'Het atheïsme en de stompzin' ..

Recentelijk kan ik me weer wat ergeren aan de atheïsten. Dat mensen niks hebben met geloof, en levensvragen algemeen en specifiek vragen over het wel of niet bestaan van God, van misschien een "betere wereld" , érgens.. is van dezelfde soort als mensen, die niks hebben met tuinen bloemen en bomen, die geen voeling hebben met de natuur.
Wat mij bijzondere hekelt zijn filmpjes van Richard Dawkins en bv. Lawrence Krauss : Een filmpje  zoals in deze link bv.

In heb het altijd een beetje een belachelijk grootdoende betoog gevonden, om keiharde wetenschap en zogeheten "feiten" aan gelovigen op te leggen, omdat ten ene male het een en ander niks met elkaar hebben te doen. Enerzijds zijn er de wetenschappelijke feiten, (menig wetenschappelijk onderbouwd mens is overigens geen 'religiehater en basher' omdat hij wél beiden kan onderscheiden) : anderzijds zijn er de mensenvragen naar zin en betekenis, naar waarom, er is geen enkele irrationele grond, in deze vragen naar het bestaan. Integendeel, eerder zou je menige atheïst een irrationalist willen noemen, omdat hem de diepste menselijke levensvragen blijkbaar niet beroeren.

De mens gaat voorbij aan de dieren, hij leeft niet uitsluitend een leven, hij is zo 'mal' om zich af te vragen, waarom hij bestaat, wat het allemaal betekent, bestaan wereld universum .. alles. Dit zijn echter geen wetenschappelijke vragen, waarom zou je het in eerste plaats atheïsten zoals Dawkins of Krauss willen voorleggen? Het zijn subtiele subjectieve vragen, die niet verwijzen naar welke feiten dan ook. FEITEN zijn al die dingen, die 'u' vast kunt pakken of zien onder een microscoop.

Je kunt je dan afvragen, welke zin subjectieve vragen hebben, je zou amper "mens" zijn als je uitsluitend bleef bij de inhoud van feiten : er zijn ook subjectieve bewegingen en beroeringen, het is maar de vraag of ze daarom minder of geen feit zijn. Schoonheid is niet objectief vast te leggen bv.
Toch ervaar ik buiten elke twijfel, althans mijnerzijds, iets van schoonheid, iets raakt mij, er is een samenhang met gevoel en datgene waar het betrekking op heeft.

Bewustzijn is in gronde ook een subjectieve aangelegenheid. Geen wetenschapper kan enig bewustzijn terugvinden in een enkele cel noch in een hoeveelheid van celen, men kan weliswaar bewustzijn meten in actieve hersencellen. Daarmee weet men nog steeds niet wat bewustzijn is. De hersenen kunnen bewustzijn of produceren of ontvangen. De beelden die je ziet op een tv toestel zitten niet 'in de tv en worden er niet door geproduceerd'. Bovendien bezit bewustzijn juist die kenmerken van subjectieve eigenschappen. Hoe kun je deze eigenschappen ooit als minderwaardig of zinloos beschouwen, je hele mens zijn stoelt erop.
Wat was je als mens zonder al je emoties en voelingen, waarschijnlijk niet meer dan een robot.

God is geen wetenschappelijke kwestie, maar zou Dawkins en Krauss dat ooit beseffen? Ze beschouwen religieuze vragen als een antiwetenschappelijke houding, welhaast als de vijand van de wetenschap, en zo zitten zij al jarenlang de feitenkennis te verdedigen.

Maar levensvragen zitten totaal niet op hetzelfde terrein, als feitenkennis.
Zijn ze daarom van geen belang, of mogen ze niet worden gesteld? Eens merkte Dawkins aan een gelovige vragensteller op dat een 'berg zich ook niet afvraagt waarom hij bestaat'. Dat is ook nog hoogst onwetenschappelijk want een berg kan zich helemaal niets afvragen.
Wat ware je hele bestaan, zonder de subjectieve werkelijkheid die je elke dag beleeft?

Het bestaan van zoveel mensen zit in een crisis, er is zoveel wanhoop en destructie, in deze soort wereld is niets meer menselijk, ja NORMAAL, om je vragen te stellen naar levens zin en of er meer is dan alleen dit platte bestaan...…