'Als het heelal uitdijt, waarin dijt het dan uit? (2/5)'

De pretentie van de wetenschappers, de kopdenkers zeg maar, is vaak wat irritant, daarom kan ik zulke 'colleges' Universiteit van Nederland soms niet echt verdragen. De wetenschapper meent dat hij reeds over begin en einde van alles kan kijken. Maar als het heelal uitdijt, waarin dijt het dan uit. Naar mijn idee krijg je op die vraag geheel géén antwoord. De alwetende professoren ten spijt.

"Sterrenkundige Ralph Wijers doet je even elke vorm van tijd en ruimte vergeten en maakt je duidelijk waarin dat heelal dan precies uitdijt. Spannend!"
 

Wanneer de professor in onderstaande filmpje dit wil demonstreren, door een ballon op te blazen, met aan de buitenkant allerlei 'ideeën' van sterren, die met het opblazen van de ballon zich onderling van elkaar verwijderen - zegt de man dat het heelal door het uitdijen zelf steeds meer "ruimte" schept.

 

Dit is allemaal lichtzinnige kost, van zichzelf een hoop pretenderende geleerden. Immers, de ballon dijt uit in de ruimte 'buiten' de ballon, daarmee klopt zijn verhaal reeds niet. De ballon dijt zich uit in bestaande ruimte, in die ruimte expandeert de ballon, er moet iets zijn waarin iets kan uitdijen..

 

Feitelijk weten we geen moer van de essentie van "ruimte", volgens Einstein ruimte/tijd. Wat is ruimte? Je zou in eerste plaats menen helemaal niets, leegheid. Maar je kunt er doorheen slaan, er doorheen bewegen, ruimte maakt vrijheid mogelijk, dus het moet iets zijn. Het zijn dimensionale vlaktes, maar wat zijn uiteindelijk dimensies? (Hoe ziet de vijfde dimensie eruit?)

Ik begrijp niet dat hedendaagse kosmologen menen reeds alles te kunnen verklaren, tot vóórbij het alles. Is het menselijk brein ooit geschapen om "alles" te bevatten? 

Wat is er 'achter' de ruimte? (Achter de uiterste expansie ervan?) Of kom je daar een bord tegen met: Einde ruimte?