Matt Walker, redacteur van BBC Nature Online, schrijft vaker over de invloed die mensen hebben op flora en fauna. Vorig jaar besteedde hij in zijn blog 'Wonder Monkey' aandacht aan de verwoestende invloed die mensen hebben op dieren in het noorden van de Verenigde Staten. Uit cijfers van New York State Museum in Albany bleek dat ziekte of een hoge leeftijd niet de grootste doodsoorzaak vormen voor de Noord-Amerikaanse dieren, maar de mens.
Nu vraagt Walker zich in zijn blog af waarom dieren zich door de evolutie heen niet hebben kunnen wapenen tegen hun grootste vijand. Al duizenden jaren maakt de mens massaal jacht op dieren en in sommige gevallen op zo'n grote schaal dat totale uitroeiing het gevolg is. De bizon in Noord-Amerika moest het ontgelden en in de vorige eeuw is de populatie walvissen naar een schrikbarend laag niveau gebracht door toedoen van de mens. Vandaag de dag zijn wetenschappers bang dat de zeeën leeggevist worden.
Tussen roofdieren en prooi heeft door de eeuwen heen altijd een gezonde krachtmeting bestaan die invloed heeft op de evolutionaire ontwikkeling van de dieren. Als een roofdier sneller wordt, past zijn prooi zich aan. Als roofdieren scherpere tanden krijgen, ontwikkelen zijn prooidieren horens om zich te kunnen verdedigen.
Maar waarom hebben dieren zich nooit verzet tegen mensen, vraagt Walker zich af. Walker vindt de antwoorden bij de van oorsprong Nederlandse bioloog Geerat Vermeij, verbonden aan de universiteit van Californië, die al dertig jaar onderzoek doet naar de relatie tussen evolutie en roofdieren.
De spreiding van de moderne mens heeft voor één van de grootste ecologische en evolutionaire transformaties in de geschiedenis van leven op aarde gezorgd, schrijft Vermeij in het wetenschappelijke blad.
(..) Het feit dat dieren zich niet kunnen wapenen tegen de mens symboliseert volgens professor Vermeij een dramatische verandering voor alle diersoorten op deze aarde met gevolgen die we nog lang niet begrijpen of kunnen overzien."Bron en complete tekst: Trouw.
In de evolutie van het leven schijnt de mens tevoorschijn te komen als welhaast een 'fout gevolg' van ultieme evolutie, alsof de mens ergens niet thuishoort in de evolutionaire keten op aarde. De diersoorten en al het leven bestonden in een bepaalde samenhang, roof en prooidieren, die allerlei natuurlijke wapens ontwikkelde jegens elkaar, en daardoor natuurlijk standhielden.
Tot de mens kwam, geen enkele tand of slagtand is opgewassen tegen een jachtgeweer, uitgedacht door vernuft. VERNUFT, dat is het alles dominerende 'werktuig' wat tegelijk zo zou je mogen stellen zorgde voor een volledige scheefgroei in de evolutionaire natuur.
Zou evolutie een intelligent ontwerp zijn geweest, dan zou het per definitie geen mens "verzinnen" die in pakweg een eeuw het grootste deel van de natuurlijke biologische planten en dierenwereld heeft vernietigt.
In de natuurlijke wereld hebben al de dieren hun natuurlijke instincten (het aanvoelen van gevaar bijvoorbeeld) en hun natuurlijke bewapening, soms in de vorm van slagtanden, horens en soms in de vorm van snel kunnen wegvluchten - maar geen enkel dier is ooit opgewassen tegen menselijk VERNUFT.
De prijs van intelligentie/intellect, kennis en wetenschap en het vernuft vooral ook in het doden van ofwel medemensen ofwel diersoorten, is gróót. De tijd is eindelijk gearriveerd, dat mensen zich grote zorgen maken, over de Toekomst van Moeder Aarde. Mocht Moeder Aarde nog wel een Toekomst hebben...….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten