moet maar eens gezegd worden, vindt Steven Pinker, de befaamde Harvard-taalkundige en psycholoog. En waar hebben we al dat moois aan te danken? Aan de pioniers van de Verlichting, stelt hij in ‘Enlightenment Now’. Leve Descartes, Spinoza, Voltaire en hun kornuiten."

Bron

 

Pinker is voor mij een van de onuitstaanbare fantasten van deze eeuw, hij gelooft als wetenschapper steevast in de zogeheten verlichting, en meent dat kennis voldoende is om een zoveel betere soort wereld te creëren.

 

Pinker kwam opnieuw bij me op, toen ik volgende stukje las, het gaat over het traditionele martelen en doden van stieren in Spanje. Volgens Pinker is de mens nog nooit zo weinig bezig geweest met het "martelen", hij heeft het martelen en het verslaven van mensen/dan wel dieren afgeleerd.

 

Teneinde vraag ik mij af wat de wereld heeft aan zinloze positivisten, die aan een groot publiek verkonden dat de mens een betere soort is geworden, als je maar een dik blinddoek voor ogen hebt.

"Het Spaanse hooggerechtshof heeft een verbod op de marteling van stieren tijdens het wrede festival Toro de la Vega gehandhaafd na jarenlange druk van lokale Spaanse organisaties, waaronder PACMA, en PETA UK. Er zal in de regio Castilla y León in Spanje nooit meer een jonge stier worden neergestoken door mannen met speren. 

Het Spaanse hooggerechtshof heeft een uitspraak gedaan

Het hooggerechtshof heeft dit hoger beroep nu officieel afgewezen, waarmee een einde komt aan de bijna 500 jaar oude barbaarse en inhumane ‘traditie' van het met werppijlen en speren martelen en neersteken van een jonge stier en het afsnijden van zijn staart terwijl hij nog in leven is, waarna de gemeenteraad een ceremoniële speer en medaille toekent aan de persoon die het lijdende dier uiteindelijk heeft gedood."

Bron

Dit soort beëindigen van wrede rituelen kost jaren terwijl wrede rituelen tegen dieren doorgaan tot in deze eeuw en dit jaartal. Mij gaat het niet om lange verhandelingen over het positivisme van Pinker, maar om één vergelijk, uit velen, dat Pinker een verblinde fantast is, overal op de wereld worden dieren massaal gemarteld, de wereld is per definitie NIET schoner geworden, de vreedzaamheid van de wereld bestaat voor Pinker slechts uit zijn getallen en berekeningen en niet uit de realiteit. Er is een wereldwijde holocaust gaande tegen dieren en dierenwereld, zowel in de massale veehouderij als in de plezierjacht en in brute rituelen die de oertijd nog niet zijn gepasseerd.

Natuurlijk gaat ook het menselijk drama onverminderd voort, de grenzen van Europa en Amerika worden hoger, naarmate wereldwijd steeds meer mensen armoede en oorlogen ontvluchten. Pinker meent misschien met overtuiging dat er na twee wereldoorlogen geen derde wereldoorlog meer is geweest (tot nu toe.) Maar telt hij ook de talloze slachtoffers van de kleine oorlogen na WO2? De kloven tussen rijk en arm waren nooit zo schrikbarend groot: neem de 5 a 10 procent allerrijkste der aarde, die meer vermogen hebben dat de rest van het mensdom.

De wereld gaat te gronde aan vervuiling: het grootste taboe, er zijn teveel mensen, die de hele planeet óp consumeren. Miljarden dieren leven en sterven een gruwelijk bestaan en een gruwelijke dood. Wat heb je aan verblind positivisme? Kan niet alleen de realiteit je ogen openen, en daardoor pas iets veranderen?

Reken er maar op, meneer Pinker, dat er flink op wordt los gemarteld in de wereld, de mens is niet beduidend tot een béter mens geworden (helaas) en die boodschap trekt natuurlijk niet aan. Pinker gelooft in zijn wetenschappelijke verlichting, hij meent dat "ratio" in zichzelf iets te doen heeft met humaniteit. Ik zie die logica niet. Kennis en technologie hebben de mens in zich niet tot een beter mens gemaakt.

 

De wereld ziet er schoner uit, omdat je het niet schone zo fijntjes weg kunt spoelen door de toiletten, waar het allemaal terecht komt in de grote wateren en zeeën. Elke dag produceren zoveel mensen zoveel gifstoffen op land en te water, de wereld wordt onderhand alleen nog schoon door de onnoembare hoeveelheden aan bleek een zeepsop...
 

“Waarom aanbidden we honden en katten, maar zetten we onze tanden in koeien en varkens?”

(Nog één van de meerdere bewaarde stukjes, die ik nader wilde uitwerken op dit blog):

Inne Peeters is in ‘t echte leven een antenne voor culturele zaken, maar stiekem droomt ze van een schrijversbestaan. In Zweden. Of Oregon. Twijfelen en zoute zonnebloempitjes kraken kan ze als geen ander! Ze schrijft met veel schroom én plezier over dingen die haar raken :

"Vannacht lag ik wakker van loeiende koeien. Kan gebeuren, als je tussen de velden woont. Maar het geloei was aanhoudend en ging door merg en been. In mijn slapeloosheid vroeg ik het aan Google en die zei: wanneer de kalfjes bij de kudde worden weggehaald, loeien de moeders soms dagenlang. Van verdriet of om het kind wanhopig naar huis te roepen, of beide, dat weet ik niet. Ik ga er alleszins van uit dat het kalf niet binnen bij de boer zat, knus aan het haardvuur, maar dat het rijp was voor de slacht. Dat zette me aan het (over)denken.

Waarom hemelen wij honden en katten op alsof het onze harige kinderen zijn, en zetten we gedachteloos elke dag onze tanden in miljarden kippen, koeien, varkens en vissen?

Waarom is het ene dier meer waard dan het andere? Maar vooral: waarom stellen we deze vragen zo weinig? Want quasi alle mensen die ik ken, houden van dieren. Of zouden ze op z’n minst nooit zelf opzettelijk pijn doen. Toch koppelen we dat gegeven elke dag vlot los van het stuk vlees op ons bord.

Ik stel niet voor dat iedereen huilend boven zijn steak hangt. Ik stel voor dat iedereen stopt met steak eten. Of op z’n minst drastisch mindert. De feiten over massale vleesconsumptie heb ik echt niet verzonnen; het is ongezond voor je lijf (verrassend genoeg de belangrijkste reden voor veel mensen om met vlees te stoppen), de planeet lijdt er enorm onder (nochtans een echte must-have) en het dierenleed is ontegensprekelijk.

… Voor wie ook buiten de stad woont: luister eens een nacht naar de loeiende koeien. Zij kunnen dit veel beter vertellen dan ik."

Bron & Complete stuk.

"They are just too much like us.” (Carl Sagan)

“Humans — who enslave, castrate, experiment on, and fillet other animals — have had an understandable penchant for pretending animals do not feel pain. A sharp distinction between humans and 'animals' is essential if we are to bend them to our will, make them work for us, wear them, eat them — without any disquieting tinges of guilt or regret. It is unseemly of us, who often behave so unfeelingly toward other animals, to contend that only humans can suffer. The behavior of other animals renders such pretensions specious. They are just too much like us.” 

   ― Carl Sagan. 

 

"Bij Nader Inzien"

“Stel je voor: je ziet je geliefde reddeloos in het water verdwijnen. Maar daarnaast ligt nog iemand te verdrinken. In een split second besef je dat jij een keuze moet maken; je kunt maar één iemand redden. Wat doe je?”

(Twitter)

Dit soort dilemma's zijn prachtig, om over te filosoferen.
Moreel gesproken is elke keus die je hier doe, een 'foute' keus,
tóch ben je genoodzaakt te kiezen.

Hetzelfde onderwerp kom je tegen bij het zogeheten 'Trolleyprobleem'
Dit gedachten experiment komt op dezelfde kwestie neer.

'Mensen zijn een gelovige diersoort'

Uit een gesprek met Vincent Icke :

"Wat is de zin van ons leven?

‘We moeten eerst constateren dat ons ­leven behoort tot hét leven. Er zijn mensen die dat anders zien, die denken dat de mens fundamenteel verschilt van andere levende organismen op deze planeet, maar daar is geen enkele aanwijzing voor. De vraag naar de zin van hét ­leven is wat mij betreft zinledig. Want dat is een samenspel van atomen en moleculen. Dus dan zou je ook kunnen vragen: wat is de zin van een atoom? Tsja, als je me het antwoord geeft, zou ik het niet eens herkennen. Er is niets waar je dat antwoord aan kan toetsen. Dat maakt de vraag zinledig.’

Vraagsteller: Dus u ziet geen onderscheid tussen een stapel stenen en een mens, omdat ze allebei uit atomen bestaan. Ondanks onze ratio en ons bewustzijn.

‘Wij zijn wel anders dan die stenen, maar daar volgt niet uit dat wij een bepaalde zin hebben en die stenen niet. Natuurlijk zijn we veel ingewikkelder en ook wel interessanter, maar het opmerkelijke is vooral dat we diezelfde atomen zijn, zij het in een andere rangschikking. Je kunt niet zeggen: bij een bepaald aantal atomen krijgt die rangschikking zin.’

 Hoe kijkt u aan tegen Descartes die de mens primair als rationeel wezen zag.

‘Dat moge voor hem zo zijn, maar ik denk niet dat dit in het algemeen waar is. Denken is niet tot de mens beperkt, dat weten we inmiddels. Descartes behoort tot de denkers die menen dat de mens kwalitatief wezenlijk anders is dan andere levende wezens. Hij zag een dier als een soort automaat, waar je vrijelijk over kon beschikken. Maar inmiddels zijn we wel vierhonderd jaar verder. Wij bestaan uit atomen en moleculen en kunnen op allerlei fascinerende manieren interacteren met onze leefomgeving, maar een zin kan ik daar nog altijd niet uit afleiden.’

U bedoelt: er is geen hoger doel?

‘Je moet je afvragen: blijkt ergens uit dat leven een bedoeling heeft? Ik denk eerder dat het tegenovergestelde het geval is. Darwin en Wallace hebben laten zien hoe belangrijk het toeval is, dus juist het ontbreken van een doelstelling. Dat is het bepalende principe van de evolutie. Later hebben biologen de vraag opgeworpen: als leven een doel heeft, waarom zit het dan zo slordig in elkaar? Dat spreekt me zeer aan. Neem de blinde vlek in het menselijk oog. De zenuwen die de signalen naar je hersenen overbrengen, gaan door de retina heen. Dus is er een plekje in je oog dat niet gevoelig is voor licht, omdat die zenuwbanen erdoorheen moeten. Welke sukkel heeft dat ontworpen? Dat had helemaal niet gehoeven, het netvlies van de octopus bijvoorbeeld is onbelemmerd. Als God een Delftenaar geweest zou zijn, zou hij hier nooit op zijn afgestudeerd.’

BRON & Gehele stuk.

Doden dier blijft heikel punt voor Nederlander

"Minder dan de helft van de Nederlanders vindt het terecht een dier te doden voor voedselconsumptie. Dat stelt de Raad voor Dieraangelegenheden donderdag in het rapport ”De staat van het dier”.

De onderzoekers bevroegen ruim 2000 Nederlanders over hun houding ten opzichte van dieren. Van de ondervraagden gaf vrijwel iedereen aan dat het dierenwelzijn hen aan het hart gaat. Slechts 6 procent is het hier niet mee eens. Dit zijn met name mensen die niet dagelijks met dieren omgaan.

Uit het onderzoek van de Raad voor Dierenaangelegenheden, het onafhankelijk adviesorgaan van het kabinet, blijkt dat het nogal uitmaakt over welk dier de ondervraagden het hebben. Zo geeft 34 procent van de respondenten aan dat muizen „lastpakken zijn en daarom vergiftigd mogen worden”. Tegelijkertijd vindt bijna de helft dat je als eigenaar van een huisdier een maximale inspanning moet leveren om het dier in leven te houden. Volgens bijna een derde is het doden van proefdieren geen probleem omdat ze een „snelle en pijnloze” dood sterven.

Niet gelijkwaardig

Nederlanders zijn het niet eens over de positie van dieren ten opzichte van mensen. Bijna een kwart ziet mens en dier als gelijkwaardig, de rest ziet de mens als superieur. De onderzoekers geven aan dat het voor de uitkomst „significant hoger uitvalt” als ondervraagden in stedelijke gebieden leven en als ze in het dagelijks leven contact hebben met dieren.

Nagenoeg alle respondenten vinden dat dieren een eigen waarde hebben. Ondervraagden geven hiervoor als belangrijkste argument dat dieren levende wezens zijn en gevoel hebben. Daarnaast noemen ze dat dieren en mensen allebei onderdeel zijn van hetzelfde ecosysteem. Ook blijkt uit het rapport dat 72 procent van de ondervraagde Nederlanders vindt dat de mens de morele plicht heeft om goed te doen voor alle dieren.

Megastallen

In megastallen kan nooit genoeg aandacht zijn voor gezondheid en het welzijn van productiedieren, zegt 60 procent van de respondenten. Ook bij deze uitkomst stellen de onderzoekers dat het nogal uitmaakt waar je woont. Nederlanders in stedelijke gebieden zijn kritischer op megastallen dan mensen in minder bevolkte gebieden.  

Het rapport stelt dat 20 procent van de ondervraagden het accepteert dat varkens, kippen en koeien onvoldoende bewegingsruimte hebben als het geen negatieve gevolgen heeft voor hun gezondheid. Overigens is 50 procent het hier helemaal niet mee eens.

DNA

Driekwart van de ondervraagden vindt het niet acceptabel als dieren –door gesleutel aan het DNA– aan de wensen van de mens worden aangepast. Overigens is het genetisch aanpassen van dieren voor zo’n 20 procent van de Nederlanders geen probleem als dit tot gevolg heeft dat dieren beter bestand zijn tegen infectieziekten."

BRON (& artikel in zijn geheel.)

Deze uitkomst is toch heel verrassend, de meeste mensen vinden dierenleed én megastallen niet acceptabel. De meeste mensen vinden het een morele plicht om goed te doen voor alle dieren. De meeste ondervraagden vinden dat dieren een 'Eigen Waarde' hebben. Vrijwel iedereen gaf aan dat dierenwelzijn aan hun hart gaat.

Ben je dan niet verbouwereerd over de wel talloze misstanden in de diersector (??)

De opvallende opmerking per slot dat stadsmensen een andere mentaliteit hebben t.a.v. dieren dan plattelandsmensen.
Vaak hoor je boeren zeggen dat 'stadsmensen' niks snappen van dieren en hoe er met dieren moet worden omgegaan. In realiteit blijkt het eerder andersom, mensen die elke dag werken met dieren, voor teneinde de slacht van dieren, lappen een hoop dieren welzijsregels aan hun laars. Zij hebben het over goed omgaan met dieren en over hun kennis van dieren. Uit alle feiten is gebleken dat deze zogeheten kennis van dieren uitsluitend bedoelt is, in hun eigen economische voordeel. En ten laatste pas dierenwelzijn betreft.

'Het verhaal van mijn leven - Van droom naar werkelijkheid'

"Deze video gaat over hoe ik mijn leven 8 jaar geleden veranderde toen ik het stadsleven verliet en 1.000 km naar het Noorden verhuisde en een nieuw leven startte dichtbij de natuur. Dichtbij al die dingen waar mij hart naar verlangde.

Deze 8 jaren waren zo uitdagend en hard maar tegelijk ook zo mooi en magisch op elke mogelijke manier. Ik heb zoveel geleerd sinds de dag dat ik in het oude huis in dit kleine dorp in het woud aankwam zonder geld,werk of plan wat ik met mijn leven ging doen.

Maar vanaf die dag ging ik echt leven. Ik ging dingen waarderen waar ik zelfs niet aan gedacht had op toen ik in een appartement in de stad woonde. En ik leerde, dat je nooit het heerlijke, comfortabele gevoel van warmte kan ervaren als je het niet eens echt koud hebt gehad.

Ik startte met niks anders dan een droom. En vandaag leef ik mijn droom. Elke dag voel ik mij zo dankbaar dat ik kan blijven leven in mijn klein paradijs diep in de wouden van Noord-Zweden, en te werken met alle dingen waar ik van hou en mijn leven te delen met iemand die ik liefheb.

In deze video zie je een korte samenvatting van deze jaren. Natuurlijk zijn veel details niet inbegrepen omdat deze video anders 2 jaar zou duren indien ik alle belevenissen sindsdien zou tonen. Maar op zijn minst vertelt het mijn verhaal over het grotere geheel."

 

Tekst Onder Video: 

De rechter sprak van een “Massadierenhel”

'Een historisch vonnis: voor het eerst in Duitsland is een veehouder veroordeeld tot een gevangenisstraf voor het mishandelen van zijn dieren.

