Tegelijk hebben mensen een gigantische behoefte, om deze innerlijke als uiterlijke drukte nogmaals te vergroten, via tal van mechanische verbindingen, als je al alleen bent, grijp je al snel naar een mobiele telefoon. De mens is een "kwetterding" , de hersenen zijn een kwettermachine, voortdurend zijn mensen aan het ratelen, zelfs tijdens een wandeling of fietstocht in een natuurgebied, blijven mensen door ratelen. De wereld die er buiten je plaats vindt, zie je eigenlijk niet eens meer, je geest wordt constant overspoelt door tig onderwerpen waarvan de meeste wellicht volslagen nietszeggend zijn. Daarnaast heb je de eindeloze ratelprogramma's van de radio en de commerciële tv.
Een gevolg van dat alles is dat mensen dusdanig veruiterlijkt geraken, men kan ook zeggen extravert / al kent men extraversie juist positieve eigenschappen toe, je gemeenschap met de ander, ook in de vorm van nieuwsrubrieken praatprogramma's en verdere kakelarij - dat men niet meer komt tot een bepaalde 'innerlijkheid'.
Komen tot jezelf, zou je kunnen vergelijken (een toevallige inval) met een wasbeurt. Het is een aard zelfreiniging.
Wat is de reden eigenlijk van het feit dat mensen eindeloos moeten "kakelen" zowel innerlijk als uiterlijk? Waarschijnlijk is het omwille allerlei bezigheidstherapie. Als je al niet met iets bezig bent, met een bepaalde arbeid of hobby, moet je iets anders doen tegen de ledigheid. Het komt erop neer dat mensen nauwelijks deze ledigheid kunnen verdragen.
Wat gebeurt er als je stil bent, zowel innerlijk als uiterlijk niet ratelt - misschien hoor je dan geluiden die je gewoonlijk nooit hoort, het geruis van de wind, het kwetteren van vogels, misschien zie je dan opeens hoe mooi het ergens is, let je meer op bomen, het landschap, of een mooie menselijk constructie. Het is een vorm van zoveel subtieler 'bezig zijn'.
je hebt Aandacht. Aandacht is bijna een geschenk in deze dagen, aandacht is niet de aandacht voor al het ratelen en geratel, wat is uiteindelijk het belang ervan om elke dag bijvoorbeeld te vernemen wat er gaande is in de wereld? De wereld is dusdanig groot, terwijl ik als mens slecht werkelijk leef in mijn eigen geringe bestaansveld.
Mensen hebben iets bevreemdends met wat je introversie kunt noemen, introverte mensen, die minder hard springen en rondrennen en overal bij moeten zijn, die het niet nodig achten om elke wildvreemde een goede dag te (moeten) wensen, of met iedereen praatjes aan te gaan, die ook zonder het constante kabaal kunnen van radio of andere herrie - worden snel beschouwd als "merkwaardig".
Van introverte mensen is men nogal geneigd, te menen dat ze een vorm van 'apathie' hebben of mogelijk het tegengestelde van ADHD, namelijk autisme, ze zijn niet HYPE maar het tegendeel.
Stilte is bijna volledig verdwenen van de aardbodem, heb je weleens juist in de stilte (van de nacht bijvoorbeeld) geluisterd, en gemerkt dat stilte eigenlijk niet meer bestaat. Achter door hoor je treintoestellen en verkeerslawaai, er is continue lawaai omdat men heeft gekozen voor de 24 uur economie. Stilte is inmiddels net zo verdreven als de natuurlijke duisternis.
De duisternis openbaart je de sterrenhemel. Stilte maakt de geluiden hoorbaar die alleen zijn in de stilte..
Terugkeren en terugkomen tot jezelf. De wereld doet feitelijk een afschuwelijke constante inbreuk op je bewustzijn. Je wordt voortdurend met dingen opgezadeld en bekogelt, die je eigenlijk helemaal niet interesseren, allerlei gedoe van politici, de vermaakindustrie (de vermaakindustrie heeft wel een ónnoemelijke impact op mensen) et cetera.
Je bent als mens door de wereld om je heen ook opgejaagd, voortdurend is je lichaam als geest onrustig, je bent bijna altijd ergens "naartoe" aan het gaan. Alsof het een collectieve plicht is.
Misschien wil elk mens zich belangrijk vinden, daarom moet hij met alles 'aanpappen', zich overal in mengen, daarom wil hij overal een deel van zijn, ten andere lijken de hersenen de stilte en leegte niet aan te kunnen.
De hersenen zijn er ook helemaal niet in geoefend, tenzij je misschien als boeddhistische monnik ergens in de Himalaya jaren in de stilte hebt verkeerd, en stilte een deel is geworden van je zelf..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten