Astrale projectie

De continue uittreder, William Buhlman, die naar zeggen al meer dan 40 jaar 'out of body experiences' heeft, legt in allerlei verslagen op YouTube uit hoe het werkt. In een geestelijke werkelijkheid ligt de geest aan de basis van vrijwel alle ervaringen. Je zou het Gene Zijde kunnen beschrijven als de talloze kleurrijke verbeeldingen ofwel projecties van de geest. (De vroegere Haagse uittreder Gijsbert van der Zeeuw beschreef het als soortgelijk.) Naast deze geprojecteerde lagen zouden er ook 'vaste lagen' kunnen bestaan, of neem een bezoekje aan de fysieke realiteit. Naarmate je volgens Buhlman bewuster bent van de realiteit of schijn/realiteit waarin je bent, kun je dit doorbreken.

Pas zag je een verslag van mensen die een bijna dood ervaring beleefde, die was doorspekt met christelijke opvattingen en symboliek, je twijfelde eraan of deze mensen wel een bijna dood ervaring hadden of dat ze alleen reclame wilde maken voor hun christelijke opvattingen. Het zou kunnen dat mensen hun geloven en extreme uitwassen daarin (zoals helle voorstellingen) verder projecteren in allerlei gene zijde projecties, mensen scheppen daarmee zelf hun eigen 'gene zijde'. Dit is ook waar Buhlman het over heeft. Hij zegt herhaalt dat mensen al hun geloofsvoorstellingen moeten loslaten, om in een hoger bewustzijn te geraken.

 

Voor Buhlman is het voortgaan van bewustzijn en geest iets waar hij geen moment aan twijfelt. De vanzelfsprekendheid waarin hij dit alles vertelt, is voor veel mensen niet zo gemakkelijk. Wat hij beschrijft -en met hem als het ware andere ervaringsdeskundigen- is een mogelijkheid. Het heeft te doen met bepaalde logische wetten, zoals die zouden gelden in een realiteit die uitsluitend bestaat uit geest en bewustzijn als zodanig.

De skepticus Susan Blackmore had ooit uittredingervaringen in haar studententijd, waarbij ze onder andere de gebouwen zag van haar universiteit. (Zij het onder gebruik van lsd.) Haar skeptische twijfel viel echter over de ongerijmdheden tijdens haar ervaringen, wat ze zag kwam niet volledig overeen met de gewone fysieke realiteit. Dat zorgde bij haar voor een volledige ommekeer, in een van de meest overtuigde materialisten.
Ongerijmdheden zijn echter een onderdeel van een dimensie waarin de geest voortdurend projecteert.

Het is daarom géén inconsistentie om zogeheten ongerijmdheden waar te nemen.

 

Het is allemaal alleen een stuk gemakkelijker. In je fysieke realiteit tracht je, zo goed als je kunt, of in hoeverre mogelijk, de realiteit om te zetten naar je eigen gevoel voor wat je wilt, en wenst. Veel verschil is er eigenlijk niet. Je richt alles in naar 'eigen smaak'. Zoekt mensen die bij je passen enzovoort. (In feite projecteer je ook je realiteit in een voorstellingswereld.)

In een gene zijde, zoals o.a. Buhlman het beschrijft, schep je alles direct. Je zou bijvoorbeeld een oceaan kunnen scheppen met palmbomen (een soortgelijke ervaring beschreef de Amerikaanse uittreder Monroe, bij een bezoekje aan zijn 'overleden' vriend). In de geestelijke vorm en dimensies kunnen mensen die geen afstand kunnen doen van hun vertrouwde fysieke omgeving, een soortgelijke omgeving scheppen, Bulhman beschrijft de gevaren hierbij. Je zou er eeuwigheden kunnen verbrengen. (Alles is een kwestie van bewustwording.) Mensen die menen dat ze een 'hel' verdienen, scheppen hun eigen hel. Mensen die zich in de hemel wanen komen in overeenkomstige omgevingen terecht van hun religieuze verbeeldingen.

 

Wat Buhlman in elk geval doet is, verduidelijken dat geloofsvoorstellingen indoctrinaties zijn, het is al niet voorstelbaar dat er een God zou bestaan die alles opdeelt in een hemel en hel en niets daartussen, je kunt het vergelijken met de wereld om ons heen, er zijn talloze variaties. Iemand is niet ofwel goed ofwel niet goed. Mensen leven in tal van gradaties. Hoe zou je God liefde kunnen noemen als mensen een eeuwige hel zou kunnen wachten?
(En een wat gevleugelde hemel, die zou misschien ook weleens saai kunnen worden.)

Zelf kan ik me eerlijk gezegd geen toestand voorstellen, die niet ergens in de tijd saai gaat worden..

 

Volgens Buhlman is er ook van dat alles niks waar. Je bent constant aan het evolueren, je bent niet in alle eeuwigheid "ergens". Bovendien kun je betwijfelen of onze voorstelling van tijd nog een rol speelt in een tijdloze werkelijkheid.

Je zou kunnen stagneren, zoals je ook in dit dagelijkse leven kunt stagneren.

Dan belemmer je dat je voortgaat en verder ontwikkelt.

 

Dit alles, Buhlman en uittredingen voeren mij persoonlijk altijd terug tot mijn eigen vroegere veelvuldige uittredingen, er zijn onmiskenbaar overeenkomsten. Alle mensen die deze ervaring eenmaal of meermaals hadden herkennen dezelfde facetten ervan. Sceptisch bezien kunnen nooit zoveel mensen identieke volgens hen hallucinaties hebben. Een hallucinatie is ondeelbaar. Om die reden moet je in elk geval aannemen, dat het hier om duidelijke mogelijkheden gaat die ergens in het collectieve onderbewustzijn vastliggen.

 

De ongelofelijke warrige, onsamenhangende, en soms met zoveel nonsens gevulde dromen, die ik jaren had, en waar ik soms niet eens meer iets achter zoek of het wil analyseren, zijn voor mij het beste bewijs, van het totale anders zijn, van uittredingen. Uittredingen liggen zeer na aan de fysieke realiteit, alleen zijn er dan meer mogelijkheden. Deze worden door elke uittreder beschreven.
Onderzoek wees uit, dat uittredingen plaatsvinden binnen het gewone waakbewustzijn van de hersenen. (het wordt dus ervaren zoals men de dagelijkse realiteit ervaart.)

Uittredingen door de Amerikaan Robert Monroe - nog steeds een van de meest geloofwaardige boeken.

 

De meest bekende uittreedster in Nederland was Sten/Constantia Oomen, (was duidt op haar emigratie naar de USA) maar ze had een complete omslag. Haar rol als onderdeel van skepsis is dubbel, ze hoort er ergens bij en ook niet bij, omdat ze nog altijd continuerende uittredingen beleeft. Hetgeen ze meedeelt.

Het onderscheid is dat ze ervoor heeft gekozen dat niet meer openbaar mee te delen. De reden daarvan is dat ze niet anders kan, dan het wetenschappelijk onderzoek afwachten. Het vertellen van een verhaal over uittredingen, is wetenschappelijk van geen waarde. Men vroeg haar, of ze meer de richting op boog van zoals gemeld Susan Blackmore? Dit ontkende ze. (Haar eens mooi opgemaakte Nederlandse website (Door het raam) heeft ze opgeheven, haar Nederlandse boeken zijn nog verkrijgbaar.)

 

Maar in zoverre is het waar, dat verhalen vertellen de wetenschap allerminst overtuigt. Hoe kun je echter dit soort ervaringen objectief en empirisch bewijzen? Wanneer dit niet direct kan, en dat geven skeptici wel een beetje toe, is er indirect bewijs mogelijk.

Dat indirecte bewijs zou dan moeten bestaan uit dingen als, een vijf of zestallig cijfer ergens aan een plafond ophangen, die een uittreder dan zou moeten lezen. Dergelijke experimenten grenzen aan belachelijkheid. Andere zaken zijn al meerdere malen bewezen, maar skeptici volharden dat het niet waar is. Het feit dat mensen, buiten hun lichaam, naderhand precies omschreven zaken waarnemen o.a.

Je kunt per slot mensen altijd nog betichten van oplichterij. (Lees hier het experiment van CharlesTart -  Ik kom er misschien op terug) :

In 1968 voerde Tart een experiment met uit het lichaam treden (OBE) , door een regelmatig uittreedster (Miss Z.) Een 5 cijfer code werd op een plankje boven haar bed geplaatst op voldoende hoogte aan het plafond. Na enkele uittredingen waarbij ze het niet zag, noemde ze de 4 de nacht het nummer exact op. De verklaring van skeptici luidde per slot dat Tart de zaak oplichtte, een ander verklaring luidde dat 'Miss Z.' het nummer gewoon had gelezen, ondanks ze was verbonden met de plakkerige EEG bedrading, die ze dan tenminste los had moeten maken. Dit was een experiment met een duidelijk bevestigend resultaat. Maar skeptici komen dan nooit verder dan mensen onderuit te halen en van allerlei te betichten.

Waarmee gezegd, dat je mensen niet kúnt overtuigen die niet overtuigd willen worden..