De varkensboer kreeg drie jaar gevangenisstraf voor de rampzalige omstandigheden in zijn stallen in Merklingen, waardoor honderden varkens zijn gestorven of in opdracht van het Veterinair Bureau (Duitse NVWA) uit hun lijden moesten worden verlost. In totaal stierven 1.600 varkens in de smerige en overvolle stallen van de 56-jarige varkensboer. Twee van de varkens zouden door de veroordeelde boer met een voorhamer zijn gedood. De rechter sprak van een “Massadierenhel”.

De gruwelijke omstandigheden in de stallen van de varkensboer werden in 2016 vastgelegd door de organisatie SOKO Tierschutz en zijn in de rechtbank getoond als bewijs. De oprichter en voorzitter van Soko Tierschutz, Friedrich Mülln, laat weten:

“Eindelijk heeft een rechter het lef gehad om een taboe te doorbreken en misstanden in de industriële veehouderij streng te bestraffen.”

Dit stukje gaat vergezeld met de schokkende beelden in het varkensbedrijf: Hier.
Ik vind het ongelofelijk dat een zichzelf noemende civilisatie waar men de moraal (zogenaamd) zo hoog heeft staan en de ethiek, deze wrede praktijken zowel in eigen als in omringende landen eer behoren tot dagelijkse realiteit dan tot uitzondering.

Met het vlees van de dieren van deze dierenbeul werd ook nog bedrog gepleegd: 

"Het vlees van de stal in Merklingen was voorheen te koop onder diverse kwaliteitskeurmerken zoals Initiative Tierwohl (Initiatief Dierenwelzijn)."

Bron: Animals Today.

'Monster Mens'

https://twitter.com/WWA_Awareness/status/1109469918595026947
"Canada's annual commercial seal hunt is the largest slaughter of marine mammals on the planet. Facing harsh criticism the world over because of the hunt's cruelty and unsustainability."

'A Mother's Love'

Twee minuten is genoeg, om te gruwen van dit afschuwelijk tafereel, het net geboren kalfje wordt weggerukt uit zijn moeders leven. Moederdieren blijken dagen zo niet weken te loeien om hun "gestolen" dieren. Ik begrijp geen moment meer, waarom dit mensen niet naar de keel grijpt, genoeg om eens flink stil te staan bij de dierindustrie. Mij kan het beroeren tot tranen. Ik snap deze mensen-dierenbeulenwereld al jaren niet meer :

 

 

 

'En God en alles wat het verstand te boven gaat'

Ik heb me al jaren behoorlijk afgekeerd van wat ik maar het "Gods enthousiasme" noem. Ik ben niet overtuigt van een Godsbestaan. Mensen kunnen er eindeloos over door redeneren, waarom is God zo belangrijk? Het is een soortgelijke vraag van, waarom zoekt iemand naar een stuk goud in de stenenhopen. Stenenhopen zijn er massaal, maar wat je zoekt, is een heel bijzonder soort steen, die opvalt door bijzondere eigenschappen, het heeft een bijzondere schoonheid, het schittert, het is zeldzaam, het is daarom kostbaar.

Krishnamurti zet je meteen met de voeten op de begane grond:
zoals in dit filmpje: Does God exist?

Heeft God de mens gecreëerd, of heeft de mens God gecreëerd, is eigenlijk al bijna een voor de hand liggende vraag. De gedachte heeft God gecreëerd en vervolgens is de gedachte God gaan verheerlijken, zegt Krishnamurti. Maar wat voor onderscheid heeft het gemaakt voor de realiteit van het bestaan, zegt hij er kritisch bij. Neem even het idee aan, dat God bestaat, om het even welke invulling je dat geeft, welke eigenschappen je het toekent, en wat voor "offers" je ervoor moet brengen, de realiteit is altijd dezelfde realiteit.
Als men redelijk is moet men erkennen, dat God niets verandert aan de realiteit, noch aan die van jouw of die van mij noch aan die van de wereld zelf.
Als God niets verandert, wat maakt het eigenlijk dan nog voor verschil, of er iets als God bestaat?

Religies en georganiseerde godsdiensten hebben blijkens alle feiten de mens niet fundamenteel verandert.
Geloof stelt niks voor, miljoenen mensen geloven ergens in, maar al dat geloven heeft nog nooit iets fundamenteel verandert aan de wereld.
Sommigen zouden zelfs menen, dat als God verantwoordelijk was/is voor deze realiteit, God een monster is. Zou er een universeel monster kunnen bestaan, dat we verwisselen met een volmaakte goedheid?

Goed, ik laat even gewoon mijn gedachten gaan. Het is immers niet uitgesloten dat er een God bestaat die het ultieme kwaad in zichzelf is.
Maar nogmaals terug naar de aanvang: Waarom is God en geloof zo belangrijk voor veel mensen?

Je zit in je bestaan gevangen, je zit zowel gevangen in het massabestaan, de wereld waarin je fysiek bent geboren, in je fysieke belemmeringen, want je fysiek bestaan is behoorlijk onperfect - je hebt een complete mechanische wereld nodig gehad, om je enkel fysiek beter te behelpen. (De uitwassen van economie die uiteindelijk onze ecologische wereld om zeep helpen.) Je ziet hoe de wereld in de val verkeert van hebberigheid, zelfzucht en hoe onverschillig mensen alles om zich heen vertrappen. Je vraagt je af, of er iets kan bestaan, wat deze totale menselijke onvolkomenheden overstijgt, goed is niet goed genoeg, we vragen ons af of er iets bestaat wat volkomen is. Iets dat alle eigenschappen die wij bij onszelf hoog in waarde schatten, zoals goedheid/onbaatzuchtigheid/liefde en compassie, en ons verlangen naar meer compleetheid/volledigheid, of dit alles kan bestaan in een wezen, dat dit alles in zichzelf heeft verenigt in volkomenheid.

Geloof in God heeft daarom een bepaalt belang, niet zonder reden zijn mensen daar hun leven lang mee bezig. Vullen er complete blogs mee. Nadat we alle eigenschappen die wijzelf belangrijk vinden, toepassen op een aard opperwezen, gaan we dat opperwezen op een standaard zetten -een verhoging- en het vervolgens aanbidden, en bezingen. Fundamenteel verandert dat niets aan ons bestaan, enkel een vorm van persoonlijke vertroosting.

"God" is eigenlijk ontstaan uit een diepgaande onvrede die we ervaren met onszelf en het bestaan, ook de wereld buiten je bevalt niet echt.. bovendien herkennen mensen hun vergankelijkheid.

Je hoopt in een Wezen, dat dit alles kan opheffen, teniet maken, waarin alles eigenlijk "goed komt".
In God komt alles als het ware goed.

Door alle eigenschappen die mensen hun goden toekennen, en let wel alleen mensen kennen goden eigenschappen toe, (dieren hebben geen enkel godsbesef, ze leven in feite realistischer dan mensen)
worden goden van ongelofelijke (aanbiddenswaardige) waarde.
Er moeten dieren worden opgeofferd aan goden, goden houden blijkbaar van bloedoffers, en weerzinwekkende rituelen - Per slot kun je afvragen, wat er dan fout zou kunnen zijn aan het geloven in God of goden?

Mijns inziens vormen al de goden die alle zonder uitzondering verzinsels zijn van mensen, een directe uitvlucht uit het enige wat realiteit is. God neemt "jouw zonden weg" en al zulks meer. Natuurlijk verandert al het geloof van mensen niks aan de werkelijkheid. Alles is wat het "IS".

Waarom zou je niet mogen geloven in een Almachtig Wezen? Ik zit vooral met het 'werkwoord',
'werkt dat geloven'? Doet het iets? Verandert het iets? Maakt het de wereld béter?

Krishnamurti vraagt zich af, of er iets bestaat wat niet door denken is geschapen, en derhalve tijdloos,
iets dat volgens hem heilig is, omdat het geen creatie is van denken. (Feitelijk kun je daar ook niet meer over nadenken, noch kun je het verder benoemen.)

De mens ervaart zichzelf in een leeg universum, zonder houvast, hij kijkt in een angstige diepte, hij zoekt een tak, iets om zich aan vast te grijpen, de wetenschap biedt geen enkel antwoord, de wetenschap doet niet aan 'zins-vragen' / hij vraagt zich vertwijfeld af of hij het kwade resultaat is van een zinloos universum?

Zelfs de Humanist heeft maar een 'karig' antwoord, ZIN schep je zelf, met je leven en je daden, zonder dat je bestaan een diepere grond heeft, je bent slechts een verder 'ongeluk'. Anderzijds, het gegeven dat je bestaat zonder een diepere achtergrond (omdat een God daar een speciale bedoeling mee had) maakt je ook vrij. Je zit niet geketend in een angstwekkend idee van een macht, en een eventuele eeuwige hel.....