Jaren '70

Het gevoel van de jaren zeventig hebben voor veel mensen een soortgelijke betekenis als de voorlopers ervan, de twee destructieve wereldoorlogen, maar dan in de omgekeerde zin. De jaren zeventig stralen zulk een ópbouw uit, positivisme onder mensen, en waar hoor je dat beter dan in de typische jaren zeventig muziek.

Ik ben een 'gehard mens', met gehard bedoel ik niet gevoelloos, de jaren zeventig, en geboren in 1958, hebben een flinke vorm gehad op mijn leven, maar ook heel de struggle in leven, de bestaansstrijd hebben je gehard. Gehard klinkt negatief, maar ik voel me vooral ook gevormd in gevoeligheid. De mensen van deze generatie ("My Generation" van The Who) kwamen voort uit twee wereldoorlogen vol van vernietiging, na de wedergeboorte, de nieuwe vorm van beschaving, er was hoop en verwachting. En met al die hoop en verwachting is men aanbeland in het jaar 2018 gaande 2019 : Zelfs het boek van Steven Pinker The better angels of out nature kan het negativisme wat deze totale moderne tijd beheerst niet geloofwaardig maken.

De jaren zeventig bloeide in hoop, al was er elders in de wereld een hoop ellende, zoals de Vietnamoorlog  (van november 1955 tot april 1975) , maar niet in de westerse wereld, opvallend was de vrolijkheid en het positivisme van die tijd, mensen hadden geen boeken nodig over (schijn) 'hoop' zoals van Steven Pinker, de hele tijd stond in het teken van hoop. Mensen wilde een andere wereld, waar men vrij was, kon doen wat men wilde, zonder tirannie en machtswellust, en dat ontaarde in de kenmerkende leuke jaren '70 muziek. Lange haren en 'onaangepaste' kleren, om te schoppen juist tegen de "deftigheid" van het elitarisme, alles kon , er werd niet gesproken over de schadelijkheid van drugs en roken en ook niet over de milieu'oorlog'.

Deze tijd lijkt weer helemaal gekeerd, de 'huichelachtige deftigheid' is weer terug, de macht, het willen kneden van de massa der mensen, de verwaandheid, de eigengemachtigde grootsheid, de ego/tik van menigeen. Vroeger herinner ik de zo open en hartelijke buurt waar ik woonde, iedereen kende iedereen, men ging bij elkaar op bezoek, heden strijden de buren met elkaar over 'kadastrale grenzen' omheiningen en privacy 'van elkaar' : Grenzen (omheiningen) geven de graad van intolerantie aan onder mensen.
De huidige tijd is simpelweg voor veel mensen 'niet meer leuk'. We worden dan ook gebombardeerd met enorm veel negatief nieuws, zelfmoorden op de treinrails, wat elk jaar weer flink mis is, wat is er met mensen aan de hand? In de tijd dat het leven nog nooit zo verlengd was als heden, willen mensen juist eruit. (Wie wil er eigenlijk 100 worden?)

Natuurlijk speelt het uitsluitend negatieve nieuws een grote rol in het gevoel van hoe de wereld eruit ziet. Maar mensen geloven het niet meer, wat komen al die honderden miljoenen mensen, emigranten en vluchtelingen toch in vredesnaam allemaal doen in het westen? De wereld lijkt wel helemaal aan flarden. Je hoort van professoren die de aarde nagenoeg al opgeven, ze spreken van het einde der wereld als men zo doorgaat met letterlijk de wereld "op" te consumeren, Stephen Hawking ziet alleen nog hoop in het verlaten van de aarde (hetgeen volslagen onzinnig is) , en wat doe je aan overbevolking, moet je dan als eerste het voorbeeld geven door jezelf te 'ontruimen'?
Men kan het natuurlijk ook heel anders zien, deze tijd als de grootste uitdaging der tijden.
En uitdagingen ga je aan.

Maar wie bezwaarde dat toen er de leuke hitjes ontstonden zoals van Tee Set / Ma Belle Amie.
Of het Middle of the Road / Soley Soley. En rock en blues zijn intrede deden. Zowel als opstand en protest tegen de gevestigde orde, die reeds de wereld tweemaal om zeep had geholpen // als om Nieuwe tijd in te luiden, de wereld zou een heel andere wereld worden.

Maar na het passeren van het 2000 tal is het tij flink gekeerd. Misschien zeiden ze echter destijds al, waar gaat het heen met de jeugd, en wat een 'kolere herrie' ze allemaal produceren. Nee, we leven heden dan ook in de GEZONDHEIDS FREAK maatschappij. Aan roken wordt véél verdient, zogenaamd om rookschade te bestrijden. Drugs worden wereldwijd bestreden, zonder dat iemand zich afvraagt hoeveel drugs de farmaceutische industrie voorschrijft. Want laatste is legaal.
Mensen zijn weer helemaal aangepast, gedragen zich als een brave kudde, de opstandigheid is weg, de 'politieke correctheid' overheerst, men laat zich op alle terreinen inpalmen.

Na de 2de wereldoorlog werden de kapotte steden en gronden weer opgebouwd, daarna ontstond de waan van de "groei-economie" .. uitmondend in uiteindelijk het waanidee dat men de aarde onuitputtelijk kan beroven van al zijn natuurlijke en biologische rijkdommen. De eenmaal ingeslagen wegen der mensen worden de alles vertrappende verwoestende wegen die de resten hoop wegnemen. Tenzij het tij keert. En dit dringt langzaam door. Het gaat niet meer om alleen het behoeden van één énkele diersoort voor uitroeiing door de mens. De wereld als totaal is in gevaar.

Wanneer hoop vervaagt leidt dat echter zelden tot iets positiefs. Elke generatie moet de strijd aangaan, ook tegen elke 'nieuwe gevestigde orde', tegen hardleerse verloederde zakkenvullerij politiek. Misschien weer eens tijd, om de zakken van je broek kapot te scheuren, als teken van 'protest tegen de bestaande ARROGANTIE'...…………