'Visiting the Afterlife' Robert Monroe..

De Amerikaan Robert Monroe had continue uittredingen ervaren, het uitgaan uit het lichaam als bewustzijn of als tweede (non-stoffelijk) lichaam. Bij niet beter weten de "ziel". De ziel lijkt een begrip uit de oudheid, hedendaagse neurologen verwerpen deze dualiteit, verdeeldheid tussen brein en breinwerkingen en iets dat daar los van staat of kán bestaan.

 

Maar voor Robert Monroe, als ook voor voornamelijk zeer regelmatige uittreders, is het geen kwestie van geloof, maar van weten, en dat zou moeten verbazen. Want als je hersenen/of bewustzijn inderdaad een "truc" met je uithalen, (dat is toch wat sceptici menen) dan zouden regelmatige uittreders deze "truc" toch éénmaal moeten doorschouwen, na honderden uittredingen. Het tegendeel is hier waarheid.
Het uittreden heeft zulke kenmerken van echtheid, van realiteit, en let wel: herhaalbare realiteit als je het veelvuldig meemaakt - dat er geen zelfbedrog is na te checken. Het zou in dit geval het volmaakte zelfbedrog van hersentovenarij moeten zijn, als je wilt.

 

Daarbij hebben juist uittreders het vermogen om kritisch te blijven gedurende de ervaringen zelf. Zou je brein je letterlijk belazeren, dan zou het je toch moeten opvallen.

 

Vergelijk, de hele wereld is bedrog
Stel dat je in je dagdagelijks bestaan een ten volle besef hebt van de realiteit van je bestaan. Sommige hedendaagse wetenschappers geloven echter, dat we met alles bestaan in een "programma" dat is gemaakt door een hoog ontwikkeld wetenschappelijk ras, of-te-wel een toekomstige mensensoort, die een programma 'in het verleden afspeelt waarin wij met alles bestaan'. We zouden dit geen moment bemerken, tenzij er in dit programma een ernstige fout optreedt, laten we het een storing noemen. Op dat moment zouden we meteen weten dat we in een "illusie" bestonden. Dat dit laatste niet gebeurt, bewijst eigenlijk voldoende dat we wel degelijk bestaan in een échte realiteit / terloops.

 

Dit zou ook met uittredingen moeten gebeuren. Voor Robert Monroe is het geen geloofskwestie maar een feit uit zijn bestaan waarvan hij duizenden bewijzen kreeg voor hemzelf, dat bewustzijn niet eindigt, hij gelooft in een leven na de dood.
Natuurlijk krijgt ook hij deze zekerheid niet, zolang zijn uittredingen plaatsvinden vanuit zijn lichaam. (Wat er echt gebeurt kan hij ook niet meer na vertellen, de uittreder kan het nog na vertellen.)

 

In een ander filmpje van het Robert Monroe instituut laten hersengolven tijdens een vrouw die regelmatig uittredingen beleeft, zien dat tijdens deze situatie de hersenen bepaalde hersengolven registreren, die niet overeen komen met een slaap of droombewustzijn, maar wel met een bewustzijn van de dagdagelijkse realiteit. Iemand ervaart uittredingen dus als (dag)realiteit. Dit is een bijzondere constatering. Het lichaam slaapt maar de geest is volledig bewust.
 

Ten andere is het natuurlijk zo, dat ook tijdens uittredingen de hersenen blijven registreren. Er wordt gesproken van een band, door middel van een soort 'navelstreng' (ook wel een koord) - er blijft een verbondenheid. Je zou daaruit kunnen concluderen, dat zolang hersengolven registreren, we niet kunnen weten of bewustzijn blijft voortbestaan of los kan bestaan van het fysiek. Dit geldt in elk geval voor de buitenstaander.

 

Voor de regelmatige uittreder is er geen twijfel, deze ervaringen zijn dusdanig écht dat zij wel moeten leiden tot deze conclusie. Over de echtheid van uittredingen en soortgelijk, zoals bijna dood ervaringen (waar vaak ook sprake is van een uittreed element / en een vogelperspectief) moet toch enige wetenschappelijke verbazing zijn. (Om het dan zomaar allemaal af te doen als illusies. Dat wijst eerder op een taboe in het onderzoek naar deze verschijnselen.) 

 

Robert Monroe, een der meest bekende uittreders, schreef drie boeken over zijn ervaringen. In enkele filmpjes is hij ook te zien. Hij was bepaalt geen mislukt mens maar een gedreven zakenman, werkte o.a. aan radioprogramma's - en ontwikkelde een bepaalt systeem, waarbij bepaalde geluidsgolven ertoe zouden leiden dat mensen dit soort ervaringen zouden kunnen meemaken.

Terwijl hij rond zijn 40ste op een nacht dacht aan een van zijn reisjes met zijn privé vliegtuig steeg hij letterlijk, als niet fysiek dubbellichaam op tot aan het plafond. Bij het omdraaien keek hij neer op een bed met daarin tot zijn grootste verbazing zijn vrouw en hijzelf. In aanvang zorgde dat voor de nodige verwarring bij hem, hij liet zich fysiek en mentaal volledig onderzoeken. Daarop begon zijn nieuwsgierigheid toe te nemen en kwam hij in aanraking met deze buitengewone verschijnselen..

: