Het onderstaande verhaal: Saskia verlangt naar de dood, had ik eerder vermeld. Na een nogal onvriendelijke reactie van een Anoniem, (en het is al onvriendelijk als je onder een anoniem post) heb ik het stukje van vorig jaar nogmaals heroverwogen. De tekst van dat moment van mijzelf was mogelijk aan vervanging toe. Maar ik ga geen twist aan over het ernstige drama van dit meisje, en nog minder wil ik de fout ingaan om terug te grijpen op mijn eigen stuk levens geschiedenis, tegen een "onvriendelijke Anoniem". Waaruit een en ander dan wel op zijn plaats zou vallen, je leeft echter in een niet bepaalt vriendelijke maatschappij, hoewel Nederlanders zich het gemoedelijkste volk ter wereld menen, het tegendeel is waar. Dat iemand zijn of haar persoonlijke geschiedenis voor een stukje wel wil delen met anderen is een eigen keus, maar ik heb al zoveel tig-reacties bekeken onder allerlei blogs websites of YouTube filmpjes, het is schokkend hoe mensen onderling reageren. Ook in verloop van jaren het meedoen aan allerlei discussies heeft me hoofdzakelijk kwaad gemaakt, en dat is belachelijk, want ook zonder Internet moet je elke dag het leven aangaan en is er al genoeg ongenoegen.
Daarom wil ik dit even hierbij zeggen, bloggen is voor mij een levensfilosofie in zichzelf, schrijven is een manier van jezelf meedelen, een stukje openbaren, verhalen van anderen gaan feitelijk ook deels over jezelf, zelfherkenning speelt een rol, mensen grijpen aan. Dat zou het hoofdmotief moeten zijn in al uw levens (beste meneer en mevrouw.) Niet uzelf opvoeren als degene die het allemaal zoveel beter snapt, je bent namelijk 'samen' op weg, je wandelt samen door de takken van de bomen, en kijkt naar vergezichten..
Mijn hele leven was voor mijzelf een psychologische strijd. Dat deel ik mee, zonder er al te uitvoerig op in te gaan, want tegen "wie" vertel je het? In de Amerikaanse Dr. Phill shows begint het altijd met de woorden, dat het op de tribune van Dr. Phill, met een zaal vol met ernstig bevooroordeelde mensen (en hun gezin/hond en tuintjes/poezenbestaan) de meest veilige plek op aarde is. Dat is een statement vanjewelste, je geeft namelijk allerlei privéleven bloot aan een wereldwijd miljardenpubliek. Hoe kan dat veilig zijn?
Ik hou het er maar op dat het allemaal héél Amerikaans is....
Als je dus iets post dan speel geen beterweten onder Anoniem, en probeer een fatsoenlijke discussie aan te gaan. Soms reageer ik ergens uitvoerig maar krijg nooit meer enig antwoord. Als mensen graag vals spel spelen dan liever niet op mijn blog.
De poster onder Saskia verlangt naar de dood (eerder op dit blog), die enkele dagen geleden reageerde schreef volgende:
'Je houdt geen rekening met de mogelijkheid dat er mensen zijn die dat gevoel van eigenwaarde helemaal niet bij zichzelf kunnen creëren. Dit komt vaak voor bij mensen met een chronisch psychi(atri)sche stoornis. Vergelijk het met dat je een vis niet kan leren vliegen. Deze dame lijkt psychotische symptomen te hebben en die kunnen niet goed worden uitgeschakeld. Dat is zeer triest voor haar, en tegelijkertijd een heel ernstige ziekte. Zij kan namelijk niet als volwaardig mens haar ding doen in de maatschappij, zoals ze ook uitgebreid vertelt. Ze is zich er ook goed van bewust en dat maakt dat ze het leven niet ziet zitten.'Het tweede stukje van deze poster was te onvriendelijk om nog te vermelden. Ik snap nog steeds niet waarom deze persoon mijn blog leest als hem dat alleen maar "deprimeert". Niet doen, dan kunt u beter naar een Harry Pother film kijken..
Het verhaal van Saskia speelt naast de tig en tal van andere onderwerpen van mijn blog, ik heb mijn blog niet begrenst tot een specifiek onderwerp, zoals filosofie of psychologie/psychiatrie, omdat ik veelzijdig voel in dit leven, ik ben bijvoorbeeld religieuze blogs helemaal om niet te zeggen 'kots' beu. Er zijn veel onderwerpen die het waard zijn, er is mens dier en natuur, er is ook onnoemelijk dierenleed daarbuiten, er is onnoemlijk mensenleed, er is ook fascinatie en schoonheid.
Ik heb dit blog deels bewust wat persoonlijker willen maken, bv. met allerlei foto's van natuurwandelingen, koppel het blog min of meer direct aan mijn Twitter account, (zodra ik een pas geschreven stukje aangeef op twitter volgt er opeens een bepaalt lezersaantal). Maar alles wat je doet, het verwijzen naar andere stukjes of bijdragen overnemen uit YouTube, heeft altijd enige betrekking op die wie je bent, iets spreekt je aan en doet je wat, ook als je zelf weigert op de ál te persoonlijke toer te gaan.
Dan is het feit, dat ik eerder geschreven stukjes bij teruglezen weleens niet meer kan her waarderen, ik zou het voorzien van een andere tekst, het speelt immers allemaal 'op het moment'.
Vervolgens, laten we ons niet anders voordoen als leken op elk gebied van het leven..
Als je weleens al die grootdoende discussies leest van personen die zichzelf stuk voor stuk bijzonder intellectueel begaafd achten, en niets doen dan hun eigen opperste meningen ventileren in constante tegendraadsheid met andere beter-weters, vraag je je misschien, als je het al allemaal zou hebben gevolgd - af wat het je nu fundamenteel heeft geleerd? Het is/was niet meer dan tijdverdrijf voor die mensen. Maar het bestaan is zowel te kort als te ingrijpend, om je met al die ruzies bezig te houden.
De mensen op Internet zijn zowaar dezelfde mensen als in het échte leven..
* Nu terug naar die reactie van Anoniem :
Ik heb geen idee waarmee ik geen rekening heb gehouden, en wat hij hier mededeelt onderschrijf ik van harte.
Hij had het over eigenwaarde, laten we even bij dit specifiek zinnetje blijven: Hoeveel mensen hebben feitelijk veel eigenwaarde? Als je flink onverschillig en lomp in het leven staat, en de arrogantie van je afdruipt, heb je wellicht een klomp van eigenwaarde, de rest is allemaal water in het hoofd. Mensen die een fijne structuur hebben, kampen juist het meest met iets als eigenwaarde.
Eigenwaarde creëer je niet zomaar 'zelf' : eigenwaarde is het resultaat van de complete wereld om je heen, wanneer je ouders had die je constant neerhaalde, in schoolklassen zat waar kinderen je constant neerhaalde, verlies je elke dag aan eigenwaarde. Je maakt niet alleen jezelf, je 'wordt' ook gemaakt, een belangrijk onderdeel van de psychologie en hulpverlening is erop gericht om jezelf sterker te maken juist tegen de aldoor negatieve etiketten die anderen je toewerpen.
De psychiatrie maakt zich daar overigens extreem schuldig aan, enerzijds kun je menen dat het plaatsen van etiketten op iemands persoon meer helderheid verschaft voor of jegens die persoon : dat is precies het doel van etiketten. Om mensen ergens te kunnen plaatsen, ons brein is er altijd mee bezig alles ergens te plaatsen inclusies onszelf en anderen. Als je iemand schizofreen noemt weet je dat deze persoon misschien stemmen hoort en zich heel veel inbeeldt, tegelijk kun je het woord schizofreen ook goed gebruiken als dom scheldwoord, net zoals woorden gek en maf en dibiel: hoe vele malen mensen elkaar geen dibielen noemen..
Dan is het maar de vraag, of je er echt mee bent geholpen, dat een psychiater jouw persoon heeft geëtiketteerd met een mental disorder.
Ten derde besta je als mens niet uitsluitend uit je 'mental disorder'.
Echter is de kans groot dat je het bestaan volledig gaat inkrimpen en focussen op dit etiket, dat kan er mede toe leiden dat een meisje zoals Saskia, en haar zeer wel heel dramatische verhaal, daarover dus geen misverstanden (geachte poster) zichzelf opgeeft.
Ik ben mijn hele leven gebiologeerd geweest door eer filosofische levensbeschouwelijke stromingen, ook allerlei 'new age goeroes' of neem bijvoorbeeld het non-dualisme, heeft feitelijk therapeutische waardes, men is er niet op gericht om mensen met allerlei psychische noden te helpen, maar levensbeschouwingen kunnen je zeer wel helpen, om je leven in een ander daglicht te zien, dat in elk geval een stukje meer troostrijk is. Met new age goeroes heb ik overigens niks, ook van zweverigheden moet ik niks hebben. Er zijn echter wel degelijk zeer rationele filosofische bewegingen en levensbeschouwingen.
