“Volwassen” zenuwen laten jonge embryo’s al pijn voelen'

"Nieuwe studies laten zien dat er zich al vroeg een systeem van zenuwen is ontwikkeld

Nieuw onderzoek laat zien dat op het moment dat een vrouw weet dat ze zwanger is, het zenuwstelsel van het embryo al zodanig ontwikkeld is dat er pijn kan worden ervaren. De aangetoonde “volwassen” zenuwen bij zeer jonge embryo’s zijn een belangrijk feit binnen het debat over het wel of niet bestaan van foetale pijn.

Uit een studie van maart dit jaar blijkt dat bij 7 weken zwangerschap er zich al een “volwassen” systeem van zenuwen heeft ontwikkeld bij het embryo. Dit is erg vroeg, het is het moment waarop een vrouw weet dat ze zwanger is omdat ze haar maandelijkse periode overgeslagen heeft. Bij het onderzoek maakte men 3D-beelden van menselijke embryo’s op celniveau. Hierbij keken ze naar kindjes bij 6 tot 14 weken zwangerschap.

Uit eerder onderzoek bleek al dat bij 6 tot 7 weken zwangerschap er rondom de mond van het kindje pijnreceptoren verschijnen, cellen die gevoelig zijn voor prikkels. Daarna volgt de ontwikkeling van de zenuwvezels, die het signaal overbrengen naar de hersenen. Bij ongeveer 8 weken zwangerschap reageert het ongeboren kind voor het eerst op aanraking. Bij 20 weken zwangerschap zijn de pijnreceptoren overal in het lichaam aanwezig.

Wat we ook weten, is dat het biologisch gezien geen vraag is of een ongeboren kind pijn kan voelen bij 22 weken zwangerschap (een vaak genoemde grensdatum, red.). Op dat moment is het kind anatomisch namelijk al helemaal ontwikkeld om pijn te verwerken. Het is ook in staat om pijnlijke gewaarwordingen naar de hersenen over te brengen en dus om pijn waar te nemen.

Uit onderzoek blijkt dat baby’s pijn voelen. Ze vertonen een hormonale stressreactie en krimpen ineen wanneer ze blootgesteld worden aan pijnlijke stimulansen. Om die reden verdoven artsen ongeboren kinderen voordat ze operaties uitvoeren in de baarmoeder. De verdoving vermindert de stressreactie van ongeboren kinderen tijdens de ingreep. Dit blijkt uit de hormoonniveaus van de baby’s. Hun stressreactie is groter als ze niet verdoofd zijn en pijnprikkels krijgen."

 Bron en hele stuk.

Wat jaren geleden had ik een oplopende ruzie, zo kun je wel stellen, met een evolutiebioloog. In eerste instantie betrof dat zijn artikelen over de kwestie van het kwaad en God. God-en-het-kwaad is voor veel mensen een  blijvende discussie in het wel of niet geloof in God. Ik was niet eens uit op enige twist met deze man, maar wilde wat reageren op zijn argumenten, die hij nogal zwáár neerlegde. Per slot zou God ook kunnen verhinderen dat iemand die per toeval een drukke verkeersweg op loopt wordt overreden door een auto. En zou een antwoord kunnen geven op de vraag van veel mensen, "Waarom overkomt dit "mij".. (Dat lijkt erop dat iets dus wel een ander mag overkomen, want waarom 'overkomt dit "mij"?) De evolutiebioloog wierp feitelijk ónmogelijke vragen op, en meende dat ik daarop de 'onmogelijke antwoorden' wist. Onder andere kwam de vrije wil ter sprake: Alleen wanneer de mens volledig vrij is, is hij niet onderworpen aan een God, die voortdurend inbreuk doet op deze vrijheid.
De aarde lijkt in dat opzicht het meeste op een leerschool, waar mensen feitelijk door schade en schande iets leren, of tot andere inzichten geraken.

Toen kwam hij met een stukje over abortus. Ik vond - en vind het nog steeds - vreemd van een evolutiebioloog, die alle processen op zowel genetisch als op embryonaal gebied zou moeten kennen -althans daar ging die man behoorlijk prat op- dat hij ontkende dat ongeboren leven reeds in enkele weken een zenuwstelsel aan het ontwikkelen is en daardoor in een vroeg stadium pijngevoelig is. Misschien vond de evolutiebioloog de ethiek hier misplaatst / terwijl hij eerst in allerlei artikelen zo opschepte over de boze God die zoveel lijden toeliet, (om zijn atheïstisch gelijk te halen.) Maar ontkende dat een embryo meer is dan slechts wat weefsel in een bepaalt stadia. En dat men dus rustig in welk stadia ook abortus mag laten plegen.

De argumentatie werkte blijkbaar zozeer op de man zijn zenuwen dat ik tenminste een jaar niet meer mocht reageren (al dan niet door een ban.) Misschien omdat de man zichzelf niet meer in stand kon houden aangaande bepaalde argumenten mijnerzijds. Waar was hij met zijn vrijheidsmoraal, zijn moraliteit, toen het over het doden van ongeboren leven ging?

Daar eindigde ons gesprek..

Extra Noot: De staat van ongeboren leven gaat voorbij aan de christelijke vraag over het wel of niet mogen aborteren van leven, het gaat over de realiteit. Wat jaren geleden werd er door een professor een prachtig fotoboek gepubliceerd over alle embryonale ontwikkelingen van een ongeborene. Het had een puur wetenschappelijke bedoeling. Ongeborenen zouden binnen enkele maanden bijvoorbeeld al hun eigen/en moeders hartslag horen en buitengeluiden opvangen. Ze ontwikkelen in zoveel tijd een zenuwstelsel, en iedereen kan weten dat wanneer er een zenuwstelsel is ontwikkeld een ongeborene ook pijnprikkels ervaart. Men vroeg de professor weliswaar naar de 'ethische consequenties' van zijn studie en verzameling plaatjes maar dit was niet zijn opzet geweest. Het was een gevolg ervan..

Dit kwam de wel bekende evolutie bioloog blijkbaar allemaal niet uit. Het doden van ongeboren leven in welk stadium ook (dit is reeds verhoogd met vrijwel het tijdstip der geboorte) was voor de man een "must"  ..