The Rubber Hand Illusion - Horizon: Is Seeing Believing?

In het experiment in onderstaande filmpje goochelt de man met een fake hand, en plaatst de rechterhand van iemand achter een plankje, in plaats daarvan ligt er een wel zichtbare rubberen hand.

 

De man wekt door op de rubberen hand en de echte hand te strijken met een kwast de indruk als betrof de fakehand de echte rechterhand. Dan slaat hij er met een hamer op, met een schokeffect, want een moment identificeren de hersenen zich met de fake-hand.

 

Toch blijft het voor mij althans wat wazig wat men ermee nu wil aantonen.

 

Het vermogen van de menselijke geest om zichzelf buiten zichzelf te plaatsen, en met iets buiten zichzelf te identificeren, door het tegelijk te ervaren als iets van zichzelf, is niet bijster nieuw. Wanneer je er op een wat andere manier over nadenkt, is het vermogen om zich te verplaatsen en datgene waarmee men zich identificeert, de diepste oorzaak tot het medemenselijk vermogen om mee te leven.

 

Het experiment toont dit op banale en extreme manier. Wat het toont is dat de geest buiten zichzelf kan treden en zich kan verplaatsen in iets anders, een rubberen hand en dus een ding wordt door de geest verlevendigt en gekoppeld aan de échte rechterhand. Als iets van zichzelf. prima tot zover. Maar wanneer je zou kijken naar een vogeltje, die in iemands anders hand zou worden fijngeknepen, of het zou alleen deze suggestie opwekken, kun je jezelf ook verplaatsen in dit vogeltje, je gaat "voelen wat het dier" voelt.

Op eenzelfde manier bestaat medeleven.

(Een gedachtegang waar je minstens niet op was gekomen. Namelijk dat jezelf verplaatsen in iets of iemand de grond is van medeleven. Feitelijk of lichamelijk heb je evenmin een aanraking met andere mensen of met dieren desnoods. Maar omdat je jezelf kunt verplaatsen daarin en andermans leed op jezelf kunt 'terugplaatsen' ervaar je medeleven.)

 

De "rubberen hand" is vreemd genoeg nu juist dat, wat de mens maakt tot mens...

 

: