'Positief denken: de filosofie van de schijnheiligheid'

Een verwijzing naar de website Nieuwetijdskind - waar men toch goedaardende stukjes kan lezen. (Met goedaardend bedoel ik niet al te zweverig.) Hier wat citaten over de wel of geen zin van positief denken :

"Positief denken is geen techniek die je transformeert. Het verdringt de negatieve kanten van je persoonlijkheid alleen. Het is een manier van ‘kiezen’. Het helpt je niet om bewuster te worden, het werkt je daarin juist tegen, omdat bewust-zijn betekent dat je ‘niet’ meer kiest. Positief denken drukt het negatieve weg in het onbewuste en conditioneert het bewuste met positieve gedachten. Het probleem is alleen dat het onbewuste veel sterker is, wel negen maal sterker dan het bewuste. Als iets eenmaal onbewust geworden is, wordt het negen keer sterker dan daarvoor. Het vertoont zich misschien niet in hetzelfde jasje, maar het vindt nieuwe wegen om zich te uiten.

Positief denken is een armzalige methode zonder enig werkelijk inzicht en geeft je steeds weer een verkeerd beeld van jezelf.

Als je een negatief gevoel onderdrukt omdat het pijn doet, bijvoorbeeld als je een gevoel van boosheid wegduwt en de energie in iets positiefs probeert te veranderen en probeert liefde en mededogen te voelen voor degene op wie je boos bent, dan weet je dat je jezelf voor de gek houdt. Diep van binnen ben je nog steeds boos, maar je hebt het een vernisje gegeven. Aan de buitenkant lach je, maar dat lachen gaat niet verder dan je lippen. Het is lippengymnastiek: met je hart, met jou zelf heeft het niets te maken.

Het verdrongen negatieve gevoel is een barrière geworden tussen je glimlach en je hart.

Dat geldt niet alleen voor één gevoel, er zijn duizenden negatieve gevoelens in je leven. Je vindt iemand niet aardig, er zijn veel dingen die je vervelend vindt, je houdt niet van jezelf, je bent niet tevreden met je situatie. Al die rommel wordt in het onbewuste opgeslagen en aan de oppervlakte wordt een huichelaar geboren die zegt: ‘Ik hou van iedereen. Liefde is de sleutel tot een gelukkig leven.’ Maar je ziet geen enkele vreugde in het leven van zo iemand, van binnen is het een complete hel.

Hij kan anderen om de tuin leiden en zichzelf ook als hij maar lang genoeg doorgaat. Maar er verandert niets. Je verspilt je leven gewoon, terwijl het zo ongelooflijk kostbaar is omdat je het niet nog eens over kunt doen."

Bron/en hele stuk.








Het punt is, dat de mens zich vaak verdeelt in een positivist (dat wordt vaak beschouwd als heel positief, levensvriendelijk of bemoedigend) en een pessimist (de pessimist ziet alles alleen maar duister of te duister, men wil eerder de pessimist telkens 'bijstellen' met allerlei woorden zoals : Het is niet allemaal zo, er zijn ook goede dingen en er is ook zonlicht enzoverder.) Deze wat vreemde mentaliteit maken veel mensen zich deelachtig, ze hebben het éne gemeen : De optimist óntkent de negatieve zijde van het bestaan en Idem Dito de pessimist trekt alles te zeer in het negatieve. Er is in het bestaan maar een waarheid en een realiteit, (die ik trouwens niet lees in dit artikel) en dat is de realiteit zien.

Wie de realiteit niet wil zien, omdat hij ofwel te bevreesd, te bang is om door iets negatiefs te worden meegesleurd in zijn gemoed, of wie door het negatieve wordt opgeslokt, doen het bestaan geen goed.
Als je continue bezig bent om het negatieve af te wenden, te ontkennen of te 'verharmlosen' (een mooi Duits woord) verandert er namelijk ook helemaal niets aan het negatieve. Het woekert voort, omdat het niet gezien wil worden.

Wie het negatieve in zichzelf tracht te ontwijken, te overdonderen als het ware met een aard (schijn) positivisme, raakt hooguit meer verstrikt in het innerlijke duister. Bestaan brengt alleen een helingsproces op gang bij het zien van wat er "is".

Een positief mens kan ook al te vaak een onverschillig mens zijn, in hoeverre is onverschilligheid een positieve eigenschap? De realiteit laat zich nooit wegdrukken door een specifieke mentaliteit of houding die een mens aanneemt. De realiteit is de totaliteit van het zich afspelende.

*In onze positivistische maatschappij lijkt het er vaak op, dat mensen zich moeten gedragen als "zonnetjes" , bijna van hoe durf je te klagen in een van de materieel best voorziende landen van de wereld? Dus gaan mensen het "klagen" (de smart en de woede of kwaadheid over iets) verstoppen. Het is niet populair.
Daardoor hebben mensen een huichelachtige maatschappij gekweekt. Met als grootste Taboe, het eerlijk zijn over je gemoedstoestand.....