Heden weten dit overigens steeds meer mensen, sommigen raden zaken als meditatie aan, juist om jezelf meer tot rust te krijgen op het innerlijk vlak, alternatieve vormen van zelfgenezing. Ik kan dit echter onmogelijk in één stukje allemaal gaan benoemen.
* Saskia nogmaals bekeken na de negatieve afkeuring van eerder genoemde poster - Ze hoort een ratelmoes van stemmen in haar hoofd, je vraagt je af wat het stemmen horen in het hoofd is. Ik heb geen hinder van stemmen horen, wel kunnen mensen zich allerlei verbeelden (de buurvrouw roept weer door de muur dat ik gek ben of zoiets) , het lijken mij hard uitgeroepen gedachtes in iemands onderbewustzijn. Omdat Saskia zichzelf al beneden elke waarde zet, ongeacht welke invloeden ook omgevingsfactoren en onbegrip daarbij spelen, zijn haar stemmen vooral of uitsluitend negatief. Haar bewustzijn wordt daarmee gebombardeerd, het is kortweg héél druk in haar hoofd. (Vandaar mijn hint naar bijvoorbeeld meditatie, je kunt er namelijk in oefenen je denkwereld te verstillen).
Omdat ze zoveel drukte heeft in haar hoofd kan ze nauwelijks de buitenwereld aan, buitengeluiden kan ze nauwelijks verdragen, maar ook de drukke bedoeningen in de winkelschappen (en daar zullen wel meer mensen last van hebben, want winkels zijn compleet sint Nikolaas, als je kunt kiezen uit duizend zakjes snoep en koekjes raak je al vanzelf verlamd) kan ze niet aan. Ze heeft al moeite als het winkelen haar eenmaal per week lukt.
Natuurlijk is iets als winkelen fundamenteel als je zelfstandig en alleen woont, zoals Saskia, wat moet ze beginnen als ze nog geen brood meer kan kopen, zegt ze dan ook, ze zou de winkel op tweehonderd meter kunnen hebben maar niets kan er haar naartoe krijgen. Moet ze stil aan dus ook nog honger lijden?
Soortgelijke situaties gelden echter ook, voor mensen met andere psychologische moeilijkheden, die soms chronisch kunnen zijn, bijvoorbeeld bij een sociale fobie, dan vermijdt je al even hard elke winkel (en winkelstraat).
Saskia verbrengt haar dagen door haar energie af en toe positief te gebruiken, dan maakt ze wandelingen met haar hond, ze houdt van de natuur, haar dier geeft haar plezier, en zo zijn er allerlei andere kleine dingen, die ze waarschijnlijk ook nog helemaal onderschat.
- Net als mijn poster - die zich uitsluitend focust op het drama, en op de suïcidale neigingen van Saskia, let op er is ook een verlengstuk met de levenseinde kliniek (daar hebben ze iemand vooral graag dood) - kun je wanneer je kampt met psychologische problematiek, je uitsluitend blijven focussen op al je onmacht, en op chronisch bepaalde onmogelijkheden (*Noot onderaan) , maar je kunt ook de kleine positieve dingen, die je wél levensmoed geven en 'niet' je beroven van al je energie, omdat je eindeloos blijft vechten tegen het onmogelijke.. meer positieve plek geven in je leven. En je leven herinrichten feitelijk.
Dat wil helemaal niet zeggen, dat je opgeeft of niet langer wilt kampen in enige vooruitgang in je problematiek - maar dat je (godverdomme) KUNT ADEMEN.
Dank u beste poster.
/Slotnoot: Iemand schreef onder een stukje bij zelfmoord in Nederland, dat de psychiatrie feitelijk nog in de middeleeuwen zit. Dat onderschrijf ik met 100 procent. Nog niet heel lang geleden meende men, dat door het wegnemen van stukjes hersenen iemand zou kunnen genezen, stroomschokken toedienen (ook diep middeleeuws barbaars) wordt heden echter nog toegewend in de psychiatrische kliniek.. In de psychiatrie ontstonden ook begrippen zoals 'untermensch' , dankbaar gebruikt in het nazirijk.
:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten